Flanagan John Zwiadowcy 03 Ziemia skuta lodem

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Szczęściem główna siła ciosu poszła na tarczę, bo w przeciwnym razie Horace miałbynajprawdopodobniej złamaną rękę.Skończyło się tylko na bolesnym stłuczeniu, któresprawiało, że chłopak nie mógł poruszać lewym ramieniem z taką swobodą, jakiej by sobieżyczył.W następnej sekundzie klinga miecza Horace'a trafiła w przód hełmu przeciwnika, który runąłnieprzytomny na ziemię.Ku swej uldze od tamtej pory nie musiał już walczyć.- Tę noc spędzimy w mieście - stwierdził Halt.- Może uda się zdobyć tam nieco ziół, z którychbędę mógł sporządzić okład na twoje potłuczenia.Zauważył, że chłopak oszczędza lewe ramię.Choć się nie skarżył, wyraznie odczuwał w nimból.- Z miłą chęcią - oświadczył Horace.- Noc przespana w prawdziwym łóżku będzie przyjemnąodmianą po tych wszystkich, które spędziliśmy na gołej ziemi.Halt parsknął z żartobliwą pogardą.- Widzę, że Szkoła Rycerska nie jest już tym, czym była kiedyś - odpowiedział.- Aadne rzeczy:stary człowiek, taki jak ja, nie uskarża się, a młody chłopak tęskni do wygodnego łóżeczka i boisię reumatyzmu.Horace wzruszył ramionami.- Mów, co chcesz - odparł - a ja i tak nie pogardzę odrobiną wygody.Prawdę mówiąc, Halt również nie miał nic przeciwko takim luksusom, ale nie zamierzałpozwolić, by Horace się tego domyślił.- Wobec tego może warto się pospieszyć - zaproponował.- Im prędzej wylądujesz pod ciepłąpierzyną, tym mniejsza obawa, że zacznie cię łupać w stawach.Spiął Abelarda do żywszego truchtu, a Wyrwij natychmiast się dostosował.Zaskoczony Horace,który prowadził za sobą jeszcze kilka dodatkowych koni, dogonił go dopiero po dłuższej chwili.Sznur bojowych rumaków obciążonych bronią i zbrojami wzbudził niemałe zainteresowanie wmiasteczku, gdy przemierzali jego ulice.Horace znów zwrócił uwagę na ludzi, którzypospiesznie ustępowali mu z drogi.Nie mógł też nie zauważyć ukradkowych spojrzeń rzuca-nych na niego, a przy tym więcej niż raz usłyszał słowa "chevalier du ch�ne" wypowiadaneszeptem przez mijanych ludzi.Popatrzył ciekawie na Halta.- Co oni gadają o jakichś szynach? - spytał.Halt wskazał znak dębowego liścia na jego tarczy zwisającej u siodła.- Ch�ne - wyjaśnił.- To znaczy dąb".Mówią o tobie, że to właśnie ty jesteś tym dębowymrycerzem.Jak widzisz, stałeś się sławny.Horace skrzywił się.Nie był wcale pewien, czy jest tym zachwycony.- Miejmy nadzieję, że nie wynikną z tego jakieś kłopoty - stwierdził.Halt machnął ręką.- W takiej małej mieścinie? Mało prawdopodobne.Spodziewam się, że raczej twoja nowonabyta chwała przyniesie nam same korzyści.Miasto rzeczywiście nie należało do wielkich, było raczej sporą wioską.Składało się głównie zjednej ulicy, która była na tyle wąska, że z trudem mieścili się na niej dwaj jezdzcy jadący oboksiebie.By zejść jezdnym z drogi, piesi musieli przyciskać się do ścian domostw lub chronić sięw bocznych uliczkach i czekać, aż mała karawana objuczonych wierzchowców przejdzie dalej.Owa główna ulica nie była wybrukowana - ot, zwykła gruntowa droga, która podczas deszczuprzekształcała się natychmiast w błotne grzęzawisko.Domostwa były niewielkie, najczęściejparterowe i sprawiały wrażenie, jakby zbudowano je w pomniejszonej skali.- Rozglądajmy się za jakąś oberżą - rzekł cicho Halt.Podróż w towarzystwie kogoś sławnego była dla Haka nowym przeżyciem.W Araluenieprzyzwyczaił się do podejrzliwych spojrzeń i niekiedy lęku, z jakim odnoszono się do członkówKorpusu Zwiadowców.Ich szaro- zielone płaszcze z kapturami znane były wszystkimmieszkańcom królestwa.Tutaj, w Galii, ku swemu zadowoleniu zauważył, że strój zwiadowcy icharakterystyczne uzbrojenie, czyli długi łuk i dwa noże, nie budziły większegozainteresowania.Sprawa z Horace'em przedstawiała się całkiem odwrotnie.Było rzeczą oczywistą, iż jego sławawyprzedzała wędrowców, toteż ludzie spoglądali nań z takim właśnie zabobonnymniepokojem, do jakiego Halt przyzwyczaił się przed laty.Sytuacja ta jednak jak najbardziejzwiadowcy odpowiadała.W razie jakichś poważnych kłopotów zyskiwali w ten sposób wraz zHorace'em zdecydowaną przewagę - jeśli ewentualny nieprzyjaciel zakładał, żeniebezpieczeństwo grozi mu wyłącznie ze strony rosłego młodzieńca odzianego w zbroję [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki