[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jego rezultat potwierdziÅ‚ wstêpne przypuszczenia: dziecko mia-Å‚o ostr¹ biaÅ‚aczkê limfatyczn¹.Nastêpne dwa tygodnie Donna spêdziÅ‚a razem z Robbiem w szpitalu.NiemogÅ‚a w tym czasie chodziæ do koScioÅ‚a, wiêc jej matka poinformowaÅ‚a wieleb-nego Younga o naturze choroby maÅ‚ego.Pastor wybraÅ‚ siê specjalnie do NewEngland Medical Center, by odwiedziæ Robbinsów.Wtedy te¿ spytaÅ‚ Donnê, czylekarze choæby wspominali o ewentualnych przyczynach biaÅ‚aczki syna.KobietaodparÅ‚a, i¿ powiedzieli jej tylko, ¿e powody nagÅ‚ych zachorowañ na tê postaæchoroby nie s¹ jeszcze znane, a wiêc w pewnym sensie nale¿y j¹ uznaæ za zrz¹-dzenie losu.Young zapytaÅ‚ równie¿ Donnê, czy nie przyszÅ‚o jej do gÅ‚owy, ¿e to zÅ‚a jakoSæwody mo¿e byæ odpowiedzialna za biaÅ‚aczkê Robbiego.To pytanie j¹ zaskoczy-Å‚o, chocia¿ przyznaÅ‚a, ¿e woda w ich domu rzeczywiScie ma kiepski smak.M¹¿od pocz¹tku na to narzekaÅ‚, czêsto przechowywaÅ‚ du¿¹ butlê z wod¹ w lodówce,wydawaÅ‚o mu siê bowiem, ¿e schÅ‚odzenie przynajmniej czêSciowo pozbawia j¹przykrego smaku i zapachu.Donna zwykle zabijaÅ‚a jej odór koncentratami owo-cowymi b¹dx mro¿on¹ herbat¹.Musieli oszczêdzaæ, tote¿ zamiast mleka pastery-zowanego kupowaÅ‚a du¿e opakowania mleka w proszku.RozrabiaÅ‚a je wod¹ z kra-30nu i dawaÅ‚a Robbie emu do picia.Tylko wtedy, gdy woda miaÅ‚a szczególnie przy-kry zapach, gotowaÅ‚a j¹ przed sporz¹dzeniem mleka.Nigdy jednak nie pomySla-Å‚a, ¿e to jakoSæ wody mo¿e mieæ cokolwiek wspólnego z chorob¹ syna.Wreszcie spojrzaÅ‚a podejrzliwie na Younga i zapytaÅ‚a: DowiedziaÅ‚ siê ojciec czegoS pewnego?Wielebny wzruszyÅ‚ ramionami i odparÅ‚: Nie, pytaÅ‚em z czystej ciekawoSci.W koSciele Donna wielokrotnie widywaÅ‚a Anne i Charlesa Andersonów oraztrójkê ich dzieci.SÅ‚yszaÅ‚a, ¿e maÅ‚y Jimmy ma biaÅ‚aczkê.Jednak w ci¹gu trzech latod jej wykrycia nie zamieniÅ‚a ani sÅ‚owa z Anne, głównie dlatego, ¿e nie bardzowiedziaÅ‚a, co mogÅ‚aby jej powiedzieæ.Nie najlepiej jej szÅ‚o nawi¹zywanie kon-taktów z ludxmi, wiecznie siê baÅ‚a, ¿e zostanie uznana za wScibsk¹.Z czasemzyskaÅ‚a te¿ przekonanie, i¿ najkorzystniejszy moment do zawarcia znajomoSciz Andersonami dawno ju¿ min¹Å‚.To Anne któregoS niedzielnego przedpoÅ‚udnia, jakiS miesi¹c po wykryciu bia-Å‚aczki u Robbiego, nawi¹zaÅ‚a rozmowê z Donn¹.PowiedziaÅ‚a, ¿e Swietnie rozu-mie, przez co ona teraz przechodzi.Jej syn, Jimmy, nie tak dawno równie¿ otarÅ‚siê o Smieræ.Na koniec zaproponowaÅ‚a, ¿e gdyby Donna kiedykolwiek zapragnê-Å‚a siê przed kimS wy¿aliæ, ona zawsze jest do dyspozycji.I wtedy, na stopniach koScioÅ‚a, Robbins po prostu siê rozpÅ‚akaÅ‚a. ChciaÅ‚abym siê dowiedzieæ, jak pani to zniosÅ‚a odparÅ‚a przez Å‚zy.Od tej pory Donna i Anne czêsto dzwoniÅ‚y do siebie, rozmawiaÅ‚y o rodzajachkuracji, typach i dawkach leków, naSwietlaniach, efektach ubocznych, wynikachanalizy krwi czy lekarzach.Kiedy Robbie tak¿e straciÅ‚ wszystkie wÅ‚osy, DonnazabraÅ‚a go do Bostonu, do sklepu z perukami zarekomendowanego w szpitalu.Jemu równie¿ po naSwietlaniach ci¹gle dokuczaÅ‚y nudnoSci i wÅ‚aSnie wtedy w skle-pie zacz¹Å‚ wymiotowaæ.Sprzedawca wpadÅ‚ we wSciekÅ‚oSæ.W efekcie owa wy-prawa, maj¹ca sÅ‚u¿yæ dobru dziecka, zakoñczyÅ‚a siê jego poni¿eniem.Po powro-cie do domu Donna zadzwoniÅ‚a do Anne.NajczêSciej nawet nie musiaÅ‚a mówiæ,co w takich chwilach odczuwa.Anderson rozumiaÅ‚a j¹ bez słów.W lutym, gdy kuracja Robbie ego przybraÅ‚a pomySlny obrót, lekarze z NewEngland Medical Center zajêli siê jego lew¹ nog¹.Badanie neurologiczne wyka-zaÅ‚o, ¿e podczas operacji przeprowadzonej w Woburn ulegÅ‚ uszkodzeniu nerwkulszowy.To byÅ‚o powodem czêSciowego parali¿u miêSni stopy, co objawiaÅ‚o siêpowłóczeniem nog¹.W rezultacie miêSnie ulegÅ‚y tak daleko posunietej atrofii, ¿elewa noga chÅ‚opca byÅ‚a ju¿ o trzy centymetry krótsza od prawej.Specjalista oSwiad-czyÅ‚ matce, ¿e uszkodzenie nerwu jest nieodwracalne.W celu zapobie¿enia dal-szemu kurczeniu siê miêSni i Sciêgien zaleciÅ‚ Donnie, aby na noc usztywniaÅ‚a sy-nowi nogê w Å‚upkach.W ci¹gu dnia natomiast chÅ‚opiec musiaÅ‚ chodziæ w specjal-nej szynie i robionym na miarê bucie o grubszej podeszwie, maj¹cym zniwelowaæ31ró¿nicê dÅ‚ugoSci nóg.Tego rodzaju buty okazaÅ‚y siê bardzo drogie, a towarzy-stwo ubezpieczeñ zdrowotnych odmówiÅ‚o pokrycia kosztów, gdy¿ z formalnegopunktu widzenia nie chodziÅ‚o o wydatek na leczenie.Donna zaczêÅ‚a jeszcze bar-dziej oszczêdzaæ, byle tylko zapewniæ synowi niezbêdne rzeczy.ZaliczyÅ‚a do nichtak¿e maÅ‚y przenoSny telewizor do sali szpitalnej czy obiady w restauracji pod-czas cotygodniowych podró¿y do Bostonu na badania kontrolne [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.Jego rezultat potwierdziÅ‚ wstêpne przypuszczenia: dziecko mia-Å‚o ostr¹ biaÅ‚aczkê limfatyczn¹.Nastêpne dwa tygodnie Donna spêdziÅ‚a razem z Robbiem w szpitalu.NiemogÅ‚a w tym czasie chodziæ do koScioÅ‚a, wiêc jej matka poinformowaÅ‚a wieleb-nego Younga o naturze choroby maÅ‚ego.Pastor wybraÅ‚ siê specjalnie do NewEngland Medical Center, by odwiedziæ Robbinsów.Wtedy te¿ spytaÅ‚ Donnê, czylekarze choæby wspominali o ewentualnych przyczynach biaÅ‚aczki syna.KobietaodparÅ‚a, i¿ powiedzieli jej tylko, ¿e powody nagÅ‚ych zachorowañ na tê postaæchoroby nie s¹ jeszcze znane, a wiêc w pewnym sensie nale¿y j¹ uznaæ za zrz¹-dzenie losu.Young zapytaÅ‚ równie¿ Donnê, czy nie przyszÅ‚o jej do gÅ‚owy, ¿e to zÅ‚a jakoSæwody mo¿e byæ odpowiedzialna za biaÅ‚aczkê Robbiego.To pytanie j¹ zaskoczy-Å‚o, chocia¿ przyznaÅ‚a, ¿e woda w ich domu rzeczywiScie ma kiepski smak.M¹¿od pocz¹tku na to narzekaÅ‚, czêsto przechowywaÅ‚ du¿¹ butlê z wod¹ w lodówce,wydawaÅ‚o mu siê bowiem, ¿e schÅ‚odzenie przynajmniej czêSciowo pozbawia j¹przykrego smaku i zapachu.Donna zwykle zabijaÅ‚a jej odór koncentratami owo-cowymi b¹dx mro¿on¹ herbat¹.Musieli oszczêdzaæ, tote¿ zamiast mleka pastery-zowanego kupowaÅ‚a du¿e opakowania mleka w proszku.RozrabiaÅ‚a je wod¹ z kra-30nu i dawaÅ‚a Robbie emu do picia.Tylko wtedy, gdy woda miaÅ‚a szczególnie przy-kry zapach, gotowaÅ‚a j¹ przed sporz¹dzeniem mleka.Nigdy jednak nie pomySla-Å‚a, ¿e to jakoSæ wody mo¿e mieæ cokolwiek wspólnego z chorob¹ syna.Wreszcie spojrzaÅ‚a podejrzliwie na Younga i zapytaÅ‚a: DowiedziaÅ‚ siê ojciec czegoS pewnego?Wielebny wzruszyÅ‚ ramionami i odparÅ‚: Nie, pytaÅ‚em z czystej ciekawoSci.W koSciele Donna wielokrotnie widywaÅ‚a Anne i Charlesa Andersonów oraztrójkê ich dzieci.SÅ‚yszaÅ‚a, ¿e maÅ‚y Jimmy ma biaÅ‚aczkê.Jednak w ci¹gu trzech latod jej wykrycia nie zamieniÅ‚a ani sÅ‚owa z Anne, głównie dlatego, ¿e nie bardzowiedziaÅ‚a, co mogÅ‚aby jej powiedzieæ.Nie najlepiej jej szÅ‚o nawi¹zywanie kon-taktów z ludxmi, wiecznie siê baÅ‚a, ¿e zostanie uznana za wScibsk¹.Z czasemzyskaÅ‚a te¿ przekonanie, i¿ najkorzystniejszy moment do zawarcia znajomoSciz Andersonami dawno ju¿ min¹Å‚.To Anne któregoS niedzielnego przedpoÅ‚udnia, jakiS miesi¹c po wykryciu bia-Å‚aczki u Robbiego, nawi¹zaÅ‚a rozmowê z Donn¹.PowiedziaÅ‚a, ¿e Swietnie rozu-mie, przez co ona teraz przechodzi.Jej syn, Jimmy, nie tak dawno równie¿ otarÅ‚siê o Smieræ.Na koniec zaproponowaÅ‚a, ¿e gdyby Donna kiedykolwiek zapragnê-Å‚a siê przed kimS wy¿aliæ, ona zawsze jest do dyspozycji.I wtedy, na stopniach koScioÅ‚a, Robbins po prostu siê rozpÅ‚akaÅ‚a. ChciaÅ‚abym siê dowiedzieæ, jak pani to zniosÅ‚a odparÅ‚a przez Å‚zy.Od tej pory Donna i Anne czêsto dzwoniÅ‚y do siebie, rozmawiaÅ‚y o rodzajachkuracji, typach i dawkach leków, naSwietlaniach, efektach ubocznych, wynikachanalizy krwi czy lekarzach.Kiedy Robbie tak¿e straciÅ‚ wszystkie wÅ‚osy, DonnazabraÅ‚a go do Bostonu, do sklepu z perukami zarekomendowanego w szpitalu.Jemu równie¿ po naSwietlaniach ci¹gle dokuczaÅ‚y nudnoSci i wÅ‚aSnie wtedy w skle-pie zacz¹Å‚ wymiotowaæ.Sprzedawca wpadÅ‚ we wSciekÅ‚oSæ.W efekcie owa wy-prawa, maj¹ca sÅ‚u¿yæ dobru dziecka, zakoñczyÅ‚a siê jego poni¿eniem.Po powro-cie do domu Donna zadzwoniÅ‚a do Anne.NajczêSciej nawet nie musiaÅ‚a mówiæ,co w takich chwilach odczuwa.Anderson rozumiaÅ‚a j¹ bez słów.W lutym, gdy kuracja Robbie ego przybraÅ‚a pomySlny obrót, lekarze z NewEngland Medical Center zajêli siê jego lew¹ nog¹.Badanie neurologiczne wyka-zaÅ‚o, ¿e podczas operacji przeprowadzonej w Woburn ulegÅ‚ uszkodzeniu nerwkulszowy.To byÅ‚o powodem czêSciowego parali¿u miêSni stopy, co objawiaÅ‚o siêpowłóczeniem nog¹.W rezultacie miêSnie ulegÅ‚y tak daleko posunietej atrofii, ¿elewa noga chÅ‚opca byÅ‚a ju¿ o trzy centymetry krótsza od prawej.Specjalista oSwiad-czyÅ‚ matce, ¿e uszkodzenie nerwu jest nieodwracalne.W celu zapobie¿enia dal-szemu kurczeniu siê miêSni i Sciêgien zaleciÅ‚ Donnie, aby na noc usztywniaÅ‚a sy-nowi nogê w Å‚upkach.W ci¹gu dnia natomiast chÅ‚opiec musiaÅ‚ chodziæ w specjal-nej szynie i robionym na miarê bucie o grubszej podeszwie, maj¹cym zniwelowaæ31ró¿nicê dÅ‚ugoSci nóg.Tego rodzaju buty okazaÅ‚y siê bardzo drogie, a towarzy-stwo ubezpieczeñ zdrowotnych odmówiÅ‚o pokrycia kosztów, gdy¿ z formalnegopunktu widzenia nie chodziÅ‚o o wydatek na leczenie.Donna zaczêÅ‚a jeszcze bar-dziej oszczêdzaæ, byle tylko zapewniæ synowi niezbêdne rzeczy.ZaliczyÅ‚a do nichtak¿e maÅ‚y przenoSny telewizor do sali szpitalnej czy obiady w restauracji pod-czas cotygodniowych podró¿y do Bostonu na badania kontrolne [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]