[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Okazos vera kaj ne nur unudirekta kultura interˆsanˆgo.Modernaj okcidentaj konvinkoj kiel laegalrajteco de viroj kaj virinoj a˘u la forigendeco de la mortopuno pli facile penetros ekzemple enarabajn landojn, dum inverse en nian iom malvarman, materialisman okcidentan socion penetros pli da valoraj instigoj el aliaj kulturoj - je la bonfarto de la tuta homaro, ˆcar bonaj, humanaj instigoj estas pli volonte akceptataj ol malbonaj.Malhumanaj konvinkoj kiel ekzemple la neceso de torturoj apena˘u havas ˆsancon esti akceptataj ˆce ni.Sed la enkonduko de dua lingvo por ˆciu havus anka˘u plian, iom malpli facile esprimeblan avanta-ˆgon: Estiˆgos la ebleco helpi al ˆciu kaj amikiˆgi kun ˆciu.Malaperos malagrablaj, embarasaj situacioj,en kiuj homoj ne povas interkompreniˆgi.Tio signifus plialtigon de la nemateriala parto de lavivnivelo.Pensante pri tio, mi ekhavas la impreson, ke eˆc multaj esperantistoj ne sufiˆce konscias la valoron de sia agado.Iam, en la komenco de mia entuziasmo por Esperanto, mi pensis, ke certe neniam iu aktiva esperantisto memmortigus sin.Lia vivo ja havas sencon, ˆcar li laboras por la realigo de granda ideo.Poste mi a˘udis pri memmortigoj de junaj Esperanto-aktivuloj el Berlino, Britio, Danio3.62kaj Finnlando.Kaj mi devis konstati, ke mi multon pretervidis: La engaˆgiˆgo por Esperanto povassignifi kroman streˆcon en la vivo, kaj ne nur la neesperantistoj, sed anka˘u multaj esperantistoj nesufiˆce konscias pri la valoro de ilia agado.Eˆc se iu ne kredas pri estonta venko de Esperanto, li devus la˘udi la engaˆgiˆgon de la esperantistoj,ˆcar labori por la internacia interkompreniˆgo ˆciukaze estas valore.Sed Georg faras eˆc ne tion.Miiom pensas pri li kaj memoras, ke li studas germanistikon.Kvankam oni preska˘u ne plu bezonasgermanistojn.Kaj li eˆc ne scias, kion li volas fari poste.Li do certe ne volas utili al la homaro, sed studas, ˆcar tio estas relative agrabla.Ne estas mirinde, ke li ne plu aktivas por Esperanto.Mankas al li vera humaneco.Kaj lia afableco estas nur ekstera, mankas al li vera bonkoreco.Anka˘u Anja estas egoisma.Kiom malgranda estas la nuna kontribuo de Esperanto al la bonfartode la homaro kompare kun tiu en tempo, kiam ne nur kelkaj centmiloj, sed pluraj miliardoj da homoj vere profitos el tiu lingvo!Sed Anja tamen iel pravas.ˆGuste hodia˘u la pozitiva influo de Esperanto sur la evoluon de person-eco povas esti aparte grava.Mi pensas pri mi mem, memoras mian unuan Esperanto-renkontiˆgon,la IJF-on en Italio.Tie Dorota, juna polino, ridetis al mi.Mi tiam nur mire rigardis ˆsin, ˆcar mi ne povis kredi, ke tiu rideto celis min.Eble iom poste, kiam ˆsi denove ridetis, mi iomete reciprokis ˆgin.mi ne scias.Kaj en mia dua Esperanto-renkontiˆgo, la IJK en Zagreb, okazis io stranga.Mallonge post mia3.63alveno mi revidis kaj salutis Gianna, kiun mi jam konis pro la IJF.ˆSi montris al mi sian vangon,kaj mi estis tute senkonsila.Post momento de embaraso mi supraˆe brakumis ˆsin.Mallonge poste mi vidis, kiel ˆsi lasis sin kisi de alia partoprenanto dum la revido.ˆCu ˆsi eble planis tion anka˘u kunmi? Mi dubis.Mi trovis min tiom malmulte aminda.ˆSi ja povas ˆsati min maksimume pro tio, kemi parolas Esperanton - sed tion scipovas ja miliono da pliaj homoj en E˘uropo.Iom post iom mi komprenis, ke en Esperantujo la homoj ne estas tiom malvarmaj kiel en FRG.La kiso dum la salutado kaj adia˘uo simple estas bela gesto de afableco, kiu ne aparte multon signifas.Verˆsajne en multaj landoj la homoj ˆgenerale pli emas tuˆsi, karesi kaj kisi unu la alian ol en FRG,kie multaj gepatroj tuˆsas siajn infanojn nur dum batado.Fine, en renkontiˆgo en Kiev en Ukrainio, mi renkontiˆgas kun Joanna - polino el Wroc law, kiuje la unua vido estas simpatia al mi kaj.ˆSi ridetas! ˆCiun fojon, kiam ni vidas unu la alian, miiom pli kuraˆge reciprokas tiun rideton.Dume mi ekscias, ke ˆsi balda˘u edziniˆgos al polo.Tio iomseniluziigas min, sed nia simpatio restas.La lastan vesperon ni plene ˆguas la plezuron rigardi unu laalian.Ni dancas kune, la˘u malrapida muziko, sentante la proksimecon kaj la varmon de la alia.Niridetas unu al la alia, kaj ˆsia rideto vekas en mi ˆgojon, kiu ˆgojigas anka˘u ˆsin ktp.- nia ˆgojo fariˆgassenlima.3 [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.Okazos vera kaj ne nur unudirekta kultura interˆsanˆgo.Modernaj okcidentaj konvinkoj kiel laegalrajteco de viroj kaj virinoj a˘u la forigendeco de la mortopuno pli facile penetros ekzemple enarabajn landojn, dum inverse en nian iom malvarman, materialisman okcidentan socion penetros pli da valoraj instigoj el aliaj kulturoj - je la bonfarto de la tuta homaro, ˆcar bonaj, humanaj instigoj estas pli volonte akceptataj ol malbonaj.Malhumanaj konvinkoj kiel ekzemple la neceso de torturoj apena˘u havas ˆsancon esti akceptataj ˆce ni.Sed la enkonduko de dua lingvo por ˆciu havus anka˘u plian, iom malpli facile esprimeblan avanta-ˆgon: Estiˆgos la ebleco helpi al ˆciu kaj amikiˆgi kun ˆciu.Malaperos malagrablaj, embarasaj situacioj,en kiuj homoj ne povas interkompreniˆgi.Tio signifus plialtigon de la nemateriala parto de lavivnivelo.Pensante pri tio, mi ekhavas la impreson, ke eˆc multaj esperantistoj ne sufiˆce konscias la valoron de sia agado.Iam, en la komenco de mia entuziasmo por Esperanto, mi pensis, ke certe neniam iu aktiva esperantisto memmortigus sin.Lia vivo ja havas sencon, ˆcar li laboras por la realigo de granda ideo.Poste mi a˘udis pri memmortigoj de junaj Esperanto-aktivuloj el Berlino, Britio, Danio3.62kaj Finnlando.Kaj mi devis konstati, ke mi multon pretervidis: La engaˆgiˆgo por Esperanto povassignifi kroman streˆcon en la vivo, kaj ne nur la neesperantistoj, sed anka˘u multaj esperantistoj nesufiˆce konscias pri la valoro de ilia agado.Eˆc se iu ne kredas pri estonta venko de Esperanto, li devus la˘udi la engaˆgiˆgon de la esperantistoj,ˆcar labori por la internacia interkompreniˆgo ˆciukaze estas valore.Sed Georg faras eˆc ne tion.Miiom pensas pri li kaj memoras, ke li studas germanistikon.Kvankam oni preska˘u ne plu bezonasgermanistojn.Kaj li eˆc ne scias, kion li volas fari poste.Li do certe ne volas utili al la homaro, sed studas, ˆcar tio estas relative agrabla.Ne estas mirinde, ke li ne plu aktivas por Esperanto.Mankas al li vera humaneco.Kaj lia afableco estas nur ekstera, mankas al li vera bonkoreco.Anka˘u Anja estas egoisma.Kiom malgranda estas la nuna kontribuo de Esperanto al la bonfartode la homaro kompare kun tiu en tempo, kiam ne nur kelkaj centmiloj, sed pluraj miliardoj da homoj vere profitos el tiu lingvo!Sed Anja tamen iel pravas.ˆGuste hodia˘u la pozitiva influo de Esperanto sur la evoluon de person-eco povas esti aparte grava.Mi pensas pri mi mem, memoras mian unuan Esperanto-renkontiˆgon,la IJF-on en Italio.Tie Dorota, juna polino, ridetis al mi.Mi tiam nur mire rigardis ˆsin, ˆcar mi ne povis kredi, ke tiu rideto celis min.Eble iom poste, kiam ˆsi denove ridetis, mi iomete reciprokis ˆgin.mi ne scias.Kaj en mia dua Esperanto-renkontiˆgo, la IJK en Zagreb, okazis io stranga.Mallonge post mia3.63alveno mi revidis kaj salutis Gianna, kiun mi jam konis pro la IJF.ˆSi montris al mi sian vangon,kaj mi estis tute senkonsila.Post momento de embaraso mi supraˆe brakumis ˆsin.Mallonge poste mi vidis, kiel ˆsi lasis sin kisi de alia partoprenanto dum la revido.ˆCu ˆsi eble planis tion anka˘u kunmi? Mi dubis.Mi trovis min tiom malmulte aminda.ˆSi ja povas ˆsati min maksimume pro tio, kemi parolas Esperanton - sed tion scipovas ja miliono da pliaj homoj en E˘uropo.Iom post iom mi komprenis, ke en Esperantujo la homoj ne estas tiom malvarmaj kiel en FRG.La kiso dum la salutado kaj adia˘uo simple estas bela gesto de afableco, kiu ne aparte multon signifas.Verˆsajne en multaj landoj la homoj ˆgenerale pli emas tuˆsi, karesi kaj kisi unu la alian ol en FRG,kie multaj gepatroj tuˆsas siajn infanojn nur dum batado.Fine, en renkontiˆgo en Kiev en Ukrainio, mi renkontiˆgas kun Joanna - polino el Wroc law, kiuje la unua vido estas simpatia al mi kaj.ˆSi ridetas! ˆCiun fojon, kiam ni vidas unu la alian, miiom pli kuraˆge reciprokas tiun rideton.Dume mi ekscias, ke ˆsi balda˘u edziniˆgos al polo.Tio iomseniluziigas min, sed nia simpatio restas.La lastan vesperon ni plene ˆguas la plezuron rigardi unu laalian.Ni dancas kune, la˘u malrapida muziko, sentante la proksimecon kaj la varmon de la alia.Niridetas unu al la alia, kaj ˆsia rideto vekas en mi ˆgojon, kiu ˆgojigas anka˘u ˆsin ktp.- nia ˆgojo fariˆgassenlima.3 [ Pobierz całość w formacie PDF ]