[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. A co powinienem powiedzieć? Nic nie powi ni eneś powiedzieć odparłam. Ale jeśli ta śnieżyca wynika zezmian klimatycznych? I co z chorymi, którzy nie mogą dotrzeć do szpitala? O tym wspomniałby Noah?Nie spodobała mi się ta nieoczekiwana uwaga na temat mojego chłopaka.I wcalenie dlatego, że Stuart się mylił.Bo Noah rzeczywiście wspomniałby o takich właśniekwestiach.Spostrzeżenie Stuarta było przerażająco trafne. Zadałaś mi pytanie wyjaśnił a ja odpowiedziałem.Czy mógłbym powiedziećcoś, czego nie chcesz usłyszeć? Nie. On zamierza z tobą zerwać.Poczułam nieprzyjemny skurcz w żołądku. Staram się tylko pomóc i bardzo mi przykro ciągnął, patrząc na mnie ale onna pewno zamierza z tobą zerwać.Gdy wygłaszał te słowa, jakaś część mnie wiedziała, że powiedział cośpotwornego, coś& potwornie prawdziwego.Noah unikał mnie, jakbym byłaobowiązkiem ale przecież on nigdy nie migał się od obowiązków.Przyjmował jez przyjemnością.Tylko ode mnie się odsuwał.Piękny, lubiany, pod każdymwzględem cudowny Noah odstawiał mnie na boczny tor.Ta świadomość bolała.Nienawidziłam Stuarta, że mi to uświadomił, i chciałam, żeby o tym wiedział. Mówisz to z powodu Chloe? zapytałam.Podziałało.Stuart lekko drgnął.Zacisnął mocno szczękę, ale po chwili sięuspokoił. Niech zgadnę: moja mama wszystko ci powiedziała. Nie powiedziała mi wszystkiego. To nie ma nic wspólnego z Chloe zapewnił. Och, nie? zdziwiłam się.Nie miałam pojęcia, co zaszło między nimi, aledoprowadziłam do takiej reakcji, na jakiej mi zależało. Chloe nie ma z tym nic wspólnego powtórzył. Chcesz wiedzieć, na jakiejpodstawie przewiduję, co się stanie?Nie, prawdę mówiąc.Wcale nie chciałam.Ale Stuart i tak zamierzał mi toprzekazać. Po pierwsze, unika cię podczas Bożego Narodzenia.Wiesz, kto tak robi?Ludzie, którzy chcą zerwać.Wiesz dlaczego? Bo ważne okazje budzą w nichpaniczny lęk.Zwięta, urodziny, rocznice& Czują się winni i nie potrafią sobie z tymporadzić. Po prostu jest zajęty broniłam Noaha bez przekonania. Ma mnóstwo roboty. Tak, oczywiście, ale gdybym ja miał dziewczynę, której rodzice zostaliaresztowani w Wigilię, a ona musi jechać kawał świata w zamieci& niewypuszczałbym telefonu z ręki przez całą noc.A przede wszystkim odbierałbym go. Po pierwszym sygnale.Za każdym razem.Dzwoniłbym, żeby sprawdzać, co u niej.Zamilkłam ogłuszona tym wywodem Stuarta.Miał rację.Tak właśnie powiniensię zachować Noah. Po drugie, właśnie mu powiedziałaś, że wpadłaś do zamarzniętego potokui spędziłaś noc w obcym mieście.A on się rozłączył? Ja bym coś zrobił.Dotarłbymtutaj, śnieg czy nie śnieg.Może to brzmi głupio, ale tak bym postąpił.I chcesz mojejrady? Jeśli nie zerwie z tobą, sama powinnaś szybko kopnąć go w tyłek.Stuart mówił pospiesznie, jakby jakiś emocjonalny wicher wypychał słowa z jegownętrza.Ale była w nich szczerość, która bardzo mnie poruszyła.Ponieważewidentnie tak właśnie myślał.Powiedział wszystko to, co chciałabym usłyszeć odNoaha.I chyba nie czuł się z tym dobrze, bo przez długą chwilę kołysał się napiętach, niepewny, jakich szkód narobił.Minęło kilka minut, zanim zdołałam sięodezwać. Potrzebuję trochę czasu oznajmiłam w końcu. Czy jest tu jakieś miejsce,w którym mogłabym posiedzieć sama? Mój pokój zaproponował. Drugi po lewej.Panuje tam lekki bałagan, ale&Wstałam od stołu. V��d�}ł ��Stuart rzeczywiście nie kłamał w jego pokoju panował bałagan.To byłoabsolutne przeciwieństwo pokoju Noaha.Jedyną rzeczą stojącą prosto byłaoprawiona kopia zdjęcia, które zauważyłam wcześniej w jego portfelu.Podeszłambliżej i przyjrzałam się fotografii.Chloe była oszałamiająca, bez dwóch zdań.Długie, ciemnobrązowe włosy.Rzęsy, którymi można by zamiatać podłogę.Szeroki,promienny uśmiech, naturalna opalenizna, delikatne piegi.Była po prostuprześliczna.Usiadłam na niepościelonym łóżku i próbowałam zebrać myśli, ale w głowiesłyszałam tylko cichy szum.Z dołu dobiegała kolęda, którą Stuart grał nafortepianie.A robił to naprawdę dobrze.Miał własny styl nie tak jak ci, którzytłuką po prostu wyuczone kawałki.Mógłby występować w restauracji albohotelowym westybulu.Pewnie i w lepszym miejscu, ale tylko tam widziałampianistów na żywo.Za oknem dwa małe ptaszki przytulały się, siedząc na gałęzii otrząsając pióra ze śniegu.Na podłodze stał telefon.Podniosłam słuchawkę i wybrałam numer.Tym razemw głosie Noaha zabrzmiała wyrazna irytacja. Hej powiedział o co chodzi? Właśnie wychodzimy i& W ciągu ostatnich dwudziestu czterech godzin przerwałam mu moichrodziców aresztowano, a ja zostałam zapakowana do pociągu, który utknąłw śnieżycy.Musiałam brnąć kilka kilometrów po pas w śniegu z plastikową torbą nagłowie.Wpadłam do lodowatego potoku i zamieszkałam w obcym mieście u ludzi,których nie znam.A ty wymigujesz się od rozmowy pod pretekstem& czegowłaściwie? Bożego Narodzenia?Mój monolog zamknął mu usta.Choć nie do końca taki miałam cel, aleucieszyłam się, że ma choć trochę wstydu. Chcesz nadal ze mną być? zapytałam. Zdobądz się na szczerość, proszę [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
. A co powinienem powiedzieć? Nic nie powi ni eneś powiedzieć odparłam. Ale jeśli ta śnieżyca wynika zezmian klimatycznych? I co z chorymi, którzy nie mogą dotrzeć do szpitala? O tym wspomniałby Noah?Nie spodobała mi się ta nieoczekiwana uwaga na temat mojego chłopaka.I wcalenie dlatego, że Stuart się mylił.Bo Noah rzeczywiście wspomniałby o takich właśniekwestiach.Spostrzeżenie Stuarta było przerażająco trafne. Zadałaś mi pytanie wyjaśnił a ja odpowiedziałem.Czy mógłbym powiedziećcoś, czego nie chcesz usłyszeć? Nie. On zamierza z tobą zerwać.Poczułam nieprzyjemny skurcz w żołądku. Staram się tylko pomóc i bardzo mi przykro ciągnął, patrząc na mnie ale onna pewno zamierza z tobą zerwać.Gdy wygłaszał te słowa, jakaś część mnie wiedziała, że powiedział cośpotwornego, coś& potwornie prawdziwego.Noah unikał mnie, jakbym byłaobowiązkiem ale przecież on nigdy nie migał się od obowiązków.Przyjmował jez przyjemnością.Tylko ode mnie się odsuwał.Piękny, lubiany, pod każdymwzględem cudowny Noah odstawiał mnie na boczny tor.Ta świadomość bolała.Nienawidziłam Stuarta, że mi to uświadomił, i chciałam, żeby o tym wiedział. Mówisz to z powodu Chloe? zapytałam.Podziałało.Stuart lekko drgnął.Zacisnął mocno szczękę, ale po chwili sięuspokoił. Niech zgadnę: moja mama wszystko ci powiedziała. Nie powiedziała mi wszystkiego. To nie ma nic wspólnego z Chloe zapewnił. Och, nie? zdziwiłam się.Nie miałam pojęcia, co zaszło między nimi, aledoprowadziłam do takiej reakcji, na jakiej mi zależało. Chloe nie ma z tym nic wspólnego powtórzył. Chcesz wiedzieć, na jakiejpodstawie przewiduję, co się stanie?Nie, prawdę mówiąc.Wcale nie chciałam.Ale Stuart i tak zamierzał mi toprzekazać. Po pierwsze, unika cię podczas Bożego Narodzenia.Wiesz, kto tak robi?Ludzie, którzy chcą zerwać.Wiesz dlaczego? Bo ważne okazje budzą w nichpaniczny lęk.Zwięta, urodziny, rocznice& Czują się winni i nie potrafią sobie z tymporadzić. Po prostu jest zajęty broniłam Noaha bez przekonania. Ma mnóstwo roboty. Tak, oczywiście, ale gdybym ja miał dziewczynę, której rodzice zostaliaresztowani w Wigilię, a ona musi jechać kawał świata w zamieci& niewypuszczałbym telefonu z ręki przez całą noc.A przede wszystkim odbierałbym go. Po pierwszym sygnale.Za każdym razem.Dzwoniłbym, żeby sprawdzać, co u niej.Zamilkłam ogłuszona tym wywodem Stuarta.Miał rację.Tak właśnie powiniensię zachować Noah. Po drugie, właśnie mu powiedziałaś, że wpadłaś do zamarzniętego potokui spędziłaś noc w obcym mieście.A on się rozłączył? Ja bym coś zrobił.Dotarłbymtutaj, śnieg czy nie śnieg.Może to brzmi głupio, ale tak bym postąpił.I chcesz mojejrady? Jeśli nie zerwie z tobą, sama powinnaś szybko kopnąć go w tyłek.Stuart mówił pospiesznie, jakby jakiś emocjonalny wicher wypychał słowa z jegownętrza.Ale była w nich szczerość, która bardzo mnie poruszyła.Ponieważewidentnie tak właśnie myślał.Powiedział wszystko to, co chciałabym usłyszeć odNoaha.I chyba nie czuł się z tym dobrze, bo przez długą chwilę kołysał się napiętach, niepewny, jakich szkód narobił.Minęło kilka minut, zanim zdołałam sięodezwać. Potrzebuję trochę czasu oznajmiłam w końcu. Czy jest tu jakieś miejsce,w którym mogłabym posiedzieć sama? Mój pokój zaproponował. Drugi po lewej.Panuje tam lekki bałagan, ale&Wstałam od stołu. V��d�}ł ��Stuart rzeczywiście nie kłamał w jego pokoju panował bałagan.To byłoabsolutne przeciwieństwo pokoju Noaha.Jedyną rzeczą stojącą prosto byłaoprawiona kopia zdjęcia, które zauważyłam wcześniej w jego portfelu.Podeszłambliżej i przyjrzałam się fotografii.Chloe była oszałamiająca, bez dwóch zdań.Długie, ciemnobrązowe włosy.Rzęsy, którymi można by zamiatać podłogę.Szeroki,promienny uśmiech, naturalna opalenizna, delikatne piegi.Była po prostuprześliczna.Usiadłam na niepościelonym łóżku i próbowałam zebrać myśli, ale w głowiesłyszałam tylko cichy szum.Z dołu dobiegała kolęda, którą Stuart grał nafortepianie.A robił to naprawdę dobrze.Miał własny styl nie tak jak ci, którzytłuką po prostu wyuczone kawałki.Mógłby występować w restauracji albohotelowym westybulu.Pewnie i w lepszym miejscu, ale tylko tam widziałampianistów na żywo.Za oknem dwa małe ptaszki przytulały się, siedząc na gałęzii otrząsając pióra ze śniegu.Na podłodze stał telefon.Podniosłam słuchawkę i wybrałam numer.Tym razemw głosie Noaha zabrzmiała wyrazna irytacja. Hej powiedział o co chodzi? Właśnie wychodzimy i& W ciągu ostatnich dwudziestu czterech godzin przerwałam mu moichrodziców aresztowano, a ja zostałam zapakowana do pociągu, który utknąłw śnieżycy.Musiałam brnąć kilka kilometrów po pas w śniegu z plastikową torbą nagłowie.Wpadłam do lodowatego potoku i zamieszkałam w obcym mieście u ludzi,których nie znam.A ty wymigujesz się od rozmowy pod pretekstem& czegowłaściwie? Bożego Narodzenia?Mój monolog zamknął mu usta.Choć nie do końca taki miałam cel, aleucieszyłam się, że ma choć trochę wstydu. Chcesz nadal ze mną być? zapytałam. Zdobądz się na szczerość, proszę [ Pobierz całość w formacie PDF ]
