Schmitt Eric Emmanuel Papugi

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nazywano ją zaułkiem miliarderów za czasów franka belgijskiego i zaułkiemmilionerów po przejściu na euro. Widziała pani tę dziewczynę? I jej rodziców? Jeszcze nie. Syn pani tego nie zaproponował? Zasugerował coś, co mi się nie spodobało, więcwyrzuciłam go za drzwi.Zresztą jeśli znów postawi tu stopę, mójAfgan ma rozkaz wywalić go na zbity pysk. Co się stało, Marcelle? Chciał sprawdzić, jak się ubieram i co będę mówiła.A zatem nie było wątpliwości! To, co do tej pory powiedziałaMarcelle, było prawdą. Tak, proszę pani ciągnęła dalej Marcelle jakby sięwstydził własnej matki!Zostawiła odkurzacz, stuknęła się zaciśniętą pięścią w czoło izalała się łzami.Panna Beauvert podbiegła do niej i objęła jąramieniem, szepcząc jej słowa pocieszenia, chociaż w głębi duszyżal jej było przede wszystkim tego chłopca, który, trafiwszygłówną wygraną na loterii, całkiem słusznie obawiał się, że matkaprzekreśli jego awans społeczny.Ogarnęła ją fala dobroci.Posadziła Marcelle na fotelu, wzięłataboret, który postawiła dokładnie naprzeciw niej, i trzymając ją zaręce, powiedziała powoli: Marcelle, pani syn chce się upewnić, że jego matka, którąbardzo kocha, spodoba się jego teściom.Chce być pewny, żebędzie pani umiała nawiązać świetne stosunki z tą rodziną.W jegoprośbie nie ma nic potwornego. Tak pani uważa? Jestem tego pewna.Jeśli pani zechce, chętnie pani pomogę. W czym? W przygotowaniu waszego spotkania.Marcelle skuliła się w fotelu. W końcu, proszę pani, chodzi tylko o jakąś smarkulę i jejrodziców produkujących napoje chłodzące.Przecież nie będziemnie przedstawiał królowej Anglii! Obawiam się, że nie docenia pani Peperdicków, Marcelle.Obok królowej Anglii figurują wśród pięćdziesięciu największychfortun w Europie.Konsjerżka zbladła. Naprawdę? Ależ tak.Normalnie dziewczyna taka jak Christ�lePeperdick a mówię to z przyjazni i z całym należnymszacunkiem wychodzi za mąż za jakiegoś arcybogategospadkobiercę rodu.Albo za księcia.Ale nie za pani syna! Mój Boże, w jakie gówno on się pakuje! Proszę mu pomóc. Zgoda.Co mam zrobić?Panna Beauvert wstała i spojrzała na tę baryłkę. Może jakaś dietka na początek? Po co? U bogaczy jest się wysmukłym.Nawet jeśli człowiek mamnóstwo pieniędzy, żeby się opychać, woli się głodzić.Napewnym poziomie dochodów wysiłek polega nie na kupowaniujedzenia, lecz na odejmowaniu go sobie od ust. Mój biedny synek.Przecież on żre za trzech. Jest młody, nie magazynuje tłuszczu.Podczas gdy my, wnaszym wieku.Marcelle przyjrzała się swoim udom, brzuchowi, rękom ichyba po raz pierwszy uświadomiła sobie, że jest tęga. Jak już pani schudnie, Marcelle, zajmiemy się zakupemubrań. Niby za co? Może syn mógłby pani zwrócić te dwieście trzydzieści. Dwieście czterdzieści dwa euro! To jest w jego interesie.Psiakrew, muszę już iść do pani Martel.Zostawiam panią,dokończę jutro.Porzuciła sprzątanie i skierowała się do drzwi.PannaBeauvert odruchowo poszła za nią. Proszę zwrócić uwagę, że jeśli mi je odda, moje dwieścieczterdzieści dwa euro, nadal będę miała problem ze stolikiemnocnym. Wobec tego niech pani poprosi swojego Afgana, żeby gozmajstrował. Mojego Afgana? Wystarczy, że dotknie talerza, już gotłucze.Ma dziurawe ręce.To intelektualista, doktor filologii! Filologii! wykrzyknęła panna Beauvert, zdumiona, żeMarcelle zna to słowo.Gdy drzwi się ponownie zamknęły, panna Beauvert popadław długotrwałe przygnębienie.Los błądził cóż zaniesprawiedliwość! Pragnęła mieć znowu dwadzieścia lat,dokonywać innych wyborów.W tej historii, którą właśnieopowiedziała jej Marcelle, identyfikowała się z dwiemapostaciami: bogatą dziewczyną, która nie ufa mężczyznom, i zbiednym młodzieńcem, który buduje swoje życie, opierając je namałżeństwie.Tymczasem panna Beauvert nigdy nieprzezwyciężyła lęku przed nieszczerymi narzeczonymi i nieuczyniła z małżeństwa podstawy swojej egzystencji.Jaki z tegowniosek?%7ładen. Jak tak dalej pójdzie, znów się tam wybiorę!W półmroku rozległ się rozdzierający krzyk: Sergio! Sergio! Stul pysk, Koperniku!Papuga wybuchnęła śmiechem, śmiechem zgryzliwym,perwersyjnym.Panna Beauvert z zemsty narzuciła pled na klatkę. Czas spać.Potem opadła na fotel, niezdecydowana.Dręczył ją ostryniepokój [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki