Gerritsen Tess NYTBA. Thriller Labirynt kłamstw

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Trąciła głową nagą żarówkę.Pokój był mały i zapuszczony, zwykła klitkana piętrze podrzędnego hotelu.Pachniał kurzem i pleśnią.Podwójnymaterac był zapadnięty w wielu miejscach.Na drewnianej podłodze leżałwytarty, poplamiony chodnik.Jeszcze kilka godzin temu nie zwracała nato uwagi.Teraz zamknięcie w czterech ścianach doprowadzało ją doszaleństwa.Czuła się jak w pułapce.Było jej duszno, a przede wszystkim umierała zgłodu.Zjadła dziś tylko śniadanie.Ale musi czekać na powrót Nicka.Usłyszała trzaśnięcie drzwi na dole.Wsłuchiwała się w odgłos kroków naschodach, a potem na trzeszczącej podłodze korytarza.Rozległ się zgrzytklucza w zamku, drzwi zaczęły się powoli otwierać.Zamarła.Na progu stał obcy mężczyzna.Miał na sobie czarną rybacką czapkę, głęboko zsuniętą na oczy.Do ustprzykleił mu się tlący niedopałek papierosa.Wraz z nim do pokoju wdarłsię zapach ryb i wina, tak samo do niego pasujący jak marynarka niedbaleprzewieszona przez ramię.Sarah przyglądała mu się przez moment, a potem roześmiała z ulgą.- Nick, to ty!- A kogo się spodziewałaś?- To przez to ubranie.Spojrzał z niesmakiem na marynarkę.- Jest w sam raz.Pachnie tak, jakby poprzedniTess Gerritsen139właściciel w niej umarł.- Zgasił papierosa i podał jej paczkę zawiniętą wbrązowy papier.- Twoja nowa tożsamość.Nikt cię w tym nie rozpozna.- Aż boję się zajrzeć.Rozdarła papier, wyjęła perukę z czarnych krótkich włosów, paczkęspinek i okropną wełnianą sukienkę.- Chyba lepiej już wyglądała na owcy - westchnęła.- Nie narzekaj.Ciesz się, że nie kupiłem ci minispódniczki i siatkowychpończoch.Poważnie się nad tym zastanawiałem.Patrzyła z wahaniem na perukę.- Czarna?- Innych nie mieli.- Nigdy nie nosiłam peruki.Jak to się zakłada?- Odwrotnie.- Roześmiał się.- Założyłaś tył na przód.Pomogę ci.Zciągnęła perukę z głowy.- To się nie uda.- Na pewno się uda.Przepraszam, że się śmiałem.- Podniósł z łóżkaspinki.- Odwróć się.Najpierw trzeba coś zrobić z twoimi włosami.Posłusznie odwróciła się i pozwoliła, by upinał jej włosy.Robił to bardzoniezdarnie, dużo lepiej poradziłaby sobie sama.Ale ciepły dotyk jegopalców sprawiał jej przyjemność.Był kojący i niewiarygodnie zmysłowy.Nick czuł, że jego ciało ogarnia coraz większe napięcie.Walczył zespinkami, a jednocześnie patrzył na gładką skórę na karku Sarah.Kosmyki jej włosów140TELEFON PO P�ANOCYparzyły go niczym ogień.Ich ciepło przenikało go do samego wnętrza.Powróciło dawne marzenie: Sarah stojąca w jego sypialni zrozpuszczonymi włosami.Z wysiłkiem skupił się na swym zajęciu.Co on takiego miał zrobić? Aha,peruka.Niezdarnie zaczął wpinać spinki.Założył jej perukę na głowę i odwrócił do siebie.Uśmiechnął się, widzącwyraz jej twarzy, będący połączeniem wątpliwości i rezygnacji.- Wyglądam w tym głupio, prawda? - spytała z westchnieniem.- Wyglądasz inaczej.I o to właśnie chodziło.- Wyglądam głupio - powtórzyła.- Teraz włóż sukienkę.- Co to za rozmiar? - spytała, podnosząc ją do góry.- Wiem, że jest za duża, ale nie miałem wyjścia.- Rozumiem, innych nie mieli.- Zaśmiała się.- Ale przynajmniej będziemy do siebie pasowali.- Popatrzyła na jego zniszczone ubranie.- Kim ty właściwie jesteś?Włóczęgą?- Sądząc po zapachu, jestem pijanym rybakiem.Ty będziesz moją żoną.Nikt inny nie mógłby wytrzymać z takim brudasem.- Dobrze, jestem twoją żoną.Ale bardzo głodną.Możemy coś zjeść?Nick wyjrzał przez okno.- Jest już dość ciemno.Przebierz się.Zaczęła się rozbierać.Patrzył ciągłe przez okno, starając się nie zwracaćuwagi na kuszące dzwięki:Tess Gerritsen141szelest bluzki zsuwającej się z ramion, odgłos spódnicy opadającej napodłogę.Nagle rozśmieszył go komizm tej sytuacji.Przez cztery lata udało mu się wytrwać i skutecznie odgradzać odwłasnych emocji wobec kobiet.Aż nagle pojawiła się Sarah Fontaine iakurat ona zrobiła wyłom w tym murze.Sarah, bez wątpienia wciążzakochana w Geoffreyu.Poznał ją zaledwie dwa tygodnie temu, a już zdążył z jej powodu stracićpracę, znalezć się pod ostrzałem i o mało nie postradać życia w wypadku.Naprawdę spektakularny początek znajomości.Z niecierpliwością czekał, jaki będzie dalszy ciąg.ROZDZIAA DZIEWITYSiedzieli w zadymionej tawernie przy butelce burgunda.Wino byłocierpkie i kwaśne.W sam raz dla pijanych rybaków, pomyślała,wychylając trzeci kieliszek.Zrobiło jej się ciepło.Przy sąsiednim stoliku jacyś mężczyzni pili piwo i opowiadali sobiezabawne historie, co chwila wybuchając śmiechem.Pomiędzy krzesłamiprzechadzał się kot i popijał mleko z miseczki stojącej przy barze.Sarahchłonęła w siebie wszystkie dzwięki i obrazy.Cudownie było wyjść zkryjówki chociaż na trochę.Zauważyła, że Nick się do niej uśmiecha.Z opuszczonymi ramionamiwyglądał na kogoś, kto ciężko pracował przez całe życie.Jednodniowyzarost przyTess Gerritsen143ciemnil mu szczękę i policzki.Aż trudno było uwierzyć, że to ten samelegancki mężczyzna, którego poznała w biurze dwa tygodnie temu.- Musiałaś być naprawdę głodna - powiedział, wskazując na pusty talerz.-Lepiej się czujesz?- Bez porównania.Umierałam z głodu.- Kawy?- Za chwilę.Dokończę wino.Nick sięgnął przez stół i zabrał jej kieliszek.- Wystarczy.Musimy zachować ostrożność.Popatrzyła na niego zezłością.Znów mówi jej, coma robić.Nie zamierzała go słuchać.Postawiła kieliszek przed sobą.- Nigdy się nie upiłam - oświadczyła.- To nie jest dobry moment, żeby zrobić to po raz pierwszy.Wypiła łyk, nie spuszczając z niego wzroku.- Sprawia ci to przyjemność?- Nie rozumiem.- Wydawanie wszystkim poleceń.Odkąd się poznaliśmy, przejąłeś pełnąkontrolę.- Nad tobą czy nad sytuacją?- Nad jednym i drugim.- Wątpię.To ty wpadłaś na pomysł wyjazdu do Londynu.- Nie powiedziałeś, dlaczego pojechałeś za mną.Byłeś zły?- Byłem wściekły.- To dlatego wsiadłeś do samolotu? Chciałeś mnie rozszarpać?144TELEFON PO P�ANOCY- Szczerze mówiąc, rozważałem to.- Uniósł kieliszek, podniósł go do usti popatrzył na nią przez szkło.- Ale zmieniłem zdanie.- Dlaczego?- Bo na posterunku policji byłaś taka bezbronna.- Jestem silniejsza, niż myślisz.Jestem dorosła.Mam trzydzieści dwalata.Umiem dawać sobie radę.- W to nie wątpię.Jesteś inteligentna.Masz opinię świetnego naukowca.- Skąd wiesz?- Widziałem twoją teczkę.- Racja, jest przecież tajemnicza teczka.I czego się z niej dowiedziałeś?Odchylił się do tyłu.- Sarah Gillian Fontaine, absolwentka uniwersytetu w Chicago.Współpracowała przy kilku projektach naukowych z dziedzinymikrobiologii.W ciągu ostatnich dwóch lat z powodzeniem zdobywałafundusze na badania [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki