[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Osobliwy komplement, jeśli to w ogóle był komplement.Przynajmniej nabrałempewności, że nie zaciągną mnie do sądu za wścibstwo.Mogłem teraz powołać się na kilka osób.Postanowiłem rozpocząć od miejscaprzestępstwa.Udałem się do domu Gajusza Juliusza Cezara, którego żona, jak kazano namwierzyć, musi pozostać poza wszelkimi podejrzeniami.Dom Pontifexa Maximusa był sporej wielkości rezydencją posadowioną tuż obok Pałacu Westalek.Był jedną z niewielu rezydencjipołożonych przy Forum.Stróż przy bramie wpuścił mnie do środka i poprowadził przez atrium, po którymkręcili się domowi niewolnicy z ostrożnością dowodzącą, jak bardzo niepewnośćzdominowała ich życie.Niewątpliwie roztrząsali między sobą, kto pozostanie z panem, a ktobędzie towarzyszyć pani, z którą pan się rozwodził.Zauważyłem, że posągi przedstawiającemężczyzn nadal były jeszcze pozasłaniane.Słońce przedarło się wreszcie przez chmury.Zaprowadzono mnie do zamkniętego ogrodu, w którym z dachówek melodyjnie skapywaławoda.W narożniku, zakryta szkarłatną tkaniną, stała maleńka statuetka Priapa.Materiałzwisający z ogromnego, boskiego fallusa wyglądał jak groteskowy sztandar.- W czym mogę pomóc? - usłyszałem z nagła.Odwróciłem się i zobaczyłem, że doogrodu weszła kobieta.Nie rozpoznałem jej, lecz mój podziw wzbudziły włosy w kolorzepszenicy, duże szare oczy oraz barwa głosu.- Jestem Decjusz Cecyliusz Metellus Młodszy - przedstawiłem się.- Przyszedłemporozmawiać z najwyższym kapłanem.- Nie ma go w tej chwili - odrzekła.- Czy chodzi o sprawę, w której mogłabym jakośpomóc?Jej znajomość gramatyki oraz dykcja były bezbłędne.Zachowywała się z dużą dozągalanterii, była otwarta i chętna do pomocy, jednak bez tej natrętnej poufałości.Krótkomówiąc - patrycjuszka.- Zajmuję się dochodzeniem w sprawie ostatnich, hm, niezbyt budujących wydarzeń,do których doszło w trakcie zorganizowanych w tym domu obrzędów ku czci Bony Dei.Nie wyglądała na ukontentowaną.- Kto ma prawo przesłuchiwać Pontifexa Maximusa w takiej sprawie? - zapytałarzeczowo.%7łenująco przenikliwe pytanie.- To nie jest przesłuchanie, pani.Jeden z najwybitniejszych członków senatu poleciłmi przeprowadzić nieformalne dochodzenie w tej kwestii, bez wnoszenia jakichkolwiekoskarżeń, lecz jedynie.- Metellus Celer - powiedziała.- No cóż, nie jesteś, pani, w całkowitym błędzie, lecz.- kluczyłem jak nigdy, lecz takobieta całkiem zbiła mnie z tropu.- Mówiłaś, pani, że jesteś.?- Nie mówiłam.Jestem Julia.To niejako zawęziło sprawę.Była przedstawicielką pięćdziesięciu procent rodu Juliuszów, czyli jego kobiecej części.- Wiedziałem, że Gajusz Juliusz ma córkę, lecz nie sądziłem, że.miałem wrażenie,że jest, jakby to powiedzieć, nieco młodsza.Zachowała beznamiętny wyraz twarzy, jak przystało na patrycjuszkę, alewyczuwałem, że w głębi ducha śmieje się z mojej oczywistej konsternacji.- Gajusz Juliusz jest moim stryjem.Jestem Julia Młodsza, druga córka LucjuszaJuliusza Cezara.- Rozumiem.Wiedziałem, że musisz być którąś z Julii.Chodzi mi o to, że.skądwiedziałaś, że to Celer?- Ty jesteś Cecyliusz Metellus, on zaś jest mężem Klodii Pulcher.- Masz znakomicie rozwiniętą umiejętność dedukowania - powiedziałem z uznaniem.- Dziękuję.Potraktuję to jako komplement, ponieważ pochodzi z twoich ust.Samsłyniesz z tych umiejętności.- Naprawdę? - zapytałem, nie wiedząc, czy powinno mi to pochlebiać.- Tak.Stryj często mówi o tobie.Twierdzi, że jesteś jednym z najbardziejinteresujących ludzi w Rzymie.- Czyżby? - byłem naprawdę zaskoczony.Znałem Gajusza Juliusza jedynie pobieżnie.Nigdy bym nie przypuszczał, że może w ogóle o mnie mówić, z aprobatą czy bez.- O, tak.Twierdzi, że nikt tak jak ty nie potrafi węszyć , ingerować i wyciągaćwniosków.Uważa nawet, że twoje umiejętności można by zaklasyfikować jako odrębną gałązfilozofii.Nie posądzałem jej, by chciała mi specjalnie schlebiać albo też wystrychnąć na dudka.Wydawała się równie otwarta i szczera, jak ludzie, z którymi rozmawiam.Oczywiście niktnie zdawał sobie sprawy z mojej uległości wobec atrakcyjnych kobiet tak bardzo, jak ja sam [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.Osobliwy komplement, jeśli to w ogóle był komplement.Przynajmniej nabrałempewności, że nie zaciągną mnie do sądu za wścibstwo.Mogłem teraz powołać się na kilka osób.Postanowiłem rozpocząć od miejscaprzestępstwa.Udałem się do domu Gajusza Juliusza Cezara, którego żona, jak kazano namwierzyć, musi pozostać poza wszelkimi podejrzeniami.Dom Pontifexa Maximusa był sporej wielkości rezydencją posadowioną tuż obok Pałacu Westalek.Był jedną z niewielu rezydencjipołożonych przy Forum.Stróż przy bramie wpuścił mnie do środka i poprowadził przez atrium, po którymkręcili się domowi niewolnicy z ostrożnością dowodzącą, jak bardzo niepewnośćzdominowała ich życie.Niewątpliwie roztrząsali między sobą, kto pozostanie z panem, a ktobędzie towarzyszyć pani, z którą pan się rozwodził.Zauważyłem, że posągi przedstawiającemężczyzn nadal były jeszcze pozasłaniane.Słońce przedarło się wreszcie przez chmury.Zaprowadzono mnie do zamkniętego ogrodu, w którym z dachówek melodyjnie skapywaławoda.W narożniku, zakryta szkarłatną tkaniną, stała maleńka statuetka Priapa.Materiałzwisający z ogromnego, boskiego fallusa wyglądał jak groteskowy sztandar.- W czym mogę pomóc? - usłyszałem z nagła.Odwróciłem się i zobaczyłem, że doogrodu weszła kobieta.Nie rozpoznałem jej, lecz mój podziw wzbudziły włosy w kolorzepszenicy, duże szare oczy oraz barwa głosu.- Jestem Decjusz Cecyliusz Metellus Młodszy - przedstawiłem się.- Przyszedłemporozmawiać z najwyższym kapłanem.- Nie ma go w tej chwili - odrzekła.- Czy chodzi o sprawę, w której mogłabym jakośpomóc?Jej znajomość gramatyki oraz dykcja były bezbłędne.Zachowywała się z dużą dozągalanterii, była otwarta i chętna do pomocy, jednak bez tej natrętnej poufałości.Krótkomówiąc - patrycjuszka.- Zajmuję się dochodzeniem w sprawie ostatnich, hm, niezbyt budujących wydarzeń,do których doszło w trakcie zorganizowanych w tym domu obrzędów ku czci Bony Dei.Nie wyglądała na ukontentowaną.- Kto ma prawo przesłuchiwać Pontifexa Maximusa w takiej sprawie? - zapytałarzeczowo.%7łenująco przenikliwe pytanie.- To nie jest przesłuchanie, pani.Jeden z najwybitniejszych członków senatu poleciłmi przeprowadzić nieformalne dochodzenie w tej kwestii, bez wnoszenia jakichkolwiekoskarżeń, lecz jedynie.- Metellus Celer - powiedziała.- No cóż, nie jesteś, pani, w całkowitym błędzie, lecz.- kluczyłem jak nigdy, lecz takobieta całkiem zbiła mnie z tropu.- Mówiłaś, pani, że jesteś.?- Nie mówiłam.Jestem Julia.To niejako zawęziło sprawę.Była przedstawicielką pięćdziesięciu procent rodu Juliuszów, czyli jego kobiecej części.- Wiedziałem, że Gajusz Juliusz ma córkę, lecz nie sądziłem, że.miałem wrażenie,że jest, jakby to powiedzieć, nieco młodsza.Zachowała beznamiętny wyraz twarzy, jak przystało na patrycjuszkę, alewyczuwałem, że w głębi ducha śmieje się z mojej oczywistej konsternacji.- Gajusz Juliusz jest moim stryjem.Jestem Julia Młodsza, druga córka LucjuszaJuliusza Cezara.- Rozumiem.Wiedziałem, że musisz być którąś z Julii.Chodzi mi o to, że.skądwiedziałaś, że to Celer?- Ty jesteś Cecyliusz Metellus, on zaś jest mężem Klodii Pulcher.- Masz znakomicie rozwiniętą umiejętność dedukowania - powiedziałem z uznaniem.- Dziękuję.Potraktuję to jako komplement, ponieważ pochodzi z twoich ust.Samsłyniesz z tych umiejętności.- Naprawdę? - zapytałem, nie wiedząc, czy powinno mi to pochlebiać.- Tak.Stryj często mówi o tobie.Twierdzi, że jesteś jednym z najbardziejinteresujących ludzi w Rzymie.- Czyżby? - byłem naprawdę zaskoczony.Znałem Gajusza Juliusza jedynie pobieżnie.Nigdy bym nie przypuszczał, że może w ogóle o mnie mówić, z aprobatą czy bez.- O, tak.Twierdzi, że nikt tak jak ty nie potrafi węszyć , ingerować i wyciągaćwniosków.Uważa nawet, że twoje umiejętności można by zaklasyfikować jako odrębną gałązfilozofii.Nie posądzałem jej, by chciała mi specjalnie schlebiać albo też wystrychnąć na dudka.Wydawała się równie otwarta i szczera, jak ludzie, z którymi rozmawiam.Oczywiście niktnie zdawał sobie sprawy z mojej uległości wobec atrakcyjnych kobiet tak bardzo, jak ja sam [ Pobierz całość w formacie PDF ]