Perez Reverte Arturo Terytorium Komanczow.BLACK

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Może lepiej siedzieć na skarpie, jak to zrobilidwaj Chorwaci, a potem przebiec jak najszybciej w kierunku zagrody, do nissana.Barl�s zarzuciłplecak na ramię, zacisnął zęby, czując nieprzyjemne mrowienie w pachwinach i w brzuchu.Robięsię za stary na te rzeczy, pomyślał.Lepiej jest być młodym, wierzyć w dobrych i złych, mieć silnenogi, czuć się zaangażowanym bohaterem, a nie tylko zwykłym świadkiem.Po czterdziestce w tymfachu robisz się przerazliwie stary.Pochylił się nad ramieniem Marqueza, żeby sprawdzić poziom naładowania baterii, i wtedywszystko stało się w jednej chwili.Kilka kul odbiło się od metalowej płyty na moście i granatwybuchnął pośrodku drogi, za ich plecami.Sekssymbola zabito już chyba po raz trzeci, pomyślał,i wówczas most uniósł się nieco w górę, zadrżał ponad pomarańczowym blaskiem, a Barl�s nieusłyszał żadnego huku, tylko poczuł uderzenie fali, gorącej i silnej, jakby powietrze było czymśtwardym, co walnęło go w pierś, w twarz, w dziurki w nosie i w głowę i wbiło bębenki uszu gdzieśdo płuc, a potem nadszedł hałas, krótki i suchy, krak-bang, i rzeka i most ukryły się w dymie, a z nie-ba zaczęły spadać odłamki.I kiedy spojrzał na Marqueza, zauważył, że z okiem przylepionym dowizjera sukinsyn uśmiechał się od ucha do ucha.110Teraz wszystko latało w powietrzu.Armija, wściekła z powodu mostu, wymiatała po całym brze-gu.Barl�s dostrzegł czterech ostatnich Chorwatów wyskakujących z lasu i pędzących w kierunkugospodarstwa. Idziemy? zapytał M�rquez. Masz go? Mam.Kule kalibru 12,7 mm tłukły się o asfalt.Barl�s zsunął się po skarpie, wiedząc, że M�rquezfilmuje go cały czas od tyłu w czasie ich ucieczki.Kolejny pocisk eksplodował na górze, gdzieś nadrodze.Przebiegli jakieś trzydzieści metrów, pod osłoną skarpy, błoto zachlupotało im pod stopami,kiedy przekraczali przydrożny strumyk, zanim wyszli na drogę.Szum strumyka stanowiłby dobretło dla odgłosu wybuchów, pomyślał Barl�s, nim wspiął się na asfalt.Zatrzymał się i wziął podanąmu przez Marqueza kamerę. Sfilmowałeś czołgi? Były poza kadrem, nie mogłem zmieniać planu. Trudno.111Oddał mu kamerę, kiedy już byli z powrotem na górze.Kule tłukły się dalej jak szalone, wystrze-liwane spoza dymu, który już zaczynał rzednąć.%7łeby tylko temu kretynowi nie wpadło do głowyznów filmować.%7łeby tylko temu kretynowi.%7łeby tylko.Stojąc na środku drogi, jakby stał na środku Gran V�a w centrum Madrytu, M�rquez zarzuciłkamerę na ramię i spokojnie ustawił kolejny plan do ujęcia.Zoom na całość mostu, potem zbliżeniepokrzywionej blachy z tej strony, a potem części uniesionej do góry, jakby to był most zwodzony.Barl�s dokładnie widział, jak jedna z kul kalibru 12,7 mm odbija się po ziemi, a potem toczy niemaldo stóp kamerzysty. Zciemnienie powiedział M�rquez.Czyli koniec pracy, więc znów rzucili się do ucieczki.Nie jest to proste, kiedy biegniesz przy-kurczony i strzelają do ciebie; to jest bardzo męczące, a potem masz potworne zakwasy, zwłaszczajeśli twoje spodnie są uwalane błotem i gliną.Zatrzymali się przy zniszczonej bramie do zagrody,żeby złapać oddech.Zabita, krowa ciągle leżała na podwórzu, drzwi były otwarte na oścież, domrobił wrażenie opuszczonego.Mam nadzieję, że ten dureń w końcu uciekł, przeleciało Barlesowiprzez myśl.I że Jadranka czeka na nas w nissanie. Przy odrobinie szczęścia dotrzemy na czas, jeszcze na emisję powiedział M�rquez.112Barlesowi wystarczyłoby, żeby dotarli do samochodu, ale tego nie powiedział.Dalej posuwali sięwzdłuż ogrodzenia gospodarstwa, w parowie, słysząc wybuchy pocisków z mozdzierza po drugiejstronie.Za zakrętem natknęli się na czterech Chorwatów, którzy uciekli z lasu.Siedzieli oparciplecami o ścianę, pod jej osłoną palili papierosy, nie decydując się na przebiegnięcie ostatniegoodcinka do zakrętu.Tam właśnie celował mozdzierz. Nie iść poradził jeden z nich. Dużo bum-bum.Był to rosły Chorwat, z posiwiałymi wąsami.Wszyscy wydawali się bardzo zmęczeni.Ten, którysię odezwał, popatrzył z ciekawością na kamerę, a potem zamachał rękami, naśladując eksplozję. Dużo bum-bum powtórzył i wskazał na jednego ze swych towarzyszy, młodego chłopakaz głową ogoloną aż po czubek, który zrobił gest opuszczania dzwigni. Oto i artysta powiedział Barl�s.A M�rquez zarzucił na ramię kamerę, żeby sfilmowaćchorwackiego sapera, który teraz ułożył palce w kształt litery V jak victoria. Victorię mam w dupie powiedział M�rquez, po czym wyłączył kamerę i zapalił papierosa. Idziemy powiedział Barl�s.Spojrzeli na odcinek drogi, który musieli przebiec bez żadnej osłony, zanim schronią się za za-krętem przy nissanie.Trzydzieści metrów, pod przerywanym ostrzałem mozdzierza.Całe szczęście,że pociski karabinu maszynowego tutaj nie dolatywały.113 Ty zostań nalegał Chorwat. Dużo niebezpiecznie.Barl�s patrzył na zegarek.Piętnaście minut drogi do Cerno Polje i niemal godzina do miejscaemisji, jeśli wszystko dobrze pójdzie.Peyrot zarezerwuje im miejsce w układzie satelity i jeśli prze-każą wszystko tak jak mają, zdążą na wiadomości.Jeśli uda im się wydrzeć parę minut, a Franz alboSalem będą wolni, można by zmontować materiał z tekstem, który przygotuje się w samochodzie,kiedy M�rquez będzie prowadził.Zaczął wymyślać komentarz pod obraz wylatującego w powie-trze mostu: Tego ranka muzułmańska ofensywa w centralnej Bośni.Z pewnością Miguel �ngelSacaluga, wicedyrektor programów informacyjnych, powie Matiasowi Pratsowi i Anie Blanco, że-by tak zaczęli wiadomość.To znaczy, że trzeba powiedzieć coś konkretniejszego, coś o moście: Tenmost został wysadzony w powietrze dziś rano, aby zatrzymać muzułmańską ofensywę.Coś w tymstylu.Albo lepiej: Wycofując się, Chorwaci wysadzają w powietrze mosty.Barl�s wyjął z kieszeninotes i zapisał to zdanie.Kiedy podniósł wzrok, zauważył, że M�rquez mu się przygląda. Dolara, że dotrzemy powiedział kamerzysta [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki