[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ponieważ spotkało się to z kategoryczną odmową strony przeciwnej,doszło do wybuchu wojny (1414R).Paromiesięczna kampania i tym razem również nie przyniosłarozstrzygnięcia i, wobec propozycji oddania sporu pod arbitraż soboru mającego się zebrać wKonstancji, została przerwana zawieszeniem broni.Działania wojenne, choć krótkotrwałe,spowodowały jednak tak wielkie wyniszczenie ziem zakonnych, że pociągnęło to za sobą powszechnąklęskę głodu w państwie krzyżackim.Wpływ stosunkówpolsko-czeskichna zatarg z KrzyżakamiNa soborze w Konstancji spór polsko-krzyżacki, mimo przeniesienia go na płaszczyznę rozważańteoretycznych, nie został ostatecznie rozstrzygnięty.Niebezpieczeństwo nowych starć zbrojnych międzyPolską a Zakonem stawało się w tych warunkach nieuniknione.Na dalszym rozwoju stosunków między obu państwami poważnie przy tym zaważyły ruchy husyckie wCzechach.Znalazły one żywy oddzwięk na pogranicznych obszarach Polski, skupiając pospólstwo iczęść szlachty pod hasłem reformy kościelnej.Miało to wpływ na ówczesny stosunek ZygmuntaLuksemburskiego do Polski, który też uległ wyraznemu pogorszeniu z chwilą ofiarowania koronyczeskiej Giedyminowiczom, Jagielle, a potem Witoldowi.Podczas jednak, gdy Jagiełło pod naciskiemdoradców odrzucił tę propozycję, Witold, którego pozycja przez zbliżenie z Czechami uległabywzmocnieniu, udzielił we zasadzie odpowiedzi przychylnej.Mimo opozycji prorzymsko nastrojonychprałatów z Oleśnickim na czele wysłał do Czech w charakterze namiestnika (1422R) swego kuzyna,Zygmunta Korybutowicza.Niepowodzenie jego misji oraz próba zbliżenia się Polski do ZygmuntaLuksemburskiego spowodowały jednak niebawem odwołanie stamtąd wojsk polsko-litewskich.Przywileje szlacheckiew PolsceW takich więc warunkach dochodziło do nowego starcia zbrojnego Polski z Zakonem.Chociaż układstosunków międzynarodowych był w tym czasie dla Polski raczej korzystny, to jednak podjęcie decyzjiwalki z Krzyżakami wymagało uprzedniej pacyfikacji Korony.Narastało tam bowiem niezadowoleniemas szlacheckich, wywołane zarówno względami natury gospodarczej (dewaluacja pieniądza ikatastrofalny spadek realnej wartości czynszów uiszczanych przez chłopów), jak samowoląadministracji królewskiej.Toteż kiedy z racji wojny podjętej przeciwko Zakonowi pospolite ruszenie zebrało się podCzerwińskiem, szlachta wystąpiła z żądaniami, które król, znalazłszy się w przymusowej sytuacji, musiałprzyjąć (23 Vii 1422R).Zobowiązywał się więc nie bić monety bez zgody możnych duchownych i świeckich, stosować w sądownictwie jednolite prawo pisane (tzw.statuty kazimierzowskie), niekonfiskować bez wyroku sądowego dóbr dziedzicznych, nie dopuszczać wreszcie do kumulacjistanowisk sędziego i starosty.Szlachta nie poprzestając na tych ustępstwach wymogła w rok potem nazjezdzie w Warcie (28 X 1423R) dalsze przywileje, polegające na ograniczeniu sądownictwastarościńskiego i przyznaniu szlachcie prawa wykupu sołectw, jeśli ich posiadacze nie wypełniali swychobowiązków, byli więc buntowniczy i nieużyteczni.Zabiegi Jagiełły o zapewnienie korony swoim synom zrodzonym z czwartego małżeństwa stworzyły dlaszlachty pomyślne warunki, w których mogła wystąpić do króla z dalszymi żądaniami.Tak więc nazjezdzie brzeskim 1425 r.domagała się rozciągnięcia swych przywilejów w Koronie na obszar Rusikoronnej i każdorazowego zaprzysięgania ich przez nowego monarchę.Postulaty te Jagiełło odrzucił.Wkilka lat pózniej został jednak zmuszony do ich przyjęcia (przywilej jedleński 1430 i krakowski 1433 r.),a nadto - do wyrażenia zgody na dalsze ograniczenie samowoli królewskiej przez prawo neminemcaptivabimus.Chroniło ono szlachtę przed uwięzieniem bez wyroku sądowego.Próba emancypacji WitoldaTrudności Jagiełły usiłował wykorzystać Witold dla całkowitego wyemancypowania się spod wpływówpolskich.Jego zabiegi u cesarza o koronę królewską były tego najlepszym świadectwem.EnergiiOleśnickiego zawdzięczać należy, że ten grozny dla spraw unii projekt został sparaliżowany, a Litwa pośmierci Witolda (27 X 1430R) powróciła do rąk Jagiełły.Atoli nie rozwiązało to istniejących trudności,przekazanie zaś Wielkiego Księstwa w zarząd bratu królewskiemu Zwidrygielle, który dążył w jeszczesilniejszym stopniu aniżeli Witold do pełnej suwerenności Litwy, stało się przyczyną długotrwałej wojnydomowej.Kres jej położył obiór w 1440 r.na wielkiego księcia litewskiego Jagiełłowego synaKazimierza.Upadek wpływówhusyckich w PolsceZgon Jagiełły (1 Vi 1434R) spowodował przejście korony w ręce jego najstarszego syna Władysława.Z powodu nieletności młodego króla kierownictwo państwa znalazło się jednak w rękach opiekunów,którym przewodził biskup krakowski Oleśnicki.Rządy jego zauszników wywołały silny sprzeciw wspołeczeństwie, którego reprezentanci, wrogo nastawieni do przedstawicieli wyższego kleru, chętniedawali posłuch propagandzie husyckiej.Dopiero zwycięstwo Oleśnickiego pod Grotnikami (maj1439R) przesądziło o załamaniu się tej opozycji i ostatecznym utrwaleniu rządów kliki biskupakrakowskiego.Sprzyjało temu w niemałym stopniu objęcie przez Władysława korony węgierskiej, a wzwiązku z tym - jego nieobecność w kraju.Sprawa następstwapo Władysławie WarneńczykuKlęska warneńska wywołała także i w Polsce wielkie zamieszanie.I tutaj nie wierzono w śmierć króla,ale kiedy po paru miesiącach nie nadeszły żadne wieści od zaginionego monarchy, zwołano na dzień 23kwietnia 1445 r.zjazd do Sieradza.Obwołał on królem Władysławowego brata - KazimierzaJagiellończyka.Ponieważ jednak młody władca sprawował od niedawna rządy wielkoksiążęce naLitwie, przy naprężonych stosunkach między obu krajami sprawa objęcia przezeń tronu królewskiego wPolsce ulegała zwłoce.Tak więc dopiero jesienią 1446 r.Kazimierz zdecydował się na objęciedziedzictwa po bracie, pod warunkiem wszelako uznania Polski i Litwy za dwa sobie równe i niezależnepaństwa, związane jedynie osobą wspólnego monarchy.Wojna trzynastoletniaz Zakonem KrzyżackimSprawą, która wysunęła się na czoło polityki królewskiej, był stosunek Polski do państwa zakonnego.Wprawdzie Krzyżacy, osłabieni militarnie i gospodarczo, starali się unikać zatargów z sąsiadem polskim,to jednak rozwój stosunków wewnętrznych na obszarze ich państwa czynił to w praktyce niemożliwym.Podobnie bowiem jak w Polsce uaktywnili się tam przedstawiciele miejscowego społeczeństwa,domagając się przyznania sobie podobnych jak w Koronie swobód [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.Ponieważ spotkało się to z kategoryczną odmową strony przeciwnej,doszło do wybuchu wojny (1414R).Paromiesięczna kampania i tym razem również nie przyniosłarozstrzygnięcia i, wobec propozycji oddania sporu pod arbitraż soboru mającego się zebrać wKonstancji, została przerwana zawieszeniem broni.Działania wojenne, choć krótkotrwałe,spowodowały jednak tak wielkie wyniszczenie ziem zakonnych, że pociągnęło to za sobą powszechnąklęskę głodu w państwie krzyżackim.Wpływ stosunkówpolsko-czeskichna zatarg z KrzyżakamiNa soborze w Konstancji spór polsko-krzyżacki, mimo przeniesienia go na płaszczyznę rozważańteoretycznych, nie został ostatecznie rozstrzygnięty.Niebezpieczeństwo nowych starć zbrojnych międzyPolską a Zakonem stawało się w tych warunkach nieuniknione.Na dalszym rozwoju stosunków między obu państwami poważnie przy tym zaważyły ruchy husyckie wCzechach.Znalazły one żywy oddzwięk na pogranicznych obszarach Polski, skupiając pospólstwo iczęść szlachty pod hasłem reformy kościelnej.Miało to wpływ na ówczesny stosunek ZygmuntaLuksemburskiego do Polski, który też uległ wyraznemu pogorszeniu z chwilą ofiarowania koronyczeskiej Giedyminowiczom, Jagielle, a potem Witoldowi.Podczas jednak, gdy Jagiełło pod naciskiemdoradców odrzucił tę propozycję, Witold, którego pozycja przez zbliżenie z Czechami uległabywzmocnieniu, udzielił we zasadzie odpowiedzi przychylnej.Mimo opozycji prorzymsko nastrojonychprałatów z Oleśnickim na czele wysłał do Czech w charakterze namiestnika (1422R) swego kuzyna,Zygmunta Korybutowicza.Niepowodzenie jego misji oraz próba zbliżenia się Polski do ZygmuntaLuksemburskiego spowodowały jednak niebawem odwołanie stamtąd wojsk polsko-litewskich.Przywileje szlacheckiew PolsceW takich więc warunkach dochodziło do nowego starcia zbrojnego Polski z Zakonem.Chociaż układstosunków międzynarodowych był w tym czasie dla Polski raczej korzystny, to jednak podjęcie decyzjiwalki z Krzyżakami wymagało uprzedniej pacyfikacji Korony.Narastało tam bowiem niezadowoleniemas szlacheckich, wywołane zarówno względami natury gospodarczej (dewaluacja pieniądza ikatastrofalny spadek realnej wartości czynszów uiszczanych przez chłopów), jak samowoląadministracji królewskiej.Toteż kiedy z racji wojny podjętej przeciwko Zakonowi pospolite ruszenie zebrało się podCzerwińskiem, szlachta wystąpiła z żądaniami, które król, znalazłszy się w przymusowej sytuacji, musiałprzyjąć (23 Vii 1422R).Zobowiązywał się więc nie bić monety bez zgody możnych duchownych i świeckich, stosować w sądownictwie jednolite prawo pisane (tzw.statuty kazimierzowskie), niekonfiskować bez wyroku sądowego dóbr dziedzicznych, nie dopuszczać wreszcie do kumulacjistanowisk sędziego i starosty.Szlachta nie poprzestając na tych ustępstwach wymogła w rok potem nazjezdzie w Warcie (28 X 1423R) dalsze przywileje, polegające na ograniczeniu sądownictwastarościńskiego i przyznaniu szlachcie prawa wykupu sołectw, jeśli ich posiadacze nie wypełniali swychobowiązków, byli więc buntowniczy i nieużyteczni.Zabiegi Jagiełły o zapewnienie korony swoim synom zrodzonym z czwartego małżeństwa stworzyły dlaszlachty pomyślne warunki, w których mogła wystąpić do króla z dalszymi żądaniami.Tak więc nazjezdzie brzeskim 1425 r.domagała się rozciągnięcia swych przywilejów w Koronie na obszar Rusikoronnej i każdorazowego zaprzysięgania ich przez nowego monarchę.Postulaty te Jagiełło odrzucił.Wkilka lat pózniej został jednak zmuszony do ich przyjęcia (przywilej jedleński 1430 i krakowski 1433 r.),a nadto - do wyrażenia zgody na dalsze ograniczenie samowoli królewskiej przez prawo neminemcaptivabimus.Chroniło ono szlachtę przed uwięzieniem bez wyroku sądowego.Próba emancypacji WitoldaTrudności Jagiełły usiłował wykorzystać Witold dla całkowitego wyemancypowania się spod wpływówpolskich.Jego zabiegi u cesarza o koronę królewską były tego najlepszym świadectwem.EnergiiOleśnickiego zawdzięczać należy, że ten grozny dla spraw unii projekt został sparaliżowany, a Litwa pośmierci Witolda (27 X 1430R) powróciła do rąk Jagiełły.Atoli nie rozwiązało to istniejących trudności,przekazanie zaś Wielkiego Księstwa w zarząd bratu królewskiemu Zwidrygielle, który dążył w jeszczesilniejszym stopniu aniżeli Witold do pełnej suwerenności Litwy, stało się przyczyną długotrwałej wojnydomowej.Kres jej położył obiór w 1440 r.na wielkiego księcia litewskiego Jagiełłowego synaKazimierza.Upadek wpływówhusyckich w PolsceZgon Jagiełły (1 Vi 1434R) spowodował przejście korony w ręce jego najstarszego syna Władysława.Z powodu nieletności młodego króla kierownictwo państwa znalazło się jednak w rękach opiekunów,którym przewodził biskup krakowski Oleśnicki.Rządy jego zauszników wywołały silny sprzeciw wspołeczeństwie, którego reprezentanci, wrogo nastawieni do przedstawicieli wyższego kleru, chętniedawali posłuch propagandzie husyckiej.Dopiero zwycięstwo Oleśnickiego pod Grotnikami (maj1439R) przesądziło o załamaniu się tej opozycji i ostatecznym utrwaleniu rządów kliki biskupakrakowskiego.Sprzyjało temu w niemałym stopniu objęcie przez Władysława korony węgierskiej, a wzwiązku z tym - jego nieobecność w kraju.Sprawa następstwapo Władysławie WarneńczykuKlęska warneńska wywołała także i w Polsce wielkie zamieszanie.I tutaj nie wierzono w śmierć króla,ale kiedy po paru miesiącach nie nadeszły żadne wieści od zaginionego monarchy, zwołano na dzień 23kwietnia 1445 r.zjazd do Sieradza.Obwołał on królem Władysławowego brata - KazimierzaJagiellończyka.Ponieważ jednak młody władca sprawował od niedawna rządy wielkoksiążęce naLitwie, przy naprężonych stosunkach między obu krajami sprawa objęcia przezeń tronu królewskiego wPolsce ulegała zwłoce.Tak więc dopiero jesienią 1446 r.Kazimierz zdecydował się na objęciedziedzictwa po bracie, pod warunkiem wszelako uznania Polski i Litwy za dwa sobie równe i niezależnepaństwa, związane jedynie osobą wspólnego monarchy.Wojna trzynastoletniaz Zakonem KrzyżackimSprawą, która wysunęła się na czoło polityki królewskiej, był stosunek Polski do państwa zakonnego.Wprawdzie Krzyżacy, osłabieni militarnie i gospodarczo, starali się unikać zatargów z sąsiadem polskim,to jednak rozwój stosunków wewnętrznych na obszarze ich państwa czynił to w praktyce niemożliwym.Podobnie bowiem jak w Polsce uaktywnili się tam przedstawiciele miejscowego społeczeństwa,domagając się przyznania sobie podobnych jak w Koronie swobód [ Pobierz całość w formacie PDF ]