[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W psychoterapii poznawczej zwraca się także uwagę na dużą rolę niespecyficznychczynników oddziałujących w procesie terapii takich, jak wzajemny kontakt terapeuty zklientem, empatia, ciepło, autentyczność i akceptacja ze strony psychoterapeuty.Za ważny składnik poznawczo zorientowanego programu terapii uważa się pracędotyczącą emocji.Osoby depresyjne zazwyczaj nie przeżywają intensywnych przyjemnychuczuć, zadowolenia, miłości.Natomiast bardzo silnie odczuwają przykrości, smutki.Celemterapii poznawczej jest ulżyć ich emocjonalnemu przytłoczeniu zmartwieniami, co osiąga sięprzez pracę nad błędami w interpretowaniu zdarzeń, nad niefunkcjonalnymi postawami izachowaniami.Terapeuta powinien być empatyczny w stosunku do cierpień pacjenta tak, bymóc identyfikować jego błędy poznawcze i odnajdywać granice pomiędzy negatywnymimyślami, a negatywnymi uczuciami.Są to te momenty procesu myślenia, na które oddziałujeterapia poznawcza w celu zwiększenia ich racjonalności.Z drugiej strony psychoterapeutapowinien być wrażliwy na oznaki satysfakcji i zadowolenia ze strony pacjenta, tak bywzmacniać je i ich korzystne, leczące znaczenie.Przeżywanie przez pacjenta pozytywnychprzyjemnych uczuć jest oznaką poprawy jego stanu i wyznacza dalsze kroki w programieterapii.Wśród różnych zjawisk i sposobów prowadzenia terapii niektóre mają szczególneznaczenie dla jej efektywności i skuteczności.Beck (Beck i in.1979) do takich czynników mających największy wpływ na przebieg psychoterapii zalicza cztery następujące: Współpraca z pacjentem sprzyja procesom uczenia się, zwiększa motywacjępacjenta oraz pomaga przy przezwyciężaniu możliwych trudności pojawiających się w trakciepsychoterapii. Wykorzystywanie fluktuacji w depresyjnym nastroju.Gdy następuje poprawa,zachęca się pacjenta do wyszczególnienia tych metod, które wpłynęły na polepszenie się jegostanu.Natężenie symptomów jest także zródłem wartościowych informacji wskazujących,które czynniki prowadzą do intensyfikacji depresji, a ponadto sytuacja taka stwarzapacjentowi możliwość wypróbowywania technik radzenia sobie z pojawiającymi sięproblemami.Wszystko odbywa się zgodnie z zasadą, by każdą trudność obrócić w korzyść.Akcentuje się nie tyle wagę szybkiej poprawy, która może być efektem niespecyficznychczynników terapii, ile znaczenie uczenia się przez pacjenta metod radzenia sobie z depresją,aktywnej zmiany własnego stanu. Autoeksploracja nacisk na koncentrowanie się klienta na poszukiwaniuznaczenia sytuacji. Uczenie się w zależności od stanu (state-dependent learning) oraz współpracaosób ważnych dla klienta.Pacjenci zazwyczaj lepiej uczą się analizować trudności i radzićsobie z nimi, gdy robią to w odniesieniu do ich aktualnego, bieżącego problemu.Z tegopowodu uważa się czasami za wskazane odtworzenie w trakcie sesji sytuacji problemowej.Dotyczy to zwłaszcza tych trudności, które mają szansę często się powtarzać, np.dużepoczucie samotności każdego wieczoru.Możliwe jest także wyjście z pomocą klientowi dojego środowiska wsparcie w naturalnie pojawiającej się trudnej sytuacji, np.pomoc wzajęciach związanych z domem.W związku z tym, że wizyty domowe nie zawsze sąmożliwe, zatrudnia się do współpracy w procesie leczenia członków rodziny, przyjaciół.Takapomagająca osoba uczona jest używania specyficznych strategii leczenia do zastosowania wdomu.W psychoterapii poznawczej uwzględnia się także występowanie zjawiskaprzeniesienia i przeciwprzeniesienia; zwłaszcza, że niektóre aspekty takiej psychoterapiimogą wzbudzać reakcje przeniesieniowe.l.Silnie ustrukturyzowana, aktywna terapia możespowodować w specyficznej sytuacji ocenę zastosowanych technik jako przymusu,kontroli i być odbierana jako przejaw wrogości.2 [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.W psychoterapii poznawczej zwraca się także uwagę na dużą rolę niespecyficznychczynników oddziałujących w procesie terapii takich, jak wzajemny kontakt terapeuty zklientem, empatia, ciepło, autentyczność i akceptacja ze strony psychoterapeuty.Za ważny składnik poznawczo zorientowanego programu terapii uważa się pracędotyczącą emocji.Osoby depresyjne zazwyczaj nie przeżywają intensywnych przyjemnychuczuć, zadowolenia, miłości.Natomiast bardzo silnie odczuwają przykrości, smutki.Celemterapii poznawczej jest ulżyć ich emocjonalnemu przytłoczeniu zmartwieniami, co osiąga sięprzez pracę nad błędami w interpretowaniu zdarzeń, nad niefunkcjonalnymi postawami izachowaniami.Terapeuta powinien być empatyczny w stosunku do cierpień pacjenta tak, bymóc identyfikować jego błędy poznawcze i odnajdywać granice pomiędzy negatywnymimyślami, a negatywnymi uczuciami.Są to te momenty procesu myślenia, na które oddziałujeterapia poznawcza w celu zwiększenia ich racjonalności.Z drugiej strony psychoterapeutapowinien być wrażliwy na oznaki satysfakcji i zadowolenia ze strony pacjenta, tak bywzmacniać je i ich korzystne, leczące znaczenie.Przeżywanie przez pacjenta pozytywnychprzyjemnych uczuć jest oznaką poprawy jego stanu i wyznacza dalsze kroki w programieterapii.Wśród różnych zjawisk i sposobów prowadzenia terapii niektóre mają szczególneznaczenie dla jej efektywności i skuteczności.Beck (Beck i in.1979) do takich czynników mających największy wpływ na przebieg psychoterapii zalicza cztery następujące: Współpraca z pacjentem sprzyja procesom uczenia się, zwiększa motywacjępacjenta oraz pomaga przy przezwyciężaniu możliwych trudności pojawiających się w trakciepsychoterapii. Wykorzystywanie fluktuacji w depresyjnym nastroju.Gdy następuje poprawa,zachęca się pacjenta do wyszczególnienia tych metod, które wpłynęły na polepszenie się jegostanu.Natężenie symptomów jest także zródłem wartościowych informacji wskazujących,które czynniki prowadzą do intensyfikacji depresji, a ponadto sytuacja taka stwarzapacjentowi możliwość wypróbowywania technik radzenia sobie z pojawiającymi sięproblemami.Wszystko odbywa się zgodnie z zasadą, by każdą trudność obrócić w korzyść.Akcentuje się nie tyle wagę szybkiej poprawy, która może być efektem niespecyficznychczynników terapii, ile znaczenie uczenia się przez pacjenta metod radzenia sobie z depresją,aktywnej zmiany własnego stanu. Autoeksploracja nacisk na koncentrowanie się klienta na poszukiwaniuznaczenia sytuacji. Uczenie się w zależności od stanu (state-dependent learning) oraz współpracaosób ważnych dla klienta.Pacjenci zazwyczaj lepiej uczą się analizować trudności i radzićsobie z nimi, gdy robią to w odniesieniu do ich aktualnego, bieżącego problemu.Z tegopowodu uważa się czasami za wskazane odtworzenie w trakcie sesji sytuacji problemowej.Dotyczy to zwłaszcza tych trudności, które mają szansę często się powtarzać, np.dużepoczucie samotności każdego wieczoru.Możliwe jest także wyjście z pomocą klientowi dojego środowiska wsparcie w naturalnie pojawiającej się trudnej sytuacji, np.pomoc wzajęciach związanych z domem.W związku z tym, że wizyty domowe nie zawsze sąmożliwe, zatrudnia się do współpracy w procesie leczenia członków rodziny, przyjaciół.Takapomagająca osoba uczona jest używania specyficznych strategii leczenia do zastosowania wdomu.W psychoterapii poznawczej uwzględnia się także występowanie zjawiskaprzeniesienia i przeciwprzeniesienia; zwłaszcza, że niektóre aspekty takiej psychoterapiimogą wzbudzać reakcje przeniesieniowe.l.Silnie ustrukturyzowana, aktywna terapia możespowodować w specyficznej sytuacji ocenę zastosowanych technik jako przymusu,kontroli i być odbierana jako przejaw wrogości.2 [ Pobierz całość w formacie PDF ]
