[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.La nokto komencis jam palii kaj la muroj de lakastelo estis jam klare videblaj en la ombro.Subite, kiam ili flankiis al la Mamertina malliberejo, Pet-ronius haltis kaj diris: Pretorianoj! & Tro malfrue!La malliberejon irkais efektive duobla vico da soldatoj.La krepusko arente koloris iliajn ferajn kaskojn kaj la akra-ojn de la lancoj.La vizao de Vinicius iis paa kiel marmoro. Ni iru, li diris.Post momento ili ekstaris anta la vico.Petronius, kiu,dotita de neordinara memoro, konis ne nur la efulojn, sed161 QUO VADIS?eLIBROpreska iujn soldatojn de la pretorio, rimarkis tuj kohortest-ron konatan al si kaj faris al li signon. Jen kio, Niger? li diris, u oni ordonis al vi gardi lamalliberejon? Jes, nobla Petronius.La prefekto timis, ke oni povus pro-vi rekapti la brulmetintojn. u estas al vi ordonite neniun enlasi? demandis Vini-cius. Ne, sinjoro.Konatoj vizitos la malliberulojn kaj tiel nikaptos pli da kristanoj. Sekve enlasu min, diris Vinicius.Kaj, preminte la manon al Petronius, li diris al li: Vidiu kun Acte, kaj mi venos por ekscii, kian respondoni donis al vi. Venu, respondis Petronius.En la sama momento sub la tero kaj trans la dikaj murojadigis kantado.La kanto, komence malklara kaj obtuza, kre-skis iam pli.Vooj viraj, virinaj kaj infanaj ligis sin en unuharmonian oron.La tuta malliberejo komencis en la silen-to de la krepusko kanti kiel harpo.Sed tio ne estis vooj deplendo, nek de malespero.Kontrae, sonis en ili ojo kaj tri-umfo.La soldatoj rigardis sin reciproke kun miro.Sur la ieloaperis la unuaj oraj kaj rozaj briloj de la tagio.162 QUO VADIS?eLIBROAPITRO LIIa krio: La kristanojn al leonoj! sonis senese en iuLkvartaloj de la urbo.En la unua momento ne nur neniudubis, ke ili estas la veraj kazintoj de la malfelio, sed neniuvolis e dubi, ar ilia puno devis prezenti grandiozan amuzonpor la popolo.Sed disvastiis la kredo, ke la malfelio ne al-prenus tiel teruran amplekson sen kolero de la dioj, oni or-donis do fari en la temploj piacula, t.e.purigajn oferojn.Lala inspiro de la Sibilaj libroj la senato aranis solenaojn kajpublikajn preojn al Vulkano, Cereso kaj Prozerpino.Matro-noj faris oferojn al Junono; en granda procesio ili iris al lamarbordo por erpi iom da akvo kaj prucigi in sur la sta-tuon de la diino.Edziniintaj virinoj preparis festenojn por ladioj1 kaj pasigis la noktojn maldorme.La tuta Romo puriisde pekoj, faris oferdonojn kaj petis pardonon de la Senmor-tuloj.Kaj dume meze de la ruinoj oni vojskizis novajn stra-tojn.Tie kaj ie oni metis jam la fundamentojn de novaj, gran-diozaj domoj, palacoj kaj temploj.Anta io tamen oni kon-struis kun senekzempla rapideco grandegajn lignajn amfite-atrojn, kie devis morti la kristanoj.Tuj post la interkonsilo enla domo de Tiberius oni sendis al la prokonsuloj la ordonojn,ke ili havigu sovaajn bestojn.Tigellinus malplenigis la be-stejojn de iuj italaj urboj, ne esceptante la malpli grandajn.En Afriko oni aranis la lia ordono grandegan ason, en kiu1 Selisteria a Lectisteria.163 QUO VADIS?eLIBROdevis partopreni la tuta loka loantaro.Oni venigis elefantojnkaj tigrojn el Azio, krokodilojn kaj hipopotamojn el Nilo, le-onojn el Atlaso, lupojn kaj ursojn el Pireneoj, furiozajn hun-dojn el Hibernio, hundojn, molosojn el Epiro, bubalojn kajgrandegajn timindajn urojn el Germanujo.Pro la nombro demalliberigitoj la cirkoludoj devis per sia amplekso superi ion,kion oni vidis is nun.La cezaro deziris dronigi la memoronpri la brulo en sango kaj ebriigi per i Romon, neniam do iusangoverado promesis esti pli brila.La ojekscitita popolo helpis al la vigiloj kaj pretorianojkapti la kristanojn.Tio ne estis afero malfacila, ar tutaj iliajaroj, tendostarantaj ankora kune kun la aliaj loantoj mezede la ardenoj, late konfesis sian kredon.Kiam oni ilin ir-kais, ili surgenuiis kaj, kantante kantojn, lasis sin forkaptisen ia kontrastaro.Sed ilia pacienco grandigis nur la kole-ron de la popolo, kiu, ne komprenante ian kialon, atribuisin al ilia tonkoreco kaj krimobstineco.Furiozo ekregis lapersekutantojn.Okazis iafoje, ke la amaso rabis kristanojn ella manoj de soldatoj kaj disiris ilin per la propraj manoj; vi-rinojn oni trenis je la haroj en malliberejojn; al infanoj onifrakasis la kapojn kontra tonoj.Miloj da homoj tage kajnokte trakuris hurlante la stratojn.Oni seris novajn vikti-mojn inter ruinoj, en kamenoj kaj en keloj.Anta la mallibe-rejoj, e fajroj, irka bareloj kun vino, oni dancis bakajndancojn.Vespere oni askultis kun ravekscito tondrosimilajnmuojn, kiuj sonis tra la tuta urbo.La malliberejoj estis ple-negaj de miloj da homoj.kaj iutage ankora la stratamasokaj la pretorianoj alpelis novajn viktimojn.Kompato estin-giis.xajnis, ke la homoj forgesis paroli kaj en sovaa frene-zo memoris nur unu solan krion: la kristanojn al leonoj! 164 QUO VADIS?eLIBROVenis strange varmegaj tagoj kaj noktoj tiel sufokaj, kiaj es-tis neniam antae: la aero mem estis kvaza saturita per fu-riozo, sango kaj krimo.Kaj al tiu plenplena mezuro da kruelaoj konformis sameplenplena mezuro da avido je martireco.La konfesantoj deKristo iris memvole al morto kaj e seris in, is ilin retenisseveraj ordonoj de la efoj [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.La nokto komencis jam palii kaj la muroj de lakastelo estis jam klare videblaj en la ombro.Subite, kiam ili flankiis al la Mamertina malliberejo, Pet-ronius haltis kaj diris: Pretorianoj! & Tro malfrue!La malliberejon irkais efektive duobla vico da soldatoj.La krepusko arente koloris iliajn ferajn kaskojn kaj la akra-ojn de la lancoj.La vizao de Vinicius iis paa kiel marmoro. Ni iru, li diris.Post momento ili ekstaris anta la vico.Petronius, kiu,dotita de neordinara memoro, konis ne nur la efulojn, sed161 QUO VADIS?eLIBROpreska iujn soldatojn de la pretorio, rimarkis tuj kohortest-ron konatan al si kaj faris al li signon. Jen kio, Niger? li diris, u oni ordonis al vi gardi lamalliberejon? Jes, nobla Petronius.La prefekto timis, ke oni povus pro-vi rekapti la brulmetintojn. u estas al vi ordonite neniun enlasi? demandis Vini-cius. Ne, sinjoro.Konatoj vizitos la malliberulojn kaj tiel nikaptos pli da kristanoj. Sekve enlasu min, diris Vinicius.Kaj, preminte la manon al Petronius, li diris al li: Vidiu kun Acte, kaj mi venos por ekscii, kian respondoni donis al vi. Venu, respondis Petronius.En la sama momento sub la tero kaj trans la dikaj murojadigis kantado.La kanto, komence malklara kaj obtuza, kre-skis iam pli.Vooj viraj, virinaj kaj infanaj ligis sin en unuharmonian oron.La tuta malliberejo komencis en la silen-to de la krepusko kanti kiel harpo.Sed tio ne estis vooj deplendo, nek de malespero.Kontrae, sonis en ili ojo kaj tri-umfo.La soldatoj rigardis sin reciproke kun miro.Sur la ieloaperis la unuaj oraj kaj rozaj briloj de la tagio.162 QUO VADIS?eLIBROAPITRO LIIa krio: La kristanojn al leonoj! sonis senese en iuLkvartaloj de la urbo.En la unua momento ne nur neniudubis, ke ili estas la veraj kazintoj de la malfelio, sed neniuvolis e dubi, ar ilia puno devis prezenti grandiozan amuzonpor la popolo.Sed disvastiis la kredo, ke la malfelio ne al-prenus tiel teruran amplekson sen kolero de la dioj, oni or-donis do fari en la temploj piacula, t.e.purigajn oferojn.Lala inspiro de la Sibilaj libroj la senato aranis solenaojn kajpublikajn preojn al Vulkano, Cereso kaj Prozerpino.Matro-noj faris oferojn al Junono; en granda procesio ili iris al lamarbordo por erpi iom da akvo kaj prucigi in sur la sta-tuon de la diino.Edziniintaj virinoj preparis festenojn por ladioj1 kaj pasigis la noktojn maldorme.La tuta Romo puriisde pekoj, faris oferdonojn kaj petis pardonon de la Senmor-tuloj.Kaj dume meze de la ruinoj oni vojskizis novajn stra-tojn.Tie kaj ie oni metis jam la fundamentojn de novaj, gran-diozaj domoj, palacoj kaj temploj.Anta io tamen oni kon-struis kun senekzempla rapideco grandegajn lignajn amfite-atrojn, kie devis morti la kristanoj.Tuj post la interkonsilo enla domo de Tiberius oni sendis al la prokonsuloj la ordonojn,ke ili havigu sovaajn bestojn.Tigellinus malplenigis la be-stejojn de iuj italaj urboj, ne esceptante la malpli grandajn.En Afriko oni aranis la lia ordono grandegan ason, en kiu1 Selisteria a Lectisteria.163 QUO VADIS?eLIBROdevis partopreni la tuta loka loantaro.Oni venigis elefantojnkaj tigrojn el Azio, krokodilojn kaj hipopotamojn el Nilo, le-onojn el Atlaso, lupojn kaj ursojn el Pireneoj, furiozajn hun-dojn el Hibernio, hundojn, molosojn el Epiro, bubalojn kajgrandegajn timindajn urojn el Germanujo.Pro la nombro demalliberigitoj la cirkoludoj devis per sia amplekso superi ion,kion oni vidis is nun.La cezaro deziris dronigi la memoronpri la brulo en sango kaj ebriigi per i Romon, neniam do iusangoverado promesis esti pli brila.La ojekscitita popolo helpis al la vigiloj kaj pretorianojkapti la kristanojn.Tio ne estis afero malfacila, ar tutaj iliajaroj, tendostarantaj ankora kune kun la aliaj loantoj mezede la ardenoj, late konfesis sian kredon.Kiam oni ilin ir-kais, ili surgenuiis kaj, kantante kantojn, lasis sin forkaptisen ia kontrastaro.Sed ilia pacienco grandigis nur la kole-ron de la popolo, kiu, ne komprenante ian kialon, atribuisin al ilia tonkoreco kaj krimobstineco.Furiozo ekregis lapersekutantojn.Okazis iafoje, ke la amaso rabis kristanojn ella manoj de soldatoj kaj disiris ilin per la propraj manoj; vi-rinojn oni trenis je la haroj en malliberejojn; al infanoj onifrakasis la kapojn kontra tonoj.Miloj da homoj tage kajnokte trakuris hurlante la stratojn.Oni seris novajn vikti-mojn inter ruinoj, en kamenoj kaj en keloj.Anta la mallibe-rejoj, e fajroj, irka bareloj kun vino, oni dancis bakajndancojn.Vespere oni askultis kun ravekscito tondrosimilajnmuojn, kiuj sonis tra la tuta urbo.La malliberejoj estis ple-negaj de miloj da homoj.kaj iutage ankora la stratamasokaj la pretorianoj alpelis novajn viktimojn.Kompato estin-giis.xajnis, ke la homoj forgesis paroli kaj en sovaa frene-zo memoris nur unu solan krion: la kristanojn al leonoj! 164 QUO VADIS?eLIBROVenis strange varmegaj tagoj kaj noktoj tiel sufokaj, kiaj es-tis neniam antae: la aero mem estis kvaza saturita per fu-riozo, sango kaj krimo.Kaj al tiu plenplena mezuro da kruelaoj konformis sameplenplena mezuro da avido je martireco.La konfesantoj deKristo iris memvole al morto kaj e seris in, is ilin retenisseveraj ordonoj de la efoj [ Pobierz całość w formacie PDF ]