[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.percepcji somatycznej, myślenia logicznego, pamięci słowno - logicznej, czynności dowolnych różnego typu itp.lWszystkie te funkcje kształtują się w procesie rozwoju historycznego, a ich poziom i cechy uwarunkowane są rodzajem i poziomem gospodarki, działalności (pracy i jej podziału), życia społecznego, form komunikowania się itp.Czyli czynnikami natury społeczno - kulturowo - historycznej.Badania przeprowadzone przez A.R Łurię w Kirgizji i Kazachstanie w latach dwudziestych wskazują iż chodzi tu o kulturę rozumianą szeroko i obejmującą - obok ekonomiki - kulturę techniczno - użytkową i kulturę symboliczną.Tak pojmowana kultura oddziałuje wszechstronnie na procesy rozwoju psychicznego.Kultura - czytamy u Wygotskiego - tworzy szczególne formy zachowania się, zmienia przebieg funkcji psychicznych, nadbudowuje nowe piętra w rozwijającym się systemie zachowania człowieka.”Specyfika rozwoju psychicznego człowieka wywodzi się stad iż dokonuje się on w stałym współdziałaniu z ludzkim światem społecznym i kulturowym, ukształtowanym przez proces historyczny i przynoszącym dorobek pokoleń poprzednich, który w dostępnej części - jest przedmiotem przyswajania przez jednostkę w toku ontogenezy.Rozwój wyższych funkcji psychicznych, w tym i zdolności, nie powoduje zmiany typu biologicznego u człowieka, co jest regułą w rewolucyjnym rozwoju organizmów i ich funkcji.Kulturowe środki rozwoju to swoiste, wypracowane w toku historii społeczeństwa sposoby działania przy użyciu narzędzi i znaków.Rozwój psychiczny człowieka wg koncepcji kulturowo - historycznej ma charakter upośredniony poprzez owe kulturowe środki pomocnicze; polega on ponadto na powstawaniu wewnętrznych procesów psychicznych z działalności pierwotnie zewnętrznej interpersonalnej przez jej interioryzacje, dzięki której stają się one wewnętrzne, interpsychiczne.Czynności psychiczne człowieka są co prawda upośrednione trojako - społecznie, przez narzędzia i znaki.Rola szczególna przypada jednak znakom, one powiem służą nawiązywaniu kontaktów społecznych i współorganizują je.Stanowią też istotny komponent opanowania posługiwania się narzędziami we własnym działaniu jednostki, jak i procesu planowania i realizowania działań.Opanowanie posługiwania się narzędziami i systemem znaków werbalnych odbywa się (i może się dokonać) w kontakcie interpersonalnym dziecka z osobami dorosłymi z jego otoczenia.Rozwój psychiczny dziecka ma więc - także w wymiarze jednostkowym - charakter społeczny, kulturowy i historyczny.18) PSYCHOLOGIA HUMANISTYCZNAlPowstała w latach sześćdziesiątych jako protest przeciwko behawioryzmowi i psychoanaliziellPrzedstawiciele: Maslow, Rogers, HeathllGłówne założenia:llCzłowiek jest unikalną całością, której nie można sprowadzić do sumy poszczególnych elementów takich jak reakcje, myśli, potrzeby, emocjellosoba składa się z dwóch podsystemów: „ja” („self”) i „organizmu” („organism”), które stanowią jednośćlljednostka i świat zewnętrzny (społeczny) w warunkach naturalnych tworzą jednolity systemllaby żyć zgodnie ze swoją naturą; aby być autentycznym, niezależnym i zadowolonym, człowiek musi stanowić harmonijną całość; jego składniki („ja” i „organizm”) muszą tworzyć spójny system zwany osobąllpodstawową właściwością natury ludzkiej jest rozwój, uwarunkowany przez czynniki wewnętrznellsiły decydujące o rozwoju tkwią w człowieku, a nie poza nimllosoba to nie stała struktura, ale ciągły procesllrozwój to zjawisko fascynujące i przyjemne, ale jednocześnie wymaga wysiłku i odwagi: odrzucanie starych wzorców i tworzenie nowych wiąże się z odpowiedzialnością i wytrwałościąllmotywacja jest funkcją całego organizmu, a nie jego elementów takich jak popędy czy potrzebylldziałanie człowieka jest motywowane dążeniem do samorealizacji; do aktualizacji własnych potencjalnych szansllosiągane zdolności, umiejętności stają się źródłem rozwoju osoby i nowych doświadczeńlltypy miłości wg Maslowalltyp D (deficiency love)llrozumiana jako potrzeba; gdy człowieka opanowuje „głód miłości”, dąży on do zaspokojenia go - poszukuje obiektu do kochanialljest ona raczej egoistyczna i mało autentycznallczłowiek dążący do samorealizacji odrzuca ten typ miłościlltyp B (love for being)lljest to autentyczny stosunek dwóch autonomicznych osób, które chcą nie tylko brać, ale również dawaćllnie rządzą nią prawa dotyczące potrzebllnigdy nie można jej w pełni zaspokoić: osiągnięcie pewnego stanu, zwiększa siłę dążenia do rozwoju autentycznych, ciepłych stosunków z kochaną osobąllten typ kształtuje ludzką osobowośćllczłowiek jest z natury dobry; jego dążenia są konstruktywne i pozytywnelljeśli osoba działa destruktywnie, to nie dlatego, że ma złą naturę albo kieruje nią popęd zniszczenia, ale dlatego, że działa wbrew naturze, gdyż rzeczywistość, w której żyje, blokuje rozwój jej prawdziwych, pozytywnych zachowańllludzkie zachowane jest uwarunkowane przez teraźniejszość; aktualne przeżycia i doświadczeniallaktualne doświadczenie jednostki jest najwyższym autorytetem i najważniejszym sędziąllto, co aktualnie dzieje się w świadomości; to, jak człowiek aktualnie spostrzega siebie, innych ludzi i świat, decyduje o przebiegu procesu samorealizacjilljednostka, która żyje przeszłością lub spodziewa się żyć w przyszłości, nie osiągnęła pełnego rozwojullmetody badawczellgłównym celem psychologów humanistycznych jest badanie aktualnego doświadczenia i bezpośrednich przeżyć; w tym celu stosują oni wiele metod, wśród których dominują samoopis i samoocenalljednostka najlepiej zna własne doświadczenia i dlatego jej wypowiedzi o sobie (self-reports) są w wysokim stopniu trafne (wiele badań wykazało, że w wielu przypadkach sądy o własnych stanach emocjonalnych są zgodne z wynikami naukowych technik takich jak: testy projekcyjne, testy psychometryczne czy opinie doświadczonych klinicystów i ekspertów)llQ-sortlljest to technika, która wykorzystuje pewną liczbę kart, na których znajdują się różne stwierdzenia („stawiam sobie duże wymagania”, „jestem optymistą”, „rozumiem samego siebie”, odczuwam wrogość”, „seks budzi we mnie lęk itp [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.percepcji somatycznej, myślenia logicznego, pamięci słowno - logicznej, czynności dowolnych różnego typu itp.lWszystkie te funkcje kształtują się w procesie rozwoju historycznego, a ich poziom i cechy uwarunkowane są rodzajem i poziomem gospodarki, działalności (pracy i jej podziału), życia społecznego, form komunikowania się itp.Czyli czynnikami natury społeczno - kulturowo - historycznej.Badania przeprowadzone przez A.R Łurię w Kirgizji i Kazachstanie w latach dwudziestych wskazują iż chodzi tu o kulturę rozumianą szeroko i obejmującą - obok ekonomiki - kulturę techniczno - użytkową i kulturę symboliczną.Tak pojmowana kultura oddziałuje wszechstronnie na procesy rozwoju psychicznego.Kultura - czytamy u Wygotskiego - tworzy szczególne formy zachowania się, zmienia przebieg funkcji psychicznych, nadbudowuje nowe piętra w rozwijającym się systemie zachowania człowieka.”Specyfika rozwoju psychicznego człowieka wywodzi się stad iż dokonuje się on w stałym współdziałaniu z ludzkim światem społecznym i kulturowym, ukształtowanym przez proces historyczny i przynoszącym dorobek pokoleń poprzednich, który w dostępnej części - jest przedmiotem przyswajania przez jednostkę w toku ontogenezy.Rozwój wyższych funkcji psychicznych, w tym i zdolności, nie powoduje zmiany typu biologicznego u człowieka, co jest regułą w rewolucyjnym rozwoju organizmów i ich funkcji.Kulturowe środki rozwoju to swoiste, wypracowane w toku historii społeczeństwa sposoby działania przy użyciu narzędzi i znaków.Rozwój psychiczny człowieka wg koncepcji kulturowo - historycznej ma charakter upośredniony poprzez owe kulturowe środki pomocnicze; polega on ponadto na powstawaniu wewnętrznych procesów psychicznych z działalności pierwotnie zewnętrznej interpersonalnej przez jej interioryzacje, dzięki której stają się one wewnętrzne, interpsychiczne.Czynności psychiczne człowieka są co prawda upośrednione trojako - społecznie, przez narzędzia i znaki.Rola szczególna przypada jednak znakom, one powiem służą nawiązywaniu kontaktów społecznych i współorganizują je.Stanowią też istotny komponent opanowania posługiwania się narzędziami we własnym działaniu jednostki, jak i procesu planowania i realizowania działań.Opanowanie posługiwania się narzędziami i systemem znaków werbalnych odbywa się (i może się dokonać) w kontakcie interpersonalnym dziecka z osobami dorosłymi z jego otoczenia.Rozwój psychiczny dziecka ma więc - także w wymiarze jednostkowym - charakter społeczny, kulturowy i historyczny.18) PSYCHOLOGIA HUMANISTYCZNAlPowstała w latach sześćdziesiątych jako protest przeciwko behawioryzmowi i psychoanaliziellPrzedstawiciele: Maslow, Rogers, HeathllGłówne założenia:llCzłowiek jest unikalną całością, której nie można sprowadzić do sumy poszczególnych elementów takich jak reakcje, myśli, potrzeby, emocjellosoba składa się z dwóch podsystemów: „ja” („self”) i „organizmu” („organism”), które stanowią jednośćlljednostka i świat zewnętrzny (społeczny) w warunkach naturalnych tworzą jednolity systemllaby żyć zgodnie ze swoją naturą; aby być autentycznym, niezależnym i zadowolonym, człowiek musi stanowić harmonijną całość; jego składniki („ja” i „organizm”) muszą tworzyć spójny system zwany osobąllpodstawową właściwością natury ludzkiej jest rozwój, uwarunkowany przez czynniki wewnętrznellsiły decydujące o rozwoju tkwią w człowieku, a nie poza nimllosoba to nie stała struktura, ale ciągły procesllrozwój to zjawisko fascynujące i przyjemne, ale jednocześnie wymaga wysiłku i odwagi: odrzucanie starych wzorców i tworzenie nowych wiąże się z odpowiedzialnością i wytrwałościąllmotywacja jest funkcją całego organizmu, a nie jego elementów takich jak popędy czy potrzebylldziałanie człowieka jest motywowane dążeniem do samorealizacji; do aktualizacji własnych potencjalnych szansllosiągane zdolności, umiejętności stają się źródłem rozwoju osoby i nowych doświadczeńlltypy miłości wg Maslowalltyp D (deficiency love)llrozumiana jako potrzeba; gdy człowieka opanowuje „głód miłości”, dąży on do zaspokojenia go - poszukuje obiektu do kochanialljest ona raczej egoistyczna i mało autentycznallczłowiek dążący do samorealizacji odrzuca ten typ miłościlltyp B (love for being)lljest to autentyczny stosunek dwóch autonomicznych osób, które chcą nie tylko brać, ale również dawaćllnie rządzą nią prawa dotyczące potrzebllnigdy nie można jej w pełni zaspokoić: osiągnięcie pewnego stanu, zwiększa siłę dążenia do rozwoju autentycznych, ciepłych stosunków z kochaną osobąllten typ kształtuje ludzką osobowośćllczłowiek jest z natury dobry; jego dążenia są konstruktywne i pozytywnelljeśli osoba działa destruktywnie, to nie dlatego, że ma złą naturę albo kieruje nią popęd zniszczenia, ale dlatego, że działa wbrew naturze, gdyż rzeczywistość, w której żyje, blokuje rozwój jej prawdziwych, pozytywnych zachowańllludzkie zachowane jest uwarunkowane przez teraźniejszość; aktualne przeżycia i doświadczeniallaktualne doświadczenie jednostki jest najwyższym autorytetem i najważniejszym sędziąllto, co aktualnie dzieje się w świadomości; to, jak człowiek aktualnie spostrzega siebie, innych ludzi i świat, decyduje o przebiegu procesu samorealizacjilljednostka, która żyje przeszłością lub spodziewa się żyć w przyszłości, nie osiągnęła pełnego rozwojullmetody badawczellgłównym celem psychologów humanistycznych jest badanie aktualnego doświadczenia i bezpośrednich przeżyć; w tym celu stosują oni wiele metod, wśród których dominują samoopis i samoocenalljednostka najlepiej zna własne doświadczenia i dlatego jej wypowiedzi o sobie (self-reports) są w wysokim stopniu trafne (wiele badań wykazało, że w wielu przypadkach sądy o własnych stanach emocjonalnych są zgodne z wynikami naukowych technik takich jak: testy projekcyjne, testy psychometryczne czy opinie doświadczonych klinicystów i ekspertów)llQ-sortlljest to technika, która wykorzystuje pewną liczbę kart, na których znajdują się różne stwierdzenia („stawiam sobie duże wymagania”, „jestem optymistą”, „rozumiem samego siebie”, odczuwam wrogość”, „seks budzi we mnie lęk itp [ Pobierz całość w formacie PDF ]