[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.), wdowa po nim,Elżbieta ze Słuszków, by w lipcu 1659 r.scedować je na rzecz Krzysztofa Paca,kanclerza wielkiego litewskiego.Od 1695 r.posesorem Kozienic zostałHieronim Augustyn Lubomirski, wówczas podskarbi wielki koronny78.Grodowe starostwo nowokorczyńskie (1026 złp.kwarty) dzierżył Franciszek Florian Zebrzydowski, kasztelan lubelski, a następnie bracia Krasińscy Jan Kazimierz, wojewoda płocki, Gabriel oraz Stanisław, kasztelanowiepłoccy.Z kolei posiadał to starostwo niesenator Jan Dembiński, a od 1658 r.Władysław Rey, podskarbi nadworny koronny, przyszły wojewoda lubelski;w 1665 r.uzyskał on konsens z okienkiem" na cesję starostwa.Przed 1668 r.starostwo to uzyskał Mikołaj Jan Lanckoroński, zmarły w 1673 r.79Oprócz wymienionych senatorów i dygnitarzy tenutariuszami królewsz-czyzn Sandomierszczyzny byli: Stefan Bidziński, Aleksander Bełżecki, JanKlemens i Stefan Braniccy, Marcin Chomentowski, Stefan Czarniecki, MichałCzartoryski, Andrzej Gniewosz, łowczy koronny, Bernard Gozdzki, kasztelanczerski, Stanisław Jan i Aleksander Jabłonowscy, Stanisław Lanckoroński.JanWojciech Lipski, Jan Franciszek Lubowiecki, Stanisław Małachowski, AndrzejModrzewski, Jan Andrzej Morsztyn, Aleksander Myszkowski, Marcin Oborski,Zygmunt Opacki, wojewoda dorpacki.Jan Opaliński, Jerzy Ossoliński.Mikołaj Podlodowski, Stanisław Rewera, Feliks Kazimierz i Jakub Potoccy,Karol Zygmunt Przerębski, Hieronim Radziejowski, Aleksander Sielski, JerzySłupecki, Stanisław Skarszewski, Michał Stanisławski, Jan Szumowski (Szo-mowski), Jan i Karol Tarłowie, Michał Tarnowski, Jerzy Hipolit Towiański,Jan Wielopolski, Hieronim Wierzbowski, Dymitr Wiśniowiecki, StanisławWitowski, Władysław Dominik Ostrogski-Zasławski oraz przedstawiciele kręgów senatorsko-dygnitarskich W.Ks.Litewskiego Jan Henryk de AltenBokum, stolnik litewski, Dominik Mikołaj Radziwiłł, podkanclerzy litewski,i Andrzej Tyzenhaus, łowczy litewski (pozostają oni poza zasięgiem naszych77Sig., nr 8.k.29; nr 10, k.163 i 200; nr 11, k.145; nr 14, k.25v; nr 15, s.9; biogramyposesorów w PSB; Zielińska, Magnateria., s.117.Por.też rozdz.I.przyp.17.78Sig.nr 1, s.308; Lustracja województwa sandomierskiego., cz.I.Kraków 1971, s.120 n.79VL, t.IV, 119-120.1061; MK, nr 192, k.142-142v; Sig.nr 9, k.66; Lustracjawojewództwa sandomierskiego.cz.II, s.201 n.; Chłapowski.Starostowie., s.123. 917.Jan Aleksander Tarło (zm.1680), wojewoda sandomierskibadań, ale odnotowujemy te nazwiska dla porządku).W sumie trzymali onikrólewszczyzny wpłacające 94% kwarty.Woj ewództwo lubelskie należało do najmniej atrakcyjnych podwzględem liczby i dochodowości królewszczyzn.Tylko starostwo lubelskiewyróżniało się wśród małych i ubogich tenut, wpłacając 2207 złp.kwarty, tzn.ponad 2/3 wpływów z kwarty w tym województwie.Na sejmie koronacyjnymw styczniu 1649 r.starostwo to, wakujące po śmierci Zbigniewa Firleja,otrzymał Jerzy Ossoliński, który w 1650 r.scedował je na bratanka Jerzego 92Adama, zmarłego w 1651 r.Przynosiło ono podobno wówczas 40 000 złp.rocznej intraty, co orientuje nas, jak zaniżona była kwarta.W ciągu następnych kilkunastu lat starostowie lubelscy zmieniali się bardzo często: pohetmanie Mikołaju Potockim, staroście, w 1651 r.król bezskutecznie oferowałstarostwo oraz kasztelanię krakowską podkanclerzemu Hieronimowi Radziejowskiemu dla odsunięcia go od dworu.Wobec jego odmowy starostąlubelskim został kasztelan sandomierski Stanisław Witowski, który był poseso-rem Lublina od lat sześćdziesiątych XVII w., chociaż w 1659 r.uzyskał zgodęna cesję starostwa na rzecz Józefa Gorajskiego, a w 1661 i 1666 r.AleksandraLudwika Niezabitowskiego (ta ostatnia zrealizowana), przyszłego kasztelanabełskiego.Część wsi starostwa scedował Witowski na rotmistrza FranciszkaSzeligowskiego i jego żonę Zofię.W 1669 r.Niezabitowski uzyskał te wsie odSzeligowskich (drogą cesji).W czasach Jana III starostami lubelskimi byli dwajprzedstawiciele potężnego rodu Daniłowiczów Jan Karol, podskarbi nadworny,i Mikołaj, wojewoda podolski oraz Stanisław Antoni Szczuka, referendarzkoronny (od końca 1687 r.)80.O przewadze starostwa lubelskiego wśród królewszczyzn Lubelszczyznyświadczy fakt, że drugie pod względem dochodowości starostwo parczewskieprzynosiło zaledwie 713 złp.kwarty, tzn.ponad 3-krotnie mniej od lubelskiego.Pozostałe tenuty Lubelszczyzny, nie zasługujące na bardziej szczegółoweomawianie ze względu na niski wymiar kwarty, przeszły w badanym okresieprzez ręce następujących senatorów i dygnitarzy: Jana Karola i MikołajaDaniłowiczów, Teodora Denhoffa, Stanisława Domaszewskiego, Wacławai Władysława Leszczyńskich, Jerzego Sebastiana i Jacka Dominika Lubomirskich, Stanisława Aużeckiego, Stanisława Małachowskiego, Aleksandra Niemi-ry, Andrzeja Potockiego, Andrzeja Sierakowskiego, Jana Sobieskiego, hetmana i marszałka, Wacława Szczuki, Jacka Szemberka, kasztelana kamienieckiego, a ponadto z Litwy Janusza Radziwiłła, wojewody wileńskiego i hetmanawielkiego.W rękach senatorów i dygnitarzy znajdowały się królewszczyznywpłacające ponad 95% kwarty.Zaledwie 10% wpisów w Metryce Koronnej(Libri Inscriptionum i Sigillata) dotyczących królewszczyzn Lubelszczyznystanowią nadania: aż 69% to zezwolenia na cesje i communicatio iuris nawspółmałżonka.Znacznie atrakcyjniejsze dla ludzi ubiegających się o solidną porcję panisbene merentium były królewszczyzny województwa podl askiego.Wprawdzie i tutaj było wiele tenut mało intratnych, ale też leżało na terenie Podlasia80MK, nr 190, k.405-405v; nr 192, k.118-119; nr 204, k.3-5,53-54, 56-59; nr 205,k.68-68v; nr 206, k.226v; nr 363, k.72-72v, 74-75; nr 369, k.248-249; Sig., nr 2, k.81 -81v;nr 3, k.63v i 189; nr 5, k.15v i k.57v; nr 6, k.15v; nr 8, k.81; nr 10, s.33; nr 12, k.10v.99; nr 13,k.47; Zdpap., nr 3790, 3865 3870 pokwitowania za kwartę wpłaconą z Wrotkowaw starostwie lubelskim; AR, V, teka 411, nr 16679; B.Czart, rkps 165, Diariusz sejmukoronacyjnego 1669, s.14; B.Ossol., dok.810; Radziwiłł, op.cit., t.III, s.175, 267; AGAD,Lustracje, dz.XVIII, nr 40; biogramy posesorów w PSB. 93kilka starostw bogatych, a nawet bardzo bogatvch.Do tych ostatnich należałoniewątpliwie starostwo knyszyńskie, z którego (wraz z Goniądzem) wpłacono3963 złp.kwarty (nie licząc 185 złp.z leśnictwa knyszyńskiego), co stawiałoKnyszyn na trzecim miejscu w tabeli dochodowości królewszczyzn koronnychpo Człuchowie i Sandomierzu [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.), wdowa po nim,Elżbieta ze Słuszków, by w lipcu 1659 r.scedować je na rzecz Krzysztofa Paca,kanclerza wielkiego litewskiego.Od 1695 r.posesorem Kozienic zostałHieronim Augustyn Lubomirski, wówczas podskarbi wielki koronny78.Grodowe starostwo nowokorczyńskie (1026 złp.kwarty) dzierżył Franciszek Florian Zebrzydowski, kasztelan lubelski, a następnie bracia Krasińscy Jan Kazimierz, wojewoda płocki, Gabriel oraz Stanisław, kasztelanowiepłoccy.Z kolei posiadał to starostwo niesenator Jan Dembiński, a od 1658 r.Władysław Rey, podskarbi nadworny koronny, przyszły wojewoda lubelski;w 1665 r.uzyskał on konsens z okienkiem" na cesję starostwa.Przed 1668 r.starostwo to uzyskał Mikołaj Jan Lanckoroński, zmarły w 1673 r.79Oprócz wymienionych senatorów i dygnitarzy tenutariuszami królewsz-czyzn Sandomierszczyzny byli: Stefan Bidziński, Aleksander Bełżecki, JanKlemens i Stefan Braniccy, Marcin Chomentowski, Stefan Czarniecki, MichałCzartoryski, Andrzej Gniewosz, łowczy koronny, Bernard Gozdzki, kasztelanczerski, Stanisław Jan i Aleksander Jabłonowscy, Stanisław Lanckoroński.JanWojciech Lipski, Jan Franciszek Lubowiecki, Stanisław Małachowski, AndrzejModrzewski, Jan Andrzej Morsztyn, Aleksander Myszkowski, Marcin Oborski,Zygmunt Opacki, wojewoda dorpacki.Jan Opaliński, Jerzy Ossoliński.Mikołaj Podlodowski, Stanisław Rewera, Feliks Kazimierz i Jakub Potoccy,Karol Zygmunt Przerębski, Hieronim Radziejowski, Aleksander Sielski, JerzySłupecki, Stanisław Skarszewski, Michał Stanisławski, Jan Szumowski (Szo-mowski), Jan i Karol Tarłowie, Michał Tarnowski, Jerzy Hipolit Towiański,Jan Wielopolski, Hieronim Wierzbowski, Dymitr Wiśniowiecki, StanisławWitowski, Władysław Dominik Ostrogski-Zasławski oraz przedstawiciele kręgów senatorsko-dygnitarskich W.Ks.Litewskiego Jan Henryk de AltenBokum, stolnik litewski, Dominik Mikołaj Radziwiłł, podkanclerzy litewski,i Andrzej Tyzenhaus, łowczy litewski (pozostają oni poza zasięgiem naszych77Sig., nr 8.k.29; nr 10, k.163 i 200; nr 11, k.145; nr 14, k.25v; nr 15, s.9; biogramyposesorów w PSB; Zielińska, Magnateria., s.117.Por.też rozdz.I.przyp.17.78Sig.nr 1, s.308; Lustracja województwa sandomierskiego., cz.I.Kraków 1971, s.120 n.79VL, t.IV, 119-120.1061; MK, nr 192, k.142-142v; Sig.nr 9, k.66; Lustracjawojewództwa sandomierskiego.cz.II, s.201 n.; Chłapowski.Starostowie., s.123. 917.Jan Aleksander Tarło (zm.1680), wojewoda sandomierskibadań, ale odnotowujemy te nazwiska dla porządku).W sumie trzymali onikrólewszczyzny wpłacające 94% kwarty.Woj ewództwo lubelskie należało do najmniej atrakcyjnych podwzględem liczby i dochodowości królewszczyzn.Tylko starostwo lubelskiewyróżniało się wśród małych i ubogich tenut, wpłacając 2207 złp.kwarty, tzn.ponad 2/3 wpływów z kwarty w tym województwie.Na sejmie koronacyjnymw styczniu 1649 r.starostwo to, wakujące po śmierci Zbigniewa Firleja,otrzymał Jerzy Ossoliński, który w 1650 r.scedował je na bratanka Jerzego 92Adama, zmarłego w 1651 r.Przynosiło ono podobno wówczas 40 000 złp.rocznej intraty, co orientuje nas, jak zaniżona była kwarta.W ciągu następnych kilkunastu lat starostowie lubelscy zmieniali się bardzo często: pohetmanie Mikołaju Potockim, staroście, w 1651 r.król bezskutecznie oferowałstarostwo oraz kasztelanię krakowską podkanclerzemu Hieronimowi Radziejowskiemu dla odsunięcia go od dworu.Wobec jego odmowy starostąlubelskim został kasztelan sandomierski Stanisław Witowski, który był poseso-rem Lublina od lat sześćdziesiątych XVII w., chociaż w 1659 r.uzyskał zgodęna cesję starostwa na rzecz Józefa Gorajskiego, a w 1661 i 1666 r.AleksandraLudwika Niezabitowskiego (ta ostatnia zrealizowana), przyszłego kasztelanabełskiego.Część wsi starostwa scedował Witowski na rotmistrza FranciszkaSzeligowskiego i jego żonę Zofię.W 1669 r.Niezabitowski uzyskał te wsie odSzeligowskich (drogą cesji).W czasach Jana III starostami lubelskimi byli dwajprzedstawiciele potężnego rodu Daniłowiczów Jan Karol, podskarbi nadworny,i Mikołaj, wojewoda podolski oraz Stanisław Antoni Szczuka, referendarzkoronny (od końca 1687 r.)80.O przewadze starostwa lubelskiego wśród królewszczyzn Lubelszczyznyświadczy fakt, że drugie pod względem dochodowości starostwo parczewskieprzynosiło zaledwie 713 złp.kwarty, tzn.ponad 3-krotnie mniej od lubelskiego.Pozostałe tenuty Lubelszczyzny, nie zasługujące na bardziej szczegółoweomawianie ze względu na niski wymiar kwarty, przeszły w badanym okresieprzez ręce następujących senatorów i dygnitarzy: Jana Karola i MikołajaDaniłowiczów, Teodora Denhoffa, Stanisława Domaszewskiego, Wacławai Władysława Leszczyńskich, Jerzego Sebastiana i Jacka Dominika Lubomirskich, Stanisława Aużeckiego, Stanisława Małachowskiego, Aleksandra Niemi-ry, Andrzeja Potockiego, Andrzeja Sierakowskiego, Jana Sobieskiego, hetmana i marszałka, Wacława Szczuki, Jacka Szemberka, kasztelana kamienieckiego, a ponadto z Litwy Janusza Radziwiłła, wojewody wileńskiego i hetmanawielkiego.W rękach senatorów i dygnitarzy znajdowały się królewszczyznywpłacające ponad 95% kwarty.Zaledwie 10% wpisów w Metryce Koronnej(Libri Inscriptionum i Sigillata) dotyczących królewszczyzn Lubelszczyznystanowią nadania: aż 69% to zezwolenia na cesje i communicatio iuris nawspółmałżonka.Znacznie atrakcyjniejsze dla ludzi ubiegających się o solidną porcję panisbene merentium były królewszczyzny województwa podl askiego.Wprawdzie i tutaj było wiele tenut mało intratnych, ale też leżało na terenie Podlasia80MK, nr 190, k.405-405v; nr 192, k.118-119; nr 204, k.3-5,53-54, 56-59; nr 205,k.68-68v; nr 206, k.226v; nr 363, k.72-72v, 74-75; nr 369, k.248-249; Sig., nr 2, k.81 -81v;nr 3, k.63v i 189; nr 5, k.15v i k.57v; nr 6, k.15v; nr 8, k.81; nr 10, s.33; nr 12, k.10v.99; nr 13,k.47; Zdpap., nr 3790, 3865 3870 pokwitowania za kwartę wpłaconą z Wrotkowaw starostwie lubelskim; AR, V, teka 411, nr 16679; B.Czart, rkps 165, Diariusz sejmukoronacyjnego 1669, s.14; B.Ossol., dok.810; Radziwiłł, op.cit., t.III, s.175, 267; AGAD,Lustracje, dz.XVIII, nr 40; biogramy posesorów w PSB. 93kilka starostw bogatych, a nawet bardzo bogatvch.Do tych ostatnich należałoniewątpliwie starostwo knyszyńskie, z którego (wraz z Goniądzem) wpłacono3963 złp.kwarty (nie licząc 185 złp.z leśnictwa knyszyńskiego), co stawiałoKnyszyn na trzecim miejscu w tabeli dochodowości królewszczyzn koronnychpo Człuchowie i Sandomierzu [ Pobierz całość w formacie PDF ]