[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Procesyglobalizacyjne na poziomie światowym naruszają delikatną równowagę między kapitałem a pracą, która tobyła do tej pory zasadniczym gwarantem nowoczesnej demokracji.- Deficyt demokratyczny na szczeblu międzynarodowym wynika głównie z narastającej asymetrii w rozwojuglobalizacji ekonomicznej i politycznej.Gospodarka staje się globalna, natomiast polityka ma główniewymiar narodowo-państwowy.Rozwój mechanizmów politycznych nie nadąża za rozwojem mechanizmówekonomicznych.Brak jest dostatecznie silnych podmiotów, które byłyby w stanie skutecznie zapanowaćnad swobodnie przemieszczającym się w gospodarce światowej kapitałem.W środowisku globalnem toekonomia i rynek dyktują coraz mocniej reguły gry.Do kwestii deficytu demokracji w systemie światowymszczególną wagę przywiązują organizacje pozarządowe oraz ruch alterglobalistyczny.- Demokratyczna legitymizacja działań politycznych odbywa się obecnie głównie na poziomie państwanarodowego, natomiast są jej pozbawione instytucje międzynarodowe i transnarodowe.Poza państwemnarodowym nie występują żadne instytucje demokratyczne (wyjątek PE).Wątpliwości budzidemokratyczność uniwersalnych organizacji międzynarodowych.- Propozycjami likwidacji albo chociaż redukcji deficytu demokratyczności na szczeblu globalnym jestzwiększenie przejrzystości w funkcjonowaniu organizacji międzynarodowych (większa jawność działań,pełniejsza informacja, rygorystyczne rozliczanie ich z pracy).Jedną z radykalniejszych propozycji jest ideapowołania Global People's Assembly, pochodzącego z powszechnych wyborów i włączonego w strukturyONZ.Zadaniem tego Zgromadzenia byłoby ogólnoświatowych norm, poprzez wyrażanie poglądówodnoszących się do globalnej polityki w wielu istotnych kwestiach. TO%7łSAMOZC NARODOWA:- Tożsamośc narodowa to definiowanie i interpretowanie siebie w kategoriach szerszej wspólnoty, którama cechy narodu.Określenie tożsamości narodowej w ten sposób nie budzi kontrowersji, rodzi jenatomiast kwestia definiowania narodu (jako wspólnoty politycznej, albo kulturowej tudzież etnicznej).Owa wspólnota istnieje tak długo, jak długo jej członkowie wyobrażają sobie, że do niej należą (aprzynależnośc ta jest dla nich ważna).- Formowanie się tożsamości narodowych odbywa się płynnie i w sposób niemalże zrutynizowany, kiedyzmiany społeczne są ewolucyjne, zaś dana spolecznośc ma charakter zamknięty.Międzypokoleniowatransmisja wartości nie ulega zakłóceniom przez czynniki zewnętrzne.- Radykalna zmiana społeczna wprowadza do tego statycznego modelu zasadnicze zmiany.Gdy są oneradykalne, "przychodzą" do człowieka i jego wspólnoty niezależnie od tego, czy są oczekiwane, czy też nie.Zmiany te przynosi trzecia fala globalizacji i wzajemna, względna otwartosc współczesnych poliarchii.- Trzecia fala globalizacji wnosi do wspólnot trzy zjawiska, które w sposób istotny naruszają ukształtowanewcześniej i stabilne poczucie tożsamości.Są to:a/ relatywizacja - Otwarcie się wspólnoty narodowej na świat zmienia perspektywę, w której jednostkalokuje siebie, jak i swoje bliższe i dalsze otoczenie społeczne.Dramatycznie zwiększa się liczba punktówodniesienia wraz z ich zakresem, dzięki którym jednostka definiuje siebie i innych.Upowszechnienie sięświadomości istnienia wielu systemów politycznych, kultur i społeczeństw, bliskim dzięki rozwojowiśrodków telekomunikacji, prowadzi do relatywizacji relacji z własną wspólnotą narodową.Procesymodernizacji odrywają jednostkę (zwłaszcza w wielkich miastach) od siatki nieformalnych zależnościrodzinnych i lokalnych typu Gemeinschaft na rzecz więzi i zależności w rodzaju Gesellschaft, czylizinstytucjonalizowanych i formalnych.Globalizacja sytuuje społeczeństwa w szerszym kontekście, coprowadzi do relatywizacji zarówno społeczeństw jako całości, jak i żyjących w nich indywidualnychjednostek ludzkich.Szerszy kontekst uświadamia ludziom, iż wyobrażenia o dobrym społeczeństwie mogąmaterializowac się w różnych formach organizacji społecznej.Relatywizacja to stałe porównywanie siebie,swojej grupy czy też własnego społeczeństwa do szerszych punktów odniesienia (innych ludzi, innychspołeczeństw).Jest to również utrata "absolutnego" punktu odniesienia i uświadomienie, że własnatożsamośc jest konstrukcją kulturową, nie zaś uniwersalnym i niezmiennym sposobem funkcjonowaniajednostek w zbiorowości i samych zbiorowości ludzkich.Pojawiają się tożsamości transnarodowe w miaręnasilania się zarówno nieformalnych, jak i zinstytucjonalizowanych kontekstów na poziomiemiędzynarodowym i ponadnarodowym (migracje, praca jako gastarbeiter, turystyka, wielkie imprezysportowe, ponadnarodowe ruchy społeczne, NGO-sy).Przykłady takich transnarodowych tożsamości:międzynarodowe społeczności ekologów, fani gwiazd, japiszony z wielkich korporacji.Pojawienie się tychtożsamości ma byc jednym z symptomów wyłaniania się globalnego społeczeństwa obywatelskiego.b/ fragmentacja - Globalizacja jest czynnikiem fragmentacji rzeczywistości społecznej, która wcześniej byław miarę spójna i funkcjonalnie zintegrowana.W wymiarze międzynarodowym świat był dwubiegunowy - zjednej strony "obóz światowego pokoju, demokracji i postępu" , czyli blok wschodni, z drugiej "obózimperialistów i rewanżystów neofaszystowskiego kapitalizmu", czyli Zachód.Mimo ostrego podziałurzeczywistośc do 1989 roku byla bardziej zintegrowana funkcjonalnie wewnątrz tych bloków.Upadekkomunizmu wystawił tożsamości ukształtowane w czasie zimnej wojny na próbę.Fragmentacjatowarzysząca globalizacji i rozpadowi bloku radzieckiego narusza dotychczasowe tożsamości indywidualne igrupowe, ponieważ w życiu człowieka pojawia się wiele punktów odniesienia.W zglobalizowanym świecieczłowiek w stopniu większym niż wcześniej funkcjonuje przynajmniej w trzech porządkach społecznychjednocześnie:-----lokalnym;-----narodowym;-----globalnym.Konteksty te uaktywniają tożsamości, które krzyżują się, zachodzą na siebie, a niekiedy, są wzajemniesprzeczne.Fragmentacja rzeczywistości społecznej prowadzi do fragmentacji tożsamości osobniczych.Konsekwencja -> dysonans poznawczy, usunąc go można poprzez pozbycie się jednej ze sprzecznychtożsamości.Mechanizm obrony przed sfragmentaryzowanymi tożsamościami wywołuje dalszą fragmentaryzację otoczenia społecznego jednostki.Proces fragmentaryzacji jest równoważonywzrastającym znaczeniem identyfikacji lokalnych.Obserwowane jest obecnie poszukiwanie trwalszychtożsamości poprzez odwoływanie się do porządku lokalnego, usytuowanego poniżej poziomu państwanarodowego.Znakiem tego ma byc rosnącą "gettowośc" różnych środowisk, "powrót do korzeni".Jest teżdruga strategia likwidacji dysonansu-> całkowite wykorzenienie ze wspólnot lokalnych zamiast powrotu doetniczności ("obywatel świata").c/ detradycjonalizacja - Tradycja nadaje ciągłośc i formę życiu społecznemu, przekazywana pokoleniowo [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.Procesyglobalizacyjne na poziomie światowym naruszają delikatną równowagę między kapitałem a pracą, która tobyła do tej pory zasadniczym gwarantem nowoczesnej demokracji.- Deficyt demokratyczny na szczeblu międzynarodowym wynika głównie z narastającej asymetrii w rozwojuglobalizacji ekonomicznej i politycznej.Gospodarka staje się globalna, natomiast polityka ma główniewymiar narodowo-państwowy.Rozwój mechanizmów politycznych nie nadąża za rozwojem mechanizmówekonomicznych.Brak jest dostatecznie silnych podmiotów, które byłyby w stanie skutecznie zapanowaćnad swobodnie przemieszczającym się w gospodarce światowej kapitałem.W środowisku globalnem toekonomia i rynek dyktują coraz mocniej reguły gry.Do kwestii deficytu demokracji w systemie światowymszczególną wagę przywiązują organizacje pozarządowe oraz ruch alterglobalistyczny.- Demokratyczna legitymizacja działań politycznych odbywa się obecnie głównie na poziomie państwanarodowego, natomiast są jej pozbawione instytucje międzynarodowe i transnarodowe.Poza państwemnarodowym nie występują żadne instytucje demokratyczne (wyjątek PE).Wątpliwości budzidemokratyczność uniwersalnych organizacji międzynarodowych.- Propozycjami likwidacji albo chociaż redukcji deficytu demokratyczności na szczeblu globalnym jestzwiększenie przejrzystości w funkcjonowaniu organizacji międzynarodowych (większa jawność działań,pełniejsza informacja, rygorystyczne rozliczanie ich z pracy).Jedną z radykalniejszych propozycji jest ideapowołania Global People's Assembly, pochodzącego z powszechnych wyborów i włączonego w strukturyONZ.Zadaniem tego Zgromadzenia byłoby ogólnoświatowych norm, poprzez wyrażanie poglądówodnoszących się do globalnej polityki w wielu istotnych kwestiach. TO%7łSAMOZC NARODOWA:- Tożsamośc narodowa to definiowanie i interpretowanie siebie w kategoriach szerszej wspólnoty, którama cechy narodu.Określenie tożsamości narodowej w ten sposób nie budzi kontrowersji, rodzi jenatomiast kwestia definiowania narodu (jako wspólnoty politycznej, albo kulturowej tudzież etnicznej).Owa wspólnota istnieje tak długo, jak długo jej członkowie wyobrażają sobie, że do niej należą (aprzynależnośc ta jest dla nich ważna).- Formowanie się tożsamości narodowych odbywa się płynnie i w sposób niemalże zrutynizowany, kiedyzmiany społeczne są ewolucyjne, zaś dana spolecznośc ma charakter zamknięty.Międzypokoleniowatransmisja wartości nie ulega zakłóceniom przez czynniki zewnętrzne.- Radykalna zmiana społeczna wprowadza do tego statycznego modelu zasadnicze zmiany.Gdy są oneradykalne, "przychodzą" do człowieka i jego wspólnoty niezależnie od tego, czy są oczekiwane, czy też nie.Zmiany te przynosi trzecia fala globalizacji i wzajemna, względna otwartosc współczesnych poliarchii.- Trzecia fala globalizacji wnosi do wspólnot trzy zjawiska, które w sposób istotny naruszają ukształtowanewcześniej i stabilne poczucie tożsamości.Są to:a/ relatywizacja - Otwarcie się wspólnoty narodowej na świat zmienia perspektywę, w której jednostkalokuje siebie, jak i swoje bliższe i dalsze otoczenie społeczne.Dramatycznie zwiększa się liczba punktówodniesienia wraz z ich zakresem, dzięki którym jednostka definiuje siebie i innych.Upowszechnienie sięświadomości istnienia wielu systemów politycznych, kultur i społeczeństw, bliskim dzięki rozwojowiśrodków telekomunikacji, prowadzi do relatywizacji relacji z własną wspólnotą narodową.Procesymodernizacji odrywają jednostkę (zwłaszcza w wielkich miastach) od siatki nieformalnych zależnościrodzinnych i lokalnych typu Gemeinschaft na rzecz więzi i zależności w rodzaju Gesellschaft, czylizinstytucjonalizowanych i formalnych.Globalizacja sytuuje społeczeństwa w szerszym kontekście, coprowadzi do relatywizacji zarówno społeczeństw jako całości, jak i żyjących w nich indywidualnychjednostek ludzkich.Szerszy kontekst uświadamia ludziom, iż wyobrażenia o dobrym społeczeństwie mogąmaterializowac się w różnych formach organizacji społecznej.Relatywizacja to stałe porównywanie siebie,swojej grupy czy też własnego społeczeństwa do szerszych punktów odniesienia (innych ludzi, innychspołeczeństw).Jest to również utrata "absolutnego" punktu odniesienia i uświadomienie, że własnatożsamośc jest konstrukcją kulturową, nie zaś uniwersalnym i niezmiennym sposobem funkcjonowaniajednostek w zbiorowości i samych zbiorowości ludzkich.Pojawiają się tożsamości transnarodowe w miaręnasilania się zarówno nieformalnych, jak i zinstytucjonalizowanych kontekstów na poziomiemiędzynarodowym i ponadnarodowym (migracje, praca jako gastarbeiter, turystyka, wielkie imprezysportowe, ponadnarodowe ruchy społeczne, NGO-sy).Przykłady takich transnarodowych tożsamości:międzynarodowe społeczności ekologów, fani gwiazd, japiszony z wielkich korporacji.Pojawienie się tychtożsamości ma byc jednym z symptomów wyłaniania się globalnego społeczeństwa obywatelskiego.b/ fragmentacja - Globalizacja jest czynnikiem fragmentacji rzeczywistości społecznej, która wcześniej byław miarę spójna i funkcjonalnie zintegrowana.W wymiarze międzynarodowym świat był dwubiegunowy - zjednej strony "obóz światowego pokoju, demokracji i postępu" , czyli blok wschodni, z drugiej "obózimperialistów i rewanżystów neofaszystowskiego kapitalizmu", czyli Zachód.Mimo ostrego podziałurzeczywistośc do 1989 roku byla bardziej zintegrowana funkcjonalnie wewnątrz tych bloków.Upadekkomunizmu wystawił tożsamości ukształtowane w czasie zimnej wojny na próbę.Fragmentacjatowarzysząca globalizacji i rozpadowi bloku radzieckiego narusza dotychczasowe tożsamości indywidualne igrupowe, ponieważ w życiu człowieka pojawia się wiele punktów odniesienia.W zglobalizowanym świecieczłowiek w stopniu większym niż wcześniej funkcjonuje przynajmniej w trzech porządkach społecznychjednocześnie:-----lokalnym;-----narodowym;-----globalnym.Konteksty te uaktywniają tożsamości, które krzyżują się, zachodzą na siebie, a niekiedy, są wzajemniesprzeczne.Fragmentacja rzeczywistości społecznej prowadzi do fragmentacji tożsamości osobniczych.Konsekwencja -> dysonans poznawczy, usunąc go można poprzez pozbycie się jednej ze sprzecznychtożsamości.Mechanizm obrony przed sfragmentaryzowanymi tożsamościami wywołuje dalszą fragmentaryzację otoczenia społecznego jednostki.Proces fragmentaryzacji jest równoważonywzrastającym znaczeniem identyfikacji lokalnych.Obserwowane jest obecnie poszukiwanie trwalszychtożsamości poprzez odwoływanie się do porządku lokalnego, usytuowanego poniżej poziomu państwanarodowego.Znakiem tego ma byc rosnącą "gettowośc" różnych środowisk, "powrót do korzeni".Jest teżdruga strategia likwidacji dysonansu-> całkowite wykorzenienie ze wspólnot lokalnych zamiast powrotu doetniczności ("obywatel świata").c/ detradycjonalizacja - Tradycja nadaje ciągłośc i formę życiu społecznemu, przekazywana pokoleniowo [ Pobierz całość w formacie PDF ]