John.Cornwell Papiez Hitlera

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Woodward - papież Paweł VI nie rozwiązał delikatnej kwestii kościelnej polityki, on ją poprostu odroczył 22.Proces beatyfikacyjny papieża Jana XXIII wziął na siebie zakon franciszkanów, jezuitom zaśpowierzono los papieża Piusa XII.Do pokierowania procesami wyznaczono w roku 1965 dwóchwyspecjalizowanych świętotwórców , ojców Paula Molinariego i Petera Gumpela, którzy, choć przekroczylisiedemdziesiątkę, nadal pracują nad tym zadaniem.Kluczową rolę odgrywa Gumpel, Niemiec arystokratycznego pochodzenia, którego rodzinęprześladowali naziści.Jest relatorem (sprawozdawcą), niezależnym, autonomicznym sędzią wyznaczonym przez papieża dobadania materiałów dostarczonych przez promotorów procesu beatyfikacyjnego.W ciągu dwóch lat, kiedyprzyjeżdżałem pracować w rzymskich archiwach, wielokrotnie z nim rozmawiałem, szukając informacji.Toczłowiek ogromnej inteligencji, dysponujący rozległą wiedzą o Piusie XII i jego czasach, fascynujący i zarazemzagadkowy.Zadaniem positio, czyli biografii, Eugenia Pacellego, którą nadzoruje, jest zebrać jak najwięcejróżnorodnych uczonych ( naukowych , jak lubi je nazywać) rozpraw.Po dowody trybunał beatyfikacyjnyzwrócił się do setek osób, a złożone pod przysięgą szczegółowe zeznania zebrano w wielu krajach świata.Zgromadzono i zbadano mnóstwo dokumentów z licznych archiwów europejskich.Materiały gromadzi sięnadal, ale nikt poza członkami trybunału beatyfikacyjnego nie ujrzy positio aż do chwili pomyślnegozakończenia beatyfikacji.Ale zanim do tego dojdzie, niewątpliwie nastąpi okres wielkiej niepewności, czy i kiedy papież uznaPacellego za sługę Bożego , czyli zatwierdzi przedostatnią fazę procesu, w trakcie której trybunał zbadaprzypisywane kandydatowi cuda, wspierające ogłoszenie jego świętości.Znający Pacellego osobiścieMolinari i Gumpel czterdzieści lat po jego śmierci nie mają wątpliwości, że był święty.Zapewne lepiej z nichdwóch obeznany z dokumentami Gumpel, który wojowniczo broni sprawy Piusa XII, na stronachmiędzynarodowego tygodnika The Tablet bardzo ostro zaatakował jego krytyków 23.W trakcie naszych licznych prowadzonych na przestrzeni miesięcy rozmów nie pozwolił sobie nanajmniejszą krytykę wobec Pacellego.Może to oczywiście oznaczać, że do niepodważalnego wniosku nakorzyść kandydata przywiodła go ogromna wiedza.Mam jednak wrażenie, że swoje informacje zbierał niedość wszechstronnie, a ekspertów dobierał nader selektywnie.Przyznał mi się na przykład, że nie tylko nieprzeczytał obszernej i bardzo ważnej pracy Klausa Scholdera o konkordacie Watykanu z Trzecią Rzeszą, alenie miał pojęcia o jej istnieniu.W dyskusji o wojennej przeszłości Pacellego, porównując konkurujące ze sobą książki, pochwaliłPiusa XII: wielkość pohańbione (1981) ojca Michaela O' Carrolla i Ostatnich trzech papieży i %7łydów (1967) PinchasaLapide'a, za to z pogardą wyraził się o pracach Roberta Katza, Guentera Lewy ego i Saula Friedl�ndera,nazywając je nieuzasadnionymi i oszczerczymi atakami na wielkiego i świętego człowieka 24.Proces beatyfikacyjny Piusa XII wzbudził w ubiegłych latach krytykę z powodu zniknięcia roli adwokata diabła , niezależnego badacza, którego zadaniem było gruntowne rozważenie wątpliwości wobec sługi Bożego.�w brak adwersarza ma skompensować włączenie do procesu krytycznych analiz kandydata,na które pozwalają nowe - datujące się od 1983 roku - zasady sporządzania positio.Wydaje mi się jednak, żeojciec Gumpel stał się tak zaprzysięgłym orędownikiem Pacellego, że nawet najbardziej naukowe krytyczneargumenty, jak w przypadku Friedl�ndera, uważa za niczym nieuzasadnione ataki 25.Ostatnie jego słowo w tej kwestii - w eseju opublikowanym w The Tablet - brzmi, iż krytycy PiusaXII (tacy jak Katz, Lewy i Friedl�nder) powinni zdać sobie sprawę, że depczą uczucia katolików, a tymsamym przeszkadzają w dążeniach do budowy lepszych stosunków Kościoła katolickiego z %7łydami.Podobne wywody (katolickich krytyków Pacellego, o czym Gumpel dobrze wie, jest przecież bardzo wielu)jedynie oddalają relatora jego sprawy od roli uczonego historyka, umieszczając go pośród apologetów.Jeżeli pomiędzy Kościołem katolickim a %7łydami powstaną lepsze stosunki, to nie za sprawą ślepejwiary w pojedynczy proroczy głos katolickiej apologetyki, lecz uważnego wsłuchania się przez katolików wrozmaite wersje dziejów.Dotarłszy do końca mojej podróży po życiu i czasach Pacellego, nie wątpię, że łączny wyrok historiiukazuje go nie jako wzór świętości dla przyszłych pokoleń, ale niedoskonałego człowieka, na przykładziektórego my, katolicy - oraz nasze stosunki z innymi religiami - zyskamy najwięcej poprzez wyrażenie szczerejskruchy.PODZIKOWANIAInformacjami i radami szczodrze wspomogło mnie wielu uczonych i przyjaciół.Szczególnie dziękuję dr MaryHeiman z uniwersytetu w Glasgow, lady Christian Hesketh, profesorowi Jonathanowi Reillyemu Smithowi zuniwersytetu w Cambridge, Michaelowi Walshowi, bibliotekarzowi w londyńskim Heythrop College, dr.Adamowi Toozebwi z uniwersytetu w Cambridge, profesorowi Owenowi Chadwickowi z uniwersytetu wCambridge, Peterowi Glazebrookowi z Jesus College w Cambridge, Johnowi Thompsonowi z uniwersytetu wCambridge, Marjorie Weeks z Watykańskiej Komisji Zrodków Społecznego Przekazu, zmarłemu PhilipowiCaramanowi z Towarzystwa Jezusowego, Danowi Grisewoodowi, Robertowi Boasowi, JonathanowiCornwellowi, Gabrielle Cornwell, Dorothy Wade, Cathy Galwin, Pecie Dunstan z biblioteki Divinity School wCambridge, Johnowi Heilpernowi, łanowi Harrisowi z uniwersytetu w Leicester, dr Johnowi Pollardowi zAnglia University, jezuicie Pierrebwi Bletowi, jezuicie z Uniwersytetu Gregoriańskiego, zmarłemu RobertowiGrahamowi z Towarzystwa Jezusowego, Rollandowi Hillowi, dr.Gerardowi O'Collinsowi z UniwersytetuGregoriańskiego, dr.Paulowi MacPartlanowi z Heythrop College w Londynie, zmarłemu PeterowiHebblethwaitebwi, prałatowi Charlesowi Sciclunie, Johnowi Wilkinsowi z The Tablet , Peterowi Gumpelowiz Towarzystwa Jezusowego, Paulowi Molinariemu z Towarzystwa Jezusowego, Marcelowi Chapinowi zTowarzystwa Jezusowego, archiwiście w watykańskim Sekretariacie Stanu, Felicity O'Brien, profesorowiJohnowi Milbankowi z uniwersytetu stanowego w Wirginii, dr Catherine Pickstock z Emmanuel College wCambridge, prałatowi Charlesowi Burnesowi, byłemu archiwiście watykańskiego Tajnego Archiwum,Davidowi Willeyowi z rzymskiej sekcji BBC, Jonathanowi Lewisowi, Simonowi Kiddowi, HenningowiGrunwaldowi, Paulowi Masonowi i Carole McCurdy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki