[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Co się z tobą działo? - zapytał Augustus tonem natarczywym,prawie desperackim.- Myślałem.obawiałem się, że nie żyjesz.Iże to wszystko przeze mnie". Przez ciebie? Jak mogło być przez ciebie? Byliśmy dziećmi,Gussie.Byliśmy bezsilni.Twoja matka." Wiesz, że moja matka nie żyje?" Nie.Tak mi." - Nie, nie była w stanie rzec, że jej przykro, niew chwili, gdy poczuła tak wielką ulgę.- Kiedy to się stało?" Trzy.nie, cztery lata temu.Na chorobę gardła.Przezostatnie tygodnie życia nie mogła mówić".To musiało być cudowne, pomyślała Esther, ale oczywiścietego nie powiedziała. A twój ojciec?" %7łyje, ale nie opuszcza Lincolnshire.Esther.Stella.Dlaczego Stella, na miłość boską?" Musiałam zmienić imię.Nie zabiłam Trotwooda, ale doktorBrundall zalecił ostrożność.Poślubiłam jego syna, Hugh.Wiedziemy ciche, spokojne życie.Nie chcę sprawiać nikomukłopotu.A najmniej tobie i twojej rodzinie. A jednak, choć nieumyślnie, przysporzyłaś mi dość kłopotuna całe życie!" Jak to?" - zapytała ze zgrozą, a gdy przypomniała sobie testraszne zdarzenia sprzed dziesięciu lat, wypełnił ją zimny gniew.Bezdomna, wyjęta spod prawa, włóczyła się przez wiele miesięcyz Cyganami, nierzadko głodna, zawsze drżąca z zimna, częstochora z wyczerpania.Jako zapłatę za udzielenie schronieniaofiarowała im swój naszyjnik - żałowała tylko, że zgubiła jeden zklejnotów.Potem nie posiadała już nic.Poznała też pewiensekret: Rowan nie była Cyganką - ukrywali ją między sobą,farbując jej włosy.Czy była znajdą, jak ona sama, czypodmienionym dzieckiem, skradzionym z rodowej kołyskijakiejś bogatej rodziny, tego nie powiedzieli, a Esther czuła, żenie należy o to pytać.W końcu po długich naleganiach odstawili ją pod drzwi domujedynej osoby na świecie, od której spodziewała się pomocy:Jonathana Brundalla.I rzeczywiście doktor zaopiekował się niąprzez wzgląd na pamięć swego dawnego przyjaciela i okazał sięniezwykle łaskawy, gdy jego syn, Hugh, się w niej zakochał -niejeden ojciec sprzeciwiłby się takiemu związkowi.Hugh po latach studiów zacząłpraktykę lekarską w sąsiedniej parafii i tam młodzi pobrali się bezrozgłosu. Jakże ja mogłam sprawić ci kłopot, Gussie? - spytałażarliwie.- To ty zabrałeś moje dziedzictwo, twoja rodzinapozbawiła mnie domu, nazwiska.Jeślim była dla ciebiekłopotem, to chyba tylko przez sam fakt swego istnienia, a za totrudno mi przepraszać".Nie śmiał spojrzeć jej w oczy.Miała rację, przyczynę złaupatrując w zgubnym wpływie, jaki wywierała nań matka.Wpływ ten był większy, niż Esther mogła przypuszczać, iAugustus zawsze będzie się tego wstydził.Wkrótce ze Starbrough Hall nadeszło zaproszenie na obiad iHugh uznał, że niemądrze byłoby je odrzucić.Po obiedzieAugustus zabrał Esther do biblioteki jej ojca i zapewnił, że możetu bywać, kiedy tylko zechce.Czasami rzeczywiście tamzachodziła.Augustus nie zmienił wystroju, przeto spędzanieczasu w bibliotece i rozmyślanie o ojcu przynosiło jej pociechę.Augustus czasem chodził patrzeć na gwiazdy, ale Esther nigdywięcej, aż do końca dni swoich, nie zgodziła się odwiedzić/o//y.Dla niej wieża zawsze pozostała uosobieniem grozy.Jednakowoż jako podarunek na znak pokoju i pamiątkę poswym ojcu podarowała Augustusowi jedną z książek z biblioteki- nowe wydanie Atlas Coelestis" - czemu rad był niezmiernie.Nigdy nie znalazł dość odwagi, by wyjawić Esther swój sekret,przyznać się przed nią do czynu, który nieomal pozbawił ją życia.Po jej śmierci zlecił wykonanie malowidła na suficie biblioteki,które zwieńczyło chwalebne dzieło jej utworzenia. W papierach po zmarłej żonie Hugh znałazł grubą kopertę znapisem: Zdeponować w bibliotece Starbrough Hall".Otworzyłją i przeczytał tytuł: Sprawozdanie Esther Wichkham".Osobiście zaniósł zawartość koperty Augustusowi.Poprzeczytaniu tych zapisków Augustus, wstrząśnięty, wyznałprzed Hugh, co był uczynił.Przez uchylone drzwi Augustus zauważył, że Estherpośpiesznie chowa list Bellinghama w sekretarzyku, i to gozaintrygowało.Pózniej tego samego dnia odnalazł list iprzeczytał.Nie zrozumiał nic ponad to, iż jego rywalka wstaraniach o przejęcie Starbrough Hall coś knuje i że mogłoby topokrzyżować plany jego matki.Przez resztę dnia obserwował Esther.Widział jej sekretneprzygotowania, a gdy się po zmroku wymknęła, by zajść do folły,ruszył jej śladem.Kiedy dziewczyna zniknęła na schodach wieżyz ostatnim fragmentem teleskopu, a jej wózek był już pusty,Gussiemu wydało się, że słyszy w głowie głos matki: Wiesz, cowinieneś uczynić, chłopcze".Pozostawało pytanie, czy zostawić wózek na zewnątrz, gdziemógłby zostać przez kogoś zauważony, czy wnieść do środka,ryzykując, że Esther to usłyszy i przydybie Augustusa podczaswykonywania tej misji.W końcu uznał, że jeśli uczyni to dośćszybko.Wtoczył wózek do wieży, zatrzasnął drzwi, przekręciłklucz w zamku i czmychnął.Przez dwie doby, obawiając się tego, co uczynił, utrzymywałswój postępek w tajemnicy.Sprawy potoczyły się szybciej, niżsię spodziewał.Zniknięcie Esther zostało zinterpretowane jakoucieczka, a tym samym przyznanie się do porażki, i tak właśnieAlicia przedstawiła to wszystkim domownikom.Zjawili się prawnicy, sporządzononowe dokumenty, deliberowano nad ich treścią, w końcu jepodpisano.W innych okolicznościach dysputa toczyłaby siędługo przy upartej lojalności prawnika Anthony'ego, alezniknięcie Esther pozbawiło mocy jego argumentację.Trzeciej nocy zauważono światło na wieży.Wtedy Augustusprzełamał się i wyznał matce, co uczynił.W pierwszej chwili byłaprzerażona [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
. Co się z tobą działo? - zapytał Augustus tonem natarczywym,prawie desperackim.- Myślałem.obawiałem się, że nie żyjesz.Iże to wszystko przeze mnie". Przez ciebie? Jak mogło być przez ciebie? Byliśmy dziećmi,Gussie.Byliśmy bezsilni.Twoja matka." Wiesz, że moja matka nie żyje?" Nie.Tak mi." - Nie, nie była w stanie rzec, że jej przykro, niew chwili, gdy poczuła tak wielką ulgę.- Kiedy to się stało?" Trzy.nie, cztery lata temu.Na chorobę gardła.Przezostatnie tygodnie życia nie mogła mówić".To musiało być cudowne, pomyślała Esther, ale oczywiścietego nie powiedziała. A twój ojciec?" %7łyje, ale nie opuszcza Lincolnshire.Esther.Stella.Dlaczego Stella, na miłość boską?" Musiałam zmienić imię.Nie zabiłam Trotwooda, ale doktorBrundall zalecił ostrożność.Poślubiłam jego syna, Hugh.Wiedziemy ciche, spokojne życie.Nie chcę sprawiać nikomukłopotu.A najmniej tobie i twojej rodzinie. A jednak, choć nieumyślnie, przysporzyłaś mi dość kłopotuna całe życie!" Jak to?" - zapytała ze zgrozą, a gdy przypomniała sobie testraszne zdarzenia sprzed dziesięciu lat, wypełnił ją zimny gniew.Bezdomna, wyjęta spod prawa, włóczyła się przez wiele miesięcyz Cyganami, nierzadko głodna, zawsze drżąca z zimna, częstochora z wyczerpania.Jako zapłatę za udzielenie schronieniaofiarowała im swój naszyjnik - żałowała tylko, że zgubiła jeden zklejnotów.Potem nie posiadała już nic.Poznała też pewiensekret: Rowan nie była Cyganką - ukrywali ją między sobą,farbując jej włosy.Czy była znajdą, jak ona sama, czypodmienionym dzieckiem, skradzionym z rodowej kołyskijakiejś bogatej rodziny, tego nie powiedzieli, a Esther czuła, żenie należy o to pytać.W końcu po długich naleganiach odstawili ją pod drzwi domujedynej osoby na świecie, od której spodziewała się pomocy:Jonathana Brundalla.I rzeczywiście doktor zaopiekował się niąprzez wzgląd na pamięć swego dawnego przyjaciela i okazał sięniezwykle łaskawy, gdy jego syn, Hugh, się w niej zakochał -niejeden ojciec sprzeciwiłby się takiemu związkowi.Hugh po latach studiów zacząłpraktykę lekarską w sąsiedniej parafii i tam młodzi pobrali się bezrozgłosu. Jakże ja mogłam sprawić ci kłopot, Gussie? - spytałażarliwie.- To ty zabrałeś moje dziedzictwo, twoja rodzinapozbawiła mnie domu, nazwiska.Jeślim była dla ciebiekłopotem, to chyba tylko przez sam fakt swego istnienia, a za totrudno mi przepraszać".Nie śmiał spojrzeć jej w oczy.Miała rację, przyczynę złaupatrując w zgubnym wpływie, jaki wywierała nań matka.Wpływ ten był większy, niż Esther mogła przypuszczać, iAugustus zawsze będzie się tego wstydził.Wkrótce ze Starbrough Hall nadeszło zaproszenie na obiad iHugh uznał, że niemądrze byłoby je odrzucić.Po obiedzieAugustus zabrał Esther do biblioteki jej ojca i zapewnił, że możetu bywać, kiedy tylko zechce.Czasami rzeczywiście tamzachodziła.Augustus nie zmienił wystroju, przeto spędzanieczasu w bibliotece i rozmyślanie o ojcu przynosiło jej pociechę.Augustus czasem chodził patrzeć na gwiazdy, ale Esther nigdywięcej, aż do końca dni swoich, nie zgodziła się odwiedzić/o//y.Dla niej wieża zawsze pozostała uosobieniem grozy.Jednakowoż jako podarunek na znak pokoju i pamiątkę poswym ojcu podarowała Augustusowi jedną z książek z biblioteki- nowe wydanie Atlas Coelestis" - czemu rad był niezmiernie.Nigdy nie znalazł dość odwagi, by wyjawić Esther swój sekret,przyznać się przed nią do czynu, który nieomal pozbawił ją życia.Po jej śmierci zlecił wykonanie malowidła na suficie biblioteki,które zwieńczyło chwalebne dzieło jej utworzenia. W papierach po zmarłej żonie Hugh znałazł grubą kopertę znapisem: Zdeponować w bibliotece Starbrough Hall".Otworzyłją i przeczytał tytuł: Sprawozdanie Esther Wichkham".Osobiście zaniósł zawartość koperty Augustusowi.Poprzeczytaniu tych zapisków Augustus, wstrząśnięty, wyznałprzed Hugh, co był uczynił.Przez uchylone drzwi Augustus zauważył, że Estherpośpiesznie chowa list Bellinghama w sekretarzyku, i to gozaintrygowało.Pózniej tego samego dnia odnalazł list iprzeczytał.Nie zrozumiał nic ponad to, iż jego rywalka wstaraniach o przejęcie Starbrough Hall coś knuje i że mogłoby topokrzyżować plany jego matki.Przez resztę dnia obserwował Esther.Widział jej sekretneprzygotowania, a gdy się po zmroku wymknęła, by zajść do folły,ruszył jej śladem.Kiedy dziewczyna zniknęła na schodach wieżyz ostatnim fragmentem teleskopu, a jej wózek był już pusty,Gussiemu wydało się, że słyszy w głowie głos matki: Wiesz, cowinieneś uczynić, chłopcze".Pozostawało pytanie, czy zostawić wózek na zewnątrz, gdziemógłby zostać przez kogoś zauważony, czy wnieść do środka,ryzykując, że Esther to usłyszy i przydybie Augustusa podczaswykonywania tej misji.W końcu uznał, że jeśli uczyni to dośćszybko.Wtoczył wózek do wieży, zatrzasnął drzwi, przekręciłklucz w zamku i czmychnął.Przez dwie doby, obawiając się tego, co uczynił, utrzymywałswój postępek w tajemnicy.Sprawy potoczyły się szybciej, niżsię spodziewał.Zniknięcie Esther zostało zinterpretowane jakoucieczka, a tym samym przyznanie się do porażki, i tak właśnieAlicia przedstawiła to wszystkim domownikom.Zjawili się prawnicy, sporządzononowe dokumenty, deliberowano nad ich treścią, w końcu jepodpisano.W innych okolicznościach dysputa toczyłaby siędługo przy upartej lojalności prawnika Anthony'ego, alezniknięcie Esther pozbawiło mocy jego argumentację.Trzeciej nocy zauważono światło na wieży.Wtedy Augustusprzełamał się i wyznał matce, co uczynił.W pierwszej chwili byłaprzerażona [ Pobierz całość w formacie PDF ]