[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Następnie dokonano porównania ich pomiędzy przyjętymi kierunkami zainteresowań żołnierzy.W związku z tym , że w czasie szkolenia wyodrębniła się spośród żołnierzy nowa grupa - zainteresowanych nauczoną specjalnością - autor uznał za wskazane zobrazować powyższy fakt na tle pozostałych dziedzin zainteresowań.Na podstawie średnich jakie uzyskali poszczególni żołnierze reprezentujący daną dziedzinę zainteresowań można wnioskować , że wpływ na wyniki szkolenia radiotelefonistów mają następujące zainteresowania:- zainteresowanie specjalizacją radiotelefonisty - 3.94- modelarstwem 3.50- historią 3.45- brak zainteresowań 3.44- muzyką 3.33- sportem 3.26- elektroniką 3.25- językami obcymi 3.19- motoryzacją 3.16- literaturą 3.07- informatyką 2.99Powyższy wniosek może byłby i słuszny gdyby nie fakt , że oprócz tych dziedzin autor pracy uwzględnił jeszcze dwie grupy: pierwszą nazwał Brak Zainteresowań (BZ), drugą - Zainteresowaniami Specjalnością Radiotelefonisty (ZSR)Dokonując teraz porównania średnich arytmetycznych widać wyraźnie , że najwyższe wyniki w czasie nauki uzyskali żołnierze, wśród których nastąpiło zainteresowanie nauczoną specjalnością radiotelefonisty.Z analizy otrzymanego materiału przedstawionego w tym podrozdziale wynika, że: największy wpływ na osiągane wyniki przez żołnierzy szkolonych w charakterze radiotelefonisty mają zainteresowania związane ściśle z nauczoną specjalnością wojskową.Pozwala to na potwierdzenie hipotezy głównej w odniesieniu do tego rodzaju zainteresowań.Pozostałe kierunki zainteresowań jej nie potwierdzają ponieważ średnie arytmetyczne są do siebie bardzo zbliżone.Zebrany materiał badawczy posłużył do opracowania wniosków, które przedstawiono w kolejnym podrozdziale.4.2.Wnioski ogólnoteoretyczne i wskazania praktyczneAnaliza materiału dotyczącego wpływu zainteresowań na wyniki szkolenia radiotelefonistów pozwoliła na podstawie uzyskanych danych sformułować następujące wnioski:1. Zainteresowania spełniają ważną rolę w procesie szkolenia radiotelefonistów.Stanowiąc cechę osobowościową występującą w modelu specjalisty wojskowego mogą kompensować pewne cechy psychofizyczne.2.Najwyższe wyniki w procesie szkolenia radiotelefonistów uzyskiwać będą żołnierze, którzy posiadają dobry słuch, zdolności muzyczne i są wytrwali w ćwiczeniu.3. Wpływ zainteresowania przedmiotem zajęć jest bardzo ważnym warunkiem efektywnego uczenia się ze względu na znaczenie zainteresowań w koncentrowaniu uwagi i ich mobilizacyjną rolę w działaniu poznawczym żołnierza.4. Zainteresowanie nowymi treściami rozumiane jako ukierunkowana aktywność poznawcza następuje po pewnym czasie pobytu w wojsku.5.Duży wpływ na zainteresowanie nauczana specjalnością i uczynienie jej atrakcyjną ma odpowiednio przygotowany i prowadzony proces dydaktyczny.6.Dotychczasowe zainteresowania żołnierzy mogą ulegać zmianie na co może mieć wpływ brak możliwości ich kontynuowania w warunkach wojska lub chęć rozwoju swojej osobowości.7. Bardzo duży wpływ przy kształtowaniu nowych zainteresowań odgrywają kwalifikacje pedagogiczne nauczyciela.8. Posiadane wykształcenie szkolonych w charakterze radiotelefonisty ma wpływ na opanowanie treści teoretycznych nauczanego przedmiotu.9. Generalnie specjalność radiotelefonisty z uwagi na monotonność i częstotliwość ćwiczeń uważana jest za mało atrakcyjną, stąd też przydział do wojsk łączności nie spełnia oczekiwań większości żołnierzy.10. Istnieje trudność w określeniu, który z kierunków zainteresowań jest najbardziej zbieżny ze specjalnością radiotelefonisty.Praktycznie w każdym z nich można dopatrzyć się cech wspólnych, które odpowiednio wzmacniane mogą nawet zastępować niektóre cechy psychofizyczne.Warunkiem pozostaje jedynie dobry słuch.11. Uzyskanie specjalności radiotelefonisty nie rozbudza nowego rodzaju zainteresowań.12.Powstałe zainteresowania nauczaną specjalnością mają zazwyczaj charakter przejściowy i są kontynuowane do czasu przebywania żołnierza w wojsku.Po zwolnieniu do rezerwy z uwagi na wysokie koszty, oraz małą ilość istniejących kół zainteresowań w domach kultury czy LOK nie są dalej kontynuowane.Opierając się na wynikach badań oraz przedstawionych wnioskach można sformułować następujące wskazania do praktyki pedagogicznej odnoszące się do kadry zawodowej:1.Podczas zajęć , kursów wyrabiać u żołnierzy zawodowych przekonanie o atrakcyjności specjalności, którą nauczają.Przedstawiać nowe rozwiązania metodyczne w zakresie szkolenia praktycznego.2.Właściwie organizować i realizować proces szkolenia:- w czasie zajęć stosować takie metody oraz formy, aby wpływały one na zainteresowanie żołnierzy nauczanym przedmiotem;- dbać o sprawność sprzętu wojskowego, który jest wykorzystywany podczas zajęć;- efektywnie wykorzystywać bazę szkoleniową zarówno stacjonarną znajdującą się w bloku wyszkolenia jak również terenową znajdującą się na przykoszarowym placu ćwiczeń;- bezwzględnie dostosowywać metody nauczania do tempa pracy żołnierzy;- stale i na bieżąco prowadzić analizę uzyskiwanych wyników szkoleniowych;- umożliwiać żołnierzom posiadającym trudności z nauką udział w zajęciach dodatkowych - odpowiednio zaplanowanych i prowadzonych przez kadrę zawodową;- urozmaicać zajęcia poprzez zapoznawanie z nowościami z dziedziny łączności radiowej;- oprócz żołnierzy systematycznie sprawdzać poziom wiedzy i umiejętnościinstruktorów wyznaczanych do prowadzenia nauki własnej.3. Stwarzać odpowiednie warunki, które umożliwią podwyższanie kwalifikacji pedagogicznych i dowódczych poprzez:- kierowanie najlepszych na wyższe uczelnie cywilne i wojskowe;- uzależnienie wynagrodzenia od wykształcenia;- wprowadzenie i realizowanie kierowanego samokształcenia w godzinach służbowych;- kierowanie na kursy doskonalące do ośrodków szkolenia wojsk łączności i informatyki;- podnoszenie poziomu wiedzy pedagogicznej w czasie organizowanych zajęć instruktorsko-metodycznych w oddziale.Każdy przełożony powinien wiedzieć, że im wyższy poziom wiedzy pedagogicznej i dowódczej prezentują podwładni tym wyższe będą efekty nauczania żołnierzy.4.Dostosować proces adaptacyjny do specyfiki służby wojskowej.Proces adaptacji do służby wojskowej zasadniczo odbywa się na szczeblu drużyny, plutonu.Winien on przebiegać według szczegółowego i wnikliwie przemyślanego planu działania.W planie tym należy uwzględniać najbardziej istotne przedsięwzięcia takie jak:- gruntowna i wnikliwa selekcja kandydatów na radiotelefonistów podczas sprawdzianu weryfikującego w dniu wcielenia;- kształtowanie pożądanych postaw żołnierskich nowo-wcielonych, a zwłaszcza skuteczne przeciwdziałanie wszelkim deformacjom w sferze stosunków międzyludzkich;- zapewnienie optymalnych warunków adaptacyjnych dla żołnierzy o obniżonych predyspozycjach psychicznych i fizycznych;- zapewnienie niezbędnego czasu na racjonalny wypoczynek;- szanowanie przekonań i światopoglądów oraz stworzenie warunków do odbywania praktyk religijnych [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.Następnie dokonano porównania ich pomiędzy przyjętymi kierunkami zainteresowań żołnierzy.W związku z tym , że w czasie szkolenia wyodrębniła się spośród żołnierzy nowa grupa - zainteresowanych nauczoną specjalnością - autor uznał za wskazane zobrazować powyższy fakt na tle pozostałych dziedzin zainteresowań.Na podstawie średnich jakie uzyskali poszczególni żołnierze reprezentujący daną dziedzinę zainteresowań można wnioskować , że wpływ na wyniki szkolenia radiotelefonistów mają następujące zainteresowania:- zainteresowanie specjalizacją radiotelefonisty - 3.94- modelarstwem 3.50- historią 3.45- brak zainteresowań 3.44- muzyką 3.33- sportem 3.26- elektroniką 3.25- językami obcymi 3.19- motoryzacją 3.16- literaturą 3.07- informatyką 2.99Powyższy wniosek może byłby i słuszny gdyby nie fakt , że oprócz tych dziedzin autor pracy uwzględnił jeszcze dwie grupy: pierwszą nazwał Brak Zainteresowań (BZ), drugą - Zainteresowaniami Specjalnością Radiotelefonisty (ZSR)Dokonując teraz porównania średnich arytmetycznych widać wyraźnie , że najwyższe wyniki w czasie nauki uzyskali żołnierze, wśród których nastąpiło zainteresowanie nauczoną specjalnością radiotelefonisty.Z analizy otrzymanego materiału przedstawionego w tym podrozdziale wynika, że: największy wpływ na osiągane wyniki przez żołnierzy szkolonych w charakterze radiotelefonisty mają zainteresowania związane ściśle z nauczoną specjalnością wojskową.Pozwala to na potwierdzenie hipotezy głównej w odniesieniu do tego rodzaju zainteresowań.Pozostałe kierunki zainteresowań jej nie potwierdzają ponieważ średnie arytmetyczne są do siebie bardzo zbliżone.Zebrany materiał badawczy posłużył do opracowania wniosków, które przedstawiono w kolejnym podrozdziale.4.2.Wnioski ogólnoteoretyczne i wskazania praktyczneAnaliza materiału dotyczącego wpływu zainteresowań na wyniki szkolenia radiotelefonistów pozwoliła na podstawie uzyskanych danych sformułować następujące wnioski:1. Zainteresowania spełniają ważną rolę w procesie szkolenia radiotelefonistów.Stanowiąc cechę osobowościową występującą w modelu specjalisty wojskowego mogą kompensować pewne cechy psychofizyczne.2.Najwyższe wyniki w procesie szkolenia radiotelefonistów uzyskiwać będą żołnierze, którzy posiadają dobry słuch, zdolności muzyczne i są wytrwali w ćwiczeniu.3. Wpływ zainteresowania przedmiotem zajęć jest bardzo ważnym warunkiem efektywnego uczenia się ze względu na znaczenie zainteresowań w koncentrowaniu uwagi i ich mobilizacyjną rolę w działaniu poznawczym żołnierza.4. Zainteresowanie nowymi treściami rozumiane jako ukierunkowana aktywność poznawcza następuje po pewnym czasie pobytu w wojsku.5.Duży wpływ na zainteresowanie nauczana specjalnością i uczynienie jej atrakcyjną ma odpowiednio przygotowany i prowadzony proces dydaktyczny.6.Dotychczasowe zainteresowania żołnierzy mogą ulegać zmianie na co może mieć wpływ brak możliwości ich kontynuowania w warunkach wojska lub chęć rozwoju swojej osobowości.7. Bardzo duży wpływ przy kształtowaniu nowych zainteresowań odgrywają kwalifikacje pedagogiczne nauczyciela.8. Posiadane wykształcenie szkolonych w charakterze radiotelefonisty ma wpływ na opanowanie treści teoretycznych nauczanego przedmiotu.9. Generalnie specjalność radiotelefonisty z uwagi na monotonność i częstotliwość ćwiczeń uważana jest za mało atrakcyjną, stąd też przydział do wojsk łączności nie spełnia oczekiwań większości żołnierzy.10. Istnieje trudność w określeniu, który z kierunków zainteresowań jest najbardziej zbieżny ze specjalnością radiotelefonisty.Praktycznie w każdym z nich można dopatrzyć się cech wspólnych, które odpowiednio wzmacniane mogą nawet zastępować niektóre cechy psychofizyczne.Warunkiem pozostaje jedynie dobry słuch.11. Uzyskanie specjalności radiotelefonisty nie rozbudza nowego rodzaju zainteresowań.12.Powstałe zainteresowania nauczaną specjalnością mają zazwyczaj charakter przejściowy i są kontynuowane do czasu przebywania żołnierza w wojsku.Po zwolnieniu do rezerwy z uwagi na wysokie koszty, oraz małą ilość istniejących kół zainteresowań w domach kultury czy LOK nie są dalej kontynuowane.Opierając się na wynikach badań oraz przedstawionych wnioskach można sformułować następujące wskazania do praktyki pedagogicznej odnoszące się do kadry zawodowej:1.Podczas zajęć , kursów wyrabiać u żołnierzy zawodowych przekonanie o atrakcyjności specjalności, którą nauczają.Przedstawiać nowe rozwiązania metodyczne w zakresie szkolenia praktycznego.2.Właściwie organizować i realizować proces szkolenia:- w czasie zajęć stosować takie metody oraz formy, aby wpływały one na zainteresowanie żołnierzy nauczanym przedmiotem;- dbać o sprawność sprzętu wojskowego, który jest wykorzystywany podczas zajęć;- efektywnie wykorzystywać bazę szkoleniową zarówno stacjonarną znajdującą się w bloku wyszkolenia jak również terenową znajdującą się na przykoszarowym placu ćwiczeń;- bezwzględnie dostosowywać metody nauczania do tempa pracy żołnierzy;- stale i na bieżąco prowadzić analizę uzyskiwanych wyników szkoleniowych;- umożliwiać żołnierzom posiadającym trudności z nauką udział w zajęciach dodatkowych - odpowiednio zaplanowanych i prowadzonych przez kadrę zawodową;- urozmaicać zajęcia poprzez zapoznawanie z nowościami z dziedziny łączności radiowej;- oprócz żołnierzy systematycznie sprawdzać poziom wiedzy i umiejętnościinstruktorów wyznaczanych do prowadzenia nauki własnej.3. Stwarzać odpowiednie warunki, które umożliwią podwyższanie kwalifikacji pedagogicznych i dowódczych poprzez:- kierowanie najlepszych na wyższe uczelnie cywilne i wojskowe;- uzależnienie wynagrodzenia od wykształcenia;- wprowadzenie i realizowanie kierowanego samokształcenia w godzinach służbowych;- kierowanie na kursy doskonalące do ośrodków szkolenia wojsk łączności i informatyki;- podnoszenie poziomu wiedzy pedagogicznej w czasie organizowanych zajęć instruktorsko-metodycznych w oddziale.Każdy przełożony powinien wiedzieć, że im wyższy poziom wiedzy pedagogicznej i dowódczej prezentują podwładni tym wyższe będą efekty nauczania żołnierzy.4.Dostosować proces adaptacyjny do specyfiki służby wojskowej.Proces adaptacji do służby wojskowej zasadniczo odbywa się na szczeblu drużyny, plutonu.Winien on przebiegać według szczegółowego i wnikliwie przemyślanego planu działania.W planie tym należy uwzględniać najbardziej istotne przedsięwzięcia takie jak:- gruntowna i wnikliwa selekcja kandydatów na radiotelefonistów podczas sprawdzianu weryfikującego w dniu wcielenia;- kształtowanie pożądanych postaw żołnierskich nowo-wcielonych, a zwłaszcza skuteczne przeciwdziałanie wszelkim deformacjom w sferze stosunków międzyludzkich;- zapewnienie optymalnych warunków adaptacyjnych dla żołnierzy o obniżonych predyspozycjach psychicznych i fizycznych;- zapewnienie niezbędnego czasu na racjonalny wypoczynek;- szanowanie przekonań i światopoglądów oraz stworzenie warunków do odbywania praktyk religijnych [ Pobierz całość w formacie PDF ]