Genet Jean Zakochany jeniec

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Duchowe upojenie i rodzaj wielkoduszności pozwala poganinowi traktować każdąrzecz z takim samym szacunkiem jak wszystkie inne rzeczy, także siebie samego, bez poczucianiższości.Traktować.Być może kontemplować.Z pewnością przypisuję pogaństwu rzeczy,których w nim nie ma, i zdaje się, że w linijkach powyżej mylę je z animizmem.Wspominając tęceremonię, mówię, z jakiej wyszedłem jaskini, w jakiej jaskini za sprawą przelotnej emocjiczasem się znajduję.W Revue d �tudes palestiniennes 10 chciałem pokazać, co pozostało z Sabry i Szatili potrzech nocach, które spędzili w nich falangiści11.Ukrzyżowano tam jakąś kobietę, która jeszczeżyła.Widziałem jej ciało, z rozłożonymi rękami, oblepione przez muchy, ale zwłaszcza nadziesięciu kikutach u obu dłoni: bo czerniło je dziesięć skrzepów zastygłej krwi; obcięli jejostatnie człony palców, phalanges, stąd wzięli nazwę, myślałem.W tej chwili i w tym miejscu, wSzatili, 19 września 1982, od razu wydało mi się, że ten czyn był wynikiem zabawy.Obcinaćpalce sekatorem myślę o ogrodniku uszczkującym pędy cisu ci falangiści figlarze to przecieżtylko weseli ogrodnicy, przekształcający park angielski we francuski.To pierwsze wrażenieulotniło się, gdy tylko zdołałem ochłonąć, i przeżyłem w myślach całkiem inną scenę.Nieprzycina się bez powodu gałęzi ani palców.Gdy kobiety usłyszały salwy z karabinów, przezzamknięte okna, choć o wybitych szybach, kiedy zobaczyły, że obóz zapala się od świetlistychrac, poczuły się jak myszy schwytane w pułapkę.Zawartość szkatułek z pierścionkamiwylądowała na stołach.Jak zwinnie wciąga się rękawiczki na wielką uroczystość, która nie możeczekać, tak kobiety wsunęły pierścionki na palce obu dłoni także na kciuki może nawet popięć czy sześć pierścionków na jeden.Czy tak próbowały uciekać, całe pokryte złotem? Jedna znich, wierząc, że kupi współczucie pijanego żołnierza, ściągnęła ze wskazującego palca tandetnypierścień z fałszywym szafirem.Falangista, już pijany, lecz bardziej upojony widokiembłyskotek, żeby nie tracić czasu nożem (lub znalezionym przy domu sekatorem) obciął palce, poczym włożył je do kieszeni spodni.Pierre Dżumajjil został przyjęty w Berlinie przez Adolfa Hitlera.Po tym, co zobaczył tych młodych muskularnych blondynów w brunatnych koszulach zdecydował: będzie miałwłasną milicję, złożoną początkowo z członków drużyny piłkarskiej.Był chrześcijaninem, aleLibańczykiem, i kpiono z niego w środowisku chrześcijan, dla których siła mogła się wiązaćwyłącznie z pieniędzmi.Docinki maronitów sprawiły, że Pierre i jego syn Baszir od razusprzymierzyli się z Izraelczykami, a falangiści zaczęli przejawiać okrucieństwo, będące wyrazemsiły, bardziej tutaj skuteczne nizli sama siła.Ani Pierre, ani jego syn nie potrafiliby rządzić,gdyby silny protektor nie osłaniał im boków: był to Izrael; tak jak okrucieństwo Izraela miałoswojego protektora: USA.Toteż lepiej znałem falangistów, którzy całowali złoty krzyżyk na piersiach, przyciskalido ust wiszący na złotym łańcuszku medalik z Dziewicą, nie mogli oderwać mięsistych warg oddłoni Patriarchy, gdy ten masturbował nabożnie drzewce pozłacanego pastorału.Otworzyłem oczy i uniosłem głowę, by utkwić wzrok w Realnej Obecności ,monstrancji, w której objawiał się w całym luksusie, pokornie acz nieustraszenie, chleb.Kościół, ileż ludzkich katastrof&Konie, muzułmańskie wierzchowce pędziły galopem.Czyżby uciekali? W ślad za opatemweszliśmy do kaplicy.Czarna Madonna i jej negroidalny Jezus znów przybrali pozy, ale czyegzaltacja, która mnie ogarnęła w tym dniu Zielonych Zwiątek, doszłaby do głosu, gdybym wBarcelonie nie zabrał do taksówki pewnego dwudziestoletniego Marokańczyka, którytowarzyszył mi podczas całego obrządku? Ten pierwszy pocałunek złożony przy ołtarzu kościołaprzez opata, który rozmnożył się jak chleby rozdawane przez Nazareńczyka nad brzegiemjeziora, pierwszy pocałunek, mający powab korony kwiatu gubiącego płatki, gdy każdy zpłatków ma powab pierwszego pocałunku, przypomina mi pocałunki składane na policzkachszesnastu członków starszyzny przez wodza pewnego plemienia nomadów. Każdemu wedle zasług.A najznamienitszym z szesnastu mógł być właśnie ten, któryotrzymał tylko jeden pocałunek.Ponieważ nie wiedziałem nic, nie rozumiałem znaczenia tejprogresji: może ten jeden pocałunek był znakiem najwyższej czci, okazywanej stopniowo, odszesnastu do tego Jedynego?W styczniu 1971 roku, to znaczy cztery miesiące po Czarnym Wrześniu, na krótko przedświtem trzy grupy fedainów po forsownym marszu, gdyż zmieniały bazę, śpiewały, wtórującsobie ze wzgórz [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki