[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Aliści obrońca polityki rzą-dowej powołuje się na same formuły z rów-nym prawem ( rząd prowadzi poprawnąpolitykę rolną, popiera postęp techniczny wrolnictwie, chroni, jak może, ceny produktówrolnych" itd.).Zciślej, kiedy obaj przeciwnicyprzeczytają już tekst encykliki i obaj chcą sięna nią powoływać, dyskusja między nimi stoidokładnie w tym samym punkcie, gdzie była83 przedtem.Ten sam frazes daje się równiedobrze użyć po dowolnej stronie sporu.Podobnie musiałaby wyglądać dyskusja wkraju, gdzie istnieje problem reformy rolnej iparcelacji wielkich majątków.Sposób roz-strzygnięcia tej sprawy nie wymienionejzresztą w żaden sposób wyrazny odpowia-da duchowi całej encykliki. Niepodobnaustalić w ogólności, w jaki sposób najstosow-niej powinno być zorganizowane gospodar-stwo rolne, albowiem sytuacje są tu zbytróżnorodne w każdym kraju, a tym bardziejna obszarze całej ziemi powiada papież. Jednakże ci, co szanują godność człowieka irodziny już to na mocy samej ich natury,już to tym bardziej na mocy zasad chrześci-jańskich, ci z pewnością uznają za najbliższąsobie taką organizację gospodarstwa rolnego,które wzorowane jest na wspólnocie ludzkiej,gdzie łączą się współpraca członków tejwspólnoty oraz zgodność zarządzania gospo-darką z regułami sprawiedliwości i wymaga-niami chrześcijańskiej nauki; ci starać siębędą o to, aby taka organizacja rolnictwa byłarealizowana stosownie do warunków chwili .Katolik, zwolennik radykalnej reformy rol-nej we Włoszech południowych, może oczywi-ście zinterpretować ten fragment w sposóbdla siebie korzystny (gospodarstwo rodzinnejest najbardziej zgodne z godnością człowiekai rodziny).Aliści przeciwnik jego nie ma rów-nież powodu do niepokoju. Papież nie mówinic o własności ziemi zauważy natychmiast ale tylko o gospodarstwie rolnym.Czyżgospodarstwo dzierżawione nie jest gospodar-84 stwem? Dlaczegóż tedy system dzierżawny niemoże spełnić ideału? A zresztą papież za-strzega się, że niepodobna ustalić w ogólno-ści i że stosownie do warunków chwili można owe wzory realizować.Otóż właśnienie ma u nas warunków odpowiednich .Jeśliteraz zwolennik reformy zapyta, dlaczegomianowicie nie ma owych warunków, zaczniesię dopiero spór o właściwą sprawę.Ale tenspór nie ma już nic wspólnego z encyklikąMater et Magistra, podobnie jak każdy innyrzeczowy spór na temat polityki gospodarczej.Idealna dwuznaczność i tym razem zostałaocalona.7.Problem krajów gospodarczo opóznio-nych.Encyklika zauważa trafnie, że jest to bodaj najpoważniejsze zagadnienie współcze-sne .Natomiast rozwiązuje je z nadzwyczajnąłatwością.Po prostu kraje zacofane powinnyotrzymać wielostronną pomoc od krajów wy-soko uprzemysłowionych, a pomoc ta powin-na być bezinteresowna i nie związanawarunkami politycznymi, jeśli nie ma przero-dzić się w nowy rodzaj kolonializmu.Tyletreści w encyklice.Nie ma powodu, by nieprzyklasnąć owej inicjatywie, która wszakżema równą wartość, jak powtórzenie przyka-zań Dekalogu, i jak mało która mogłaby liczyćw ONZ na stuprocentowe poparcie wszystkichpaństw.8.Kwestia przeludnienia natomiast nie wy-daje się papieżowi niepokojąca.%7łe środkówdo życia nie może ludziom zabraknąć, dowo-dzi tego ta oto prosta okoliczność, że Bóg wdobroci swojej i mądrości zarówno przyrodzie85 zaszczepił niewyczerpaną niemal płodność,jako też człowieka obdarzył taką przemyślno-ścią, iżby za pomocą odpowiednich narzędziobracał płody przyrody na użytek swoich po-trzeb życiowych .Jeżeli więc istnieje problempozornego przeludnienia, to nie wolno go roz-wiązywać za pomocą sposobów przeciwnychgodności człowieka (tj.prowadzić politykikontroli urodzeń), natomiast zagadnienie todaje się rozwiązać wyłącznie przez postępgospodarczy i społeczny .Rzecz zaiste zdu-miewająca, że nie pomyśleliśmy dotąd o tymprostym rozwiązaniu kwestii demograficz-nych.Obliczamy z niepokojem, że u progunastępnego stulecia ludzkość będzie liczyćsześć miliardów osobników, mnożymy techni-ki społeczne i fizjologiczne kontroli urodzeń,niepokoimy się rosnącym zagęszczeniem Azji iEuropy wszystko bez powodu.Wystarczytak prosty środek, jak postęp gospodarczy ispołeczny! Trudno zaiste wystawić sobiewiększe bogactwo myśli w zwięzłej formule.9.Udział Kościoła we współczesnym świe-cie, zgodnie z projektami encykliki, potwier-dza tradycyjne aspiracje Watykanu dototalnego zwierzchnictwa nad życiem spo-łecznym [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.Aliści obrońca polityki rzą-dowej powołuje się na same formuły z rów-nym prawem ( rząd prowadzi poprawnąpolitykę rolną, popiera postęp techniczny wrolnictwie, chroni, jak może, ceny produktówrolnych" itd.).Zciślej, kiedy obaj przeciwnicyprzeczytają już tekst encykliki i obaj chcą sięna nią powoływać, dyskusja między nimi stoidokładnie w tym samym punkcie, gdzie była83 przedtem.Ten sam frazes daje się równiedobrze użyć po dowolnej stronie sporu.Podobnie musiałaby wyglądać dyskusja wkraju, gdzie istnieje problem reformy rolnej iparcelacji wielkich majątków.Sposób roz-strzygnięcia tej sprawy nie wymienionejzresztą w żaden sposób wyrazny odpowia-da duchowi całej encykliki. Niepodobnaustalić w ogólności, w jaki sposób najstosow-niej powinno być zorganizowane gospodar-stwo rolne, albowiem sytuacje są tu zbytróżnorodne w każdym kraju, a tym bardziejna obszarze całej ziemi powiada papież. Jednakże ci, co szanują godność człowieka irodziny już to na mocy samej ich natury,już to tym bardziej na mocy zasad chrześci-jańskich, ci z pewnością uznają za najbliższąsobie taką organizację gospodarstwa rolnego,które wzorowane jest na wspólnocie ludzkiej,gdzie łączą się współpraca członków tejwspólnoty oraz zgodność zarządzania gospo-darką z regułami sprawiedliwości i wymaga-niami chrześcijańskiej nauki; ci starać siębędą o to, aby taka organizacja rolnictwa byłarealizowana stosownie do warunków chwili .Katolik, zwolennik radykalnej reformy rol-nej we Włoszech południowych, może oczywi-ście zinterpretować ten fragment w sposóbdla siebie korzystny (gospodarstwo rodzinnejest najbardziej zgodne z godnością człowiekai rodziny).Aliści przeciwnik jego nie ma rów-nież powodu do niepokoju. Papież nie mówinic o własności ziemi zauważy natychmiast ale tylko o gospodarstwie rolnym.Czyżgospodarstwo dzierżawione nie jest gospodar-84 stwem? Dlaczegóż tedy system dzierżawny niemoże spełnić ideału? A zresztą papież za-strzega się, że niepodobna ustalić w ogólno-ści i że stosownie do warunków chwili można owe wzory realizować.Otóż właśnienie ma u nas warunków odpowiednich .Jeśliteraz zwolennik reformy zapyta, dlaczegomianowicie nie ma owych warunków, zaczniesię dopiero spór o właściwą sprawę.Ale tenspór nie ma już nic wspólnego z encyklikąMater et Magistra, podobnie jak każdy innyrzeczowy spór na temat polityki gospodarczej.Idealna dwuznaczność i tym razem zostałaocalona.7.Problem krajów gospodarczo opóznio-nych.Encyklika zauważa trafnie, że jest to bodaj najpoważniejsze zagadnienie współcze-sne .Natomiast rozwiązuje je z nadzwyczajnąłatwością.Po prostu kraje zacofane powinnyotrzymać wielostronną pomoc od krajów wy-soko uprzemysłowionych, a pomoc ta powin-na być bezinteresowna i nie związanawarunkami politycznymi, jeśli nie ma przero-dzić się w nowy rodzaj kolonializmu.Tyletreści w encyklice.Nie ma powodu, by nieprzyklasnąć owej inicjatywie, która wszakżema równą wartość, jak powtórzenie przyka-zań Dekalogu, i jak mało która mogłaby liczyćw ONZ na stuprocentowe poparcie wszystkichpaństw.8.Kwestia przeludnienia natomiast nie wy-daje się papieżowi niepokojąca.%7łe środkówdo życia nie może ludziom zabraknąć, dowo-dzi tego ta oto prosta okoliczność, że Bóg wdobroci swojej i mądrości zarówno przyrodzie85 zaszczepił niewyczerpaną niemal płodność,jako też człowieka obdarzył taką przemyślno-ścią, iżby za pomocą odpowiednich narzędziobracał płody przyrody na użytek swoich po-trzeb życiowych .Jeżeli więc istnieje problempozornego przeludnienia, to nie wolno go roz-wiązywać za pomocą sposobów przeciwnychgodności człowieka (tj.prowadzić politykikontroli urodzeń), natomiast zagadnienie todaje się rozwiązać wyłącznie przez postępgospodarczy i społeczny .Rzecz zaiste zdu-miewająca, że nie pomyśleliśmy dotąd o tymprostym rozwiązaniu kwestii demograficz-nych.Obliczamy z niepokojem, że u progunastępnego stulecia ludzkość będzie liczyćsześć miliardów osobników, mnożymy techni-ki społeczne i fizjologiczne kontroli urodzeń,niepokoimy się rosnącym zagęszczeniem Azji iEuropy wszystko bez powodu.Wystarczytak prosty środek, jak postęp gospodarczy ispołeczny! Trudno zaiste wystawić sobiewiększe bogactwo myśli w zwięzłej formule.9.Udział Kościoła we współczesnym świe-cie, zgodnie z projektami encykliki, potwier-dza tradycyjne aspiracje Watykanu dototalnego zwierzchnictwa nad życiem spo-łecznym [ Pobierz całość w formacie PDF ]