[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Estis nokto, ÿia patro dormis; ÿi kisis al lila manon, prenis sian ÿpinilon kaj alligis la finon de la fade-199 FABELOJ 3eLIBROno al la domo de la patro, çar alie la malfeliça blindulino janeniam povus trovi la vojon hejmen.Çi tiu fadeno devis estiÿia teni¸ilo, ¸in ÿi fidis, sed ne sin mem aû aliajn homojn.xideÿiris kvar foliojn de la arbo de la suno, ÿi volis transdoni ilinal la ventoj, por ke çi tiuj alportu ilin al la fratoj kiel leteronkaj saluton, se ÿi ilin ne trovos tie en la malproksima mondo.Kiel al ÿi estos en tiu mondo, al ÿi, la malfeliça blinda infa-no! Sed ÿi havis la nevideblan fadenon, je kiu ÿi povis teni¸i;sed antaû çio havis unu econ: profundan sentemecon, kiuestis en ÿi tiel forta, ke ÿi kvazaû havis okulojn sur la pintoj dela fingroj kaj orelojn en la koro.Tiamaniere ÿi elpaÿis en la bruan, tumultan, strangan mon-don; kaj kien ajn ÿi venis, la çielo fari¸is sune hela, ÿi povissenti la varmajn radiojn, la çielarko elstreçi¸is el la nigra nuboen la bluan aeron.xi aûdis la kantadon de la birdoj, ÿi spirisla bonodoron el la oran¸o¸ardenoj kaj frukto¸ardenoj, kiuestis tiel forta, ke ÿi preskaû povis ¸in gustumi.Mildaj tonojkaj belega kantado atingis ÿian orelon, sed ankaû bruo kajkrioj.Pensoj kaj opinioj strange disputis inter si reciproke.Enla plej profunda angulo de ÿia koro aûdi¸is la koraj kaj pen-saj sonoj el la brusto de la homoj; Ûore sonadis al ÿi: Nur larmoj estas nia vivo,Nur son¸o ploroplena! Sed sonis ankaû la kanto: Kuni¸u tamen, ke la vivoFari¸u rozoçena! Malgaje sonis: La maljunul kaj la junuloNur pri si mem memoras. Sed sonis ankaû la respondo:200 FABELOJ 3eLIBRO En la arbaro, sur la kampojPer amo çio floras. Kaj kvankam çirkaûe aûdi¸is laûta kantado: Pri çio ridu vi kaj moku,En Ûor kun hunda bojo! Tamen plej profunde en la koro de la blinda knabino so-nis: Vi fidu Dion, Li vin gardosEç sur dan¸era vojo! Kie ajn ÿi aperis en la rondo de viroj aû virinoj, çe malju-nuloj aû junuloj, tie en la animoj eklumis la komprenado dela vero, bono kaj belo.Kien ajn ÿi venis, çu en la laborejon deartisto, çu en riçan festosalonon, çu inter la bruantajn radojnde fabriko, çie fari¸is tiel, kvazaû la suna radio venis, la kor-do eksonis, la floro odoris kaj la refreÿiga guto da roso falissur la senforti¸intan folion.Sed tion la diablo ne povis permesi.Li havas pli da sa¸o oldekmil viroj, kaj tial li elpensis rimedon, por helpi al si, Li irisal la março, prenis vezikojn de malboni¸inta akvo kaj lasisruli¸i super ili la sepoblan eÛon de mensogo, por ke ili per tiofari¸u pli fortikaj.Li pulvorigis pagitajn honorajn versojn kajmensogajn supertombajn parolojn, kiom multe li povis aki-ri, kaj kuiris ilin en larmoj, kiujn ploris la envio.Sur tion liÿutetis ÿminkon de la vangoj de flaveta fraûlino, kaj el çio likreis knabinon, kiu laû sia formo kaj manieroj tute similis alla blinda benportanta knabino.La homoj ÿin nomis la mil-da an¸elo plena de profunda sento , kaj tiamaniere la artifikode la diablo havis plenan sukceson.La mondo ne sciis, kiu ella du an¸eloj estis la vera, kaj kiamaniere la mondo povustion scii!201 FABELOJ 3eLIBRO Vi fidu Dion.Li vin gardosEç sur dan¸era vojo! kantis la blinda knabino kun plena fido.La kvar verdajnfoliojn de la arbo de la suno ÿi transdonis al la ventoj, por keili portu ilin kiel saluton kaj leteron al ÿiaj fratoj, kaj ÿi estistute certa, ke tio estos plenumita, ke estos plenumita eç tio,ke la juvelo trovi¸os, tiu juvelo, kiu brilas pli ol çiuj surterajbelegaîoj; ke de la frunto de la homaro ¸i radios al la domode ÿia patro. Al la domo de mia patro! ÿi ripetis; jes, sur la tero tro-vi¸as tiu juvelo, kaj mi alportas kun mi pli ol la konvinkon pritio; mi sentas ¸ian ardon, pli kaj pli ¸i fari¸as sentebla en miafermita mano.Çiun grajneton da vero, kiu estis sufiçe delika-ta, por ke la akra vento povu ¸in forporti, mi kolektis kaj kon-servis; mi saturis ¸in per la odoro de çiuj belaîoj, da kiuj enla mondo ekzistas tiom multe, eç por blindulo.Mi prenis lasonon, kiun la bono aperigis en la koro de homo, kaj mi al-metis ¸in al tio.La tutaîo, kiun mi alportas, estas nur polve-ro, sed ¸i estas polvo de la serçata juvelo; mia tuta mano es-tas plenigita de ¸i! xi etendis sian manon renkonte al lapatro.xi estis en la hejmo, ÿi atingis ¸in en flugo de penso, neellasante la nevideblan fadenon, kiu kondukis al la domo dela patro.La malbonaj potencoj îetis sin kun la bruo de uragano surla arbon de la suno kaj enpremis sin kun puÿo de vento tra lanefermita pordo en la çambreton. La fino alproksimi¸as! diris la patro kaj kaptis la manon,kiu malfermi¸is. Ne! ÿi ekkriis kun konscio de certeco, ¸i ne povas al-proksimi¸i! Mi sentas, ke la radio varmigas mian animon! 202 FABELOJ 3eLIBROKaj la patro ekvidis lumantan flamon, kiam la brilanta pol-vero el ÿia mano falis sur la blankajn foliojn de la libro, kiujdevis doni sciigon pri la certeco de la eterna vivo.En blindi-ga brilo tie montri¸is skribo, nur unu videbla vorto, la solavorto: Kredo. Kaj denove tie trovi¸is la kvar fratoj; sopiro al la hejmo ilinatakis kaj gvidis, kiam la verda folio falis al ili sur la bruston.IIi venis, ilin sekvis la migrantaj birdoj, la cervo, la antilopokaj çiuj bestoj de la arbaro.Ili ankaû volis partopreni en la¸ojo, kaj kial la bestoj tion ne faru, se ili povas?Kaj kiel ofte, kiam radio de la suno tra truo en la pordofalas en polvan çambron, ni vidas, ke tie movi¸as lumantakolono da polvo, tute tiel same sed ne tiel maldelikate kajmizere, eç la çielarko estas tro peza.kaj ne sufiçe kolorriça en komparo kun la vidaîo, kiu tieprezenti¸is tiel same el la folioj de la libro, el la lumantavorto kredo çiu grajneto da vero levi¸is kun la brilo de labelo, kun la sono de la bono, radiante pli forte ol la fajra ko-lono en la nokto, kiam Moseo kaj la popolo Izrael vojiris al lapromesita lando; el la vorto kredo levi¸is la ponto de esperoal la eterna amo de la Plejpotenculo.203 FABELOJ 3eLIBROSupo el kolbasaj bastonetojio estis hieraû bonega tagman¸o! diris unu nejuna musaTsinjorino al alia, kiu ne estis partopreninta en la festeno. Mi havis de post la musa re¸o la dudek-unuan lokon, kaj tioestas ja ne malgranda honoro! Koncerne la apartajn man¸-metojn, mi povas certigi vin, ke la aran¸o de la man¸aîoj es-tis bonega! ÿima pano, lardhaûto, sebaj kandeloj kaj kolbaso, kaj poste oni donis la samajn man¸metojn denove de lakomenco.Estis tiel, kvazaû oni donus al ni du man¸adojn.Regis tre agrabla humoro kaj sen¸ena interparolado, kiel enfamilia rondo.Krom la kolbasaj bastonetoj kiuj pro tio fari-¸is objekto de parolado absolute nenio restis.Çe tiu oka-zo iu asertis, ke eç el kolbasa bastoneto oni povas kuiri supon.Aûdis jam çiu pri tio, sed neniu iam gustumis tian supon, despli neniu ion sciis pri la maniero de ¸ia pretigado [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.Estis nokto, ÿia patro dormis; ÿi kisis al lila manon, prenis sian ÿpinilon kaj alligis la finon de la fade-199 FABELOJ 3eLIBROno al la domo de la patro, çar alie la malfeliça blindulino janeniam povus trovi la vojon hejmen.Çi tiu fadeno devis estiÿia teni¸ilo, ¸in ÿi fidis, sed ne sin mem aû aliajn homojn.xideÿiris kvar foliojn de la arbo de la suno, ÿi volis transdoni ilinal la ventoj, por ke çi tiuj alportu ilin al la fratoj kiel leteronkaj saluton, se ÿi ilin ne trovos tie en la malproksima mondo.Kiel al ÿi estos en tiu mondo, al ÿi, la malfeliça blinda infa-no! Sed ÿi havis la nevideblan fadenon, je kiu ÿi povis teni¸i;sed antaû çio havis unu econ: profundan sentemecon, kiuestis en ÿi tiel forta, ke ÿi kvazaû havis okulojn sur la pintoj dela fingroj kaj orelojn en la koro.Tiamaniere ÿi elpaÿis en la bruan, tumultan, strangan mon-don; kaj kien ajn ÿi venis, la çielo fari¸is sune hela, ÿi povissenti la varmajn radiojn, la çielarko elstreçi¸is el la nigra nuboen la bluan aeron.xi aûdis la kantadon de la birdoj, ÿi spirisla bonodoron el la oran¸o¸ardenoj kaj frukto¸ardenoj, kiuestis tiel forta, ke ÿi preskaû povis ¸in gustumi.Mildaj tonojkaj belega kantado atingis ÿian orelon, sed ankaû bruo kajkrioj.Pensoj kaj opinioj strange disputis inter si reciproke.Enla plej profunda angulo de ÿia koro aûdi¸is la koraj kaj pen-saj sonoj el la brusto de la homoj; Ûore sonadis al ÿi: Nur larmoj estas nia vivo,Nur son¸o ploroplena! Sed sonis ankaû la kanto: Kuni¸u tamen, ke la vivoFari¸u rozoçena! Malgaje sonis: La maljunul kaj la junuloNur pri si mem memoras. Sed sonis ankaû la respondo:200 FABELOJ 3eLIBRO En la arbaro, sur la kampojPer amo çio floras. Kaj kvankam çirkaûe aûdi¸is laûta kantado: Pri çio ridu vi kaj moku,En Ûor kun hunda bojo! Tamen plej profunde en la koro de la blinda knabino so-nis: Vi fidu Dion, Li vin gardosEç sur dan¸era vojo! Kie ajn ÿi aperis en la rondo de viroj aû virinoj, çe malju-nuloj aû junuloj, tie en la animoj eklumis la komprenado dela vero, bono kaj belo.Kien ajn ÿi venis, çu en la laborejon deartisto, çu en riçan festosalonon, çu inter la bruantajn radojnde fabriko, çie fari¸is tiel, kvazaû la suna radio venis, la kor-do eksonis, la floro odoris kaj la refreÿiga guto da roso falissur la senforti¸intan folion.Sed tion la diablo ne povis permesi.Li havas pli da sa¸o oldekmil viroj, kaj tial li elpensis rimedon, por helpi al si, Li irisal la março, prenis vezikojn de malboni¸inta akvo kaj lasisruli¸i super ili la sepoblan eÛon de mensogo, por ke ili per tiofari¸u pli fortikaj.Li pulvorigis pagitajn honorajn versojn kajmensogajn supertombajn parolojn, kiom multe li povis aki-ri, kaj kuiris ilin en larmoj, kiujn ploris la envio.Sur tion liÿutetis ÿminkon de la vangoj de flaveta fraûlino, kaj el çio likreis knabinon, kiu laû sia formo kaj manieroj tute similis alla blinda benportanta knabino.La homoj ÿin nomis la mil-da an¸elo plena de profunda sento , kaj tiamaniere la artifikode la diablo havis plenan sukceson.La mondo ne sciis, kiu ella du an¸eloj estis la vera, kaj kiamaniere la mondo povustion scii!201 FABELOJ 3eLIBRO Vi fidu Dion.Li vin gardosEç sur dan¸era vojo! kantis la blinda knabino kun plena fido.La kvar verdajnfoliojn de la arbo de la suno ÿi transdonis al la ventoj, por keili portu ilin kiel saluton kaj leteron al ÿiaj fratoj, kaj ÿi estistute certa, ke tio estos plenumita, ke estos plenumita eç tio,ke la juvelo trovi¸os, tiu juvelo, kiu brilas pli ol çiuj surterajbelegaîoj; ke de la frunto de la homaro ¸i radios al la domode ÿia patro. Al la domo de mia patro! ÿi ripetis; jes, sur la tero tro-vi¸as tiu juvelo, kaj mi alportas kun mi pli ol la konvinkon pritio; mi sentas ¸ian ardon, pli kaj pli ¸i fari¸as sentebla en miafermita mano.Çiun grajneton da vero, kiu estis sufiçe delika-ta, por ke la akra vento povu ¸in forporti, mi kolektis kaj kon-servis; mi saturis ¸in per la odoro de çiuj belaîoj, da kiuj enla mondo ekzistas tiom multe, eç por blindulo.Mi prenis lasonon, kiun la bono aperigis en la koro de homo, kaj mi al-metis ¸in al tio.La tutaîo, kiun mi alportas, estas nur polve-ro, sed ¸i estas polvo de la serçata juvelo; mia tuta mano es-tas plenigita de ¸i! xi etendis sian manon renkonte al lapatro.xi estis en la hejmo, ÿi atingis ¸in en flugo de penso, neellasante la nevideblan fadenon, kiu kondukis al la domo dela patro.La malbonaj potencoj îetis sin kun la bruo de uragano surla arbon de la suno kaj enpremis sin kun puÿo de vento tra lanefermita pordo en la çambreton. La fino alproksimi¸as! diris la patro kaj kaptis la manon,kiu malfermi¸is. Ne! ÿi ekkriis kun konscio de certeco, ¸i ne povas al-proksimi¸i! Mi sentas, ke la radio varmigas mian animon! 202 FABELOJ 3eLIBROKaj la patro ekvidis lumantan flamon, kiam la brilanta pol-vero el ÿia mano falis sur la blankajn foliojn de la libro, kiujdevis doni sciigon pri la certeco de la eterna vivo.En blindi-ga brilo tie montri¸is skribo, nur unu videbla vorto, la solavorto: Kredo. Kaj denove tie trovi¸is la kvar fratoj; sopiro al la hejmo ilinatakis kaj gvidis, kiam la verda folio falis al ili sur la bruston.IIi venis, ilin sekvis la migrantaj birdoj, la cervo, la antilopokaj çiuj bestoj de la arbaro.Ili ankaû volis partopreni en la¸ojo, kaj kial la bestoj tion ne faru, se ili povas?Kaj kiel ofte, kiam radio de la suno tra truo en la pordofalas en polvan çambron, ni vidas, ke tie movi¸as lumantakolono da polvo, tute tiel same sed ne tiel maldelikate kajmizere, eç la çielarko estas tro peza.kaj ne sufiçe kolorriça en komparo kun la vidaîo, kiu tieprezenti¸is tiel same el la folioj de la libro, el la lumantavorto kredo çiu grajneto da vero levi¸is kun la brilo de labelo, kun la sono de la bono, radiante pli forte ol la fajra ko-lono en la nokto, kiam Moseo kaj la popolo Izrael vojiris al lapromesita lando; el la vorto kredo levi¸is la ponto de esperoal la eterna amo de la Plejpotenculo.203 FABELOJ 3eLIBROSupo el kolbasaj bastonetojio estis hieraû bonega tagman¸o! diris unu nejuna musaTsinjorino al alia, kiu ne estis partopreninta en la festeno. Mi havis de post la musa re¸o la dudek-unuan lokon, kaj tioestas ja ne malgranda honoro! Koncerne la apartajn man¸-metojn, mi povas certigi vin, ke la aran¸o de la man¸aîoj es-tis bonega! ÿima pano, lardhaûto, sebaj kandeloj kaj kolbaso, kaj poste oni donis la samajn man¸metojn denove de lakomenco.Estis tiel, kvazaû oni donus al ni du man¸adojn.Regis tre agrabla humoro kaj sen¸ena interparolado, kiel enfamilia rondo.Krom la kolbasaj bastonetoj kiuj pro tio fari-¸is objekto de parolado absolute nenio restis.Çe tiu oka-zo iu asertis, ke eç el kolbasa bastoneto oni povas kuiri supon.Aûdis jam çiu pri tio, sed neniu iam gustumis tian supon, despli neniu ion sciis pri la maniero de ¸ia pretigado [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]