Tytus Liwiusz 06

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.7Król miał trzech synów: Tytusa, Arrunsa i Sekstusa (por.rozdz.56 tej księgi).8Ekwowie (Aequi) szczep sabelski na wschód od Rzymu;miał swe tereny w Górach Latyńskich po obu stronach rzeki Anio:od Tyburu i Preneste do Jeziora Fucyńskiego (lacus Fucinus).osłonić dzieci przed tyranią i srogimi karami ojców.Może znajdę także jakiś zapał wojenny i siły zbrojneprzeciw najbardziej tyrańskiemu królowi i najsroższemunarodowi�.Wszystko wskazywało na to, że naprawdęwre w nim gniew i że istotnie powędruje dalej, jeżeligo nie zatrzymają.A więc Gabijczycy przyjęli go łaska-wie.Powiedzieli mu, by się nie dziwił, jeżeli Tarkwi-niusz jest na koniec taki sam względem własnych dzieci,jakim jest względem obywateli, jakim jest względemsprzymierzeńców; jeżeli braknie mu czego innego, tobędzie się na koniec srożyć nad sobą samym.Oświad-czyli mu, że jego przybycie jest im bardzo na rękę i żewedług ich przekonania niebawem z jego pomocą wojnaprzeniesie się od bram miasta Gabie pod rzymskiemury.[54] Od tej chwili zaczęto przypuszczać go do naradpaństwowych.Oświadczał on na nich, że we wszystkichinnych sprawach opowiada się za zdaniem starych Ga-bijczyków, bo przecież oni lepiej się na nich znają, alesam bez ustanku namawiał do wojny; przypisywał sobiew tym względzie specjalną znajomość rzeczy, twierdząc,że zna siły obydwu narodów i że jest oczywiście znie-nawidzona wśród obywateli tyrania króla Tarkwiniusza,której już nie mogą znieść nawet jego własne dzieci.W ten sposób budził zwolna w starszyznie gabijskiejochotę do wznowienia działań wojenych; sam natomiastz doborowym oddziałem żołnierzy wyprawiał się nałupieżcze wyprawy i na patrole; każde jego słowo i każdykrok tak były obmyślane, by wprowadzić Gabijczykóww błąd.Wskutek tego zaczęto mu ślepo ufać, a ostatecz-nie obrano go wodzem w wojnie.Ponieważ na oczachHernikowie (Hernici) mały szczep na południowy wschód odRzymu w dolinie rzeki Trerus i w górach ciągnących się na północod tej rzeki.ludu, nie orientującego się w całej jego działalności,dochodziło do drobnych potyczek między Rzymema Gabiami, w których z reguły Gabijczycy odnosilizwycięstwa, wszyscy tak wielcy, jak i mali zaczęli gło-sić, że bogowie za specjalną łaską zesłali im SekstusaTarkwiniusza na wodza.Ponieważ sam osobiście narażałsię na niebezpieczeństwa i trudy na równi z żołnierzamii ponieważ zdobycz wojenną szczodrze rozdzielał, cieszyłsię taką miłością wojska, że nawet ojciec jego Tarkwi-niusz nie miał w Rzymie takich wpływów jak syn jegow Gabiach.Widział wreszcie, że ma już dość sił do wykonaniawszystkich swoich zamysłów; posłał więc jednego zeswoich do Rzymu do ojca z zapytaniem, co mu czynićrozkaże, skoro dzięki łasce bogów zdobył sobie takiwpływ na sprawy państwowe w Gabiach.Zdaje się, żeten posłaniec nie budził pełnego zaufania i dlatego nieotrzymał żadnej ustnej odpowiedzi.Król, jakby całko-wicie pogrążony w myślach, przeszedł do ogrodu pała-cowego, a za nim posłaniec syna; tam król zacząłprzechadzać się i strącał laską najwyższe makówki.To pytanie i czekanie na odpowiedz znużyło wreszcieposłańca; wrócił do Gabiów, sądząc, że niczego niezałatwił, i opowiedział, jak sprawę przedstawił i cowidział, zaznaczając, że król albo z gniewu, albo z nie-nawiści, albo z wrodzonej mu pychy nie odezwał sięani słowem.Ale Sekstus zrozumiał wolę ojca i poznałjego polecenia, przekazane tajemniczym znakiem; toteż9pozbył się najwybitniejszych obywateli przy czymjednych oskarżał przed ludem, a w stosunku do innychwyzyskiwał ich niepopularność.Wielu stracono otwar-cie, ale na niektórych dokonano skrytobójstwa, a to na9 ich więc miał na myśli Tarkwiniusz ścinając laską naj-wyższe makówki.tych, przeciw którym trudno byłoby upozorować oskar-żenie.Niektórzy mogli dobrowolnie ratować się ucieczką,innych znowu skazano na wygnanie, majątki nieobec-nych, podobnie jak i zamordowanych, przeznaczono napodział; stąd powstały darowizny, stąd bogacenie się.Ale urok osobistej korzyści odbierał poczucie nieszczęśćpaństwowych, aż jednego dnia państwo gabińskie, po-zbawione rady i pomocy, bez walki wpadło w ręce królarzymskiego.VII [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki