[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czy dobrze tozrozumiałem, pani Heine? I owszem. Po odejściu oskarżonego  ciągnął Nels  pani i mąż usiedliście na ganku, żebyporozmawiać? Tak. I mąż pani objawił wówczas niechęć do wyjawienia treści swojej rozmowy zoskarżonym? Istotnie. Nalegała pani na to? Tak. On zaś poinformował panią tylko, że zgłosił oskarżonemu gotowość przemyśleniacałej sprawy? Obiecał zastanowić się nad tym, czy sprzedać owe siedem akrów, czy też ich niesprzedawać, czy tak? Bądz też wyrazić zgodę na sprzedanie tej działki panu Miyamotobezpośrednio przez pana Ole Jurgensena? Tak. Wyraził też pani swoją obawę dotyczącą reakcji jego matki na sprzedaż przezeń ziemioskarżonemu? Czy dobrze panią zrozumiałem, pani Heine? Owszem. Mimo to pani mąż rozważał kwestię sprzedaży? Tak. I dał to oskarżonemu do zrozumienia? Tak. Innymi słowy, pan Miyamoto opuszczał dziewiątego września posiadłość państwausłyszawszy od małżonka pani, że w najgorszym razie istnieje możliwość, iż sprzeda mu on owesiedem akrów, czy tak?  Istotnie. Czy mąż powiadomił panią, że ośmielił pana Miyamoto, by wierzył w takąmożliwość? Ośmielił?  zdziwiła się Susan Marie. Nic mi o tym nie wiadomo. Ujmę to więc inaczej  rzekł Nels. Mąż pani nie wyraził stanowczej odmowy napropozycję oskarżonego? Nie oświadczył mu, by nie żywił nawet nadziei na odzyskanie ziemi,należącej niegdyś do jego rodziny? Istotnie nie. Inaczej mówiąc, ośmielił pana Miyamoto, by ów wierzył, że w najgorszym razieistnieje taka możliwość. Tak się domyślam. Przypuszczam, że jest pani zdana na domysły, pani Heine, skoro nie była pani obecnaprzy ich rozmowie i opowiedziała sądowi tylko to, co usłyszała od męża.Czyli słowaniekoniecznie w stu procentach prawdziwe, jeśli wziąć pod uwagę, iż mąż pani zdawał sobiesprawę z pani niechętnego stosunku do perspektywy przeprowadzki, jak to pani nam samawyznała, mógł więc w zmienionym świetle przedstawić ton i treść swojej rozmowy z panemMiyamoto. Sprzeciw!  zawołał Alvin Hooks. Obrońca snuje spekulacje! Podtrzymuję sprzeciw  oświadczył sędzia. Proszę nie puszczać wodzy fantazji,panie Gudmundsson.Pańskim zadaniem jest zadawanie świadkowi pytań odnoszących siębezpośrednio do jego zeznań.Powinien się pan powstrzymywać od wszelkich spekulacji.alepan to przecież doskonale wie.Proszę kontynuować. Przepraszam, Wysoki Sądzie  pokajał się Nels. Poprawię się.Proszę owybaczenie, pani Heine.Pani mąż i oskarżony, jeśli dobrze zrozumiałem, dorastali razem jakochłopcy? O ile wiem, tak. Czy mąż pani wspominał kiedykolwiek o Kabuo Miyamoto jako o swoim sąsiedzie,koledze z dzieciństwa? Owszem.  Czy opowiadał pani, jak chodzili razem na ryby, kiedy mieli po dziesięć, jedenaścielat, grali w szkole średniej w tej samej drużynie baseballowej i futbolowej, przez kilka lat jezdzilitym samym szkolnym autobusem? Czy snuł przed panią tego rodzaju wspomnienia, pani Heine? Chyba tak  przytaknęła Susan Marie. Hmm  mruknął Nels, pociągnął się za fałdę skóry na szyi i podniósł wzrok do sufitu. Pani Heine  podjął po chwili  wspomniała pani w swoich zeznaniach o  złychspojrzeniach , jakimi pan Miyamoto miał podobno obrzucać teściową pani.Czy pani pamięta? Tak. Nie wspomniała pani natomiast, by oskarżony spoglądał spode łba na panią.Czy sięnie mylę? Dobrze to zapamiętałem? Nie, nie myli się pan. Ani na pani męża? Nie powiedziała pani, by spoglądał spode łba na pani męża,prawda? A może na te  złe spojrzenia skarżyła się wyłącznie pani teściowa? Nie mogę odpowiadać za żadne z nich  odrzekła Susan Marie. Nie siedziałam wich skórze. Oczywiście, że nie  zgodził się z nią Nels. Nie mam też najmniejszego zamiarużądać, by przemawiała pani w ich imieniu.Tyle tylko, że wcześniej.czy aby nie wtedy, kiedyzadawał pani pytania szanowny pan prokurator?.była pani uprzejma oświadczyć coś w tymguście, pani Heine.Pomyślałem, że spróbuję przy okazji upiec własną pieczeń.Uśmiechnął się niewinnie. Dość  przerwał mu sędzia Fielding. Wystarczy, panie Gudmundsson.Albo zadajepan pytania, albo proszę natychmiast siadać. Panie sędzio  replikował Nels. Pragnę podnieść, że dopuszczono tu sporodowodów ze słyszenia. I owszem  przyznał sędzia. Niemało dowodów ze słyszenia, dowodów,przeciwko którym pan wszelako nie protestował.Ponieważ pan doskonale wie, że pani Heine jestupoważniona z mocy prawa do przytaczania sensu i treści rozmów, jakie prowadziła ze swoimzmarłym mężem.Nieszczęście polega na tym, że on sam nie może zabrać głosu.Pani Heinezostała zobowiązana przysięgą do mówienia prawdy.Jako sąd nie mamy innego wyjścia niż ufać,że to, co nam oświadcza, jest zgodne z prawdą. Obrócił się wolno w stronę ławy przysięgłych. W braku oględniejszej nazwy regulacja prawna, o której tu mowa, jest znana jako  Ustawa o Nieboszczyku  wyjaśnił. Zazwyczaj prawo zabrania dopuszczenia takiego dowodu iumieszczenia go w protokole.inaczej mówiąc, pozwala mi orzec o jego niedopuszczalnościjako pogłoski.ponieważ osobnik, o którym mowa, nie żyje.Jednakże w sprawach oprzestępstwa kryminalne  Ustawa o Nieboszczyku nie zabrania dopuszczenia takiego dowodu,co panu Gudmundssonowi dobrze skądinąd wiadomo.Wszelako  Ustawa o Nieboszczykuustanawia pewne.wątpliwe, szczerze mówiąc, z prawnego punktu widzenia reguły.To właśnie,jak sądzę, usiłuje wykazać pan Gudmundsson. Istotnie  przyznał Nels Gudmundsson. To właśnie usiłuję wykazać.Skłonił głowę przed sędzią, zerknął na przysięgłych, po czym odwrócił się i spojrzał naKabuo Miyamoto, który siedział wyprostowany za stołem oskarżenia, położywszy na nim równodłonie niczym grzeczny chłopiec.W tym momencie światła w sali rozpraw zamigotały i zgasły.Przewrócone przez wichurę drzewo zerwało przewody elektryczne na Piersall Road. 22 Wyborna koordynacja w czasie, ponieważ nie mam więcej pytań do pani Heine,Wysoki Sądzie  zażartował Nels Gudmundsson, kiedy pogasły światła w sali sądu okręgowegowyspy San Piedro. Jeśli o nas chodzi, świadek jest wolny [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • centka.pev.pl
  •