[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.La nokto komencis jam pali�i kaj la muroj de lakastelo estis jam klare videblaj en la ombro.Subite, kiam ili flanki�is al la Mamertina malliberejo, Pet-ronius haltis kaj diris: Pretorianoj! & Tro malfrue!La malliberejon �irka�is efektive duobla vico da soldatoj.La krepusko ar�ente koloris iliajn ferajn kaskojn kaj la akra-�ojn de la lancoj.La viza�o de Vinicius i�is pa�a kiel marmoro. Ni iru, li diris.Post momento ili ekstaris anta� la vico.Petronius, kiu,dotita de neordinara memoro, konis ne nur la �efulojn, sed161 QUO VADIS?eLIBROpreska� �iujn soldatojn de la pretorio, rimarkis tuj kohortest-ron konatan al si kaj faris al li signon. Jen kio, Niger? li diris, �u oni ordonis al vi gardi lamalliberejon? Jes, nobla Petronius.La prefekto timis, ke oni povus pro-vi rekapti la brulmetintojn. �u estas al vi ordonite neniun enlasi? demandis Vini-cius. Ne, sinjoro.Konatoj vizitos la malliberulojn kaj tiel nikaptos pli da kristanoj. Sekve enlasu min, diris Vinicius.Kaj, preminte la manon al Petronius, li diris al li: Vidi�u kun Acte, kaj mi venos por ekscii, kian respondon�i donis al vi. Venu, respondis Petronius.En la sama momento sub la tero kaj trans la dikaj muroja�digis kantado.La kanto, komence malklara kaj obtuza, kre-skis �iam pli.Vo�oj viraj, virinaj kaj infanaj ligis sin en unuharmonian �oron.La tuta malliberejo komencis en la silen-to de la krepusko kanti kiel harpo.Sed tio ne estis vo�oj deplendo, nek de malespero.Kontra�e, sonis en ili �ojo kaj tri-umfo.La soldatoj rigardis sin reciproke kun miro.Sur la �ieloaperis la unuaj oraj kaj rozaj briloj de la tagi�o.162 QUO VADIS?eLIBRO�APITRO LIIa krio: La kristanojn al leonoj! sonis sen�ese en �iuLkvartaloj de la urbo.En la unua momento ne nur neniudubis, ke ili estas la veraj ka�zintoj de la malfeli�o, sed neniuvolis e� dubi, �ar ilia puno devis prezenti grandiozan amuzonpor la popolo.Sed disvasti�is la kredo, ke la malfeli�o ne al-prenus tiel teruran amplekson sen kolero de la dioj, oni or-donis do fari en la temploj piacula, t.e.purigajn oferojn.La�la inspiro de la Sibilaj libroj la senato aran�is solena�ojn kajpublikajn pre�ojn al Vulkano, Cereso kaj Prozerpino.Matro-noj faris oferojn al Junono; en granda procesio ili iris al lamarbordo por �erpi iom da akvo kaj �prucigi �in sur la sta-tuon de la diino.Edzini�intaj virinoj preparis festenojn por ladioj1 kaj pasigis la noktojn maldorme.La tuta Romo puri�isde pekoj, faris oferdonojn kaj petis pardonon de la Senmor-tuloj.Kaj dume meze de la ruinoj oni vojskizis novajn stra-tojn.Tie kaj ie oni metis jam la fundamentojn de novaj, gran-diozaj domoj, palacoj kaj temploj.Anta� �io tamen oni kon-struis kun senekzempla rapideco grandegajn lignajn amfite-atrojn, kie devis morti la kristanoj.Tuj post la interkonsilo enla domo de Tiberius oni sendis al la prokonsuloj la ordonojn,ke ili havigu sova�ajn bestojn.Tigellinus malplenigis la be-stejojn de �iuj italaj urboj, ne esceptante la malpli grandajn.En Afriko oni aran�is la� lia ordono grandegan �ason, en kiu1 Selisteria a� Lectisteria.163 QUO VADIS?eLIBROdevis partopreni la tuta loka lo�antaro.Oni venigis elefantojnkaj tigrojn el Azio, krokodilojn kaj hipopotamojn el Nilo, le-onojn el Atlaso, lupojn kaj ursojn el Pireneoj, furiozajn hun-dojn el Hibernio, hundojn, molosojn el Epiro, bubalojn kajgrandegajn timindajn urojn el Germanujo.Pro la nombro demalliberigitoj la cirkoludoj devis per sia amplekso superi �ion,kion oni vidis �is nun.La cezaro deziris dronigi la memoronpri la brulo en sango kaj ebriigi per �i Romon, neniam do iusangover�ado promesis esti pli brila.La �ojekscitita popolo helpis al la vigiloj kaj pretorianojkapti la kristanojn.Tio ne estis afero malfacila, �ar tutaj iliajaroj, tendostarantaj ankora� kune kun la aliaj lo�antoj mezede la �ardenoj, la�te konfesis sian kredon.Kiam oni ilin �ir-ka�is, ili surgenui�is kaj, kantante kantojn, lasis sin forkaptisen ia kontra�staro.Sed ilia pacienco grandigis nur la kole-ron de la popolo, kiu, ne komprenante �ian kialon, atribuis�in al ilia �tonkoreco kaj krimobstineco.Furiozo ekregis lapersekutantojn.Okazis iafoje, ke la amaso rabis kristanojn ella manoj de soldatoj kaj dis�iris ilin per la propraj manoj; vi-rinojn oni trenis je la haroj en malliberejojn; al infanoj onifrakasis la kapojn kontra� �tonoj.Miloj da homoj tage kajnokte trakuris hurlante la stratojn.Oni ser�is novajn vikti-mojn inter ruinoj, en kamenoj kaj en keloj.Anta� la mallibe-rejoj, �e fajroj, �irka� bareloj kun vino, oni dancis bak�ajndancojn.Vespere oni a�skultis kun ravekscito tondrosimilajnmu�ojn, kiuj sonis tra la tuta urbo.La malliberejoj estis ple-negaj de miloj da homoj.kaj �iutage ankora� la stratamasokaj la pretorianoj alpelis novajn viktimojn.Kompato estin-gi�is.xajnis, ke la homoj forgesis paroli kaj en sova�a frene-zo memoris nur unu solan krion: la kristanojn al leonoj! 164 QUO VADIS?eLIBROVenis strange varmegaj tagoj kaj noktoj tiel sufokaj, kiaj es-tis neniam anta�e: la aero mem estis kvaza� saturita per fu-riozo, sango kaj krimo.Kaj al tiu plenplena mezuro da kruela�oj konformis sameplenplena mezuro da avido je martireco.La konfesantoj deKristo iris memvole al morto kaj e� ser�is �in, �is ilin retenisseveraj ordonoj de la �efoj [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.La nokto komencis jam pali�i kaj la muroj de lakastelo estis jam klare videblaj en la ombro.Subite, kiam ili flanki�is al la Mamertina malliberejo, Pet-ronius haltis kaj diris: Pretorianoj! & Tro malfrue!La malliberejon �irka�is efektive duobla vico da soldatoj.La krepusko ar�ente koloris iliajn ferajn kaskojn kaj la akra-�ojn de la lancoj.La viza�o de Vinicius i�is pa�a kiel marmoro. Ni iru, li diris.Post momento ili ekstaris anta� la vico.Petronius, kiu,dotita de neordinara memoro, konis ne nur la �efulojn, sed161 QUO VADIS?eLIBROpreska� �iujn soldatojn de la pretorio, rimarkis tuj kohortest-ron konatan al si kaj faris al li signon. Jen kio, Niger? li diris, �u oni ordonis al vi gardi lamalliberejon? Jes, nobla Petronius.La prefekto timis, ke oni povus pro-vi rekapti la brulmetintojn. �u estas al vi ordonite neniun enlasi? demandis Vini-cius. Ne, sinjoro.Konatoj vizitos la malliberulojn kaj tiel nikaptos pli da kristanoj. Sekve enlasu min, diris Vinicius.Kaj, preminte la manon al Petronius, li diris al li: Vidi�u kun Acte, kaj mi venos por ekscii, kian respondon�i donis al vi. Venu, respondis Petronius.En la sama momento sub la tero kaj trans la dikaj muroja�digis kantado.La kanto, komence malklara kaj obtuza, kre-skis �iam pli.Vo�oj viraj, virinaj kaj infanaj ligis sin en unuharmonian �oron.La tuta malliberejo komencis en la silen-to de la krepusko kanti kiel harpo.Sed tio ne estis vo�oj deplendo, nek de malespero.Kontra�e, sonis en ili �ojo kaj tri-umfo.La soldatoj rigardis sin reciproke kun miro.Sur la �ieloaperis la unuaj oraj kaj rozaj briloj de la tagi�o.162 QUO VADIS?eLIBRO�APITRO LIIa krio: La kristanojn al leonoj! sonis sen�ese en �iuLkvartaloj de la urbo.En la unua momento ne nur neniudubis, ke ili estas la veraj ka�zintoj de la malfeli�o, sed neniuvolis e� dubi, �ar ilia puno devis prezenti grandiozan amuzonpor la popolo.Sed disvasti�is la kredo, ke la malfeli�o ne al-prenus tiel teruran amplekson sen kolero de la dioj, oni or-donis do fari en la temploj piacula, t.e.purigajn oferojn.La�la inspiro de la Sibilaj libroj la senato aran�is solena�ojn kajpublikajn pre�ojn al Vulkano, Cereso kaj Prozerpino.Matro-noj faris oferojn al Junono; en granda procesio ili iris al lamarbordo por �erpi iom da akvo kaj �prucigi �in sur la sta-tuon de la diino.Edzini�intaj virinoj preparis festenojn por ladioj1 kaj pasigis la noktojn maldorme.La tuta Romo puri�isde pekoj, faris oferdonojn kaj petis pardonon de la Senmor-tuloj.Kaj dume meze de la ruinoj oni vojskizis novajn stra-tojn.Tie kaj ie oni metis jam la fundamentojn de novaj, gran-diozaj domoj, palacoj kaj temploj.Anta� �io tamen oni kon-struis kun senekzempla rapideco grandegajn lignajn amfite-atrojn, kie devis morti la kristanoj.Tuj post la interkonsilo enla domo de Tiberius oni sendis al la prokonsuloj la ordonojn,ke ili havigu sova�ajn bestojn.Tigellinus malplenigis la be-stejojn de �iuj italaj urboj, ne esceptante la malpli grandajn.En Afriko oni aran�is la� lia ordono grandegan �ason, en kiu1 Selisteria a� Lectisteria.163 QUO VADIS?eLIBROdevis partopreni la tuta loka lo�antaro.Oni venigis elefantojnkaj tigrojn el Azio, krokodilojn kaj hipopotamojn el Nilo, le-onojn el Atlaso, lupojn kaj ursojn el Pireneoj, furiozajn hun-dojn el Hibernio, hundojn, molosojn el Epiro, bubalojn kajgrandegajn timindajn urojn el Germanujo.Pro la nombro demalliberigitoj la cirkoludoj devis per sia amplekso superi �ion,kion oni vidis �is nun.La cezaro deziris dronigi la memoronpri la brulo en sango kaj ebriigi per �i Romon, neniam do iusangover�ado promesis esti pli brila.La �ojekscitita popolo helpis al la vigiloj kaj pretorianojkapti la kristanojn.Tio ne estis afero malfacila, �ar tutaj iliajaroj, tendostarantaj ankora� kune kun la aliaj lo�antoj mezede la �ardenoj, la�te konfesis sian kredon.Kiam oni ilin �ir-ka�is, ili surgenui�is kaj, kantante kantojn, lasis sin forkaptisen ia kontra�staro.Sed ilia pacienco grandigis nur la kole-ron de la popolo, kiu, ne komprenante �ian kialon, atribuis�in al ilia �tonkoreco kaj krimobstineco.Furiozo ekregis lapersekutantojn.Okazis iafoje, ke la amaso rabis kristanojn ella manoj de soldatoj kaj dis�iris ilin per la propraj manoj; vi-rinojn oni trenis je la haroj en malliberejojn; al infanoj onifrakasis la kapojn kontra� �tonoj.Miloj da homoj tage kajnokte trakuris hurlante la stratojn.Oni ser�is novajn vikti-mojn inter ruinoj, en kamenoj kaj en keloj.Anta� la mallibe-rejoj, �e fajroj, �irka� bareloj kun vino, oni dancis bak�ajndancojn.Vespere oni a�skultis kun ravekscito tondrosimilajnmu�ojn, kiuj sonis tra la tuta urbo.La malliberejoj estis ple-negaj de miloj da homoj.kaj �iutage ankora� la stratamasokaj la pretorianoj alpelis novajn viktimojn.Kompato estin-gi�is.xajnis, ke la homoj forgesis paroli kaj en sova�a frene-zo memoris nur unu solan krion: la kristanojn al leonoj! 164 QUO VADIS?eLIBROVenis strange varmegaj tagoj kaj noktoj tiel sufokaj, kiaj es-tis neniam anta�e: la aero mem estis kvaza� saturita per fu-riozo, sango kaj krimo.Kaj al tiu plenplena mezuro da kruela�oj konformis sameplenplena mezuro da avido je martireco.La konfesantoj deKristo iris memvole al morto kaj e� ser�is �in, �is ilin retenisseveraj ordonoj de la �efoj [ Pobierz całość w formacie PDF ]