[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.343Klomps, s.57.344Katechizm 2, 8, 16.Strona 243 z 343 Po wyjaśnieniu obu tych punktów pod hasłem czego należy nauczad w sprawie obowiązków małżeoskich innych się nie wymienia tym, którzytrzymają się tego dwupunktowego programu, autorzy obiecują pomnożenie Bożej łaski, a wreszcie zapewniają, że dzięki boskiej dobroci osiągną życiewieczne .Wizja św.Brygidy, która widziała mężczyznę zbyt zmysłowo kochającego swą żonę i dlatego potępionego, nabierała dzięki KatechizmowiRzymskiemu groznego kształtu, zwłaszcza że jego autorzy nie pominęli okazji, by wspomnied horror nocy poślubnych, przypominając Tobiasza ze StaregoTestamentu i nowe sentencje św.Hieronima, wedle którego siedmiu poprzedników Tobiasza nie przeżyło pokładzin w łożu weselnym Sary, bo oddawa-ło się lubieżności .Należy wszakże zauważyd, że w Katechizmie Rzymskim brak Augustynowego podkreślania celu prokreacyjnego jako motywu podejmowania aktu mał-żeoskiego.Jak się zdaje, rzeczą ważniejszą od stałego myślenia w trakcie stosunku o dziecku jest stałe niemyślenie o rozkoszy, przez co właściwy pro-gram Augustynowy i tak pozostawał w mocy wszak Augustyn nie był miłośnikiem dzieci, a tylko wrogiem rozkoszy.Uważał bowiem, że dzieci nieochrzczone są skazane na potępienie, stąd jego przeciwnik, Julian z Eklanum nazwał go prześladowcą nowo narodzonych .Sprawą ważniejszą niż przy-chodzenie na świat dzieci było dla Augustyna pozostawanie ludzi w stanie dziewictwa.Również Katechizm Rzymski zaczynał swoją częśd 8.: O sakramen-cie małżeostwa od myśli, że właściwie najlepiej by było, gdyby chrześcijanie pozostawali w stanie bezżennym,żeby wszyscy chcieli zdążad do cnoty wstrzemięzliwości, gdyż wiernych w tym życiu nie może spotkad większe szczęście niżto, że ich duch, nie niepokojony przez żadne światowe troski, po uspokojeniu i stłumieniu wszelkiej pożądliwości ciała, znajdujespoczynek w samym tylko zapale boskiej szczęśliwości i w oglądaniu rzeczy niebiaoskich.Mimo tego współbrzmienia z Augustynem, Katechizm Rzymski na swój sposób odsyłał do lamusa (dawno już było to potrzebne) cztery Augustynowemotywy małżeoskiego spółkowania i wskazywał kierunek ku wiekowi XX: zapłodnienie nie musi odtąd byd motywem podjęcia każdego stosunku małżeo-skiego, ale też nie może byd wykluczone.Zapobieganie ciąży Katechizm Rzymski stawiał na równi z zabójstwem:Zbrodnię najcięższego rodzaju popełnia, kto w życiu małżeoskim przez stosowanie medykamentów (medicamenta) utrudniapoczęcie lub spędza płód, gdyż tego rodzaju postępek stoi na równi z niecnym spiskiem w celu zabójstwa.%7łe po soborze trydenckim zaczęła się surowa reglamentacja, świadczyło inne rzymskie rozporządzenie, jeszcze surowsze niż Katechizm Rzymski, chodokres jego obowiązywania był krótki.Rozporządzenie owo unieważniało obowiązujący dotychczas i pózniej ponownie przywrócony przepis, wedle które-go niekaralne było spędzenie płodu męskiego do czterdziestego i płodu żeoskiego do osiemdziesiątego dnia od zapłodnienia.Ponieważ możliwośd usta-Strona 244 z 343 lenia płci płodu nie istniała, oznaczało to praktycznie niekaralnośd usunięcia ciąży w ciągu pierwszych osiemdziesięciu dni jej trwania.Owa regulacjaprzestała obowiązywad za sprawą fanatycznego papieża, Sykstusa V, który w 1588 r.w bulli Effraenatam usiłował nadad karnoprawną moc wielokrotniejuż tu wspomnianemu kanonowi si aliquis (to dzięki niemu Katechizm Rzymski zrównywał zapobieganie ciąży z zabójstwem).Do tego czasu kanon sialiquis ograniczał się do sfery związanej ze spowiedzią i pokutą.Ale już autorzy Młota na czarownice (1487 r.), powołując się na si aliquis, żądali karyśmierci za zapobieganie ciąży, mianowicie za czary wywołujące impotencję i niepłodnośd oraz za podawanie napojów o działaniu antykoncepcyjnym.Te-raz papież Sykstus V groził ekskomuniką i karą śmierci tym, którzy podają lub świadomie przyjmują środki zapobiegające ciąży ( przeklęte lekarstwa ),jak również tym, którzy dokonają usunięcia ciąży niezależnie od czasu jej trwania.Po śmierci Sykstusa V bulla Effraenatam została natychmiast (1591 r.)wycofana przez jego drugiego następcę, Grzegorza XIV, co oznaczało przywrócenie przepisu o karze ekskomuniki za usunięcie ciąży dopiero po osiem-dziesięciu dniach od zapłodnienia.Sykstus postawił sobie za cel zreformowanie Kościoła, a przede wszystkim wyplenienie grzechów związanych z płciowością.Za cudzołóstwo groziłstryczkiem i kazał stracid pewną kobietę za stręczenie córki.Ludwig von Pastor zamieszcza w swej Geschichte der Papste następującą uwagę: Nie da sięzaprzeczyd, że Sykstus V posuwał się za daleko. Nie ma to jednak wpływu na pozytywną ocenę tego papieża przez autora, gdyż, jak zauważa dalej:Dziejopisarze najróżniejszych kierunków są zgodni w tym, że Sykstus V był jednym z najwybitniejszych pośród wielu znaczą-cych papieży, których wydała epoka katolickiej reformacji i restauracji.Potomni niesłusznie odmówili temu papieżowi przy-domka �Wielki�.Pastor opisuje przypadek powieszonej rajfurki:Z powszechną dezaprobatą spotkała się także dokonana na początku czerwca 1586 r [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.343Klomps, s.57.344Katechizm 2, 8, 16.Strona 243 z 343 Po wyjaśnieniu obu tych punktów pod hasłem czego należy nauczad w sprawie obowiązków małżeoskich innych się nie wymienia tym, którzytrzymają się tego dwupunktowego programu, autorzy obiecują pomnożenie Bożej łaski, a wreszcie zapewniają, że dzięki boskiej dobroci osiągną życiewieczne .Wizja św.Brygidy, która widziała mężczyznę zbyt zmysłowo kochającego swą żonę i dlatego potępionego, nabierała dzięki KatechizmowiRzymskiemu groznego kształtu, zwłaszcza że jego autorzy nie pominęli okazji, by wspomnied horror nocy poślubnych, przypominając Tobiasza ze StaregoTestamentu i nowe sentencje św.Hieronima, wedle którego siedmiu poprzedników Tobiasza nie przeżyło pokładzin w łożu weselnym Sary, bo oddawa-ło się lubieżności .Należy wszakże zauważyd, że w Katechizmie Rzymskim brak Augustynowego podkreślania celu prokreacyjnego jako motywu podejmowania aktu mał-żeoskiego.Jak się zdaje, rzeczą ważniejszą od stałego myślenia w trakcie stosunku o dziecku jest stałe niemyślenie o rozkoszy, przez co właściwy pro-gram Augustynowy i tak pozostawał w mocy wszak Augustyn nie był miłośnikiem dzieci, a tylko wrogiem rozkoszy.Uważał bowiem, że dzieci nieochrzczone są skazane na potępienie, stąd jego przeciwnik, Julian z Eklanum nazwał go prześladowcą nowo narodzonych .Sprawą ważniejszą niż przy-chodzenie na świat dzieci było dla Augustyna pozostawanie ludzi w stanie dziewictwa.Również Katechizm Rzymski zaczynał swoją częśd 8.: O sakramen-cie małżeostwa od myśli, że właściwie najlepiej by było, gdyby chrześcijanie pozostawali w stanie bezżennym,żeby wszyscy chcieli zdążad do cnoty wstrzemięzliwości, gdyż wiernych w tym życiu nie może spotkad większe szczęście niżto, że ich duch, nie niepokojony przez żadne światowe troski, po uspokojeniu i stłumieniu wszelkiej pożądliwości ciała, znajdujespoczynek w samym tylko zapale boskiej szczęśliwości i w oglądaniu rzeczy niebiaoskich.Mimo tego współbrzmienia z Augustynem, Katechizm Rzymski na swój sposób odsyłał do lamusa (dawno już było to potrzebne) cztery Augustynowemotywy małżeoskiego spółkowania i wskazywał kierunek ku wiekowi XX: zapłodnienie nie musi odtąd byd motywem podjęcia każdego stosunku małżeo-skiego, ale też nie może byd wykluczone.Zapobieganie ciąży Katechizm Rzymski stawiał na równi z zabójstwem:Zbrodnię najcięższego rodzaju popełnia, kto w życiu małżeoskim przez stosowanie medykamentów (medicamenta) utrudniapoczęcie lub spędza płód, gdyż tego rodzaju postępek stoi na równi z niecnym spiskiem w celu zabójstwa.%7łe po soborze trydenckim zaczęła się surowa reglamentacja, świadczyło inne rzymskie rozporządzenie, jeszcze surowsze niż Katechizm Rzymski, chodokres jego obowiązywania był krótki.Rozporządzenie owo unieważniało obowiązujący dotychczas i pózniej ponownie przywrócony przepis, wedle które-go niekaralne było spędzenie płodu męskiego do czterdziestego i płodu żeoskiego do osiemdziesiątego dnia od zapłodnienia.Ponieważ możliwośd usta-Strona 244 z 343 lenia płci płodu nie istniała, oznaczało to praktycznie niekaralnośd usunięcia ciąży w ciągu pierwszych osiemdziesięciu dni jej trwania.Owa regulacjaprzestała obowiązywad za sprawą fanatycznego papieża, Sykstusa V, który w 1588 r.w bulli Effraenatam usiłował nadad karnoprawną moc wielokrotniejuż tu wspomnianemu kanonowi si aliquis (to dzięki niemu Katechizm Rzymski zrównywał zapobieganie ciąży z zabójstwem).Do tego czasu kanon sialiquis ograniczał się do sfery związanej ze spowiedzią i pokutą.Ale już autorzy Młota na czarownice (1487 r.), powołując się na si aliquis, żądali karyśmierci za zapobieganie ciąży, mianowicie za czary wywołujące impotencję i niepłodnośd oraz za podawanie napojów o działaniu antykoncepcyjnym.Te-raz papież Sykstus V groził ekskomuniką i karą śmierci tym, którzy podają lub świadomie przyjmują środki zapobiegające ciąży ( przeklęte lekarstwa ),jak również tym, którzy dokonają usunięcia ciąży niezależnie od czasu jej trwania.Po śmierci Sykstusa V bulla Effraenatam została natychmiast (1591 r.)wycofana przez jego drugiego następcę, Grzegorza XIV, co oznaczało przywrócenie przepisu o karze ekskomuniki za usunięcie ciąży dopiero po osiem-dziesięciu dniach od zapłodnienia.Sykstus postawił sobie za cel zreformowanie Kościoła, a przede wszystkim wyplenienie grzechów związanych z płciowością.Za cudzołóstwo groziłstryczkiem i kazał stracid pewną kobietę za stręczenie córki.Ludwig von Pastor zamieszcza w swej Geschichte der Papste następującą uwagę: Nie da sięzaprzeczyd, że Sykstus V posuwał się za daleko. Nie ma to jednak wpływu na pozytywną ocenę tego papieża przez autora, gdyż, jak zauważa dalej:Dziejopisarze najróżniejszych kierunków są zgodni w tym, że Sykstus V był jednym z najwybitniejszych pośród wielu znaczą-cych papieży, których wydała epoka katolickiej reformacji i restauracji.Potomni niesłusznie odmówili temu papieżowi przy-domka �Wielki�.Pastor opisuje przypadek powieszonej rajfurki:Z powszechną dezaprobatą spotkała się także dokonana na początku czerwca 1586 r [ Pobierz całość w formacie PDF ]
