[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czuła przez skórę, \
e Jared ma inne plany, o któ-rych jej nie powiedział.Tak jak nie powiedział o dziecku.Có\
by sięstało, gdyby po prostu wyjaśnił, \
e małej nic nie jest, zamiast infor-mować, \
e wszystkim się zajął?Zerknęła na Charliego, który czytał kolejny komiks.Był cichy ispokojny, jakby całkiem zapomniał o tym, co wydarzyło się rano.Melanie te\
nie chciała o tym myśleć, bo inaczej stawała się corazbardziej zła.Zła na Jareda za to, \
e wmieszał w tę sprawę jej dziec-ko.To była jego wina.To on ich w to wszystko wpakował.Wiedzia-ła, \
e powinna czuć ulgę, i\
Jared jednak nie zabił tej dziewczynki.Tylko potwór byłby do czegoś takiego zdolny.Ktoś taki jak jej oj-ciec.I chocia\
miała pretensje do brata, wiedziała, \
e nie jest gorszyod niej.303Spojrzała we wsteczne lusterko i dostrzegła w nim zwrócone nasiebie oczy Andrew Kane'a.Patrzył na nią tak, jakby chciał się do-myślić, co dzieje się w jej głowie.Być mo\
e był jej wdzięczny za to,\
e nie pozwoliła go zabić.A mo\
e tylko zastanawiał się, co dalej.Melanie było wszystko jedno.Zaczęła się rozglądać za wozami poli-cyjnymi.Policja poszukiwała dziś raczej białego forda explorera, anie czarnej toyoty camry.Jechali dwupasmówką, lecz znaki wska-zywały, \
e znowu zbli\
ają się do drogi międzystanowej.Najpierwskierowali się na północ, a teraz zawrócili na południe.- Musimy się zatrzymać - powiedział nagle Jared.- Zjedz
wstronę drogi międzystanowej i skręć na zachód.- Myślałam, \
e specjalnie unikamy Osiemdziesiątki.- Jest tam parking dla TIR-ów.To niedaleko.- Znowu zgłodniałeś?- Nie będziemy tam jeść.Muszę coś odebrać.- Z takiego miejsca? - zdziwiła się.- Rób, co ci ka\
ę, Mel!Policzki zaczęły jej płonąć.Mocno zacisnęła dłonie na kierowni-cy.Trzymała buzię na kłódkę i nie patrzyła do tyłu.Czasami Jaredza bardzo przypominał jej ojca.ROZDZIAA
SZEZ

DZIESI
TY SIÓDMY13.40Parking Triple J, okolice Normal, stan NebraskaPakula obserwowaÅ‚ parking zza przyciemnionej szyby furgonetkiz napisem  Naprawa sprzÄ™tu RTV.WciÄ…\
miał nogi miękkie wkolanach, ale cieszył się, \
e jest ju\
na ziemi.Był te\
zadowolony,\
e to nie on kieruje akcją.Nadmiar broni i policji zawsze przypra-wiał go o dreszcz niepewności.Lubił Omaha, zbudowane w dolinie rzeki na wzgórzach, ale tutaj,na bezkresnym, płaskim terenie, który ciągnął się przez wiele kilo-metrów, czuł się całkowicie odsłonięty.Doskonale wiedział, \
e Bar-nett zauwa\
y ka\
dy drobiazg, który nie będzie pasował do krajobra-zu - błysk słońca w lunecie snajpera czy czarny but na dachu stacjibenzynowej, znajdującej się po drugiej stronie drogi.Nie było tunawet drzew, tylko wielki betonowy parking z samotnym budyn-kiem, otoczony pastwiskami.Nie mieli te\
pojęcia, jakim wozem miał przyjechać.Kramer po-wiedział im jednak, \
e jest z nim jego siostra oraz jej siedemnastoletni305syn.Pakula modlił się, by nie zabrakło te\
jego kumpla.Parę razymówił Sanchezowi o Andrew Kanie i prosił o podjęcie odpowied-nich środków ostro\
ności.Ale czy ludzie ze SWAT-u wiedzą o tym?I czy dostali zdjęcie Andrew, podobnie jak Barnetta? I czy będą wstanie ich rozró\
nić? Te wątpliwości wcią\
kłębiły się w jego gło-wie.Ale kiedy podzielił się nimi z Sanchezem, ten tylko wzruszyłramionami i powiedział, \
e niczego nie mo\
e mu zagwarantować.Pakula wiedział, \
e mówi bardziej jak cywil ni\
policjant.Znałryzyko związane ze swoim zawodem i gotów był je podjąć, ale zaw-sze chodziło tylko o niego, a nie o przyjaciela.Zwłaszcza takiego, zaktórego czuł się odpowiedzialny.- Ju\
prawie druga - powiedział Sanchez do mikrofonu.Pakulazesztywniał tak jak wcześniej w czasie startu helikoptera.Jednakteraz wydawało mu się to kaszką z mlekiem.ROZDZIAA
SZEZ

DZIESI
TY ÓSMY13.56Melanie zaparkowaÅ‚a daleko od budynku, na ostatnim stanowiskuw rogu parkingu, tak jak poleciÅ‚ jej Jared.WyÅ‚Ä…czyÅ‚a silnik, ale bratnie ruszyÅ‚ siÄ™ z wozu.RozparÅ‚ siÄ™ tylko na swoim miejscu i co pe-wien czas wyglÄ…daÅ‚ przez tylnÄ… szybkÄ™, jakby spodziewaÅ‚ siÄ™, \
ezaraz jakiś dziwny przedmiot spadnie z nieba.- Mówiłeś, \
e masz stąd coś odebrać - zauwa\
yła.- Tak, zaczekaj chwilę.Coś tu nie pasuje.- Pochylił się trochę.-Charlie, daj mi pistolet.Jest w schowku.Melanie otworzyła schowek i zacisnęła palce na broni, biorącgłęboki oddech.To było dziwne doświadczenie, a jednak pistoletwydał jej się l\
ejszy ni\
kiedyś.- Jared, powiedz mi, o co chodzi - powiedziała, trzymając brońna kolanach.- Daj mi pistolet - rzucił, ale nie sięgnął w jej stronę.307- Musisz mi najpierw powiedzieć, co się dzieje.Dosyć tajemnic.Co mamy odebrać?- Pieniądze.Od Maksa Kramera.- Kramera? - Przypomniała sobie telefony do prawnika.Czy tomo\
liwe, \
e poprosił go o pomoc? - Skąd wiesz, \
e mo\
esz mu za-ufać?- Przecie\
wyciągnął mnie z pierdla, nie?- Myślałam, \
e zrobił tak, bo jesteś niewinny.- No właśnie.- Jared rozglądał się dookoła, wcią\
przykurczony,co jeszcze bardziej ją przeraziło.- Nie przejmuj się Kramerem, Mel.Dobrze się zabezpieczyłem.Mam to u siebie.- Co takiego?- Daj mi, kurwa, ten pistolet! Wiesz, \
e chcę cię chronić.- A co z Charliem?Melanie spojrzała na syna.Siedział spokojny, chocia\
niecoprzygarbiony, biorąc przykład z wuja.Zawsze naśladował Jareda ibez zastanowienia robił to, co tamten mu kazał.- Jego te\
.Ale wiesz, on porządnie nawalił.To dlatego mamy tekłopoty.Prawda, Charlie?Chłopak jeszcze bardziej się skulił, a jej się przypomniał innybezbronny chłopiec, który kulił się w obawie nie przed słowami, alerazami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

centka.pev.pl