[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Ktoś załatwił Streichera i Nagumo powiedział Chamberlain. Prawda.Jakie jest twoje drugie pytanie? Prawdopodobnie agent KGB.Rosjanin albo mieszkaniec środko-wej Europy.Trzydzieści czy czterdzieści lat, trudno powiedzieć.Wysoki,kościsty.Bardzo dziwny.Nosi szpicrutę schowaną w lasce i lubi jej uży-wać. To brzmi zabawnie, ale nigdy o nim nie słyszałem. Zapytaj swój komputer. Chamberlain wezwał drugiego pilota,który oznajmił, że przyjechała lekarka. Dobrze.Zaprowadz ją do ka-biny na ogonie i zamów rozmowę z Langley w Wirginii wręczył słu-chawkę Arnie emu. Do zobaczenia wkrótce.Idę dać się połatać i zało-żyć jakieś suche ubranie. Moi ludzie obserwują samolot. Zwietnie wykorzystujesz swoje siły.Chamberlain otworzył lekarce drzwi i poprowadził ją do kabiny.Byłato postawna, surowa francuska matrona o wielkich dłoniach.185 Pomogła mu zdjąć koszulę i odsunąć kurtkę kombinezonu.Leżałtwarzą do dołu na łóżku, kiedy badała ranę od noża.Zrobiła mu kilkazastrzyków przeciwbólowych wokół cięcia i zaczęła szyć. Dużo pan stracił krwi? zapytała po angielsku, kiedy skończyłaszycie. Tak. Proszę się ostrożnie odwrócić.Wyjęła dwie plastikowe paczki, pokryte rosą, widocznie niedawnowyjęte z lodówki, i rozpoczęła transfuzję przez żyłę lewej ręki. Pańska grupa krwi była w dokumentach kompanii. Pracuje pani dla Comptelu? Oczywiście. Jak zle jest z moimi plecami? Jestem pewna, że dolegliwości są dużo gorsze, niż faktyczny stanpańskiej rany.Przez parę dni będzie się pan musiał poruszać ostrożnie. Zamarzam.Czy mogę wziąć gorący prysznic? Nakleiłam wodoodporny plaster.Dwadzieścia minut pózniej lekarka pomogła mu założyć szarą mary-narkę od garnituru, odświeżoną i uprasowaną, i zapytała, jak się czuje. Niezle.Bardzo dziękuję.Poprawiła mu krawat i wyszła z uśmiechem.Kiedy Chamberlain dołączył w głównej kabinie do Arnie ego, naprzenośnym stoliku stały już dwa nakrycia, a steward w białej kurtceczekał, żeby podać zupę.Arnie opuścił swój kieliszek z sherry. Wyglądasz lepiej. Czego się dowiedziałeś? W aktach europejskich agentów KGB nie ma nikogo, kto odpo-wiadałby temu opisowi.Będziemy jeszcze szukać. Miałem wrażenie, że to wolny strzelec rzekł Chamberlain.Szybko zjadł swoją zupę i kazał stewardowi bezzwłocznie przynieśćgłówne danie. Moja kolej stwierdził Arnie. Co wiesz?Od chwili wejścia do samolotu Chamberlain zastanawiał się, czy po-wiedzieć mu o mapie Streichera.W pierwszej chwili miał ochotę sampopłynąć na wyspę, ale Rosjanin wiedział także o kryjówce Grandzaua.Amerykanin nie był w stanie dzisiejszej nocy, bez żadnego przygotowania,186 stawić czoła jednocześnie i jemu, i porywaczowi.Drużyna Rosjan straci-ła czterech ludzi od czasu spotkania w Marsylii, więc mężczyzna w czer-ni ma swoje własne problemy.Jeśli nawet wspomaga go reszta europej-skiego KGB, potrwa kilka godzin, zanim będzie mógł zrobić coś takiego,jak nocny atak na jakąś skałę na kanale La Manche.Chamberlain popatrzył Arnie emu w oczy. Wiesz cholernie dobrze, że nie chcę, byście zrobili jakiś błąd ispowodowali śmierć Hammonda, ale muszę ci powiedzieć, że prawdo-podobnie Rosjanie rano zaatakują Grandzaua. Gdzie? Jest na małej wyspie na Kanale, na zachód od Sark. Cholera! To wszystko, co wiesz? To moje przypuszczenia. Tak, wielkie dzięki za to, Chamberlain.Straciłem cały oddziałszturmowy na tej pieprzonej skale dzisiejszego pieprzonego popołudnia. Co.? wysapał Chamberlain. Poskładaliśmy fragmenty, łącznie z kilkoma, o których nie wie-działeś, i obejrzeliśmy to miejsce z powietrza.Pogoda była koszmarna icoś ogłupiło radary naszego wsparcia lotniczego tak, że nie mogliśmywycofać oddziału szturmowego. Kupili zagłuszacze radarów od pewnego japońskiego ekstremisty. Cudownie to teraz słyszeć, Pete. A jak, do diabła, miałem ci o tym powiedzieć?Arnie wpatrywał się w niego oczami głęboko zapadniętymi ze zmę-czenia. W każdym razie, Grandzau przygotował nam niezłe powitanie.Naszpikował tę pieprzoną plażę minami przeciwpiechotnymi.Miał kilkaniezle ulokowanych karabinów maszynowych.Więc nie udało im sięocalić tyłków.Kilku z twoich dawnych kumpli z FOK [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
. Ktoś załatwił Streichera i Nagumo powiedział Chamberlain. Prawda.Jakie jest twoje drugie pytanie? Prawdopodobnie agent KGB.Rosjanin albo mieszkaniec środko-wej Europy.Trzydzieści czy czterdzieści lat, trudno powiedzieć.Wysoki,kościsty.Bardzo dziwny.Nosi szpicrutę schowaną w lasce i lubi jej uży-wać. To brzmi zabawnie, ale nigdy o nim nie słyszałem. Zapytaj swój komputer. Chamberlain wezwał drugiego pilota,który oznajmił, że przyjechała lekarka. Dobrze.Zaprowadz ją do ka-biny na ogonie i zamów rozmowę z Langley w Wirginii wręczył słu-chawkę Arnie emu. Do zobaczenia wkrótce.Idę dać się połatać i zało-żyć jakieś suche ubranie. Moi ludzie obserwują samolot. Zwietnie wykorzystujesz swoje siły.Chamberlain otworzył lekarce drzwi i poprowadził ją do kabiny.Byłato postawna, surowa francuska matrona o wielkich dłoniach.185 Pomogła mu zdjąć koszulę i odsunąć kurtkę kombinezonu.Leżałtwarzą do dołu na łóżku, kiedy badała ranę od noża.Zrobiła mu kilkazastrzyków przeciwbólowych wokół cięcia i zaczęła szyć. Dużo pan stracił krwi? zapytała po angielsku, kiedy skończyłaszycie. Tak. Proszę się ostrożnie odwrócić.Wyjęła dwie plastikowe paczki, pokryte rosą, widocznie niedawnowyjęte z lodówki, i rozpoczęła transfuzję przez żyłę lewej ręki. Pańska grupa krwi była w dokumentach kompanii. Pracuje pani dla Comptelu? Oczywiście. Jak zle jest z moimi plecami? Jestem pewna, że dolegliwości są dużo gorsze, niż faktyczny stanpańskiej rany.Przez parę dni będzie się pan musiał poruszać ostrożnie. Zamarzam.Czy mogę wziąć gorący prysznic? Nakleiłam wodoodporny plaster.Dwadzieścia minut pózniej lekarka pomogła mu założyć szarą mary-narkę od garnituru, odświeżoną i uprasowaną, i zapytała, jak się czuje. Niezle.Bardzo dziękuję.Poprawiła mu krawat i wyszła z uśmiechem.Kiedy Chamberlain dołączył w głównej kabinie do Arnie ego, naprzenośnym stoliku stały już dwa nakrycia, a steward w białej kurtceczekał, żeby podać zupę.Arnie opuścił swój kieliszek z sherry. Wyglądasz lepiej. Czego się dowiedziałeś? W aktach europejskich agentów KGB nie ma nikogo, kto odpo-wiadałby temu opisowi.Będziemy jeszcze szukać. Miałem wrażenie, że to wolny strzelec rzekł Chamberlain.Szybko zjadł swoją zupę i kazał stewardowi bezzwłocznie przynieśćgłówne danie. Moja kolej stwierdził Arnie. Co wiesz?Od chwili wejścia do samolotu Chamberlain zastanawiał się, czy po-wiedzieć mu o mapie Streichera.W pierwszej chwili miał ochotę sampopłynąć na wyspę, ale Rosjanin wiedział także o kryjówce Grandzaua.Amerykanin nie był w stanie dzisiejszej nocy, bez żadnego przygotowania,186 stawić czoła jednocześnie i jemu, i porywaczowi.Drużyna Rosjan straci-ła czterech ludzi od czasu spotkania w Marsylii, więc mężczyzna w czer-ni ma swoje własne problemy.Jeśli nawet wspomaga go reszta europej-skiego KGB, potrwa kilka godzin, zanim będzie mógł zrobić coś takiego,jak nocny atak na jakąś skałę na kanale La Manche.Chamberlain popatrzył Arnie emu w oczy. Wiesz cholernie dobrze, że nie chcę, byście zrobili jakiś błąd ispowodowali śmierć Hammonda, ale muszę ci powiedzieć, że prawdo-podobnie Rosjanie rano zaatakują Grandzaua. Gdzie? Jest na małej wyspie na Kanale, na zachód od Sark. Cholera! To wszystko, co wiesz? To moje przypuszczenia. Tak, wielkie dzięki za to, Chamberlain.Straciłem cały oddziałszturmowy na tej pieprzonej skale dzisiejszego pieprzonego popołudnia. Co.? wysapał Chamberlain. Poskładaliśmy fragmenty, łącznie z kilkoma, o których nie wie-działeś, i obejrzeliśmy to miejsce z powietrza.Pogoda była koszmarna icoś ogłupiło radary naszego wsparcia lotniczego tak, że nie mogliśmywycofać oddziału szturmowego. Kupili zagłuszacze radarów od pewnego japońskiego ekstremisty. Cudownie to teraz słyszeć, Pete. A jak, do diabła, miałem ci o tym powiedzieć?Arnie wpatrywał się w niego oczami głęboko zapadniętymi ze zmę-czenia. W każdym razie, Grandzau przygotował nam niezłe powitanie.Naszpikował tę pieprzoną plażę minami przeciwpiechotnymi.Miał kilkaniezle ulokowanych karabinów maszynowych.Więc nie udało im sięocalić tyłków.Kilku z twoich dawnych kumpli z FOK [ Pobierz całość w formacie PDF ]