[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bobo siedział sztywno, nie odzywając się wcale;w świetle świec jego kiepska cera wyglądała niemal idealnie gładko.Jedynie An-tonella okazała autentyczne zatroskanie.Zaczęła się zastanawiać, czy aby nie za-szkodziły mu pieczone gołąbki, które jedli, i zaproponowała, aby położył się naRLT chwilę na sofie.Morris odmówił.Szeptem poprosił tylko o szklankę wody.Po-myślał, że zna lepszy sposób na wydostanie się stąd.Spróbował złowić wzrokżony.Ale tamci byli już przy wakacjach.Bobo powiedział, że Antonella chciała po-jechać do Turcji, jednak może Kalifornia byłaby ciekawsza, choć droższa, oczy-wiście.Nie potrafiąc ściągnąć na siebie uwagi Paoli, Morris uniósł nogę, tak że jegokostka dotykała teraz wewnętrznej strony jej łydki.Było to trochę ryzykowne,gdyż blatu stołu nie nakrywał żaden obrus.Na szczęście padające z góry światłoprzemieniło szklaną powierzchnię w lustro, odbijające trajkoczące głowy.Morrisporuszył nogą w górę i w dół.Na twarzy Paoli pojawił się najpierw wyraz zasko-czenia, potem zakłopotania, wreszcie pobłażliwości.- Povero piccolo*57 - zareagowała natychmiast - jeśli faktycznie nie czujesz siędobrze, może chodzmy jednak do domu.Nie chciałabym okazać się samolubna.W tym samym momencie Antonella oderwała się od rozmowy ze Stanem izwróciła wprost do szwagra:- Morris, ty przecież byłeś w Turcji tamtego lata, prawda? Jej obfite, macie-rzyńskie piersi, ukryte pod niemodną,zieloną sukienką znowu kazały mu myśleć o Mimi.- Scusa*58 - powiedział głośno.- Przez moment nie śledziłem waszej rozmowy.Zastanawiałem się, czy jednak nie pójść do domu.- Właśnie przypomniałam sobie, że byłeś w Turcji tamtego lata, kiedy biedna.Głos Antonelli zadrżał.Dalej nie była w stanie mówić, jednak Morris i*57 Mój mały biedaku.*58 Przepraszam.RLT tak siedział jak skamieniały.Już powiedziała za dużo.- W Turcji? - powtórzył nagląco, nie potrafiąc się otrząsnąć z szoku.- Któregolata?Stan roześmiał się.- Nie, nie był.Wybierałeś się ze mną, ale wycofałeś się w ostatniej chwili, pa-miętasz? - Z głupawym uśmieszkiem z głębi rozwichrzonej brody Amerykanindodał: - Zdaje się, że Morris to prawdziwie angielski arystokrata, którego nie ba-wi podróżowanie mikrobusem.- Ale czy.- wtrącił Bobo.Morris błyskawicznie rzucił mu ostrzegawcze spojrzenie zwężonych oczu,oznaczające: wytłumaczę ci wszystko, tylko nie przy tym facecie.Jednocześnieuświadomił sobie, że z trudem potrafi zaczerpnąć powietrza.- Miałeś szczęście, że wtedy nie pojechałeś - śmiał się Stan - ponieważ udałonam się skasować cholerny mikrobus.Pamiętasz nasze spotkanie na Roma Ter-mini, na którym wystąpiłem z nogą w gipsie aż po biodro?- Chodz, Mo, zbierajmy się.- Paola podniosła się z miejsca.- Jesteś blady jakpłótno.Na jej twarzy malowało się zdumienie przemieszane z podziwem dla jego ak-torskich zdolności.Pewnie wyobrażała sobie, że Morris tylko udaje, nie mogącsię doczekać wspólnej przyjemności, i gdy tylko znajdą się za drzwiami, natych-miast odzyska kolory i zanurzy dłoń w jej majtkach.Otworzył usta, ale nie potrafił wydobyć z nich ani słowa.Stan łapczywie po-chłaniał kolejną porcję tiramisu.Bobo bacznie śledził każde poruszenie szwagra.Antonella powiedziała lekko:- Och, byłam przekonana, że spędzałeś wakacje w Turcji.Pamiętam, jak pomy-ślałam sobie, że to miłe z twojej strony, dzwonić z Ankary, żeby dowiedzieć sięo.RLT Znowu nie zdobyła się na to, żeby dokończyć.- Właśnie - dorzucił Bobo - ja też pamiętam dokładnie, że po zaginięciu Mimidzwoniłeś z Ankary.Morris przeżywał teraz na jawie męki paraliżu krtani, który tak często nawie-dzał go w sennych koszmarach.Nastąpiła pełna napięcia cisza, przerywana jedy-nie energicznym skrobaniem Stana po talerzu.Paola stała zniecierpliwiona, wy-raznie nie potrafiąc zrozumieć, dlaczego Morris angażuje się w bezsensownespory na temat, czy był w Turcji czy nie, zamiast śpieszyć do domu i do łóżka.Tyle jej troski o Mimi, pomyślał Morris z goryczą.Zamiast dodać dwa do dwóch,jego żona cały wysiłek swojego nędznego móżdżku koncentrowała wyłącznie nawłasnej cipie.Ta smutna refleksja sprawiła, że odnalazł w sobie dość siły, by siępozbierać [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.Bobo siedział sztywno, nie odzywając się wcale;w świetle świec jego kiepska cera wyglądała niemal idealnie gładko.Jedynie An-tonella okazała autentyczne zatroskanie.Zaczęła się zastanawiać, czy aby nie za-szkodziły mu pieczone gołąbki, które jedli, i zaproponowała, aby położył się naRLT chwilę na sofie.Morris odmówił.Szeptem poprosił tylko o szklankę wody.Po-myślał, że zna lepszy sposób na wydostanie się stąd.Spróbował złowić wzrokżony.Ale tamci byli już przy wakacjach.Bobo powiedział, że Antonella chciała po-jechać do Turcji, jednak może Kalifornia byłaby ciekawsza, choć droższa, oczy-wiście.Nie potrafiąc ściągnąć na siebie uwagi Paoli, Morris uniósł nogę, tak że jegokostka dotykała teraz wewnętrznej strony jej łydki.Było to trochę ryzykowne,gdyż blatu stołu nie nakrywał żaden obrus.Na szczęście padające z góry światłoprzemieniło szklaną powierzchnię w lustro, odbijające trajkoczące głowy.Morrisporuszył nogą w górę i w dół.Na twarzy Paoli pojawił się najpierw wyraz zasko-czenia, potem zakłopotania, wreszcie pobłażliwości.- Povero piccolo*57 - zareagowała natychmiast - jeśli faktycznie nie czujesz siędobrze, może chodzmy jednak do domu.Nie chciałabym okazać się samolubna.W tym samym momencie Antonella oderwała się od rozmowy ze Stanem izwróciła wprost do szwagra:- Morris, ty przecież byłeś w Turcji tamtego lata, prawda? Jej obfite, macie-rzyńskie piersi, ukryte pod niemodną,zieloną sukienką znowu kazały mu myśleć o Mimi.- Scusa*58 - powiedział głośno.- Przez moment nie śledziłem waszej rozmowy.Zastanawiałem się, czy jednak nie pójść do domu.- Właśnie przypomniałam sobie, że byłeś w Turcji tamtego lata, kiedy biedna.Głos Antonelli zadrżał.Dalej nie była w stanie mówić, jednak Morris i*57 Mój mały biedaku.*58 Przepraszam.RLT tak siedział jak skamieniały.Już powiedziała za dużo.- W Turcji? - powtórzył nagląco, nie potrafiąc się otrząsnąć z szoku.- Któregolata?Stan roześmiał się.- Nie, nie był.Wybierałeś się ze mną, ale wycofałeś się w ostatniej chwili, pa-miętasz? - Z głupawym uśmieszkiem z głębi rozwichrzonej brody Amerykanindodał: - Zdaje się, że Morris to prawdziwie angielski arystokrata, którego nie ba-wi podróżowanie mikrobusem.- Ale czy.- wtrącił Bobo.Morris błyskawicznie rzucił mu ostrzegawcze spojrzenie zwężonych oczu,oznaczające: wytłumaczę ci wszystko, tylko nie przy tym facecie.Jednocześnieuświadomił sobie, że z trudem potrafi zaczerpnąć powietrza.- Miałeś szczęście, że wtedy nie pojechałeś - śmiał się Stan - ponieważ udałonam się skasować cholerny mikrobus.Pamiętasz nasze spotkanie na Roma Ter-mini, na którym wystąpiłem z nogą w gipsie aż po biodro?- Chodz, Mo, zbierajmy się.- Paola podniosła się z miejsca.- Jesteś blady jakpłótno.Na jej twarzy malowało się zdumienie przemieszane z podziwem dla jego ak-torskich zdolności.Pewnie wyobrażała sobie, że Morris tylko udaje, nie mogącsię doczekać wspólnej przyjemności, i gdy tylko znajdą się za drzwiami, natych-miast odzyska kolory i zanurzy dłoń w jej majtkach.Otworzył usta, ale nie potrafił wydobyć z nich ani słowa.Stan łapczywie po-chłaniał kolejną porcję tiramisu.Bobo bacznie śledził każde poruszenie szwagra.Antonella powiedziała lekko:- Och, byłam przekonana, że spędzałeś wakacje w Turcji.Pamiętam, jak pomy-ślałam sobie, że to miłe z twojej strony, dzwonić z Ankary, żeby dowiedzieć sięo.RLT Znowu nie zdobyła się na to, żeby dokończyć.- Właśnie - dorzucił Bobo - ja też pamiętam dokładnie, że po zaginięciu Mimidzwoniłeś z Ankary.Morris przeżywał teraz na jawie męki paraliżu krtani, który tak często nawie-dzał go w sennych koszmarach.Nastąpiła pełna napięcia cisza, przerywana jedy-nie energicznym skrobaniem Stana po talerzu.Paola stała zniecierpliwiona, wy-raznie nie potrafiąc zrozumieć, dlaczego Morris angażuje się w bezsensownespory na temat, czy był w Turcji czy nie, zamiast śpieszyć do domu i do łóżka.Tyle jej troski o Mimi, pomyślał Morris z goryczą.Zamiast dodać dwa do dwóch,jego żona cały wysiłek swojego nędznego móżdżku koncentrowała wyłącznie nawłasnej cipie.Ta smutna refleksja sprawiła, że odnalazł w sobie dość siły, by siępozbierać [ Pobierz całość w formacie PDF ]