[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.— l przez tę niewiedzę są bojaźliwi? Zgodził się.— A zgodziłeś się już, że to, przez co oni są bojaźliwi, to jest tchórzostwo?Przytaknął._ Zatem głupota, brak wiedzy o tym, co straszne i co niestraszne, to byłoby tchórzostwo?Skinął głową.— A ja powiadam: Odwaga jest przeciwieństwem tchórzostwa?Przystał na to._ A nieprawdaż, że wiedza o tym, co straszne i coniestraszne, to przeciwieństwo głupoty na tym punkcie? I tu jeszcze kiwał głową._ A głupota na tym punkcie, to tchórzostwo? Z wielkim trudem zdobył się na kiwnięcie głową.A zatem mądrość dotycząca tego, co straszne i coniestraszne, to jest odwaga; zupełne przeciwieństwo głupoty natym punkcie?Tu już całkiem nie chciał kiwać głową, tylko milczał.— Więc ja powiadam: Cóż to, Protagorasie? Ani me— przytakujesz temu o co pytam, ani nie zaprzeczasz?— Sam — powiada — jedź dalej.— O jedno tylko jeszcze — powiedziałem — chciałbym cię zapytać: czy ci się jeszcze, tak jak zrazu, wydają niektórzy ludzie skrajnie głupi i skrajnie odważni zarazem?— Ty się lubisz sprzeczać i upierać.Sokratesie — powiada —żebym koniecznie odpowiadał.Zrobię ci tę przyjemność i powiem, że.moim zdaniem, wobec lego, na cośmy się zgodzili, jest to rzecz niemożliwa.— Stanowczo — powiedziałem — z żadnego innego powodu nie zadaję ci pytań o to wszystko, tylko pragnę się przyjrzeć, jak to właściwie jest z tą dzielnością i co to właściwie jest ta dzielność.Wiem dobrze, że gdyby się nam to objawiło, to zupełnie byłoby jasne to, o czym każdy z nas taką długą mowę powiedział: ja.twierdząc, że dzielności nauczyć nie można a ty, że można.Ten koniec naszej rozmowy wygląda mi jak człowiek, który nam zarzuty robi i obśmiewa nas, a gdyby miał głos ludzki, powiedziałby: Dziwni wy jesteście, Sokratesie i Protagorasie.Tyś zrazu mówił, że dzielności nie można nauczyć, a teraz sprzeciwiasz się sam sobie, dowodząc na gwałt, że wszystko, co kto chce, to wiedza, bo i sprwiedliwość, i rozsądek, i odwaga, wobec czego dzielność byłaby ze wszech miar czymś, czego można uczyć.Gdyby dzielność była czymś innym niż wiedzą, jak usiłował twierdzić Protagoras, jasna rzecz, że wtedy uczyć by jej nie można.Teraz jednak, jeśli się pokaże, że ona jest wiedzą, tak ty dowodzisz, Sokratesie, to trudno pojąć, dlaczego by jej uczyć nie można.- Protagoras zaś przeciwnie; założywszy zrazu, że dzielności można uczyć, teraz jakby się do przeciwnego stanowiska przechylał; dzielność raczej mu się wszystkim innym wydaje niźli wiedzą.Jeżeli tak, to by znaczyło, że zgoła jej uczyć nie można.Więc ja.Protagorasie, kiedy tak patrzę na to z góry i widzę, jak to się strasznie chwieje wszystko, ogromnie bym pragnął, żeby się to jednak wyjaśniło i chciałbym, żebyśmy potem przeszli do rozpatrzenia samej dzielności, co to właściwie jest, a dopierowtedy wrócili do rozważań nad tym, czyjej można uczyć, czy nie można.Aby nas nieraz Epimeteusz ten, co to za, późno myśli, w roztrząsaniach w błąd nie wprowadził i w pole nie wywiódł tak, jak nas zaniedbał przy podziale dóbr, jak ty twierdzisz.Mnie już i w przypowieści więcej się podobał Prometeusz-Przedmysław od Epimeteusza-Pomysława.Ja za nim i, przed życiem myśląc nad życiem moim całym, wszystkim tym się zajmuję.Gdybyś zechciał, to, jak i na początku mówiłem, najchętniej bym razem z tobą te rzeczyrozpatrywał.A Protagoras na to: — Ja, powiada, bardzo pochwalam,Sokratesie, twoje dobre chęci i twój sposób prowadzenia rozważań.Zresztą mam wrażenie, że ty i poza tym nie jesteś zły człowiek, a już zazdrości td nie masz w sobie za grosz.Ja.o tobie już do niejednego mówiłem, ze z tych, których spotykam spośród rówieśników twoich, ciebie lubię najwięcej.I powiadam wprost, że nie dziwiłbym się, gdybyś kiedyś został mężemsławnym z mądrości.A o tych sprawach, to kiedyś innym razem pomówimy,jeżeli wola; teraz pora zająć się i czymś innym.— No tak — powiadam.— Trzeba tak zrobić, jak uważasz.Mnie też już dawno czas iść tam, dokąd mówiłem, a zostałem tylko dzięki uprzejmości naszego pięknego Kaliasa [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.— l przez tę niewiedzę są bojaźliwi? Zgodził się.— A zgodziłeś się już, że to, przez co oni są bojaźliwi, to jest tchórzostwo?Przytaknął._ Zatem głupota, brak wiedzy o tym, co straszne i co niestraszne, to byłoby tchórzostwo?Skinął głową.— A ja powiadam: Odwaga jest przeciwieństwem tchórzostwa?Przystał na to._ A nieprawdaż, że wiedza o tym, co straszne i coniestraszne, to przeciwieństwo głupoty na tym punkcie? I tu jeszcze kiwał głową._ A głupota na tym punkcie, to tchórzostwo? Z wielkim trudem zdobył się na kiwnięcie głową.A zatem mądrość dotycząca tego, co straszne i coniestraszne, to jest odwaga; zupełne przeciwieństwo głupoty natym punkcie?Tu już całkiem nie chciał kiwać głową, tylko milczał.— Więc ja powiadam: Cóż to, Protagorasie? Ani me— przytakujesz temu o co pytam, ani nie zaprzeczasz?— Sam — powiada — jedź dalej.— O jedno tylko jeszcze — powiedziałem — chciałbym cię zapytać: czy ci się jeszcze, tak jak zrazu, wydają niektórzy ludzie skrajnie głupi i skrajnie odważni zarazem?— Ty się lubisz sprzeczać i upierać.Sokratesie — powiada —żebym koniecznie odpowiadał.Zrobię ci tę przyjemność i powiem, że.moim zdaniem, wobec lego, na cośmy się zgodzili, jest to rzecz niemożliwa.— Stanowczo — powiedziałem — z żadnego innego powodu nie zadaję ci pytań o to wszystko, tylko pragnę się przyjrzeć, jak to właściwie jest z tą dzielnością i co to właściwie jest ta dzielność.Wiem dobrze, że gdyby się nam to objawiło, to zupełnie byłoby jasne to, o czym każdy z nas taką długą mowę powiedział: ja.twierdząc, że dzielności nauczyć nie można a ty, że można.Ten koniec naszej rozmowy wygląda mi jak człowiek, który nam zarzuty robi i obśmiewa nas, a gdyby miał głos ludzki, powiedziałby: Dziwni wy jesteście, Sokratesie i Protagorasie.Tyś zrazu mówił, że dzielności nie można nauczyć, a teraz sprzeciwiasz się sam sobie, dowodząc na gwałt, że wszystko, co kto chce, to wiedza, bo i sprwiedliwość, i rozsądek, i odwaga, wobec czego dzielność byłaby ze wszech miar czymś, czego można uczyć.Gdyby dzielność była czymś innym niż wiedzą, jak usiłował twierdzić Protagoras, jasna rzecz, że wtedy uczyć by jej nie można.Teraz jednak, jeśli się pokaże, że ona jest wiedzą, tak ty dowodzisz, Sokratesie, to trudno pojąć, dlaczego by jej uczyć nie można.- Protagoras zaś przeciwnie; założywszy zrazu, że dzielności można uczyć, teraz jakby się do przeciwnego stanowiska przechylał; dzielność raczej mu się wszystkim innym wydaje niźli wiedzą.Jeżeli tak, to by znaczyło, że zgoła jej uczyć nie można.Więc ja.Protagorasie, kiedy tak patrzę na to z góry i widzę, jak to się strasznie chwieje wszystko, ogromnie bym pragnął, żeby się to jednak wyjaśniło i chciałbym, żebyśmy potem przeszli do rozpatrzenia samej dzielności, co to właściwie jest, a dopierowtedy wrócili do rozważań nad tym, czyjej można uczyć, czy nie można.Aby nas nieraz Epimeteusz ten, co to za, późno myśli, w roztrząsaniach w błąd nie wprowadził i w pole nie wywiódł tak, jak nas zaniedbał przy podziale dóbr, jak ty twierdzisz.Mnie już i w przypowieści więcej się podobał Prometeusz-Przedmysław od Epimeteusza-Pomysława.Ja za nim i, przed życiem myśląc nad życiem moim całym, wszystkim tym się zajmuję.Gdybyś zechciał, to, jak i na początku mówiłem, najchętniej bym razem z tobą te rzeczyrozpatrywał.A Protagoras na to: — Ja, powiada, bardzo pochwalam,Sokratesie, twoje dobre chęci i twój sposób prowadzenia rozważań.Zresztą mam wrażenie, że ty i poza tym nie jesteś zły człowiek, a już zazdrości td nie masz w sobie za grosz.Ja.o tobie już do niejednego mówiłem, ze z tych, których spotykam spośród rówieśników twoich, ciebie lubię najwięcej.I powiadam wprost, że nie dziwiłbym się, gdybyś kiedyś został mężemsławnym z mądrości.A o tych sprawach, to kiedyś innym razem pomówimy,jeżeli wola; teraz pora zająć się i czymś innym.— No tak — powiadam.— Trzeba tak zrobić, jak uważasz.Mnie też już dawno czas iść tam, dokąd mówiłem, a zostałem tylko dzięki uprzejmości naszego pięknego Kaliasa [ Pobierz całość w formacie PDF ]