015. Robert Jordan Koło Czasu t8 cieżka Sztyletów

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nikt ci nie pomo-że.Mowy nie ma, by choć pozwoliły ci porozmawiać z innymi siostrami.Jesteś zupeł-nie sama westchnęła na koniec.Szeroko otwarte oczy Beldeine patrzyły na nią z ta-kim wyrazem, jakby nagle zmieniła się w czerwoną żmiję. Po co dodatkowo pogar-szać własną sytuację? Pozwól mi się Uzdrowić.Właściwie nie czekając na żałosne, przyzwalające skinienie głowy, Verin podeszła,uklękła obok i położyła dłonie na głowie Beldeine.Najwyższy czas.Otworzyła się, byzaczerpnąć więcej saidara, uplotła strumienie Uzdrawiania i już po chwili Zielona sio-stra westchnęła głęboko i zadygotała.Do połowy napełniony kubek wypadł jej z rąki w sekundę pózniej po ziemi potoczył się dzbanek, potrącony nie kontrolowanym, spa-zmatycznym ruchem łokcia.I to była właśnie najlepsza chwila.Podczas gdy Beldeine wciąż jeszcze mrugała oczami i starała się oprzytomnieć, Ve-rin korzystając z pomieszania, jakie zawsze ogarniało każdego podczas Uzdrawia-nia za pośrednictwem rzezbionego angreala ukrytego w sakwie, zaczerpnęła wię-cej ze yródła.Angreal nie był szczególnie potężny, jakoś tam jednak wystarczał, a dorealizacji jej zadania przyda się każde dodatkowe pasemko Mocy.Sploty, które zaczę-ła tkać, w niczym nie przypominały używanych do Uzdrawiania.Wcześniej przeważałDuch, ale były jeszcze Wiatr, Woda, Ogień i Ziemia, nie tylko z tą ostatnią miała trochętrudności, również pasma Ducha splatała z wątków tak drobnych, opartych na osnowietak skomplikowanej, że tkacz najprzedniejszych dywanów wytrzeszczyłby oczy ze zdu-mienia.Gdyby teraz jakaś Mądra wsunęła głowę do namiotu, i tak trzeba by doprawdyprawdziwego pecha, by dysponowała rzadkim Talentem, niezbędnym do zrozumieniatego, co robiła Verin.Nie oczekiwała, że będzie jej łatwo, przygotowana była na najbar-dziej nawet bolesne trudności, jednak prawdziwa katastrofa nastąpiłaby dopiero wów-czas, gdyby ją odkryto. Co?. spytała sennym głosem Beldeine.Gdyby nie uścisk Verin, pewnie osunę-łaby się bezwładnie na poduszki, powieki jej się zamykały. Co ty?.Co się dzieje? Nic ci nie będzie zapewniła ją Verin.Oczywiście w wyniku jej działań tam-ta może umrzeć.za rok, za dziesięć lat.ale sam splot nie mógł jej wyrządzić żadnejkrzywdy. To jest tak bezpieczne, zapewniam cię, że nawet dziecku nic by się nie sta-ło. Rzecz jasna, w zależności od sposobu wykorzystania splotu.Musiała umieścić każde pasmo na swoim miejscu, włókno po włóknie, jednak mó-wienie pomagało się skupić.Ponadto przeciągająca się chwila milczenia mogłaby wzbu-dzić podejrzenia jej blizniaczo do siebie podobnych Strażników.Gdyby tamci podsłu-25chiwali.Pragnęła uzyskać kilka odpowiedzi, którymi nie zamierzała się dzielić.Odpo-wiedzi, których żadna z wypytywanych kobiet nie chciała udzielić po dobroci.Poza tymsplot miał jeszcze drobny efekt uboczny silniej niż jakiekolwiek ze znanych ziół roz-wiązywał język i likwidował mentalne bariery.A na efekt nie trzeba było czekać długo.Zniżywszy głos niemalże do szeptu, kontynuowała. Młody al �or zdaje się wierzyć, że ma w Białej Wieży jakieś zwolenniczki, Bel-deine.Które, rzecz jasna, działają w tajemnicy, to oczywiste. Nawet gdyby ktoś przy-cisnął ucho do materii namiotu, usłyszałby jedynie niewyrazny szmer głosów. Opo-wiedz mi wszystko, co wiesz na ich temat. Zwolenniczki? wymamrotała Beldeine, usiłując się skrzywić, co jednak wykra-czało poza sferę jej możliwości.Wykonała jakiś ruch, tak jednak słaby i nie skoordyno-wany, że ledwie zasługiwał na miano gestu. Jego zwolenniczki? Wśród sióstr? To nie-możliwe.Chyba że wśród tych z was, które.Jak mogłaś, Verin? Dlaczego się nie opie-rałaś?Verin syknęła z irytacją.Jej powodem nie była jednak wcale głupia chęć przeciwsta-wienia się wpływowi ta veren.Chodziło o to, że chłopak wydawał się taki pewny siebie.Na jakiej podstawie? Nadal mówiła cichym głosem: Nie masz żadnych podejrzeń, Beldeine? Nie słyszałaś żadnych pogłosek, zanimopuściłaś Tar Valon? %7ładnych szeptów? %7ładna nie sugerowała innego sposobu rozwią-zania problemu? Powiedz mi. Nikt.Któż mógłby?.%7ładna by.Tak podziwiałam Kirunę. W ospałym głosieBeldeine dzwięczał odległy ton świadomości przegranej, a łzy cieknące z oczu żłobiłyślady w smugach brudu.Gdyby nie ręce Verin, nie byłaby w stanie usiedzieć prosto.Verin nadal nakładała włókna splotu, zerkając nieustannie to na swoją pracę, to nawejście do namiotu.Dziwne, że sama jeszcze nie zaczęła się pocić.Wszak Sorilea możeznienacka dojść do wniosku, że przyda się jej pomoc przy przesłuchaniu.Sprowadzićktórąś z sióstr mieszkających w pałacu.Gdyby dowiedziały się o jej poczynaniach, nie-wykluczone, że powinna się liczyć z karą ujarzmienia. A więc zamierzałyście dostarczyć go Elaidzie, schludnie umytego i grzecznego powiedziała nieco głośniej.Cisza ciągnęła się już zbyt długo.Nie chciała, aby Straż-nicy donieśli o prowadzonych szeptem konferencjach z więzniarkami. Nie mogłam.sprzeciwić się.decyzjom Galiny.Ona dowodziła [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki