[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mi enpensi�is kaj preska� ne rimarkis, ke ni flugis ella urbodomo, transis la placon kaj tra la malfermita fe-nestro penetris la turon.Komenci�is la �efa�o.76 PIZULO KAJ SIMPLULOeLIBROLA PRINCINO RENKONTI�ASKUN LA xTONA JUNULOa Magistro sidis �e la tablo, movita al la volba fene-Lstro.Anta� li ku�is malnova leda monujo kaj aretode moneroj.La Tondilo apogis sin al la muro.Metinte lamonerojn en la monujon, la Magistro levis la okulojn,plenaj de tia amo, ke �i povus degeligi e� feran koron. Kiom vi kalkulis? klakvo�e demandis la Tondilo. Tri orajn, na� ar�entajn kaj kvardek sep kuprajn, kulpe respondis la Magistro. Tiom do vi akumulis dum la longa vivo?! Sed mi ankora� havas vin, bela Tondilo, do vi nekostas �iujn ri�a�ojn de la mondo?! diris la Magistro. Enami�intaj mu�oj almena� ne blindi�as kaj �iamdiferencigos mu�fungon de �aro da konfita�o, justerimarkis A�umdus.�i aran�is sin sur la plafono, kaj mipendis kapmalsupren: kun tiaj neoportuna�oj oni devashumili, se oni uzas mu�on kiel kurbeston. Absurde! klakis la Tondilo. �is vi ne akumulosmilon da oraj, ne arogu e� rigardi miaflanken.O, mi ne-feli�a.Aliaj, veraj majstroj, faras verajn a�ojn el verametalo franciskojn, hakilojn, lancojn.Kaj vendas por77 PIZULO KAJ SIMPLULOeLIBROvera oro.Sed vi.�.�.�iuj figuretoj, kiujn vi nokte mod-las el la luna lumo, vivi�as kaj forflugas. Ili revenos, malkura�e kontra�diris la Magistro. Anta� la sunsubiro, kiam la nokto proksimi�as, tiujkreitaj de mi al mi revenas. Foriru en vian kameron.Mi ne volas vin vidi! ordonis la Tondilo.Kiam la Magistro eliris, la Tondilo tuj iris al la fenes-tro kaj, kondukante la pupilojn sub la suprajn palpe-brojn tio estas mode �e la versplektuloj, klakis:Junuloj batalanto, matroso, poeto!A�skultu la vortojn de mia dekreto:Nur fero amendas,Kun fero la sort dividendas.Eternan malvarmon havanta,Torenton de l viv haltiganta,Estas �i. Malagrablegaj versa�oj , ekpensis mi. Br-r! Dume Turroputo eliris el la fendo, kie li ka�i�is, eten-dis la mantelon, kiel pavo etendas la voston, levi�is surla piedpintoj, kaj kiam la Tondilo eksilentis, tuj hojlis,kvaza� �akalo al la luno. O plej bela, sa�a kaj mirakla! Donacu minuton daatento al fremdlandano, kiu survoje al vi venkis miloj da�tormoj kaj batalis kontra� legioj da monstroj.Mi �ir-78 PIZULO KAJ SIMPLULOeLIBROka�veturis la tutan mondon, kaj �ie, en landoj, multe-lo�igitaj kaj senhomaj, popoloj, donacitaj de la genio deversarto kaj senvo�aj pro sia sova�eco, lo�antoj deduoninsuloj, insuloj kaj ar�ipelagoj kantis himnojn ho-nore al vi, o Tondilo!Kia senhontema absurda�o! Sed se vi nur vidus, kiofari�is kun la Tondilo dum Turroputo hojlis.La brustode �i pasie levi�adis, sur la vangoj ru�kolore elpa�is fre�arusto, la pikantaj okuletoj briladis. A�, kion vi diras, afekte �i klakis. Certe miscias, kiel iuj �atas min.Min do ne tu�as la Magistro,almoza oldula�o, e� tiu Junulo la �tona kaj, mi arogasdiri, el bona familio, ne kondukas de mi la rigardon.�.�.Sed tamen, kvankam mi estas dorlotita pro atento, tio,kion vi diras pri la insuloj, duoninsuloj kaj ar�ipelagoj, se tio estas vera, mi do ne toleras flaton.�.�. Nur milono de la vero, o nekomparenebla! Milio-non da bu�aj onidiroj disporti�is tra la mondo, ke vi, debeleco plia ol Afrodita, kaj de sa�eco de Ze�so, ankora�pli alta ol �iuj en la subluna mondo levi�is en la dia artode tran�ado el papero.Prenu, nekomparenebla, tiun �ifolion kaj blindigu fremdlandanon per via arto. Papero estas magia.�.�.La Magistro ne permesastu�i �in, jam koncedante kontra�diris la Tondilo.79 PIZULO KAJ SIMPLULOeLIBRO La placo de magio estas en la magiaj fingretoj.Miarogos konsili faldi la paperon duoble.Plu! Plu!! Plu!!!Nun tran�u.Kelkaj dekoj da paperaj figuretoj glitis el la manoj dela Tondilo kaj, falinte sur la plankon, vivi�is. La egalaj hometoj! softe a�is A�umdus.�i tutetremis.La unuan fojon mi vidis A�umdus timigita.Ver-�ajne �i jam pu�i�is kun la egalaj hometoj.Mi anka�sentis angoron, mi ja memoris la rakonton de la Instru-isto pri la Regno de Buf la Na�a, kaj la vortoj de li: Ti-mu la egalajn hometojn! La Tondilo �atis la laboron; la figuretoj deke kaj cen-te faladis sur la plankon.Vivi�inte, ili vici�adis kolum-ne kaj komencadis mar�i. Unu.�.�.Du.�.�.Unu.�.�.Du, ekdancante kaj ri-da�ante, komandis Turroputo.De ie �e la hometoj aperis pikoj kaj tamburoj. Mi ne povas, diris A�umdus, flugante en magis-tran kameron.La Magistro, kiel li estis vestita, dormis sur la stretafera lito.Apud li sur tabureto ku�is la monujo [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.Mi enpensi�is kaj preska� ne rimarkis, ke ni flugis ella urbodomo, transis la placon kaj tra la malfermita fe-nestro penetris la turon.Komenci�is la �efa�o.76 PIZULO KAJ SIMPLULOeLIBROLA PRINCINO RENKONTI�ASKUN LA xTONA JUNULOa Magistro sidis �e la tablo, movita al la volba fene-Lstro.Anta� li ku�is malnova leda monujo kaj aretode moneroj.La Tondilo apogis sin al la muro.Metinte lamonerojn en la monujon, la Magistro levis la okulojn,plenaj de tia amo, ke �i povus degeligi e� feran koron. Kiom vi kalkulis? klakvo�e demandis la Tondilo. Tri orajn, na� ar�entajn kaj kvardek sep kuprajn, kulpe respondis la Magistro. Tiom do vi akumulis dum la longa vivo?! Sed mi ankora� havas vin, bela Tondilo, do vi nekostas �iujn ri�a�ojn de la mondo?! diris la Magistro. Enami�intaj mu�oj almena� ne blindi�as kaj �iamdiferencigos mu�fungon de �aro da konfita�o, justerimarkis A�umdus.�i aran�is sin sur la plafono, kaj mipendis kapmalsupren: kun tiaj neoportuna�oj oni devashumili, se oni uzas mu�on kiel kurbeston. Absurde! klakis la Tondilo. �is vi ne akumulosmilon da oraj, ne arogu e� rigardi miaflanken.O, mi ne-feli�a.Aliaj, veraj majstroj, faras verajn a�ojn el verametalo franciskojn, hakilojn, lancojn.Kaj vendas por77 PIZULO KAJ SIMPLULOeLIBROvera oro.Sed vi.�.�.�iuj figuretoj, kiujn vi nokte mod-las el la luna lumo, vivi�as kaj forflugas. Ili revenos, malkura�e kontra�diris la Magistro. Anta� la sunsubiro, kiam la nokto proksimi�as, tiujkreitaj de mi al mi revenas. Foriru en vian kameron.Mi ne volas vin vidi! ordonis la Tondilo.Kiam la Magistro eliris, la Tondilo tuj iris al la fenes-tro kaj, kondukante la pupilojn sub la suprajn palpe-brojn tio estas mode �e la versplektuloj, klakis:Junuloj batalanto, matroso, poeto!A�skultu la vortojn de mia dekreto:Nur fero amendas,Kun fero la sort dividendas.Eternan malvarmon havanta,Torenton de l viv haltiganta,Estas �i. Malagrablegaj versa�oj , ekpensis mi. Br-r! Dume Turroputo eliris el la fendo, kie li ka�i�is, eten-dis la mantelon, kiel pavo etendas la voston, levi�is surla piedpintoj, kaj kiam la Tondilo eksilentis, tuj hojlis,kvaza� �akalo al la luno. O plej bela, sa�a kaj mirakla! Donacu minuton daatento al fremdlandano, kiu survoje al vi venkis miloj da�tormoj kaj batalis kontra� legioj da monstroj.Mi �ir-78 PIZULO KAJ SIMPLULOeLIBROka�veturis la tutan mondon, kaj �ie, en landoj, multe-lo�igitaj kaj senhomaj, popoloj, donacitaj de la genio deversarto kaj senvo�aj pro sia sova�eco, lo�antoj deduoninsuloj, insuloj kaj ar�ipelagoj kantis himnojn ho-nore al vi, o Tondilo!Kia senhontema absurda�o! Sed se vi nur vidus, kiofari�is kun la Tondilo dum Turroputo hojlis.La brustode �i pasie levi�adis, sur la vangoj ru�kolore elpa�is fre�arusto, la pikantaj okuletoj briladis. A�, kion vi diras, afekte �i klakis. Certe miscias, kiel iuj �atas min.Min do ne tu�as la Magistro,almoza oldula�o, e� tiu Junulo la �tona kaj, mi arogasdiri, el bona familio, ne kondukas de mi la rigardon.�.�.Sed tamen, kvankam mi estas dorlotita pro atento, tio,kion vi diras pri la insuloj, duoninsuloj kaj ar�ipelagoj, se tio estas vera, mi do ne toleras flaton.�.�. Nur milono de la vero, o nekomparenebla! Milio-non da bu�aj onidiroj disporti�is tra la mondo, ke vi, debeleco plia ol Afrodita, kaj de sa�eco de Ze�so, ankora�pli alta ol �iuj en la subluna mondo levi�is en la dia artode tran�ado el papero.Prenu, nekomparenebla, tiun �ifolion kaj blindigu fremdlandanon per via arto. Papero estas magia.�.�.La Magistro ne permesastu�i �in, jam koncedante kontra�diris la Tondilo.79 PIZULO KAJ SIMPLULOeLIBRO La placo de magio estas en la magiaj fingretoj.Miarogos konsili faldi la paperon duoble.Plu! Plu!! Plu!!!Nun tran�u.Kelkaj dekoj da paperaj figuretoj glitis el la manoj dela Tondilo kaj, falinte sur la plankon, vivi�is. La egalaj hometoj! softe a�is A�umdus.�i tutetremis.La unuan fojon mi vidis A�umdus timigita.Ver-�ajne �i jam pu�i�is kun la egalaj hometoj.Mi anka�sentis angoron, mi ja memoris la rakonton de la Instru-isto pri la Regno de Buf la Na�a, kaj la vortoj de li: Ti-mu la egalajn hometojn! La Tondilo �atis la laboron; la figuretoj deke kaj cen-te faladis sur la plankon.Vivi�inte, ili vici�adis kolum-ne kaj komencadis mar�i. Unu.�.�.Du.�.�.Unu.�.�.Du, ekdancante kaj ri-da�ante, komandis Turroputo.De ie �e la hometoj aperis pikoj kaj tamburoj. Mi ne povas, diris A�umdus, flugante en magis-tran kameron.La Magistro, kiel li estis vestita, dormis sur la stretafera lito.Apud li sur tabureto ku�is la monujo [ Pobierz całość w formacie PDF ]
