Louis.de.Bernieres Wojna.o.czule.miejsca.don.Emmanuela

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pierwszy dzień ze swego dziesięcioletniego po�bytu u Indian Navantes Aurelio spędził w staniecałkowitej utraty świadomości.Nie zabili go od ra�zu, gdyż uratował życie zastępcy ich wodza, Diana�riemu, i lud był zaciekawiony, kim jest właściwieta owrzodzona zjawa z włosami splecionymi w war�kocz.Paje szczepu przygotował ayahuaskę i yague,by dowiedzieć się od duchów, czy zechcą zrezygno�wać z duszy Aurelia; targował się i układał z nimiWojna o czułe miejsca.85bardzo długo, aż wreszcie na to przystali.Odymiłwięc ciało Aurelia, oczyścił je z pasożytów zębamiryby traira, a na koniec natarł uzdrawiającym mu�łem przemieszanym z korą i olejem copaiba.Zazwyczaj paje był budzącym największy lęk,a zarazem najkrócej żyjącym członkiem szczepu,lecz ten był człowiekiem niezwykłym, kierującymsię duchem współczucia; kiedyś leżał dwa tygodniebez najmniejszego ruchu, podczas gdy w jego wło�sach mysz rodziła małe.Aurelio doszedł do siebiei miał po jakimś czasie zostać uczniem paje.Wracając do Sierry: don Hernandez AlmagroMendez stracił połowę swojej fortuny w dawno wy�eksploatowanych kopalniach, a niezwykłe w tychstronach mrozy zniszczyły plantację kawy.Cierpienia Federica�� 'ycie to jeden ciąg zbiegów okoliczności i kap -Zsów losu; nic nie dzieje się tak, jak zostało za�planowane albo zapowiedziane; nierzadko bywa,że ktoś zmuszony do podążania ścieżką, którejwcale dla siebie �nie wybrał, znajduje szczęście,przeżywa natomiast klęskę na takiej, którą sobieupatrzył.Ile razy nie można zapanować nad zdu�mieniem, widząc, jakież to zgubne wydarzeniamiewają swe zródło w banalnych okolicznościach,które nabierają przez to znaczenia daleko wykra�czającego poza nie same.Zbiegiem okoliczności było to, że pewien pięt�nastoletni młodzieniec, o skórze spalonej od słoń�ca i oczach płonących żarem zrodzonym z nienawi�ści, czuwał na najdalej wysuniętej na wschód tur�ni górskiego pasma, kiedy potężnie zbudowanyczterdziestoletni mężczyzna o dystyngowanej po�stawie, ubrany jak wieśniak, przejechał dołem naosiołku.Miał ze sobą lornetkę, aparat fotograficz�ny i służbowy rewolwer zatknięty za pas.Właśnieta broń zwróciła uwagę Federica, ponieważ guerril�las zawsze mają za mało broni i zwykle ją kolekcjo�nują, jak inni kolekcjonują znaczki pocztowe albomuszle.Wojna o czułe miejsca.87W ciągu roku, jaki upłynął od opuszczenia pu�ebla, Federico bardzo się zmienił.Chodzi nie tylkoo to, że był wyższy, zuchwalszy i wyrazistszy, aletakże i o to, że miał za sobą ciężkie przeżycia; mu�siał pokonać wiele trudności, nim stał się wreszciemężczyzną we własnych oczach.Z początku przeżył straszne chwile, kiedy drżącze strachu, zgrozy i mdłości, zbyt jednak dumnyi zbyt przeniknięty wstydem, by wrócić do domu,uciekł z miejsca, gdzie leżał trup.Najgorsze byłoto, że nie wiedział, co jeść, jak zdobyć pożywienieani jak je przygotować, ponieważ nie miał zapałek,rondla i zawsze jadł to, co matka przyrządzała jak�by cudem; nie myślał przy tym zgoła, do jakichsposobów się uciekała, ażeby przeobrazić surowiecw smaczne jadło.Przypomniał sobie, że kukurydzajest jadalna, i dzień czy dwa podkradał ją z rozpro�szonych wśród wzgórz pól minifundystów i zjadałna surowo.Potem przypomniał sobie też, że możnajeść korzenie rosnącej wszędzie jukki; ale na suro�wo nie były smaczne, chętniej więc zaspokajałgłód jedząc mango, awokado i gwajawę, które za�pychały brzuch, nie zaspokajając jednak apetytuna mięso.Nietrudno było ukraść i zabić kurczaka, takżeoskubanie go z piór nie sprawiało kłopotu, ale niemiał noża, by swoją zdobycz wypatroszyć; wiele go�dzin wędrował więc wśród skał, póki nie znalazłodłamka kwarcu dość ostrego, by przeciąć miękkiemięso na brzuchu.Nie umiał jednak rozniecićognia.Pochylony nad kupką suchych liści i trawuderzał kamieniem o kamień; raz czy dwa skoczy�ła iskra, lecz ognia nie wykrzesał.Pocierał o siebiedwa kawałki drewna, jak robił to Pedro, nie wie�dział jednak, jakiego drewna należy użyć.Tej nocyspał, położywszy obok siebie mochilę z kurcza�kiem, a rano zobaczył, że mochila leży kilka me�trów od niego, kurczak zaś zniknął.Z oczu trysnęły88 Wojna o czułe miejsca.mu łzy zawodu i wściekłości, pomstował na dzikiezwierzę, które było tak niemoralne, że ukradło mukradzionego kurczaka.Nie żałując trudu, przegro�dził mały strumyk i udało mu się trafić kijemw głowę tłustego comelona, rybę delikatniejsząi bardziej soczystą niż pstrąg, lecz nie do spożyciana surowo.Kiedy comelon zaczął cuchnąć, zostawiłgo mrówkom enciso [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki