[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Podszedł do furtki, rozglądając się dookoła.Zastanawiał się, jakTina Cervante mogła sobie pozwolić na mieszkanie w takim miej-scu, nawet jeśli dzieliła dom z dwiema kole\
ankami.Płaciła tu pew-nie dwa razy więcej ni\
w mniej modnej części miasta.Przypomniałsobie jej kosztowny manikiur i pedikiur, a tak\
e operację plastyczną.Jej ojciec był mechanikiem w Dallas, a matka zastępcą kierownika wrestauracji Red Lobster, co znaczyło, \
e przy piÄ…tce dzieci nie majÄ…za du\
o pieniędzy.Zapukał do bogato zdobionych drzwi, wcią\
o tym myśląc.Mo\
e227któraś z mieszkających tu dziewczyn była przy forsie i potrzebowałatowarzystwa? Mo\
e właściciel potrzebował kogoś, kto by się zająłdomem? Mo\
e po prostu niepotrzebnie jest tak podejrzliwy.Dziewczyna, która mu otworzyła, wyglądała jak poślednie wcie-lenie Britney Spears.Tyle \
e wisiał jej brzuch, widoczny pod ko-szulką, a ciemne odrosty zdradzały prawdziwy kolor włosów.- Czy pani Danielle Miller?Powoli przeciągnęła ręką po splątanych włosach i ziewnęła.- Tak.Pan w sprawie klimatyzacji? Spóz
nił się pan.Dzwoniły-śmy w sprawie naprawy ju\
dwa dni temu.Pakuli chciało się śmiać.Martwił się, \
e przyjaciółka Tiny będziezbyt przera\
ona, by rozmawiać.Okazało się jednak, \
e bardziejprzejmuje siÄ™ cholernÄ… klimatyzacjÄ….- Niestety, obawiam siÄ™, \
e nie potrafię naprawić klimatyzacji.-Pokazał jej legitymację z odznaką, by nie pomyślała, \
e jest jakimśakwizytorem, ona zaś przewróciła oczami.- Jestem porucznik Paku-la z policji z Omaha.Chciałbym porozmawiać o Tinie Cervante.- A, chodzi panu o ten bank?- Tak, o napad na bank - powtórzył, starając się nie okazywaćzniecierpliwienia.Ta dziewczyna za bardzo przypominała mu jegostarszą córkę, Angie.Danielle Miller, chocia\
liczyła sobie więcejlat, wyglądała na równie bezczelną i wyluzowaną.- A co pan chce wiedzieć?- Chciałbym zadać pani parę pytań.Mo\
emy wejść do środka?228- Jasne.- Ruszyła w głąb domu, nie oglądając się za siebie.Wewnątrz było równie elegancko jak na zewnątrz.Pewnie zapro-jektował to jakiś dobry architekt.Litografie na ścianach i miękkieperskie dywany na podłodze.- Jak udało się paniom znalez
ć takie miejsce? - spytał Pakula.-Jest tu naprawdę bardzo ładnie.Czy\
by któraś z pań była dekorator-ką wnętrz?- O nie! - Zaśmiała się, potem wskazała fotel, a sama usiadła nasofie, podwijając pod siebie bose stopy.- To Tina znalazła ten dom. Wzruszyła ramionami, jakby to było takie proste. Trochę głupiosię tutaj czuję.Jakbym ciągle mieszkała z rodzicami.Pakula skinął głową.Doskonale wiedział, co miała na myśli.Tendom zupełnie do niej nie pasował.Cieszył się jednak, \
e dziewczynachce rozmawiać.Zresztą jego wygląd z reguły wzbudzał zaufanie, zczego często korzystał.- Tina miała do tego prawdziwy talent, wie pan.- Oczy Daniellenareszcie trochę się zamgliły.- Ludzie dawali jej ró\
ne rzeczy albopozwalali z nich korzystać.- Na przykład z czego?- Choćby z samochodów.- Jacy ludzie? Jej chłopcy?Danielle przewróciła oczami, zapominając o \
alu z powoduśmierci kole\
anki.- Nie, ona wolała facetów, no, w pana wieku.Nie wiem dlacze-go, ale lubiła starych.Och, nie mówię, \
eby pan był stary.- Gdzie się z nimi spotykała? - Pakula udawał, \
e nie jest ura\
o-ny.229- Do licha, nawet nie wiem, gdzie poznała tego ostatniego.Zda-je się, \
e był na nią trochę wkur.zdenerwowany, więc nie wiem,czy się ostatnio spotykali.- Co go tak zdenerwowało?- Nie mam pojęcia, ale jak ostatnio co i rusz dzwonił, to Tinamówiła, \
e jej nie ma, a on wyładowywał się na mnie.- Więc dzwonił tutaj?- Tak.- Nie wie pani, jak się nazywa?- No, Jay.Pakula wyciągnął plastikową torebkę i podał ją dziewczynie.- Czy dał to Tinie?- Tak.W lipcu na jej urodziny.To wtedy zaczęło się międzynimi psuć.Powiedziała, \
e to nic nie znaczy.- Taki drogi naszyjnik?- No wie pan, jaka jest Tina.To znaczy była.A\
trudno miuwierzyć, \
e nie \
yje.Pakula czekał.Tym razem Danielle wyglądała na naprawdę za-szokowaną tym, co się stało.Dopiero teraz ją dopadło.Być mo\
erzeczywiście nie przyjmowała do wiadomości, \
e jej kole\
anka nie\
yje, co nie byłoby niczym niezwykłym w tej sytuacji.Porucznikmilczał.Nauczył się, \
e zdawkowe pocieszenia typu:  Wszystkobędzie dobrze , nie mają w takich okolicznościach \
adnego sensu.Chocia\
z drugiej strony du\
o trudniej było czekać w milczeniu.- Więc zrozumiała pani, \
e ten związek nie ma przyszłości, za-nim jeszcze wszystko zaczęło się psuć - odezwał się po chwili.230- On od początku nie miał przyszłości.- Sięgnęła po chusteczkiukryte za flakonem.- Na tym polega problem ze starszymi facetami.Zawsze w końcu wracają do swoich \
on.ROZDZIAA
CZTERDZIESTY ÓSMY11.52Andrew próbowaÅ‚ zwrócić na siebie uwagÄ™ sprzedawczyni, co niebyÅ‚o Å‚atwym zadaniem nie tylko z powodu ciemnych okularów, alete\
dlatego, \
e kobieta kręciła się bez przerwy za ladą.Ledwo imskinęła głową, kiedy weszli, i ju\
biegła do następnych klientów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

centka.pev.pl