Caleb Carr Alienista

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.(Mieszkańcy miasteczka nie potrafiliodgadnąć przyczyny tej nikczemnej zbrodni, a kiedy policja przyszła aresztowaćBastiana, ten popełnił samobójstwo, pozbawiając świat szansy poznania i zbadaniaswoich motywów.) Sara poszła się pokazać na Mulberry Street, co zresztą robiła corazrzadziej, a Marcus Isaacson jej towarzyszył.Często odwiedzał Kwaterę Główną pogodzinach urzędowych, aby w spokoju przeglądać akta antropometryczne: wciąż miałnadzieję, że nasz morderca był już kiedyś notowany.Lucius i Kreizler pojechalitymczasem na całe popołudnie do zakładu dla obłąkanych na Ward s Island, gdziestudiowali zjawiska rozdwojenia osobowości i zaburzeń czynności mózgu, aby ustalić,czy któraś z tych patologii mogłaby charakteryzować naszego mordercę.Kreizleruważał, iż jest to, delikatnie mówiąc, niezbyt prawdopodobne, głównie dlatego, żepacjenci o podwójnej świadomości (która bierze się z urazu psychicznego lubfizycznego) zazwyczaj nie są zdolni inaczej niż nasz morderca do szczegółowegoplanowania.Ale uparł się sprawdzać nawet najbardziej niewiarygodne teorie.Pozatym naprawdę lubił takie wypady z Luciusem, ponieważ mógł wtedy wymieniaćokruchy swej wybitnej wiedzy medycznej na bezcenne lekcje kryminologii.Kiedywięc zatelefonował koło szóstej, by powiedzieć, że skończyli już z sierżantemśledczym swe badania, nie byłem wcale zaskoczony, słysząc w jego głosie więcejwigoru niż w ostatnich dniach, i zareagowałem z równym zapałem, gdyzaproponował, abyśmy spotkali się na kielicha w ogródku winiarni Br�bachera przyUnion Square i podzielili odkryciami dnia.Poświęciłem jeszcze pół godziny popołudniowej prasie, a potem napisałem kartkędo Sary i Marcusa, że czekamy na nich u Br�bachera.Przypiąwszy ją do frontowychdrzwi, porwałem laskę z eleganckiego ceramicznego stojaka markiza Carcano iwyszedłem w ciepły wieczór, całkiem wesół jak na człowieka, który spędził dzień wświecie krwi, okaleczeń i zbrodni.Na Broadwayu panował świąteczny nastrój, ponieważ jak w każdy czwarteksklepy były otwarte do pózna.Nie zapadł jeszcze zmrok, ale dom towarowyMcCreery ego trzymał się widać nadal zimowych godzin oświetlenia: jasne witrynywskazywały tłumom drogę niczym latarnie morskie, obiecując satysfakcję z zakupów.W kościele Aaski Bożej dobiegło końca wieczorne nabożeństwo i pod wejściem stałojeszcze kilkoro wiernych, których lekkie stroje były świadectwem spóznionego, lecznieodwracalnego nadejścia wiosny.Postukując laską o trotuar, skierowałem się napółnoc, skory wrócić choć na kilka minut między żywych i świadom, że udaję się wodpowiednie po temu miejsce. Papa Br�bacher, prawdziwie gemutlich restaurator, zawsze rad widzieć stałychklientów, miał jedną z najlepiej zaopatrzonych w piwo i wino piwniczek w NowymJorku, a taras jego lokalu, usytuowany naprzeciw wschodniej pierzei Union Square,był idealnym miejscem do obserwacji ludzi spacerujących po parku, gdy słońcechowało się za zachodnim krańcem Czternastej Ulicy.Nie to było jednak głównympowodem, dla którego tacy amatorzy hazardu jak ja odwiedzali winiarnię.Kiedy naBroadwayu pojawiły się tramwaje, jakiś nieznany motorniczy wbił sobie do głowy, żejeśli wężowate zakręty torów wokół Union Square nie będą brane z maksymalnąprędkością, pałąk wyczepi się z przewodu.Inni motorniczowie uwierzyli w tę nigdyniedowiedzioną teorię i wkrótce odcinek Broadwayu biegnący wzdłuż parku zostałochrzczony wirażem nieboszczyka ze względu na częstotliwość, z jaką niczegoniepodejrzewający piesi i pasażerowie powozów tracili życie lub zdrowie pod kołamirozpędzonych tramwajów.Taras Br�bachera dawał znakomity widok na cały tenspektakl; w ciepłe popołudnia i wieczory, ilekroć nadjeżdżała któraś zniebezpiecznych maszyn, goście mieli zwyczaj robić zakłady o prawdopodobieństwowypadku.Zakłady te bywały czasem dość wysokie, a poczucie winy, które odzywałosię w zwycięzcach, gdy rzeczywiście doszło do kolizji, bynajmniej nie kładło kresugrze.Przeciwnie, liczba wypadków, a tym samym liczba zakładów, tak wzrosła, żewiniarnia Br�bachera stała się obowiązkowym przystankiem dla każdego przybysza zprowincji aspirującego do miana hazardzisty.Kiedy przeszedłem przez Czternastą Ulicę na małą, okoloną krawężnikiemwysepkę leżącą po wschodniej stronie Union Square, gdzie stał wspaniały konnyposąg generała Waszyngtona wyrzezbiony przez Henry ego K.Browna, usłyszałemcharakterystyczne okrzyki Dwie dychy, że staruszka nie zdąży! ; Gość nie majednej nogi, już po nim! dobiegające z lokalu papy Br�bachera [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki