[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Cośsię dzieje, wszyscy to wyczuwają, a do mnie w końcu dociera, żespotkanie dotyczy nie tylko mnie i Patricka.Sal nie przynosi herbaty, nie ma też świeżych ciastek z kremem,w których można by zatopić zęby.Patrick wygląda na zmęczonego izestresowanego, a my wszyscy jesteśmy zaskoczeni tą nagłą zmianąnaszej konferencyjnej etykiety.Co się stało z luznym omawianiemwszystkiego wokół biurka szefa i opychaniem się ciastkami, gdyPatrick referuje postępy u klientów?- Cóż.- Patrick siada w fotelu u szczytu stołu i rozpinamarynarkę, by nie napierał na nią jego okrągły brzuch.- Rzadkoostatnio bywałem w biurze i jestem pewien, że wszyscyzastanawialiście się nad powodami tego.Pozostała trójka cicho potwierdza.Choć także zauważyłam jegonieobecność w biurze w ostatnim czasie, nierozmyślałam o tym zbyt często.Byłam zbyt rozkojurzoi zbyt zajęta moim życiem osobistym, czyli wyjściem mąż, zajściemw ciążę, odejściem od męża, powrotom ilu niego, wycieczką doHiszpanii, pakowaniem się w wyp#M ki drogowe.- Cóż, jest po temu bardzo dobry powód - kontynuuj# Patrick -a teraz w końcu mogę wam go ujawnić.Triulnf mi było utrzymywać229 to wszystko w tajemnicy przed w** mi.Wszyscy wiecie, że ceniękażdego z was, lecz sprawy należało naprostować i sfinalizować.-Kładzie dłonie n| brzuchu i odchyla się w fotelu.Zerkam na Toma,Victot ięi Sal kilka razy, próbując dostrzec ich reakcję na te nowiny, leczwszyscy tylko ślepo wpatrują się w Patricka.- Odcho dzę naemeryturę - wzdycha.- Mam dość.Wszyscy oddychają z ulgą, poza mną.Jeśli Patrick od* chodzina emeryturę, co stanie się z Rococo Union? Czy nikt o tym niepomyślał?- Wszyscy zachowacie swoje posady.Dopilnowałem tego.-Znów zbiorowe westchnięcie.- Sam jednak nie mogę tego dłużejrobić.Londyński wyścig szczurów mnie wykańcza, dlatego teżprzenosimy się z Irene do Lake District.Moja pierwsza myśl to.Patrick przez całą dobę z Irene? Co onsobie myśli? A moja druga myśl.dla kogo będę teraz pracować?Nie muszę czekać długo, by się tego dowiedzieć.Drzwi sięotwierają i do środka wchodzi Mikael.Rozdział 14Poznajcie nowego właściciela Rococo Union! - woła Patrick.Tom i Victoria niemal mdleją na widok Duńczyka, a Sally jestrównie zszokowana jak ja.Obie wręcz dławimy iii; powietrzem ichoć ja mam swoje powody, nie wiem, co wwlijpiło w Sal.Oczywiście już go poniekąd znacie - kontynuuje Pa-ii Ick.- Pan Van Der Haus i ja rozmawialiśmy o przejęciu ud kilkutygodni i w końcu uzgodniliśmy warunki zadowalające obie strony.- Nie mogę się już doczekać, by rozpocząć pracę.- Mikael sięuśmiecha; ignoruje pozostałych członków ekipy, ini mniekoncentrując niebieskie oczy.- Myślę, że dobrze będzie się namrazem pracowało.Mam wrażenie, że zgodnie mruczą tylko trzy osoby w sali.Ja sięnie zgadzam i Sal chyba również.Nie wydobywam z siebie żadnegodzwięku, ponieważ czuję ucisk w gardle.Patrzę, jak Mikael230 obchodzi stół i ściska dłonie moich współpracowników, którymoficjalnie się przedstawia.Gdy dochodzi do Sal, nawet na nią niepatrzy.Sal czerwienieje i wbija wzrok w podłogę.Widywała się z Mikaelem!Otwieram usta ze zdziwienia, obserwując jej nerwowe ruchy.Tostąd Mikael wie, że wzięłam ślub.To stąd wie, że zaszłam w ciążę ispodziewam się blizniąt.To stąd wie wszystko!W pokoju nagle rozlegają się dzwięki Angel Massive Attack.Wszyscy zwracają na mnie wzrok, a ja siedzę w fotelu nieruchomo,ściskając telefon w bezwładnej dłoni.- Może odbierzesz? - pyta Mikael z uśmiechem, którego nieodwzajemniam.Drzwi do biura otwierają się z hukiem, do środkawpada John, dysząc ciężko, i dokonuje szybkiej oceny sytuacji.Teraz wiem już na pewno, że moja kariera w Rococo Union dobiegłakońca.John podchodzi bliżej i nie przejmując się ludzmi, którzywpatrują się w niego, szeroko otwierając oczy, wyciąga telefon zmojej bezwładnej dłoni i odbiera.- Nic jej nie jest.231 Mój otumaniony mózg powoli zaczyna rozumieć, cif dzieje sięwokół, gdy odprowadzam wzrokiem Johna, który wychodzi z salikonferencyjnej.Wszyscy na niego patrzę, lecz nikt go o nic nie pyta.Musiał zobaczyć, że Mikuc*l wchodzi do biura, i zadzwonić doJessego.Mam ochotę nawrzeszczeć na tego wielkoluda, lecz wiem,że swoim ostatnim gestem Mikael wbił gwózdz do trumny moje*)kariery w Rococo Union - on i ten wielki, podły, mafijny typ, któryrozbija się po biurze.Mikael nie potrzebuje firmy projektującej wnętrza.To śmieszne,przekroczył tym ostatnią granicę swojej obsesji., niemal jak mójmąż.John zerka na mnie i kiwa głową, a ja odpowiadam tym samym,bo wciąż nie odzyskałam głosu.Potem podaje mi telefon, a ja patrzęna niego z przerażeniem.Nie mogę tui teraz odbyć gorącej dyskusji z Jessem.Wciskam się w fo tel, leczJohn posyła mi spojrzenie sugerujące, że mi się nie upiecze.Jessechce ze mną porozmawiać, a ja wiem, że ni czego nie osiągnę,odmawiając.Nerwowym gestem biorę aparat, wstaję i opuszczam salę.- Jesse?- Co on tam, kurwa, robi?! - Jest wściekły, zapewne rwie włosyz głowy.- Kupił firmę - odpowiadam cicho i spokojnie, ogarnięta złudnąnadzieją, że dzięki temu jakoś na niego wpłynę.Bardzo złudnanadzieja.Dyszy ciężko do słuchawki.- Bierz torebkę, Johna i wychodz stamtąd.Słyszysz mnie?- Tak - potwierdzam szybko, wiedząc, że nie mam innej opcji.- Zrób to teraz, gdy rozmawiamy.- Dobrze.- Odsuwam słuchawkę od ucha, wchodzę do sali i odrazu pada na mnie wzrok sześciu osób.Powie-11 ze aż iskrzy od napięcia.Biorę torebkę i patrzę na Johna,który kiwa głową.- Ava? - Mój wzrok pada na Patricka, mojego szefa, mojegobyłego szefa, przyciągany jego znajomym, zaniepokojonym głosem.- Przykro mi, Patricku.Nie mogę już dłużej pracować dlaRococo Union.- Dlaczego nie? Wydarzy się wiele ekscytujących rzeczy. Mikael zapewnił mnie, że zostaniesz dyrektorem partycypującym wzyskach.To część umowy, kwiatuszku.- Wstałi idzie ku mnie ze zmarszczonymi brwiami.- To dla ciebiewspaniała możliwość.Uśmiecham się i zerkam na Mikaela.Chyba oniemiał.- Przepraszam, powinnam powiedzieć, że nie mogę pracowaćdla Mikaela.- Wszystkie oczy padają na niego.- Mikael próbujemnie uwieść od jakiegoś czasu.Nie przyjmuje odmowy.-Przewieszam torebkę przez ramię.- Sal, wykorzystywał cię, by miećna mnie oko.Przepraszam [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.Cośsię dzieje, wszyscy to wyczuwają, a do mnie w końcu dociera, żespotkanie dotyczy nie tylko mnie i Patricka.Sal nie przynosi herbaty, nie ma też świeżych ciastek z kremem,w których można by zatopić zęby.Patrick wygląda na zmęczonego izestresowanego, a my wszyscy jesteśmy zaskoczeni tą nagłą zmianąnaszej konferencyjnej etykiety.Co się stało z luznym omawianiemwszystkiego wokół biurka szefa i opychaniem się ciastkami, gdyPatrick referuje postępy u klientów?- Cóż.- Patrick siada w fotelu u szczytu stołu i rozpinamarynarkę, by nie napierał na nią jego okrągły brzuch.- Rzadkoostatnio bywałem w biurze i jestem pewien, że wszyscyzastanawialiście się nad powodami tego.Pozostała trójka cicho potwierdza.Choć także zauważyłam jegonieobecność w biurze w ostatnim czasie, nierozmyślałam o tym zbyt często.Byłam zbyt rozkojurzoi zbyt zajęta moim życiem osobistym, czyli wyjściem mąż, zajściemw ciążę, odejściem od męża, powrotom ilu niego, wycieczką doHiszpanii, pakowaniem się w wyp#M ki drogowe.- Cóż, jest po temu bardzo dobry powód - kontynuuj# Patrick -a teraz w końcu mogę wam go ujawnić.Triulnf mi było utrzymywać229 to wszystko w tajemnicy przed w** mi.Wszyscy wiecie, że ceniękażdego z was, lecz sprawy należało naprostować i sfinalizować.-Kładzie dłonie n| brzuchu i odchyla się w fotelu.Zerkam na Toma,Victot ięi Sal kilka razy, próbując dostrzec ich reakcję na te nowiny, leczwszyscy tylko ślepo wpatrują się w Patricka.- Odcho dzę naemeryturę - wzdycha.- Mam dość.Wszyscy oddychają z ulgą, poza mną.Jeśli Patrick od* chodzina emeryturę, co stanie się z Rococo Union? Czy nikt o tym niepomyślał?- Wszyscy zachowacie swoje posady.Dopilnowałem tego.-Znów zbiorowe westchnięcie.- Sam jednak nie mogę tego dłużejrobić.Londyński wyścig szczurów mnie wykańcza, dlatego teżprzenosimy się z Irene do Lake District.Moja pierwsza myśl to.Patrick przez całą dobę z Irene? Co onsobie myśli? A moja druga myśl.dla kogo będę teraz pracować?Nie muszę czekać długo, by się tego dowiedzieć.Drzwi sięotwierają i do środka wchodzi Mikael.Rozdział 14Poznajcie nowego właściciela Rococo Union! - woła Patrick.Tom i Victoria niemal mdleją na widok Duńczyka, a Sally jestrównie zszokowana jak ja.Obie wręcz dławimy iii; powietrzem ichoć ja mam swoje powody, nie wiem, co wwlijpiło w Sal.Oczywiście już go poniekąd znacie - kontynuuje Pa-ii Ick.- Pan Van Der Haus i ja rozmawialiśmy o przejęciu ud kilkutygodni i w końcu uzgodniliśmy warunki zadowalające obie strony.- Nie mogę się już doczekać, by rozpocząć pracę.- Mikael sięuśmiecha; ignoruje pozostałych członków ekipy, ini mniekoncentrując niebieskie oczy.- Myślę, że dobrze będzie się namrazem pracowało.Mam wrażenie, że zgodnie mruczą tylko trzy osoby w sali.Ja sięnie zgadzam i Sal chyba również.Nie wydobywam z siebie żadnegodzwięku, ponieważ czuję ucisk w gardle.Patrzę, jak Mikael230 obchodzi stół i ściska dłonie moich współpracowników, którymoficjalnie się przedstawia.Gdy dochodzi do Sal, nawet na nią niepatrzy.Sal czerwienieje i wbija wzrok w podłogę.Widywała się z Mikaelem!Otwieram usta ze zdziwienia, obserwując jej nerwowe ruchy.Tostąd Mikael wie, że wzięłam ślub.To stąd wie, że zaszłam w ciążę ispodziewam się blizniąt.To stąd wie wszystko!W pokoju nagle rozlegają się dzwięki Angel Massive Attack.Wszyscy zwracają na mnie wzrok, a ja siedzę w fotelu nieruchomo,ściskając telefon w bezwładnej dłoni.- Może odbierzesz? - pyta Mikael z uśmiechem, którego nieodwzajemniam.Drzwi do biura otwierają się z hukiem, do środkawpada John, dysząc ciężko, i dokonuje szybkiej oceny sytuacji.Teraz wiem już na pewno, że moja kariera w Rococo Union dobiegłakońca.John podchodzi bliżej i nie przejmując się ludzmi, którzywpatrują się w niego, szeroko otwierając oczy, wyciąga telefon zmojej bezwładnej dłoni i odbiera.- Nic jej nie jest.231 Mój otumaniony mózg powoli zaczyna rozumieć, cif dzieje sięwokół, gdy odprowadzam wzrokiem Johna, który wychodzi z salikonferencyjnej.Wszyscy na niego patrzę, lecz nikt go o nic nie pyta.Musiał zobaczyć, że Mikuc*l wchodzi do biura, i zadzwonić doJessego.Mam ochotę nawrzeszczeć na tego wielkoluda, lecz wiem,że swoim ostatnim gestem Mikael wbił gwózdz do trumny moje*)kariery w Rococo Union - on i ten wielki, podły, mafijny typ, któryrozbija się po biurze.Mikael nie potrzebuje firmy projektującej wnętrza.To śmieszne,przekroczył tym ostatnią granicę swojej obsesji., niemal jak mójmąż.John zerka na mnie i kiwa głową, a ja odpowiadam tym samym,bo wciąż nie odzyskałam głosu.Potem podaje mi telefon, a ja patrzęna niego z przerażeniem.Nie mogę tui teraz odbyć gorącej dyskusji z Jessem.Wciskam się w fo tel, leczJohn posyła mi spojrzenie sugerujące, że mi się nie upiecze.Jessechce ze mną porozmawiać, a ja wiem, że ni czego nie osiągnę,odmawiając.Nerwowym gestem biorę aparat, wstaję i opuszczam salę.- Jesse?- Co on tam, kurwa, robi?! - Jest wściekły, zapewne rwie włosyz głowy.- Kupił firmę - odpowiadam cicho i spokojnie, ogarnięta złudnąnadzieją, że dzięki temu jakoś na niego wpłynę.Bardzo złudnanadzieja.Dyszy ciężko do słuchawki.- Bierz torebkę, Johna i wychodz stamtąd.Słyszysz mnie?- Tak - potwierdzam szybko, wiedząc, że nie mam innej opcji.- Zrób to teraz, gdy rozmawiamy.- Dobrze.- Odsuwam słuchawkę od ucha, wchodzę do sali i odrazu pada na mnie wzrok sześciu osób.Powie-11 ze aż iskrzy od napięcia.Biorę torebkę i patrzę na Johna,który kiwa głową.- Ava? - Mój wzrok pada na Patricka, mojego szefa, mojegobyłego szefa, przyciągany jego znajomym, zaniepokojonym głosem.- Przykro mi, Patricku.Nie mogę już dłużej pracować dlaRococo Union.- Dlaczego nie? Wydarzy się wiele ekscytujących rzeczy. Mikael zapewnił mnie, że zostaniesz dyrektorem partycypującym wzyskach.To część umowy, kwiatuszku.- Wstałi idzie ku mnie ze zmarszczonymi brwiami.- To dla ciebiewspaniała możliwość.Uśmiecham się i zerkam na Mikaela.Chyba oniemiał.- Przepraszam, powinnam powiedzieć, że nie mogę pracowaćdla Mikaela.- Wszystkie oczy padają na niego.- Mikael próbujemnie uwieść od jakiegoś czasu.Nie przyjmuje odmowy.-Przewieszam torebkę przez ramię.- Sal, wykorzystywał cię, by miećna mnie oko.Przepraszam [ Pobierz całość w formacie PDF ]