[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wynosi ona sto dwadzieścia funtów.Z własnej kieszeni pozwoliłsobie dołożyć jeszcze pięćdziesiąt funtów na pokrycie kosztów prze-lotu klasą turystyczną i ponadto coś na nieprzewidziane wydatki.Cała suma wypłacona jest w markach, żeby nie było problemu zwymianą.Kurt uśmiechnął się wyczekująco, spodziewając się ode mniepodziękowania i gratulacji, że okazał się tak sprawny i szczodry.Zapewne stropił go wyraz nieskrywanej grozy na mojej twarzy, gdyżpodjął z pośpiechem: Przede wszystkim mam się nie martwić.Tenieszczęśliwe wypadki zdarzają się w życiu.Są bolesne i zakłócająporządek.On sam czuje się zrozpaczony, że tak szczęśliwy związek,jeden z najszczęśliwszych, jakich doświadczył, dobiega końca.Aniestety jest to nieuniknione.I dodał na zakończenie, że spodziewasię, że ja to zrozumiem.Skinęłam głową i podniosłam się.Wzięłam kopertę, spojrzałampo raz ostatni na złote włosy, na usta, które kochałam, na silne ra-miona i czując, że zbiera mi się na łzy, prędko wyszłam z pokoju icicho zamknęłam za sobą drzwi.Zanim spotkałam Kurta, byłam ptakiem o jednym przetrąconymskrzydle.Teraz postrzelono mnie w drugie. VI Na zachód, dziewczyno!W końcu sierpnia, kiedy się to wszystko wydarzyło, Z�rich byłtaki wesoły, jak tylko może być to posępne miasto.Przejrzysta, lo-dowcowa toń jeziora cała jaskrawiła się od żaglówek i narciarzywodnych, plaże miejskie były nabite złocistymi ciałami kąpiącychsię, a na ponurym Bahnhofplatzu i będącej dumą tego miasta Bahn-hofstrasse roiło się od Jugend z plecakami, mającej coś do roboty wgórach.Zdrowa i uładzona atmosfera tego karnawału działała mi nazszarpane nerwy i wypełniała moje zbolałe serce pomieszanymuczuciem lęku.Oto życie widziane oczyma Kurta: Naturfreude,prosta egzystencja prostych zwierząt.On i ja dzieliliśmy z sobą tenrodzaj życia i na pozór to było dobre.Jednak czupryna blond, jasneoko i opalenizna nie sięgają głębiej niż makijaż na twarzy kobiety.Po prostu inny rodzaj powierzchownego blichtru.Oczywiście tobanalna refleksja, ale teraz, nabrawszy się tak samo na światowośćDereka i na samodział Kurta, gotowa już byłam stracić zaufanie dokażdego mężczyzny.Nie dlatego, abym się spodziewała, że Kurt czyDerek ożeni się ze mną.Spodziewałam się tylko łagodności i tego,że jeden i drugi zachowa się zgodnie z tym idiotycznym określe-niem: jak gentleman, że będą dla mnie gentle: dobrzy i delikatni, takjak ja (tak mi się wydaje) byłam dla nich.I stąd, oczywiście, całykłopot.Byłam dla nich za dobra, za uległa i dogadzająca.Pragnęłamsprawiać im przyjemność (i sobie też, ale to było na drugim planie) iwłaśnie to umieściło mnie w kategorii łatwej zdobyczy, mięsa i tyle,na stracenie.No i koniec z tym! Od tej pory będę brać, a nie dawać.Zwiat pokazał mi zęby.Teraz ja mu pokażę.Miałam jeszcze mlekopod nosem.Teraz wyschło.Wysunęłam stanowczo podbródek jak porządna mała Kanadyjka (no, względnie porządna mała Kanadyjka)i nauczywszy się już dostawać w kość, postanowiłam, że dla odmia-ny teraz ja będę dawała w kość.Sprawa mojej aborcji, mówiąc po prostu, dostarczyła mi niezłejzaprawy do nowej roli.Konsjerżka w moim hotelu przyjrzała mi siędoświadczonym, bywałym okiem wszystkich konsjerżek i oznajmiła,że lekarz hotelowy jest na urlopie, ale znajdzie się inny lekarz, taksamo kompetentny.(Wiedziała? Czy domyślała się?).Dr S�sskindzbadał mnie i zapytał, czy mam dosyć pieniędzy.Kiedy odpowie-działam, że owszem, wydawał się rozczarowany.Ginekolog nieowijał w bawełnę.Miał chatkę za miastem.Hotele w Z�richu sątakie drogie.Czy nie chciałabym trochę odpocząć przed operacją?Popatrzyłam na niego kamiennym wzrokiem i powiedziałam, żekonsul brytyjski, który jest moim wujkiem, zaprosił mnie do rekon-walescencji w rodzinie i czy mogłabym udać się do kliniki natych-miast.To on polecił mi dra S�sskinda.Herr Doktor Braunschweigzna z pewnością konsula?Moje hokus-pokus było w sam raz.Wygłosiłam je w mój nowy,stanowczy sposób, a zagrywkę tę wymyśliłam zawczasu.W szkłacho podwójnej ogniskowej pojawiło się zaskoczenie.Posypały siężarliwie chłodne wyjaśnienia i zatelefonowano czym prędzej dokliniki.Ach tak, w porządku.Jutro po południu.Tylko z tym, co mipotrzebne na noc.Zabieg okazał się właśnie tak dotkliwy psychicznie i tak bezbole-sny fizycznie, jak się spodziewałam, i trzy dni pózniej byłam już zpowrotem w hotelu.Zdecydowałam się.Poleciałam z powrotem doAnglii, zatrzymałam się w nowym kolistym Ariel Hotelu koło portulotniczego w Londynie, dopóki nie pozbyłam się moich nielicznychruchomości i nie uregulowałam rachunków, po czym umówiłam sięz najbliższym przedstawicielem od skuterów Vespa na Hammers-mith i wybrałam się do niego. Postanowiłam wyruszyć całkiem sama, co najmniej na rok, iprzyjrzeć się drugiej połowie świata.Londyn już zaliczyłam.Zyciew nim przyłożyło mi ostro z lewej, z prawej, aż zamroczyło mnie inogi się uginały pode mną.Uznałam, że nie tu jest moje miejsce.Niemogłam zrozumieć wyrafinowanego świata, w którym obracał sięDerek, i nie potrafiłam się uporać z kliniczną, zimno patrzącą, no-woczesną miłością , jaką zaofiarował mi Kurt.To dlatego, powie-działam sobie, że mam za dużo serca .%7ładen z tych dwóch niepotrzebował mojego serca, chcieli tylko mojego ciała.Fakt, iż odwo-łałam się do tego odwiecznego jęku kobiety porzuconej, aby wytłu-maczyć sobie, dlaczego nie potrafiłam żadnego z tych mężczyznutrzymać, stanowił (co pózniej sobie uświadomiłam) ważniejszyklucz do poniesionych przeze mnie klęsk niż cały ten problem ser-ca .Prawda była taka, że okazałam się po prostu zbyt naiwna i pro-sta, by przetrwać w dżungli wielkiego miasta.Stanowiłam zbyt łatwązdobycz dla drapieżców.W ogóle byłam zbyt kanadyjska , żeby sięprzeciwstawić Europie [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.Wynosi ona sto dwadzieścia funtów.Z własnej kieszeni pozwoliłsobie dołożyć jeszcze pięćdziesiąt funtów na pokrycie kosztów prze-lotu klasą turystyczną i ponadto coś na nieprzewidziane wydatki.Cała suma wypłacona jest w markach, żeby nie było problemu zwymianą.Kurt uśmiechnął się wyczekująco, spodziewając się ode mniepodziękowania i gratulacji, że okazał się tak sprawny i szczodry.Zapewne stropił go wyraz nieskrywanej grozy na mojej twarzy, gdyżpodjął z pośpiechem: Przede wszystkim mam się nie martwić.Tenieszczęśliwe wypadki zdarzają się w życiu.Są bolesne i zakłócająporządek.On sam czuje się zrozpaczony, że tak szczęśliwy związek,jeden z najszczęśliwszych, jakich doświadczył, dobiega końca.Aniestety jest to nieuniknione.I dodał na zakończenie, że spodziewasię, że ja to zrozumiem.Skinęłam głową i podniosłam się.Wzięłam kopertę, spojrzałampo raz ostatni na złote włosy, na usta, które kochałam, na silne ra-miona i czując, że zbiera mi się na łzy, prędko wyszłam z pokoju icicho zamknęłam za sobą drzwi.Zanim spotkałam Kurta, byłam ptakiem o jednym przetrąconymskrzydle.Teraz postrzelono mnie w drugie. VI Na zachód, dziewczyno!W końcu sierpnia, kiedy się to wszystko wydarzyło, Z�rich byłtaki wesoły, jak tylko może być to posępne miasto.Przejrzysta, lo-dowcowa toń jeziora cała jaskrawiła się od żaglówek i narciarzywodnych, plaże miejskie były nabite złocistymi ciałami kąpiącychsię, a na ponurym Bahnhofplatzu i będącej dumą tego miasta Bahn-hofstrasse roiło się od Jugend z plecakami, mającej coś do roboty wgórach.Zdrowa i uładzona atmosfera tego karnawału działała mi nazszarpane nerwy i wypełniała moje zbolałe serce pomieszanymuczuciem lęku.Oto życie widziane oczyma Kurta: Naturfreude,prosta egzystencja prostych zwierząt.On i ja dzieliliśmy z sobą tenrodzaj życia i na pozór to było dobre.Jednak czupryna blond, jasneoko i opalenizna nie sięgają głębiej niż makijaż na twarzy kobiety.Po prostu inny rodzaj powierzchownego blichtru.Oczywiście tobanalna refleksja, ale teraz, nabrawszy się tak samo na światowośćDereka i na samodział Kurta, gotowa już byłam stracić zaufanie dokażdego mężczyzny.Nie dlatego, abym się spodziewała, że Kurt czyDerek ożeni się ze mną.Spodziewałam się tylko łagodności i tego,że jeden i drugi zachowa się zgodnie z tym idiotycznym określe-niem: jak gentleman, że będą dla mnie gentle: dobrzy i delikatni, takjak ja (tak mi się wydaje) byłam dla nich.I stąd, oczywiście, całykłopot.Byłam dla nich za dobra, za uległa i dogadzająca.Pragnęłamsprawiać im przyjemność (i sobie też, ale to było na drugim planie) iwłaśnie to umieściło mnie w kategorii łatwej zdobyczy, mięsa i tyle,na stracenie.No i koniec z tym! Od tej pory będę brać, a nie dawać.Zwiat pokazał mi zęby.Teraz ja mu pokażę.Miałam jeszcze mlekopod nosem.Teraz wyschło.Wysunęłam stanowczo podbródek jak porządna mała Kanadyjka (no, względnie porządna mała Kanadyjka)i nauczywszy się już dostawać w kość, postanowiłam, że dla odmia-ny teraz ja będę dawała w kość.Sprawa mojej aborcji, mówiąc po prostu, dostarczyła mi niezłejzaprawy do nowej roli.Konsjerżka w moim hotelu przyjrzała mi siędoświadczonym, bywałym okiem wszystkich konsjerżek i oznajmiła,że lekarz hotelowy jest na urlopie, ale znajdzie się inny lekarz, taksamo kompetentny.(Wiedziała? Czy domyślała się?).Dr S�sskindzbadał mnie i zapytał, czy mam dosyć pieniędzy.Kiedy odpowie-działam, że owszem, wydawał się rozczarowany.Ginekolog nieowijał w bawełnę.Miał chatkę za miastem.Hotele w Z�richu sątakie drogie.Czy nie chciałabym trochę odpocząć przed operacją?Popatrzyłam na niego kamiennym wzrokiem i powiedziałam, żekonsul brytyjski, który jest moim wujkiem, zaprosił mnie do rekon-walescencji w rodzinie i czy mogłabym udać się do kliniki natych-miast.To on polecił mi dra S�sskinda.Herr Doktor Braunschweigzna z pewnością konsula?Moje hokus-pokus było w sam raz.Wygłosiłam je w mój nowy,stanowczy sposób, a zagrywkę tę wymyśliłam zawczasu.W szkłacho podwójnej ogniskowej pojawiło się zaskoczenie.Posypały siężarliwie chłodne wyjaśnienia i zatelefonowano czym prędzej dokliniki.Ach tak, w porządku.Jutro po południu.Tylko z tym, co mipotrzebne na noc.Zabieg okazał się właśnie tak dotkliwy psychicznie i tak bezbole-sny fizycznie, jak się spodziewałam, i trzy dni pózniej byłam już zpowrotem w hotelu.Zdecydowałam się.Poleciałam z powrotem doAnglii, zatrzymałam się w nowym kolistym Ariel Hotelu koło portulotniczego w Londynie, dopóki nie pozbyłam się moich nielicznychruchomości i nie uregulowałam rachunków, po czym umówiłam sięz najbliższym przedstawicielem od skuterów Vespa na Hammers-mith i wybrałam się do niego. Postanowiłam wyruszyć całkiem sama, co najmniej na rok, iprzyjrzeć się drugiej połowie świata.Londyn już zaliczyłam.Zyciew nim przyłożyło mi ostro z lewej, z prawej, aż zamroczyło mnie inogi się uginały pode mną.Uznałam, że nie tu jest moje miejsce.Niemogłam zrozumieć wyrafinowanego świata, w którym obracał sięDerek, i nie potrafiłam się uporać z kliniczną, zimno patrzącą, no-woczesną miłością , jaką zaofiarował mi Kurt.To dlatego, powie-działam sobie, że mam za dużo serca .%7ładen z tych dwóch niepotrzebował mojego serca, chcieli tylko mojego ciała.Fakt, iż odwo-łałam się do tego odwiecznego jęku kobiety porzuconej, aby wytłu-maczyć sobie, dlaczego nie potrafiłam żadnego z tych mężczyznutrzymać, stanowił (co pózniej sobie uświadomiłam) ważniejszyklucz do poniesionych przeze mnie klęsk niż cały ten problem ser-ca .Prawda była taka, że okazałam się po prostu zbyt naiwna i pro-sta, by przetrwać w dżungli wielkiego miasta.Stanowiłam zbyt łatwązdobycz dla drapieżców.W ogóle byłam zbyt kanadyjska , żeby sięprzeciwstawić Europie [ Pobierz całość w formacie PDF ]
