[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wydaje się ironią, \epojawienie się Hitlera zdawało się długo oczekiwanym powrotem rzą-dów większościowych.Dla konserwatystów Hitler był darem niebios,poniewa\ jako szef największej od lipca 1932 roku partii w Niemczechpo raz pierwszy dawał mo\liwość stworzenia parlamentarnej większo-ści, która wykluczała lewicę.W chwili, w której niemiecki system polityczny znalazł się w impasie,27 marca 1930 roku, partia nazistowska była nadal dość mała (zaledwie2,8 procent głosów w wyborach parlamentarnych w maju 1928 roku).Jednak agitacja nacjonalistów w sprawie Planu Younga oraz załama-nie się cen na produkty rolne i bezrobocie w miastach wywindowałypartię w wyborach wrześniowych 1930 roku z 12 do 107 mandatówz 491 ogółem ju\ wtedy była to druga co do wielkości partia.Od tejchwili ka\da większość parlamentarna musiała objąć albo socjalistów,albo nazistów.Lewica (nawet przyjmując, \e socjaliści, komuniści i le-wica katolicka mogli przezwycię\yć wyniszczające podziały na tyle, abyrządzić) była bez zastanowienia odrzucona przez prezydenta Hinden-burga i jego doradców.Mit o faszystowskim zamachu stanu we Włoszech tak\e wprowa-dzał lewicę w błąd i pomagał podtrzymywać fatalną bierność Socjal-demokratycznej Partii Niemiec (Sozialdemokratische Partei Deutsch-lands, SPD) i Komunistycznej Partii Niemiec (Kommunistische ParteiDeutschlands, KPD) pod koniec roku 1932 i na początku 1933.Obiepartie spodziewały się, \e naziści dokonają przewrotu, chocia\ ich analizy sytuacji świadczyły o czymś zgoła odmiennym.Dla SPD ocze-kiwane wystąpienie nazistów byłoby sygnałem do działania bez nara-\ania się na zarzut nielegalności, podobnie jak to z sukcesem uczyniła,organizując strajk generalny w 1920 roku w czasie puczu Kappa", gdyFreikorpsy próbowały objąć rządy.Oczekując takiej sekwencji zdarzeń,nigdy nie rozpoznały momentu, w którym mogłyby przeprowadzićkontrakcję przeciwko Hitlerowi.W latach trzydziestych weimarskie Niemcy najbardziej zbli\yły siędo puczu nie za sprawą nazistów, ale ich konserwatywnego poprzedni-ka, kanclerza Franza von Papena.20 lipca 1932 roku von Papen obalił120Zdobywanie władzylegalnie wybrany rząd krajowy w Prusach, koalicję socjalistów i kato-lickiej Partii Centrum i nakłonił prezydenta Hindenburga do u\yciauprawnień nadzwyczajnych w celu powołania nowej władzy krajowej,kierowanej właśnie przez von Papena.Taki akt mógł w usprawiedliwio-ny sposób wywołać zdecydowaną kontrakcję lewicy.Przywódcy SPDpowstrzymani jednak przez silne legalistyczne przekonania, zaawan-sowany wiek11, daremność strajku generalnego w okresie masowegobezrobocia i być mo\e usprawiedliwione obawy, \e działania pod-jęte przez lewicę mogą wywołać skutek odwrotny do zamierzonegoi pchnąć w szeregi nazistów kolejne rzesze przedstawicieli klasy śred-niej, ograniczyli się do wytoczenia nieskutecznego procesu kanclerzo-wi von Papenowi.Nie mogąc zaproponować skutecznej opozycji wo-bec nielegalnego działania von Papena z lipca 1932 roku, socjaliści nadal druga największa partia w Niemczech mieli jeszcze mniejokazji, aby podjąć działania przeciwko Hitlerowi, który zrezygnowałz wszelkich nielegalnych akcji do czasu, a\ wiosną 1933 roku znalazłsię poza wszelką kontrolą12.Komuniści postępowali według zupełnie odmiennej logiki, bazującna przekonaniu, \e rewolucja socjalistyczna znajduje się w zasięgu ręki.Z tej perspektywy sukces nazistów mógł właściwie pomóc sprawie ko-munistów, wywołując moment krytyczny najpierw przez gwałtownyzwrot na prawo, a następnie nieubłaganie na lewo.Stratedzy KPD,całkowicie skupieni na nadchodzącej rewolucji, wysiłki SPD uwa\ali zapróbę ratowania demokracji w wydaniu weimarskim i tym samym zadziałania obiektywnie" kontrrewolucyjne.Uznali socjalistów za so-cjalfaszystów".Przekonani, \e SPD jest w równej mierze ich wrogiem conaziści, i rywalizując z nazistami o członków (przede wszystkim bez-robotnych), KPD nawet współpracowała z nazistami podczas dzikiegostrajku transportowców w Berlinie w listopadzie 1932 roku.Ostatniąrzeczą, na którą zdecydowaliby się niemieccy komuniści, była pomocsocjalistom w próbie ratowania demokratycznych instytucji13.Wyborczy sukces Hitlera o wiele większy od sukcesu Mussolinie-go pozwolił mu na zajęcie bardziej niezale\nej pozycji w pertrakta-cjach z tymi, których pomocy potrzebował, by zdobyć po\ądany urząd [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.Wydaje się ironią, \epojawienie się Hitlera zdawało się długo oczekiwanym powrotem rzą-dów większościowych.Dla konserwatystów Hitler był darem niebios,poniewa\ jako szef największej od lipca 1932 roku partii w Niemczechpo raz pierwszy dawał mo\liwość stworzenia parlamentarnej większo-ści, która wykluczała lewicę.W chwili, w której niemiecki system polityczny znalazł się w impasie,27 marca 1930 roku, partia nazistowska była nadal dość mała (zaledwie2,8 procent głosów w wyborach parlamentarnych w maju 1928 roku).Jednak agitacja nacjonalistów w sprawie Planu Younga oraz załama-nie się cen na produkty rolne i bezrobocie w miastach wywindowałypartię w wyborach wrześniowych 1930 roku z 12 do 107 mandatówz 491 ogółem ju\ wtedy była to druga co do wielkości partia.Od tejchwili ka\da większość parlamentarna musiała objąć albo socjalistów,albo nazistów.Lewica (nawet przyjmując, \e socjaliści, komuniści i le-wica katolicka mogli przezwycię\yć wyniszczające podziały na tyle, abyrządzić) była bez zastanowienia odrzucona przez prezydenta Hinden-burga i jego doradców.Mit o faszystowskim zamachu stanu we Włoszech tak\e wprowa-dzał lewicę w błąd i pomagał podtrzymywać fatalną bierność Socjal-demokratycznej Partii Niemiec (Sozialdemokratische Partei Deutsch-lands, SPD) i Komunistycznej Partii Niemiec (Kommunistische ParteiDeutschlands, KPD) pod koniec roku 1932 i na początku 1933.Obiepartie spodziewały się, \e naziści dokonają przewrotu, chocia\ ich analizy sytuacji świadczyły o czymś zgoła odmiennym.Dla SPD ocze-kiwane wystąpienie nazistów byłoby sygnałem do działania bez nara-\ania się na zarzut nielegalności, podobnie jak to z sukcesem uczyniła,organizując strajk generalny w 1920 roku w czasie puczu Kappa", gdyFreikorpsy próbowały objąć rządy.Oczekując takiej sekwencji zdarzeń,nigdy nie rozpoznały momentu, w którym mogłyby przeprowadzićkontrakcję przeciwko Hitlerowi.W latach trzydziestych weimarskie Niemcy najbardziej zbli\yły siędo puczu nie za sprawą nazistów, ale ich konserwatywnego poprzedni-ka, kanclerza Franza von Papena.20 lipca 1932 roku von Papen obalił120Zdobywanie władzylegalnie wybrany rząd krajowy w Prusach, koalicję socjalistów i kato-lickiej Partii Centrum i nakłonił prezydenta Hindenburga do u\yciauprawnień nadzwyczajnych w celu powołania nowej władzy krajowej,kierowanej właśnie przez von Papena.Taki akt mógł w usprawiedliwio-ny sposób wywołać zdecydowaną kontrakcję lewicy.Przywódcy SPDpowstrzymani jednak przez silne legalistyczne przekonania, zaawan-sowany wiek11, daremność strajku generalnego w okresie masowegobezrobocia i być mo\e usprawiedliwione obawy, \e działania pod-jęte przez lewicę mogą wywołać skutek odwrotny do zamierzonegoi pchnąć w szeregi nazistów kolejne rzesze przedstawicieli klasy śred-niej, ograniczyli się do wytoczenia nieskutecznego procesu kanclerzo-wi von Papenowi.Nie mogąc zaproponować skutecznej opozycji wo-bec nielegalnego działania von Papena z lipca 1932 roku, socjaliści nadal druga największa partia w Niemczech mieli jeszcze mniejokazji, aby podjąć działania przeciwko Hitlerowi, który zrezygnowałz wszelkich nielegalnych akcji do czasu, a\ wiosną 1933 roku znalazłsię poza wszelką kontrolą12.Komuniści postępowali według zupełnie odmiennej logiki, bazującna przekonaniu, \e rewolucja socjalistyczna znajduje się w zasięgu ręki.Z tej perspektywy sukces nazistów mógł właściwie pomóc sprawie ko-munistów, wywołując moment krytyczny najpierw przez gwałtownyzwrot na prawo, a następnie nieubłaganie na lewo.Stratedzy KPD,całkowicie skupieni na nadchodzącej rewolucji, wysiłki SPD uwa\ali zapróbę ratowania demokracji w wydaniu weimarskim i tym samym zadziałania obiektywnie" kontrrewolucyjne.Uznali socjalistów za so-cjalfaszystów".Przekonani, \e SPD jest w równej mierze ich wrogiem conaziści, i rywalizując z nazistami o członków (przede wszystkim bez-robotnych), KPD nawet współpracowała z nazistami podczas dzikiegostrajku transportowców w Berlinie w listopadzie 1932 roku.Ostatniąrzeczą, na którą zdecydowaliby się niemieccy komuniści, była pomocsocjalistom w próbie ratowania demokratycznych instytucji13.Wyborczy sukces Hitlera o wiele większy od sukcesu Mussolinie-go pozwolił mu na zajęcie bardziej niezale\nej pozycji w pertrakta-cjach z tymi, których pomocy potrzebował, by zdobyć po\ądany urząd [ Pobierz całość w formacie PDF ]