[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Te igitur początkowe słowa Kanonu Mszy, odmawiane przez kapłanabezpośrednio po Sanctus i Benedictus.Temporale część kalendarza i ksiąg liturgicznych, zawierająca materiałliturgiczny dotyczący obchodów okresów roku kościelnego (w znacznej mierzewyłączająca święta świętych Pańskich); czasami określana jako proprium detempore.Przeciwieństwo sanctorale (patrz Rozdział 3).Tenebrae łacińskie ciemności"; określenie stosowane w odniesieniu donocnego Oficjum Matutinum (oraz następujących po nim Laudes) podczasuroczystego Triduum, kiedy miało miejsce ceremonialne wygaszanie świec(patrz Rozdział 9).Tercja druga z mniejszych Godzin w ramach Oficjum, dosłownie: odprawianao trzeciej godzinie dnia" (patrz Rozdział 6).Ton formuła melodyczna stosowana w śpiewie dużej liczby pozycji różnegorodzaju (np.ton psalmowy, ton ewangeliczny, ton do kolekt).Tonariusz samodzielna księga lub część większej księgi liturgicznej, którazawierała wskazówki dotyczące zastosowania repertuaru antyfonalnego oraztonów psalmowych w kontekście klasyfikacji modalnej (patrz Rozdział 4).Tonus peregrinus łacińskie ton wędrowny"; jedyny ton psalmowy z dwomadzwiękami recytacyjnymi, po jednym dla każdej połowy wersu.Ton tentradycyjnie związany jest z Psalmem 113.Tractus śpiew chorałowy wykonywany w miejsce Alleluja podczas Mszy (tj.poGraduale), szczególnie w okresie pokutnym od Siedemdziesiątnicy do zakoń�czenia Wielkiego Tygodnia oraz w Mszach za zmarłych; rodzaj opracowania(przekomponowany zestaw) wersów psalmowych bez refrenu (zob.hasłoPsalmodia prosta oraz Rozdziały 5 i 7).Transept poprzeczna część budynku kościelnego zbudowanego na planiekrzyża, znajdująca się na wschodnim końcu nawy; dwa skrzydła (ramiona)znajdujące się po dwóch stronach miejsca przecięcia określane są niezależniejako transepty: północny i południowy.327 SAOWNICZEK POJ KOZCIELNYCH I LITURGICZNYCHTriduum często Sacrum Triduum, łacińskie trzy święte dni"; trzy dni przedWielkanocą, w których Kościół wspomina ustanowienie Eucharystii (WielkiCzwartek), ukrzyżowanie Chrystusa (Wielki Piątek) i spoczywanie Chrystusaw grobie (Wielka Sobota) (patrz Rozdział 9).Triforium drugi poziom arkad (często bez okien) w nawie (i chórze) budynkukościelnego ponad głównym sklepieniem łukowym i pod rzędem okienczęsto na wysokości dachu nawy głównej.Trina oratio forma trzyczęściowej modlitwy, opartej na tekście psalmówpokutnych i odmawianej najczęściej prywatnie.Trop średniowieczny tekst, tekst i melodia, albo melodia wstawiona doistniejącego śpiewu chorałowego, szczególnie w ramach ordinarium i propriummissae; z reguły przeznaczony do solowego wykonania.Tropy stanowiłyszeroko rozpowszechniony i liczny repertuar.Troparium samodzielna księga lub część antyfonarza, kancjonału lub mszału,zawierająca tropy i sekwencje (patrz Rozdział 4).Trójca Przenajświętsza Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Zwięty trzy Osoby,ale jeden Bóg.Centralny obiekt wiary Kościoła chrześcijańskiego.Trójcy Przenajświętszej Zwięto niedziela po Zesłaniu Ducha Zwiętego,obchodzona jako święto Trójcy Przenajświętszej od średniowiecza (zatwierdzo�ne w 1334 roku).Trybularz (kadzielnica) ceremonialne naczynie (przykryta czara zawieszonana metalowych łańcuchach), w której spalane są węgiel i kadzidło.Trydencki odnoszący się do Trydentu, tj.XVI-wiecznego Soboru w Trydencie.Termin stosowany w odniesieniu do zreformowanego Kościoła rzymskiegoi jego liturgii od końca XVI wieku do czasu Soboru Watykańskiego II(1962-1965); stąd: obrządek trydencki, Brewiarz trydencki, Mszał trydencki(patrz Rozdział 10).Trzech Króli święto (Epifania) uroczystość Objawienia Pańskiego przypa�dająca 6 stycznia.Tunika zewnętrzna szata liturgiczna zakładana przez subdiakona do Mszy;podobna do dalmatyki (ale nieco prostsza).Tyryferariusz asystujący głównemu celebransowi, niosący kadzielnicę (i ko�łyszący nią), zwłaszcza podczas Mszy i procesji.Uroczysty przymiotnik stosowany na określenie obchodów liturgicznychposiadających dla wyrażenia ich ważności najbardziej kunsztowny rytuałi ceremoniał.Venite łacińskie przyjdzcie"; pierwsze słowo Psalmu 94, śpiewanego w częścipoczątkowej Matutinum jako część invitatorium.Wers 1) podstawowa jednostka psalmu lub kantyku, podzielona cezurą na dwieczęści; 2) fragment solowy w ramach śpiewu chorałowego, szczególnie śpiewuresponsorialnego (np.responsorium w Matutinum, Graduał i Alleluja w Mszy).Werset 1) pierwsza część krótkiego dialogu wypowiadana przez sprawującegoliturgię, po której następuje zbiorowa odpowiedz; powstaje zatem: werset (i/-)328 SAOWNICZEK POJ KOZCIELNYCH I LITURGICZNYCHi odpowiedz (%); 2) skrótowy sposób określania catej jednostki, tj.wersetui odpowiedzi.Wezwanie kościoła święty(-ci), ku czci których został poświęcony danykościół.Wieczerza Pańska zamienny termin na określenie Komunii Zwiętej.Wielkanoc święto upamiętniające zmartwychwstanie Chrystusa.Wypada onow niedzielę, ale jego data zmienia się w zależności od faz księżyca (patrzRozdział 3).Wielkanocne anthemy teksty pochodzące z Nowego Testamentu zastępującew Book of Common Prayer tekst Venite w wielkanocnym Matutinum.Wielkanocny Grób miejsce (często grobowiec lub mała, samodzielna budowlana terenie kościoła), gdzie w ramach niektórych zwyczajów składano ceremo�nialnie hostię, pozostawiając ją tam przez Wielki Piątek, aż do Dnia Wielka�nocy, kiedy zabierano ją stamtąd dla upamiętnienia męki i zmartwychwstaniaChrystusa.Wielka Sobota dzień, w którym Kościół wspomina Chrystusa leżącegow grobie po śmierci krzyżowej.Jest to ostatni dzień uroczystego Triduum(patrz Rozdział 9).Wielki Czwartek (Maundy Thursday) czwartek przed Niedzielą Wielka�nocną dzień, w którym Kościół wspomina ustanowienie Eucharystii (Msza,Komunia Zwięta) przez Chrystusa podczas Ostatniej Wieczerzy z Jegouczniami, w noc przed ukrzyżowaniem (patrz Rozdział 9).[ Maundy" obrządek obmywania nóg w Wielki Czwartek; ponadto dzień jałmużnyrozdawanej ze Skarbca Królewskiego.]Wielki Piątek dzień, w którym Kościół wspomina śmierć Chrystusa; drugidzień uroczystego Triduum (patrz Rozdział 9).Wielki Post okres od Zrody Popielcowej do Wielkiej Soboty: większa częśćokresu pokutnego (w średniowieczu zwykle rozpoczynał się od Siedemdzie�siątnicy), który stanowi upamiętnienie czterdziestodniowego postu Chrystusa.Wielki Tydzień tydzień bezpośrednio poprzedzający Wielkanoc, pomiędzyNiedzielą Palmową a Wielką Sobotą.Trzy ostatnie dni Wielkiego Tygodniato uroczyste Triduum (patrz Rozdział 9).Wigilia dzień poprzedzający święto (zwykle rozpoczynany po południu) (patrzRozdział 3).Wigilia Wielkanocy ostatni ze szczególnych obrzędów Triduum, sprawowanypo południu w Wielką Sobotę (obecnie w porze po zmierzchu"); znanytakże jako Wigilia Paschalna (patrz Rozdział 9).Wigilie inna nazwa Matutinum, występująca zwłaszcza w przypadku Wigiliiza zmarłych.Wikary z łaciny: vicarius = zastępca; 1 ) duchowny w kościele kolegiackim,który pełnił zastępstwo za kanonika lub prebendariusza; w rzeczywistościjeden z młodszych rangą duchownych, który podejmował obowiązki zwią�zane z prowadzeniem codziennej liturgii w chórze (stąd wikary chorałowy"329 SAUWI\IUZ,KI\ h-Udt,i; K.U� [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.Te igitur początkowe słowa Kanonu Mszy, odmawiane przez kapłanabezpośrednio po Sanctus i Benedictus.Temporale część kalendarza i ksiąg liturgicznych, zawierająca materiałliturgiczny dotyczący obchodów okresów roku kościelnego (w znacznej mierzewyłączająca święta świętych Pańskich); czasami określana jako proprium detempore.Przeciwieństwo sanctorale (patrz Rozdział 3).Tenebrae łacińskie ciemności"; określenie stosowane w odniesieniu donocnego Oficjum Matutinum (oraz następujących po nim Laudes) podczasuroczystego Triduum, kiedy miało miejsce ceremonialne wygaszanie świec(patrz Rozdział 9).Tercja druga z mniejszych Godzin w ramach Oficjum, dosłownie: odprawianao trzeciej godzinie dnia" (patrz Rozdział 6).Ton formuła melodyczna stosowana w śpiewie dużej liczby pozycji różnegorodzaju (np.ton psalmowy, ton ewangeliczny, ton do kolekt).Tonariusz samodzielna księga lub część większej księgi liturgicznej, którazawierała wskazówki dotyczące zastosowania repertuaru antyfonalnego oraztonów psalmowych w kontekście klasyfikacji modalnej (patrz Rozdział 4).Tonus peregrinus łacińskie ton wędrowny"; jedyny ton psalmowy z dwomadzwiękami recytacyjnymi, po jednym dla każdej połowy wersu.Ton tentradycyjnie związany jest z Psalmem 113.Tractus śpiew chorałowy wykonywany w miejsce Alleluja podczas Mszy (tj.poGraduale), szczególnie w okresie pokutnym od Siedemdziesiątnicy do zakoń�czenia Wielkiego Tygodnia oraz w Mszach za zmarłych; rodzaj opracowania(przekomponowany zestaw) wersów psalmowych bez refrenu (zob.hasłoPsalmodia prosta oraz Rozdziały 5 i 7).Transept poprzeczna część budynku kościelnego zbudowanego na planiekrzyża, znajdująca się na wschodnim końcu nawy; dwa skrzydła (ramiona)znajdujące się po dwóch stronach miejsca przecięcia określane są niezależniejako transepty: północny i południowy.327 SAOWNICZEK POJ KOZCIELNYCH I LITURGICZNYCHTriduum często Sacrum Triduum, łacińskie trzy święte dni"; trzy dni przedWielkanocą, w których Kościół wspomina ustanowienie Eucharystii (WielkiCzwartek), ukrzyżowanie Chrystusa (Wielki Piątek) i spoczywanie Chrystusaw grobie (Wielka Sobota) (patrz Rozdział 9).Triforium drugi poziom arkad (często bez okien) w nawie (i chórze) budynkukościelnego ponad głównym sklepieniem łukowym i pod rzędem okienczęsto na wysokości dachu nawy głównej.Trina oratio forma trzyczęściowej modlitwy, opartej na tekście psalmówpokutnych i odmawianej najczęściej prywatnie.Trop średniowieczny tekst, tekst i melodia, albo melodia wstawiona doistniejącego śpiewu chorałowego, szczególnie w ramach ordinarium i propriummissae; z reguły przeznaczony do solowego wykonania.Tropy stanowiłyszeroko rozpowszechniony i liczny repertuar.Troparium samodzielna księga lub część antyfonarza, kancjonału lub mszału,zawierająca tropy i sekwencje (patrz Rozdział 4).Trójca Przenajświętsza Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Zwięty trzy Osoby,ale jeden Bóg.Centralny obiekt wiary Kościoła chrześcijańskiego.Trójcy Przenajświętszej Zwięto niedziela po Zesłaniu Ducha Zwiętego,obchodzona jako święto Trójcy Przenajświętszej od średniowiecza (zatwierdzo�ne w 1334 roku).Trybularz (kadzielnica) ceremonialne naczynie (przykryta czara zawieszonana metalowych łańcuchach), w której spalane są węgiel i kadzidło.Trydencki odnoszący się do Trydentu, tj.XVI-wiecznego Soboru w Trydencie.Termin stosowany w odniesieniu do zreformowanego Kościoła rzymskiegoi jego liturgii od końca XVI wieku do czasu Soboru Watykańskiego II(1962-1965); stąd: obrządek trydencki, Brewiarz trydencki, Mszał trydencki(patrz Rozdział 10).Trzech Króli święto (Epifania) uroczystość Objawienia Pańskiego przypa�dająca 6 stycznia.Tunika zewnętrzna szata liturgiczna zakładana przez subdiakona do Mszy;podobna do dalmatyki (ale nieco prostsza).Tyryferariusz asystujący głównemu celebransowi, niosący kadzielnicę (i ko�łyszący nią), zwłaszcza podczas Mszy i procesji.Uroczysty przymiotnik stosowany na określenie obchodów liturgicznychposiadających dla wyrażenia ich ważności najbardziej kunsztowny rytuałi ceremoniał.Venite łacińskie przyjdzcie"; pierwsze słowo Psalmu 94, śpiewanego w częścipoczątkowej Matutinum jako część invitatorium.Wers 1) podstawowa jednostka psalmu lub kantyku, podzielona cezurą na dwieczęści; 2) fragment solowy w ramach śpiewu chorałowego, szczególnie śpiewuresponsorialnego (np.responsorium w Matutinum, Graduał i Alleluja w Mszy).Werset 1) pierwsza część krótkiego dialogu wypowiadana przez sprawującegoliturgię, po której następuje zbiorowa odpowiedz; powstaje zatem: werset (i/-)328 SAOWNICZEK POJ KOZCIELNYCH I LITURGICZNYCHi odpowiedz (%); 2) skrótowy sposób określania catej jednostki, tj.wersetui odpowiedzi.Wezwanie kościoła święty(-ci), ku czci których został poświęcony danykościół.Wieczerza Pańska zamienny termin na określenie Komunii Zwiętej.Wielkanoc święto upamiętniające zmartwychwstanie Chrystusa.Wypada onow niedzielę, ale jego data zmienia się w zależności od faz księżyca (patrzRozdział 3).Wielkanocne anthemy teksty pochodzące z Nowego Testamentu zastępującew Book of Common Prayer tekst Venite w wielkanocnym Matutinum.Wielkanocny Grób miejsce (często grobowiec lub mała, samodzielna budowlana terenie kościoła), gdzie w ramach niektórych zwyczajów składano ceremo�nialnie hostię, pozostawiając ją tam przez Wielki Piątek, aż do Dnia Wielka�nocy, kiedy zabierano ją stamtąd dla upamiętnienia męki i zmartwychwstaniaChrystusa.Wielka Sobota dzień, w którym Kościół wspomina Chrystusa leżącegow grobie po śmierci krzyżowej.Jest to ostatni dzień uroczystego Triduum(patrz Rozdział 9).Wielki Czwartek (Maundy Thursday) czwartek przed Niedzielą Wielka�nocną dzień, w którym Kościół wspomina ustanowienie Eucharystii (Msza,Komunia Zwięta) przez Chrystusa podczas Ostatniej Wieczerzy z Jegouczniami, w noc przed ukrzyżowaniem (patrz Rozdział 9).[ Maundy" obrządek obmywania nóg w Wielki Czwartek; ponadto dzień jałmużnyrozdawanej ze Skarbca Królewskiego.]Wielki Piątek dzień, w którym Kościół wspomina śmierć Chrystusa; drugidzień uroczystego Triduum (patrz Rozdział 9).Wielki Post okres od Zrody Popielcowej do Wielkiej Soboty: większa częśćokresu pokutnego (w średniowieczu zwykle rozpoczynał się od Siedemdzie�siątnicy), który stanowi upamiętnienie czterdziestodniowego postu Chrystusa.Wielki Tydzień tydzień bezpośrednio poprzedzający Wielkanoc, pomiędzyNiedzielą Palmową a Wielką Sobotą.Trzy ostatnie dni Wielkiego Tygodniato uroczyste Triduum (patrz Rozdział 9).Wigilia dzień poprzedzający święto (zwykle rozpoczynany po południu) (patrzRozdział 3).Wigilia Wielkanocy ostatni ze szczególnych obrzędów Triduum, sprawowanypo południu w Wielką Sobotę (obecnie w porze po zmierzchu"); znanytakże jako Wigilia Paschalna (patrz Rozdział 9).Wigilie inna nazwa Matutinum, występująca zwłaszcza w przypadku Wigiliiza zmarłych.Wikary z łaciny: vicarius = zastępca; 1 ) duchowny w kościele kolegiackim,który pełnił zastępstwo za kanonika lub prebendariusza; w rzeczywistościjeden z młodszych rangą duchownych, który podejmował obowiązki zwią�zane z prowadzeniem codziennej liturgii w chórze (stąd wikary chorałowy"329 SAUWI\IUZ,KI\ h-Udt,i; K.U� [ Pobierz całość w formacie PDF ]
