[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Tian anka� mi povas fari, li pensis.Kaj subteri�is,komencis �oveli & �oveladi la teron.215 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROKiam li laci�is pro la �ovelado, li revenis sur la surfa-con kaj observis sian verkon.Li vidis, ke �i estas ankora�tre diferenca de la monto.Li do denove �ovis sin sub lateron, kaj komencis denove �oveli, kompreneble refojekun la sama rezulto.Centfoje, e� milfoje li reprenis la laboron, sed liaj ver-koj fari�is kaj anka� restis �iam nur talpmontetoj.La fortostre�ojn de la Talpo observis du Paseroj de lasupro de proksima arbusto.Iu el ili diras: Stulta estas �i tiu Talpo! Se monto ne, tamen kielgranda monteto povus ja stari �i tie arbarrande, se tiumalsa�ulo, anstata� ree kaj denove rekomenci la �ove-ladon, uzus siajn fortojn por la kreo de unusola grandaverko. E� pli, se �iuj talpoj kunigus sin por la konstruo deunusola granda monto! respondis la alia.La Duviza�ulo Estas facile al vi, ekparolis eta Fi�ido en iu golfo dela malgranda mar�a lago dum krozado al la Ranidetoj.Se venas ezoko por kapti vin a� fi�aglo, vi estas ranoj;kaj se cikonio a� kolubro, tiam fi�oj.Tiel do vi �iam savi-�as. Tiel ja! respondis la malgranda Ranido, kiam216 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROili estas sataj.Sed kiam ili malsatas, okazas �uste inver-se.La malsataj ezoko kaj fi�aglo maldensigas niajn vi-cojn estiel fi�oj, kaj la malsataj cikonio kaj kolubro estielrano!La Nova BalailoLa Nova Balailo tre-tre vigle lertumis.La Maljuna nur modere, modeste. Pri ni estas proverbo, ni havas anka� famon & fanfaronis la Nova Balailo: Nova balailo bone balaas ! Vi pravas, frateto, ni scias, ja anka� ni estis iam no-vaj balailoj .Sed nur atendu, la kroniko silentos anka�pri vi, se vi maljuni�os! �ar pro la bona balaado onipovas kun la tempo anka� maljuni�i! &La mesa�o de la Rano Al zorgantoj pro aeralarmoj La Rano, veninta en la turon, li mem ne scias, kiel: de�tupo al �tupo, farinte foje pli grandan ol necese elanonelflugis tra la malfermita fenestro kaj falis.Nur post lon-ga flugado li atingis la teron, kie li kompreneble displati-�is kiel ova�o.Tiam li rekriis el la fa�ko de la morto:217 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBRO Eble estis azena�o, ke estante rano mi rampis en laturon, kaj tie plusaltante, kaj preninte pli grandan ela-non, ol necese mi elsaltis en la nokton.Sed, mi kura�asaserti: estis sa�a afero, ke dum mia tuta falado mi e� nepensis pri la morto, male, firme mi kredis, ke mi nur flu-gas & flugas, kaj mi estis feli�a, �is atinginte la teron midisplati�is!La Pelargonio Kiel feli�aj estas �i tiuj �ardenaj Floroj, suspiris laPelargonio fermita en fenestro, ili ricevas la �uindanaeron matenan, la fre�an roson frumatenan, kaj kromela tutan tagon ili povas bani�i en la vivigaj radioj de labrilanta Suno.Sed nin, malfeli�ajn Potflorojn senigaskruele je �io �i la senkora Fenestro, tra kies polvo-fumo-plenaj glasoj e� la hazarde preterpasanta krepuska lu-meto ne povas penetri; kaj aeron ni povas ricevi maksi-mume tra fingrodika aperturo, se ni ricevas tian, anka��in nur por kelkaj minutoj, por ke la temperaturo de la�ambro ne malvarmi�u. Ho, se nur �i tiu fenestro malfermi�us unu fojontage, por ke ni povu satspiri fre�an aeron, se la kruelasorto destinis nin vivi en la Fenestro! respondis la ali-aj&Kaj nun neatendite okazis io mirinda.218 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROProksimi�is la sinjorino de la domo, la mastrino de lafloroj, kaj kvaza� �i eka�dus, ekkomprenus la amaranplendon de la Pelargonioj, �i elmetis ilin �iujn unu postalia en la �ardenon, gu�te apud tiujn florojn, al kiuj ilitiel sopire malsuprenrigardadis el post la fumo-polvo-plenaj glasoj de la kruela Fenestro.La koro de la malfeli�aj Pelargonioj bategis, ilia animolevi�is.Estas ne mirinde, pri kio ja ili �is nun nur revis, pri kioili tiom sopiris: ili nun atingis.La benita Suno brilos surilin, ili havos parton el la viviga, fre�a roso frumatena,kaj povas plenspiri siajn pulmojn anka� per la sopiratapura, libera aero!Kaj tio anka� okazis la�vorte.Kaj tamen, la Pelargonioj balda� fari�is same malga-jaj, same solecaj kaj same malfeli�aj, kiel ili estis.Mak-simume ili ne plu plendis.�ar estas ja vero, ke por tio, ke floroj povu la� sia pla-�o kaj deziro prosperi, verdi, odori kaj esti feli�aj ne sufi-�as tio nun evidenti�is malfermi la fenestron, elme-ti ilin en la sunon, sed krome oni devas disbati anka�ilian Poton katene sufokantan iliajn radikojn!219 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROSa�o kaj potencoDelonge rekonante la sa�econ de la Azeno, la Leonoprenis lin al si kiel konsiliston.Kompreneble nur kun latitolo de kortega bufono .Ekde tiam la Leono procedis pri �io la� sia konsilisto.�i tiu sukceso de konsilado pli-malpli frue ebriigis laAzenon, kaj komencis konduti tre-tre impertinente al siamastro.Iun fojon eksplodis e� disputo inter ili, dum kiu laLeono interalie diris: Mi konfesas, ke ekde kiam vi estas �i tie, mi regastute la� viaj konsiloj, tamen ne pensu, ke se eldonus ti-ujn dekretojn ne mi, la Leono, kiun oni anka� timas, ilihavus anka� efikon.Por sidi sur la trono necesas la sa�o,sed sola �i ne sufi�as: anka� forto bezonatas por tio.�ar la Azeno �ajnis ne kredi tion, tiel li parolis en lasekvataga landa konsilio: Jen la okazo, ek, eldonu vi mem viajn ediktojn, kajposte ni vidos.Eble oni e� ne bezonas diri, ke �i tiun konsili�on labestoj finis per fritado, kaj sur siaj rostostangoj ili turna-dis azenviandon.220 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROResaniga fonto Pro Dio, flankiru, lasu min pasi! Mi devas rapidi.Mivolas trinkigi la Vivon suferantan je soifo, mortontansen trinko.Tiel petegis la Fonto �prucanta el la profundo �iundikan tavolon disampleksantan super lia kapo. Vi strebas, respondis tiuj, por ke oni vin ser-�u, vizitu.Ke havu famon.Vanteco estas tuto.Ni ne la-sos vin!Kaj ili ne lasis lin.Tiel devis trabarakti la malfeli�a fonto tempon tratempo, kun senlaca lukto kaj nerompebla fido pri siasankta ofico, por fine ekhavi aeron iel tra krom- kaj nei-reblaj vojoj, por fari�i Fonto por la dispono de la soifan-ta dezerta Vivo.Sed ne plu simpla, sed vere vizitata kuracfonto sek-ve de la resanigaj fortoj, kolektitaj el la multaj tra- kajenpenetritaj tertavoloj.Jen, li fari�is pli granda kaj valora: senmorta �ustepere de tiuj, kiuj iam enviis lin kaj maldeziris al li eble e�la nuran vivon221 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROLa ForumoLa a�ega �evalo, kiu jam preska� dek jarojn transporta-das apatie kun sia maljuna kunulo �iujn paka�ojn, me-blojn de la cirko, �tele enrigardis iun vesperon tra la bre-�o de la tendotolo al la areno [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
. Tian anka� mi povas fari, li pensis.Kaj subteri�is,komencis �oveli & �oveladi la teron.215 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROKiam li laci�is pro la �ovelado, li revenis sur la surfa-con kaj observis sian verkon.Li vidis, ke �i estas ankora�tre diferenca de la monto.Li do denove �ovis sin sub lateron, kaj komencis denove �oveli, kompreneble refojekun la sama rezulto.Centfoje, e� milfoje li reprenis la laboron, sed liaj ver-koj fari�is kaj anka� restis �iam nur talpmontetoj.La fortostre�ojn de la Talpo observis du Paseroj de lasupro de proksima arbusto.Iu el ili diras: Stulta estas �i tiu Talpo! Se monto ne, tamen kielgranda monteto povus ja stari �i tie arbarrande, se tiumalsa�ulo, anstata� ree kaj denove rekomenci la �ove-ladon, uzus siajn fortojn por la kreo de unusola grandaverko. E� pli, se �iuj talpoj kunigus sin por la konstruo deunusola granda monto! respondis la alia.La Duviza�ulo Estas facile al vi, ekparolis eta Fi�ido en iu golfo dela malgranda mar�a lago dum krozado al la Ranidetoj.Se venas ezoko por kapti vin a� fi�aglo, vi estas ranoj;kaj se cikonio a� kolubro, tiam fi�oj.Tiel do vi �iam savi-�as. Tiel ja! respondis la malgranda Ranido, kiam216 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROili estas sataj.Sed kiam ili malsatas, okazas �uste inver-se.La malsataj ezoko kaj fi�aglo maldensigas niajn vi-cojn estiel fi�oj, kaj la malsataj cikonio kaj kolubro estielrano!La Nova BalailoLa Nova Balailo tre-tre vigle lertumis.La Maljuna nur modere, modeste. Pri ni estas proverbo, ni havas anka� famon & fanfaronis la Nova Balailo: Nova balailo bone balaas ! Vi pravas, frateto, ni scias, ja anka� ni estis iam no-vaj balailoj .Sed nur atendu, la kroniko silentos anka�pri vi, se vi maljuni�os! �ar pro la bona balaado onipovas kun la tempo anka� maljuni�i! &La mesa�o de la Rano Al zorgantoj pro aeralarmoj La Rano, veninta en la turon, li mem ne scias, kiel: de�tupo al �tupo, farinte foje pli grandan ol necese elanonelflugis tra la malfermita fenestro kaj falis.Nur post lon-ga flugado li atingis la teron, kie li kompreneble displati-�is kiel ova�o.Tiam li rekriis el la fa�ko de la morto:217 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBRO Eble estis azena�o, ke estante rano mi rampis en laturon, kaj tie plusaltante, kaj preninte pli grandan ela-non, ol necese mi elsaltis en la nokton.Sed, mi kura�asaserti: estis sa�a afero, ke dum mia tuta falado mi e� nepensis pri la morto, male, firme mi kredis, ke mi nur flu-gas & flugas, kaj mi estis feli�a, �is atinginte la teron midisplati�is!La Pelargonio Kiel feli�aj estas �i tiuj �ardenaj Floroj, suspiris laPelargonio fermita en fenestro, ili ricevas la �uindanaeron matenan, la fre�an roson frumatenan, kaj kromela tutan tagon ili povas bani�i en la vivigaj radioj de labrilanta Suno.Sed nin, malfeli�ajn Potflorojn senigaskruele je �io �i la senkora Fenestro, tra kies polvo-fumo-plenaj glasoj e� la hazarde preterpasanta krepuska lu-meto ne povas penetri; kaj aeron ni povas ricevi maksi-mume tra fingrodika aperturo, se ni ricevas tian, anka��in nur por kelkaj minutoj, por ke la temperaturo de la�ambro ne malvarmi�u. Ho, se nur �i tiu fenestro malfermi�us unu fojontage, por ke ni povu satspiri fre�an aeron, se la kruelasorto destinis nin vivi en la Fenestro! respondis la ali-aj&Kaj nun neatendite okazis io mirinda.218 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROProksimi�is la sinjorino de la domo, la mastrino de lafloroj, kaj kvaza� �i eka�dus, ekkomprenus la amaranplendon de la Pelargonioj, �i elmetis ilin �iujn unu postalia en la �ardenon, gu�te apud tiujn florojn, al kiuj ilitiel sopire malsuprenrigardadis el post la fumo-polvo-plenaj glasoj de la kruela Fenestro.La koro de la malfeli�aj Pelargonioj bategis, ilia animolevi�is.Estas ne mirinde, pri kio ja ili �is nun nur revis, pri kioili tiom sopiris: ili nun atingis.La benita Suno brilos surilin, ili havos parton el la viviga, fre�a roso frumatena,kaj povas plenspiri siajn pulmojn anka� per la sopiratapura, libera aero!Kaj tio anka� okazis la�vorte.Kaj tamen, la Pelargonioj balda� fari�is same malga-jaj, same solecaj kaj same malfeli�aj, kiel ili estis.Mak-simume ili ne plu plendis.�ar estas ja vero, ke por tio, ke floroj povu la� sia pla-�o kaj deziro prosperi, verdi, odori kaj esti feli�aj ne sufi-�as tio nun evidenti�is malfermi la fenestron, elme-ti ilin en la sunon, sed krome oni devas disbati anka�ilian Poton katene sufokantan iliajn radikojn!219 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROSa�o kaj potencoDelonge rekonante la sa�econ de la Azeno, la Leonoprenis lin al si kiel konsiliston.Kompreneble nur kun latitolo de kortega bufono .Ekde tiam la Leono procedis pri �io la� sia konsilisto.�i tiu sukceso de konsilado pli-malpli frue ebriigis laAzenon, kaj komencis konduti tre-tre impertinente al siamastro.Iun fojon eksplodis e� disputo inter ili, dum kiu laLeono interalie diris: Mi konfesas, ke ekde kiam vi estas �i tie, mi regastute la� viaj konsiloj, tamen ne pensu, ke se eldonus ti-ujn dekretojn ne mi, la Leono, kiun oni anka� timas, ilihavus anka� efikon.Por sidi sur la trono necesas la sa�o,sed sola �i ne sufi�as: anka� forto bezonatas por tio.�ar la Azeno �ajnis ne kredi tion, tiel li parolis en lasekvataga landa konsilio: Jen la okazo, ek, eldonu vi mem viajn ediktojn, kajposte ni vidos.Eble oni e� ne bezonas diri, ke �i tiun konsili�on labestoj finis per fritado, kaj sur siaj rostostangoj ili turna-dis azenviandon.220 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROResaniga fonto Pro Dio, flankiru, lasu min pasi! Mi devas rapidi.Mivolas trinkigi la Vivon suferantan je soifo, mortontansen trinko.Tiel petegis la Fonto �prucanta el la profundo �iundikan tavolon disampleksantan super lia kapo. Vi strebas, respondis tiuj, por ke oni vin ser-�u, vizitu.Ke havu famon.Vanteco estas tuto.Ni ne la-sos vin!Kaj ili ne lasis lin.Tiel devis trabarakti la malfeli�a fonto tempon tratempo, kun senlaca lukto kaj nerompebla fido pri siasankta ofico, por fine ekhavi aeron iel tra krom- kaj nei-reblaj vojoj, por fari�i Fonto por la dispono de la soifan-ta dezerta Vivo.Sed ne plu simpla, sed vere vizitata kuracfonto sek-ve de la resanigaj fortoj, kolektitaj el la multaj tra- kajenpenetritaj tertavoloj.Jen, li fari�is pli granda kaj valora: senmorta �ustepere de tiuj, kiuj iam enviis lin kaj maldeziris al li eble e�la nuran vivon221 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROLa ForumoLa a�ega �evalo, kiu jam preska� dek jarojn transporta-das apatie kun sia maljuna kunulo �iujn paka�ojn, me-blojn de la cirko, �tele enrigardis iun vesperon tra la bre-�o de la tendotolo al la areno [ Pobierz całość w formacie PDF ]
