[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.2.Cele wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa są następujące:- ochrona wspólnych wartości, podstawowych interesów i niezależności Unii;- umacnianie bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich we wszelkich formach;- zachowanie pokoju i umacnianie bezpieczeństwa międzynarodowego zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych, Aktu Końcowego z Helsinek i celami Karty Paryskiej;- rozwijanie i konsolidacja demokracji oraz rządów prawa, poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności.3.Unia osiąga niniejsze cele:- poprzez ustanowienie systematycznej współpracy pomiędzy państwami członkowskimi w prowadzeniu polityki, zgodnie z artykułem J.2;- poprzez stopniowe wprowadzanie, zgodnie z artykułem J.3, wspólnego działania w dziedzinach, w których państwa członkowskie mają istotne wspólne interesy.4.Państwa członkowskie wspierają politykę zewnętrzną i bezpieczeństwa Unii aktywnie i bez ograniczeń, w duchu lojalności i wzajemnej solidarności.Powstrzymują się od działań, które są sprzeczne z interesami Unii lub które mogłyby osłabić jej skuteczność jako spójnej siły w stosunkach międzynarodowych.Rada zapewnia stosowanie niniejszych zasad.Artykuł J.21.Państwa członkowskie informują się i konsultują wzajemnie na forum Rady we wszelkich kwestiach polityki zagranicznej i bezpieczeństwa o znaczeniu ogólnym, dla zapewnienia jak największej skuteczności ich połączonym wpływom poprzez zgodne i zbieżne działanie.2.Rada określa wspólne stanowisko, jeżeli tylko uznaje to za stosowne.3.Państwa członkowskie koordynują swoje działania w organizacjach międzynarodowych i podczas konferencji międzynarodowych.Zajmują wówczas wspólne stanowiska.W organizacjach międzynarodowych lub na konferencjach międzynarodowych, w których uczestniczą nie wszystkie państwa członkowskie, te z nich, które uczestniczące zajmują wspólne stanowiska.Artykuł J.3Wspólne działanie w sprawach związanych z polityką zagraniczną i bezpieczeństwa podejmowane jest zgodnie z z następującą procedurą:1.Rada decyduje, na podstawie ogólnych wytycznych Rady Europejskiej, że dana kwestia powinna stać się przedmiotem wspólnego działania.Ilekroć Rada podejmuje decyzje wspólnym działaniu, określa dokładny zakres, ogólne i szczegółowe cele Unii przy podejmowaniu takiego działania, czas jego trwania, jeżeli zachodzi taka potrzeba, oraz sposoby, procedury i warunki jego realizacji.2.Podejmując wspólne działania i na każdym jego etapie Rada określa kwestie, w których decyzje podejmowane są większością kwalifikowaną.Jeżeli wymagane jest, aby Rada działała większością kwalifikowaną, zgodnie z pierwszym akapitm niniejszego punktu, głosy jej członków są liczone zgodnie z artykułem 148 paragraf 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i dla przyjęcia aktu Rady wymagane są co najmniej 54 głosy za, oddane przez co najmniej ośmiu członków.3.Jeżeli nastąpiła zmiana warunków o znacznych skutkach dla kwestii podlegającej wspólnemu działaniu, Rada weryfikuje zasady i cele danego działania i podejmuje niezbędne decyzje.Dopóki Rada nie podejmie żadnych kroków, kontytnuuje się wspólne działanie;4.Wspólne działania zobowiązują państwa członkowskie do utrzymania przyjętych stanowisk i do prowadzenia wspólnej działalności;5.Kiedy powstaje plan przyjęcia krajowego stanowiska lub podjęcia krajowego działania związanego z działaniem wspólnym, informacja ta powinna być przekazana w czasie pozwalającym, jeżeli jest to konieczne, na uprzednie konsultacje na forum Rady.Obowiązek wcześniejszego przekazania informacji nie dotyczy środków, które są jedynie przeniesieniem decyzji Rady na kraj;6.W razie nagłej konieczności związanej ze zmianą sytuacji i wobec braku decyzji Rady, państwa członkowskie mogą podjąć konieczne środki, traktując to jako sprawę pilną i mając na uwadze ogólne cele wspólnego działania.Dane państwo członkowskie natychmiast informuje Radę o takich środkach.7.W razie poważnych trudności w realizacji wspólnego działania, państwo członkowskie zgłasza je Radzie, która poddaje je dyskusji i poszukuje odpowiednich rozwiązań.Takie rozwiąznia nie mogą być sprzeczne z celami wspólnego działania ani osłabić jego skuteczności.Artykuł J.41.Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa obejmuje wszelkie kwestie związane z bezpieczeństwem Unii Europejskiej, włącznie z docelowym sformułowaniem wspólnej polityki obronnej, która z czasem mogłaby prowadzić do wspólnej obrony.2.Unia zwraca się z prośbą do Unii Zachodnioeuropejskiej (UZE) stanowiącej integralną część procesu rozwoju Unii Europejskiej, o wypracowanie i realizację decyzji i działań Unii, które mają skutki dla obronności.Rada, w porozumieniu z instytucjami UZE, przyjmuje niezbędne rozwiązania praktyczne.3.Sprawy wpływające na obronność wyszczególnione w niniejszym artykule nie podlegają procedurom opisanym w artykule J.3.4.Polityka Unii, zgodnie z niniejszym artykułem, nie prowadzi do naruszenia szczególnego charakteru polityki bezpieczeństwa i polityki obronnej niektórych państw członkowskich, respektuje zobowiązania niektórych państw członkowskich wynikające z Paktu Północnoatlantyckiego i jest zgodna ze wspólną polityką bezpieczeństwa i polityką obronną ustanowioną w tych ramach.5.Postanowienia niniejszego artykułu nie stoją na przeszkodzie rozwojowi bliższej współpracy pomiędzy dwoma lub więcej państwami członkowskimi na poziomie bilateralnym, w ramach UZE i Sojuszu Atlantyckiego, jeżeli tylko taka współpraca nie hamuje współpracy przewidzianej w niniejszym Tytule ani nie jest z nią sprzeczna.6.Dla realizacji celów niniejszego Traktatu, mając na uwadze rok 1998, w kontekście artykułu XII Traktatu Brukselskiego, postanowienia niniejszego artykułu mogą zostać zmienione zgodnie z artykułem N paragraf 2 na podstawie sprawozdania, które w 1996 roku Rada przedstawi Radzie Europejskiej i które będzie zawierało ocenę osiągniętych postępów oraz doświadczenia zgromadzonych do tego czasu.Artykuł J.51.Urząd Przewodniczącego reprezentuje Unię w sprawach związanych ze wspólną polityką zagraniczną i bezpieczeństwa.2.Urząd Przewodniczącego jest odpowiedzialny za realizację wspólnych działań; w tej roli, wyraża on zasadniczo stanowisko Unii w organizacjach międzynarodowych i podczas konferencji międzynarodowych.3.W zadaniach określonych w paragrafach 1 i 2 Urząd Przewodniczącego jest wspierany, jeżeli zachodzi taka potrzeba, przez poprzednie i następnie państwo członkowskie piastujące Urząd Przewodniczącego [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.2.Cele wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa są następujące:- ochrona wspólnych wartości, podstawowych interesów i niezależności Unii;- umacnianie bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich we wszelkich formach;- zachowanie pokoju i umacnianie bezpieczeństwa międzynarodowego zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych, Aktu Końcowego z Helsinek i celami Karty Paryskiej;- rozwijanie i konsolidacja demokracji oraz rządów prawa, poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności.3.Unia osiąga niniejsze cele:- poprzez ustanowienie systematycznej współpracy pomiędzy państwami członkowskimi w prowadzeniu polityki, zgodnie z artykułem J.2;- poprzez stopniowe wprowadzanie, zgodnie z artykułem J.3, wspólnego działania w dziedzinach, w których państwa członkowskie mają istotne wspólne interesy.4.Państwa członkowskie wspierają politykę zewnętrzną i bezpieczeństwa Unii aktywnie i bez ograniczeń, w duchu lojalności i wzajemnej solidarności.Powstrzymują się od działań, które są sprzeczne z interesami Unii lub które mogłyby osłabić jej skuteczność jako spójnej siły w stosunkach międzynarodowych.Rada zapewnia stosowanie niniejszych zasad.Artykuł J.21.Państwa członkowskie informują się i konsultują wzajemnie na forum Rady we wszelkich kwestiach polityki zagranicznej i bezpieczeństwa o znaczeniu ogólnym, dla zapewnienia jak największej skuteczności ich połączonym wpływom poprzez zgodne i zbieżne działanie.2.Rada określa wspólne stanowisko, jeżeli tylko uznaje to za stosowne.3.Państwa członkowskie koordynują swoje działania w organizacjach międzynarodowych i podczas konferencji międzynarodowych.Zajmują wówczas wspólne stanowiska.W organizacjach międzynarodowych lub na konferencjach międzynarodowych, w których uczestniczą nie wszystkie państwa członkowskie, te z nich, które uczestniczące zajmują wspólne stanowiska.Artykuł J.3Wspólne działanie w sprawach związanych z polityką zagraniczną i bezpieczeństwa podejmowane jest zgodnie z z następującą procedurą:1.Rada decyduje, na podstawie ogólnych wytycznych Rady Europejskiej, że dana kwestia powinna stać się przedmiotem wspólnego działania.Ilekroć Rada podejmuje decyzje wspólnym działaniu, określa dokładny zakres, ogólne i szczegółowe cele Unii przy podejmowaniu takiego działania, czas jego trwania, jeżeli zachodzi taka potrzeba, oraz sposoby, procedury i warunki jego realizacji.2.Podejmując wspólne działania i na każdym jego etapie Rada określa kwestie, w których decyzje podejmowane są większością kwalifikowaną.Jeżeli wymagane jest, aby Rada działała większością kwalifikowaną, zgodnie z pierwszym akapitm niniejszego punktu, głosy jej członków są liczone zgodnie z artykułem 148 paragraf 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i dla przyjęcia aktu Rady wymagane są co najmniej 54 głosy za, oddane przez co najmniej ośmiu członków.3.Jeżeli nastąpiła zmiana warunków o znacznych skutkach dla kwestii podlegającej wspólnemu działaniu, Rada weryfikuje zasady i cele danego działania i podejmuje niezbędne decyzje.Dopóki Rada nie podejmie żadnych kroków, kontytnuuje się wspólne działanie;4.Wspólne działania zobowiązują państwa członkowskie do utrzymania przyjętych stanowisk i do prowadzenia wspólnej działalności;5.Kiedy powstaje plan przyjęcia krajowego stanowiska lub podjęcia krajowego działania związanego z działaniem wspólnym, informacja ta powinna być przekazana w czasie pozwalającym, jeżeli jest to konieczne, na uprzednie konsultacje na forum Rady.Obowiązek wcześniejszego przekazania informacji nie dotyczy środków, które są jedynie przeniesieniem decyzji Rady na kraj;6.W razie nagłej konieczności związanej ze zmianą sytuacji i wobec braku decyzji Rady, państwa członkowskie mogą podjąć konieczne środki, traktując to jako sprawę pilną i mając na uwadze ogólne cele wspólnego działania.Dane państwo członkowskie natychmiast informuje Radę o takich środkach.7.W razie poważnych trudności w realizacji wspólnego działania, państwo członkowskie zgłasza je Radzie, która poddaje je dyskusji i poszukuje odpowiednich rozwiązań.Takie rozwiąznia nie mogą być sprzeczne z celami wspólnego działania ani osłabić jego skuteczności.Artykuł J.41.Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa obejmuje wszelkie kwestie związane z bezpieczeństwem Unii Europejskiej, włącznie z docelowym sformułowaniem wspólnej polityki obronnej, która z czasem mogłaby prowadzić do wspólnej obrony.2.Unia zwraca się z prośbą do Unii Zachodnioeuropejskiej (UZE) stanowiącej integralną część procesu rozwoju Unii Europejskiej, o wypracowanie i realizację decyzji i działań Unii, które mają skutki dla obronności.Rada, w porozumieniu z instytucjami UZE, przyjmuje niezbędne rozwiązania praktyczne.3.Sprawy wpływające na obronność wyszczególnione w niniejszym artykule nie podlegają procedurom opisanym w artykule J.3.4.Polityka Unii, zgodnie z niniejszym artykułem, nie prowadzi do naruszenia szczególnego charakteru polityki bezpieczeństwa i polityki obronnej niektórych państw członkowskich, respektuje zobowiązania niektórych państw członkowskich wynikające z Paktu Północnoatlantyckiego i jest zgodna ze wspólną polityką bezpieczeństwa i polityką obronną ustanowioną w tych ramach.5.Postanowienia niniejszego artykułu nie stoją na przeszkodzie rozwojowi bliższej współpracy pomiędzy dwoma lub więcej państwami członkowskimi na poziomie bilateralnym, w ramach UZE i Sojuszu Atlantyckiego, jeżeli tylko taka współpraca nie hamuje współpracy przewidzianej w niniejszym Tytule ani nie jest z nią sprzeczna.6.Dla realizacji celów niniejszego Traktatu, mając na uwadze rok 1998, w kontekście artykułu XII Traktatu Brukselskiego, postanowienia niniejszego artykułu mogą zostać zmienione zgodnie z artykułem N paragraf 2 na podstawie sprawozdania, które w 1996 roku Rada przedstawi Radzie Europejskiej i które będzie zawierało ocenę osiągniętych postępów oraz doświadczenia zgromadzonych do tego czasu.Artykuł J.51.Urząd Przewodniczącego reprezentuje Unię w sprawach związanych ze wspólną polityką zagraniczną i bezpieczeństwa.2.Urząd Przewodniczącego jest odpowiedzialny za realizację wspólnych działań; w tej roli, wyraża on zasadniczo stanowisko Unii w organizacjach międzynarodowych i podczas konferencji międzynarodowych.3.W zadaniach określonych w paragrafach 1 i 2 Urząd Przewodniczącego jest wspierany, jeżeli zachodzi taka potrzeba, przez poprzednie i następnie państwo członkowskie piastujące Urząd Przewodniczącego [ Pobierz całość w formacie PDF ]