[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Tian ankaû mi povas fari, li pensis.Kaj subteri¸is,komencis ÿoveli & ÿoveladi la teron.215 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROKiam li laci¸is pro la ÿovelado, li revenis sur la surfa-con kaj observis sian verkon.Li vidis, ke ¸i estas ankoraûtre diferenca de la monto.Li do denove ÿovis sin sub lateron, kaj komencis denove ÿoveli, kompreneble refojekun la sama rezulto.Centfoje, eç milfoje li reprenis la laboron, sed liaj ver-koj fari¸is kaj ankaû restis çiam nur talpmontetoj.La fortostreçojn de la Talpo observis du Paseroj de lasupro de proksima arbusto.Iu el ili diras: Stulta estas çi tiu Talpo! Se monto ne, tamen kielgranda monteto povus ja stari çi tie arbarrande, se tiumalsa¸ulo, anstataû ree kaj denove rekomenci la ÿove-ladon, uzus siajn fortojn por la kreo de unusola grandaverko. Eç pli, se çiuj talpoj kunigus sin por la konstruo deunusola granda monto! respondis la alia.La Duviza¸ulo Estas facile al vi, ekparolis eta Fiÿido en iu golfo dela malgranda marça lago dum krozado al la Ranidetoj.Se venas ezoko por kapti vin aû fiÿaglo, vi estas ranoj;kaj se cikonio aû kolubro, tiam fiÿoj.Tiel do vi çiam savi-¸as. Tiel ja! respondis la malgranda Ranido, kiam216 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROili estas sataj.Sed kiam ili malsatas, okazas ¸uste inver-se.La malsataj ezoko kaj fiÿaglo maldensigas niajn vi-cojn estiel fiÿoj, kaj la malsataj cikonio kaj kolubro estielrano!La Nova BalailoLa Nova Balailo tre-tre vigle lertumis.La Maljuna nur modere, modeste. Pri ni estas proverbo, ni havas ankaû famon & fanfaronis la Nova Balailo: Nova balailo bone balaas ! Vi pravas, frateto, ni scias, ja ankaû ni estis iam no-vaj balailoj .Sed nur atendu, la kroniko silentos ankaûpri vi, se vi maljuni¸os! Çar pro la bona balaado onipovas kun la tempo ankaû maljuni¸i! &La mesa¸o de la Rano Al zorgantoj pro aeralarmoj La Rano, veninta en la turon, li mem ne scias, kiel: deÿtupo al ÿtupo, farinte foje pli grandan ol necese elanonelflugis tra la malfermita fenestro kaj falis.Nur post lon-ga flugado li atingis la teron, kie li kompreneble displati-¸is kiel ovaîo.Tiam li rekriis el la faûko de la morto:217 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBRO Eble estis azenaîo, ke estante rano mi rampis en laturon, kaj tie plusaltante, kaj preninte pli grandan ela-non, ol necese mi elsaltis en la nokton.Sed, mi kura¸asaserti: estis sa¸a afero, ke dum mia tuta falado mi eç nepensis pri la morto, male, firme mi kredis, ke mi nur flu-gas & flugas, kaj mi estis feliça, ¸is atinginte la teron midisplati¸is!La Pelargonio Kiel feliçaj estas çi tiuj ¯ardenaj Floroj, suspiris laPelargonio fermita en fenestro, ili ricevas la ¸uindanaeron matenan, la freÿan roson frumatenan, kaj kromela tutan tagon ili povas bani¸i en la vivigaj radioj de labrilanta Suno.Sed nin, malfeliçajn Potflorojn senigaskruele je çio çi la senkora Fenestro, tra kies polvo-fumo-plenaj glasoj eç la hazarde preterpasanta krepuska lu-meto ne povas penetri; kaj aeron ni povas ricevi maksi-mume tra fingrodika aperturo, se ni ricevas tian, ankaû¸in nur por kelkaj minutoj, por ke la temperaturo de laçambro ne malvarmi¸u. Ho, se nur çi tiu fenestro malfermi¸us unu fojontage, por ke ni povu satspiri freÿan aeron, se la kruelasorto destinis nin vivi en la Fenestro! respondis la ali-aj&Kaj nun neatendite okazis io mirinda.218 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROProksimi¸is la sinjorino de la domo, la mastrino de lafloroj, kaj kvazaû ÿi ekaûdus, ekkomprenus la amaranplendon de la Pelargonioj, ÿi elmetis ilin çiujn unu postalia en la ¸ardenon, guÿte apud tiujn florojn, al kiuj ilitiel sopire malsuprenrigardadis el post la fumo-polvo-plenaj glasoj de la kruela Fenestro.La koro de la malfeliçaj Pelargonioj bategis, ilia animolevi¸is.Estas ne mirinde, pri kio ja ili ¸is nun nur revis, pri kioili tiom sopiris: ili nun atingis.La benita Suno brilos surilin, ili havos parton el la viviga, freÿa roso frumatena,kaj povas plenspiri siajn pulmojn ankaû per la sopiratapura, libera aero!Kaj tio ankaû okazis laûvorte.Kaj tamen, la Pelargonioj baldaû fari¸is same malga-jaj, same solecaj kaj same malfeliçaj, kiel ili estis.Mak-simume ili ne plu plendis.Çar estas ja vero, ke por tio, ke floroj povu laû sia pla-ço kaj deziro prosperi, verdi, odori kaj esti feliçaj ne sufi-ças tio nun evidenti¸is malfermi la fenestron, elme-ti ilin en la sunon, sed krome oni devas disbati ankaûilian Poton katene sufokantan iliajn radikojn!219 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROSa¸o kaj potencoDelonge rekonante la sa¸econ de la Azeno, la Leonoprenis lin al si kiel konsiliston.Kompreneble nur kun latitolo de kortega bufono .Ekde tiam la Leono procedis pri çio laû sia konsilisto.Çi tiu sukceso de konsilado pli-malpli frue ebriigis laAzenon, kaj komencis konduti tre-tre impertinente al siamastro.Iun fojon eksplodis eç disputo inter ili, dum kiu laLeono interalie diris: Mi konfesas, ke ekde kiam vi estas çi tie, mi regastute laû viaj konsiloj, tamen ne pensu, ke se eldonus ti-ujn dekretojn ne mi, la Leono, kiun oni ankaû timas, ilihavus ankaû efikon.Por sidi sur la trono necesas la sa¸o,sed sola ¸i ne sufiças: ankaû forto bezonatas por tio.Çar la Azeno ÿajnis ne kredi tion, tiel li parolis en lasekvataga landa konsilio: Jen la okazo, ek, eldonu vi mem viajn ediktojn, kajposte ni vidos.Eble oni eç ne bezonas diri, ke çi tiun konsili¸on labestoj finis per fritado, kaj sur siaj rostostangoj ili turna-dis azenviandon.220 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROResaniga fonto Pro Dio, flankiru, lasu min pasi! Mi devas rapidi.Mivolas trinkigi la Vivon suferantan je soifo, mortontansen trinko.Tiel petegis la Fonto ÿprucanta el la profundo çiundikan tavolon disampleksantan super lia kapo. Vi strebas, respondis tiuj, por ke oni vin ser-çu, vizitu.Ke havu famon.Vanteco estas tuto.Ni ne la-sos vin!Kaj ili ne lasis lin.Tiel devis trabarakti la malfeliça fonto tempon tratempo, kun senlaca lukto kaj nerompebla fido pri siasankta ofico, por fine ekhavi aeron iel tra krom- kaj nei-reblaj vojoj, por fari¸i Fonto por la dispono de la soifan-ta dezerta Vivo.Sed ne plu simpla, sed vere vizitata kuracfonto sek-ve de la resanigaj fortoj, kolektitaj el la multaj tra- kajenpenetritaj tertavoloj.Jen, li fari¸is pli granda kaj valora: senmorta ¸ustepere de tiuj, kiuj iam enviis lin kaj maldeziris al li eble eçla nuran vivon221 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROLa ForumoLa a¸ega çevalo, kiu jam preskaû dek jarojn transporta-das apatie kun sia maljuna kunulo çiujn pakaîojn, me-blojn de la cirko, ÿtele enrigardis iun vesperon tra la bre-ço de la tendotolo al la areno [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
. Tian ankaû mi povas fari, li pensis.Kaj subteri¸is,komencis ÿoveli & ÿoveladi la teron.215 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROKiam li laci¸is pro la ÿovelado, li revenis sur la surfa-con kaj observis sian verkon.Li vidis, ke ¸i estas ankoraûtre diferenca de la monto.Li do denove ÿovis sin sub lateron, kaj komencis denove ÿoveli, kompreneble refojekun la sama rezulto.Centfoje, eç milfoje li reprenis la laboron, sed liaj ver-koj fari¸is kaj ankaû restis çiam nur talpmontetoj.La fortostreçojn de la Talpo observis du Paseroj de lasupro de proksima arbusto.Iu el ili diras: Stulta estas çi tiu Talpo! Se monto ne, tamen kielgranda monteto povus ja stari çi tie arbarrande, se tiumalsa¸ulo, anstataû ree kaj denove rekomenci la ÿove-ladon, uzus siajn fortojn por la kreo de unusola grandaverko. Eç pli, se çiuj talpoj kunigus sin por la konstruo deunusola granda monto! respondis la alia.La Duviza¸ulo Estas facile al vi, ekparolis eta Fiÿido en iu golfo dela malgranda marça lago dum krozado al la Ranidetoj.Se venas ezoko por kapti vin aû fiÿaglo, vi estas ranoj;kaj se cikonio aû kolubro, tiam fiÿoj.Tiel do vi çiam savi-¸as. Tiel ja! respondis la malgranda Ranido, kiam216 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROili estas sataj.Sed kiam ili malsatas, okazas ¸uste inver-se.La malsataj ezoko kaj fiÿaglo maldensigas niajn vi-cojn estiel fiÿoj, kaj la malsataj cikonio kaj kolubro estielrano!La Nova BalailoLa Nova Balailo tre-tre vigle lertumis.La Maljuna nur modere, modeste. Pri ni estas proverbo, ni havas ankaû famon & fanfaronis la Nova Balailo: Nova balailo bone balaas ! Vi pravas, frateto, ni scias, ja ankaû ni estis iam no-vaj balailoj .Sed nur atendu, la kroniko silentos ankaûpri vi, se vi maljuni¸os! Çar pro la bona balaado onipovas kun la tempo ankaû maljuni¸i! &La mesa¸o de la Rano Al zorgantoj pro aeralarmoj La Rano, veninta en la turon, li mem ne scias, kiel: deÿtupo al ÿtupo, farinte foje pli grandan ol necese elanonelflugis tra la malfermita fenestro kaj falis.Nur post lon-ga flugado li atingis la teron, kie li kompreneble displati-¸is kiel ovaîo.Tiam li rekriis el la faûko de la morto:217 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBRO Eble estis azenaîo, ke estante rano mi rampis en laturon, kaj tie plusaltante, kaj preninte pli grandan ela-non, ol necese mi elsaltis en la nokton.Sed, mi kura¸asaserti: estis sa¸a afero, ke dum mia tuta falado mi eç nepensis pri la morto, male, firme mi kredis, ke mi nur flu-gas & flugas, kaj mi estis feliça, ¸is atinginte la teron midisplati¸is!La Pelargonio Kiel feliçaj estas çi tiuj ¯ardenaj Floroj, suspiris laPelargonio fermita en fenestro, ili ricevas la ¸uindanaeron matenan, la freÿan roson frumatenan, kaj kromela tutan tagon ili povas bani¸i en la vivigaj radioj de labrilanta Suno.Sed nin, malfeliçajn Potflorojn senigaskruele je çio çi la senkora Fenestro, tra kies polvo-fumo-plenaj glasoj eç la hazarde preterpasanta krepuska lu-meto ne povas penetri; kaj aeron ni povas ricevi maksi-mume tra fingrodika aperturo, se ni ricevas tian, ankaû¸in nur por kelkaj minutoj, por ke la temperaturo de laçambro ne malvarmi¸u. Ho, se nur çi tiu fenestro malfermi¸us unu fojontage, por ke ni povu satspiri freÿan aeron, se la kruelasorto destinis nin vivi en la Fenestro! respondis la ali-aj&Kaj nun neatendite okazis io mirinda.218 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROProksimi¸is la sinjorino de la domo, la mastrino de lafloroj, kaj kvazaû ÿi ekaûdus, ekkomprenus la amaranplendon de la Pelargonioj, ÿi elmetis ilin çiujn unu postalia en la ¸ardenon, guÿte apud tiujn florojn, al kiuj ilitiel sopire malsuprenrigardadis el post la fumo-polvo-plenaj glasoj de la kruela Fenestro.La koro de la malfeliçaj Pelargonioj bategis, ilia animolevi¸is.Estas ne mirinde, pri kio ja ili ¸is nun nur revis, pri kioili tiom sopiris: ili nun atingis.La benita Suno brilos surilin, ili havos parton el la viviga, freÿa roso frumatena,kaj povas plenspiri siajn pulmojn ankaû per la sopiratapura, libera aero!Kaj tio ankaû okazis laûvorte.Kaj tamen, la Pelargonioj baldaû fari¸is same malga-jaj, same solecaj kaj same malfeliçaj, kiel ili estis.Mak-simume ili ne plu plendis.Çar estas ja vero, ke por tio, ke floroj povu laû sia pla-ço kaj deziro prosperi, verdi, odori kaj esti feliçaj ne sufi-ças tio nun evidenti¸is malfermi la fenestron, elme-ti ilin en la sunon, sed krome oni devas disbati ankaûilian Poton katene sufokantan iliajn radikojn!219 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROSa¸o kaj potencoDelonge rekonante la sa¸econ de la Azeno, la Leonoprenis lin al si kiel konsiliston.Kompreneble nur kun latitolo de kortega bufono .Ekde tiam la Leono procedis pri çio laû sia konsilisto.Çi tiu sukceso de konsilado pli-malpli frue ebriigis laAzenon, kaj komencis konduti tre-tre impertinente al siamastro.Iun fojon eksplodis eç disputo inter ili, dum kiu laLeono interalie diris: Mi konfesas, ke ekde kiam vi estas çi tie, mi regastute laû viaj konsiloj, tamen ne pensu, ke se eldonus ti-ujn dekretojn ne mi, la Leono, kiun oni ankaû timas, ilihavus ankaû efikon.Por sidi sur la trono necesas la sa¸o,sed sola ¸i ne sufiças: ankaû forto bezonatas por tio.Çar la Azeno ÿajnis ne kredi tion, tiel li parolis en lasekvataga landa konsilio: Jen la okazo, ek, eldonu vi mem viajn ediktojn, kajposte ni vidos.Eble oni eç ne bezonas diri, ke çi tiun konsili¸on labestoj finis per fritado, kaj sur siaj rostostangoj ili turna-dis azenviandon.220 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROResaniga fonto Pro Dio, flankiru, lasu min pasi! Mi devas rapidi.Mivolas trinkigi la Vivon suferantan je soifo, mortontansen trinko.Tiel petegis la Fonto ÿprucanta el la profundo çiundikan tavolon disampleksantan super lia kapo. Vi strebas, respondis tiuj, por ke oni vin ser-çu, vizitu.Ke havu famon.Vanteco estas tuto.Ni ne la-sos vin!Kaj ili ne lasis lin.Tiel devis trabarakti la malfeliça fonto tempon tratempo, kun senlaca lukto kaj nerompebla fido pri siasankta ofico, por fine ekhavi aeron iel tra krom- kaj nei-reblaj vojoj, por fari¸i Fonto por la dispono de la soifan-ta dezerta Vivo.Sed ne plu simpla, sed vere vizitata kuracfonto sek-ve de la resanigaj fortoj, kolektitaj el la multaj tra- kajenpenetritaj tertavoloj.Jen, li fari¸is pli granda kaj valora: senmorta ¸ustepere de tiuj, kiuj iam enviis lin kaj maldeziris al li eble eçla nuran vivon221 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROLa ForumoLa a¸ega çevalo, kiu jam preskaû dek jarojn transporta-das apatie kun sia maljuna kunulo çiujn pakaîojn, me-blojn de la cirko, ÿtele enrigardis iun vesperon tra la bre-ço de la tendotolo al la areno [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]