[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.lW tym rozdziale referatu harmonizacja odnosi się do zbliżenia przepisów prawnych państw członkowskich Unii Europejskiej.Oznacza to takie dostosowanie i ujednolicenie przepisów poszczególnych państw członkowskich, aby został osiągnięty właściwy skutek określony w nadrzędnych przepisach wspólnotowych.Zastosowane w poszczególnych przypadkach środki i formy prawne mogą się jednak niekiedy znacznie różnić.O harmonizacji można mówić w sensie pozytywnym i negatywnym.Harmonizacja pozytywna polega na rzeczywistym zbliżaniu prawa, harmonizacja negatywna zaś - na doraźnych interwencjach, nakazujących osiągnięcie częściowego skutku bez uzyskania zharmonizowanego prawa.Źródłem harmonizacji negatywnej mogą być na przykład wyroki sądowe lub zakazy i nakazy wprowadzone do przepisów nadrzędnych.Instrumentami służącymi harmonizacji prawa w Unii Europejskiej są:• dyrektywy;• rozporządzenia;• decyzje;• uchwały i zalecenia.Akty te mogą być wydawane przez Parlament Europejski, współdziałający z Radą Europy, samą Radę i Komisję Europejską.Dyrektywa jest najbardziej powszechnie stosowanym środkiem harmonizacyjnym.Jest to akt prawa wtórnego Wspólnoty, którego adresatem są państwa członkowskie.Dyrektywa wyznacza cel, jaki ma zostać osiągnięty, pozostawia jednak danemu państwu formy i środki wbudowania jej postanowień w krajowy system prawny.W założeniu dyrektywa nie wywołuje bezpośrednich skutków wobec osób fizycznych i prawnych.Orzecznictwo Trybunatu Sprawiedliwości dopuszcza jednak możliwość ograniczonego bezpośredniego powoływania się na dyrektywy w przypadku niezrealizowania wdrożenia przez państwo członkowskie.Dotyczy to jedynie roszczeń podmiotów indywidualnych wobec państwa, nie zaś innych podmiotów.Rozporządzenia są ogólnymi aktami normatywnymi, wiążącymi na równi z przepisami prawa krajowego.Jest to więc prawo wspólnotowe, do którego należy stosować się bezpośrednio, określające zarówno cel, jak i kroki zmierzające do jego realizacji.Wchodzi ono w życie jednocześnie we wszystkich państwach członkowskich i podlega obowiązkowej publikacji w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.Decyzje mają charakter podobny do rozporządzeń, mają jednak moc wiążącą tylko w stosunku do ich adresatów.Uchwały i zalecenia nie mają mocy wiążącej, są jednak brane pod uwagę przy opracowywaniu nowych aktów prawnych Wspólnoty oraz przy programowaniu działań wielu organów i instytucji w ramach zarówno całej Unii Europejskiej, jak i poszczególnych państw członkowskich.III.Ocena zgodnościSystem zabezpieczenia przed wprowadzaniem produktów podlegających ocenie zgodności i nie spełniających wymagań zasadniczych w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w prawie polskim tworzą omówione w niniejszym rozdziale ustawy.Ustawa z 28 kwietnia 2000 r.o systemie oceny zgodności, akredytacji oraz zmianie niektórych ustaw miała w intencji prawodawcy następujące cele:a) eliminację zagrożeń stwarzanych przez wyroby dla życia lub zdrowia użytkowników i konsumentów, a także dla mienia lub środowiska;b) znoszenie barier technicznych w handlu i ułatwienie międzynarodowego obrotu towarowego;c) stworzenie warunków do rzetelnej oceny wyrobów i procesów ich wytwarzania przez kompetentne i niezależne podmioty, nie powodujących nadmiernych obciążeń (kosztów) dla przedsiębiorców.Zgodnie z art.3 i 4 ustawy wyróżnia się dwa rodzaje oceny zgodności: obowiązkową i dobrowolną.Pierwszy rodzaj dotyczy produktów, które są objęte prawodawstwem Unii Europejskiej, określającym wymagania zasadnicze (zakresem regulacji dyrektyw nowego podejścia) albo wymagania szczegółowe (chodzi tu o dyrektywy starego podejścia).Dobrowolna ocena zgodności wyrobów odnosi się do wyrobów i procesów produkcyjnych, których nie dotyczy żadne ze wspomnianych dwu rodzajów wymagań.W praktyce więc tego rodzaju badanie jest inicjowane przez producenta, chcącego ulepszyć swoje wyroby lub stosowane przez siebie procesy wytwórcze.Zgodnie z art.6 ustawy obowiązkowa ocena zgodności ma dotyczyć produktów, które - gdy zostaną wprowadzone do obrotu - mogą stwarzać zagrożenie albo służą szczególnym celom (ochronie lub ratowaniu zdrowia, mienia lub środowiska).Formuła prawna użyta w tym przepisie przesądza o niezmiernie ważnym aspekcie stosowania ustawy, oznacza bowiem, iż także wyroby, które mogą stwarzać zagrożenie dla osób trzecich (a więc takich, które nie są ani ich użytkownikami, ani innego rodzaju konsumentami, ale mają raczej przypadkowy, a często i nieświadomy kontakt z produktem lub jego funkcją) są objęte zakresem regulacji ustawy.Artykuł 6 (w ust [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.lW tym rozdziale referatu harmonizacja odnosi się do zbliżenia przepisów prawnych państw członkowskich Unii Europejskiej.Oznacza to takie dostosowanie i ujednolicenie przepisów poszczególnych państw członkowskich, aby został osiągnięty właściwy skutek określony w nadrzędnych przepisach wspólnotowych.Zastosowane w poszczególnych przypadkach środki i formy prawne mogą się jednak niekiedy znacznie różnić.O harmonizacji można mówić w sensie pozytywnym i negatywnym.Harmonizacja pozytywna polega na rzeczywistym zbliżaniu prawa, harmonizacja negatywna zaś - na doraźnych interwencjach, nakazujących osiągnięcie częściowego skutku bez uzyskania zharmonizowanego prawa.Źródłem harmonizacji negatywnej mogą być na przykład wyroki sądowe lub zakazy i nakazy wprowadzone do przepisów nadrzędnych.Instrumentami służącymi harmonizacji prawa w Unii Europejskiej są:• dyrektywy;• rozporządzenia;• decyzje;• uchwały i zalecenia.Akty te mogą być wydawane przez Parlament Europejski, współdziałający z Radą Europy, samą Radę i Komisję Europejską.Dyrektywa jest najbardziej powszechnie stosowanym środkiem harmonizacyjnym.Jest to akt prawa wtórnego Wspólnoty, którego adresatem są państwa członkowskie.Dyrektywa wyznacza cel, jaki ma zostać osiągnięty, pozostawia jednak danemu państwu formy i środki wbudowania jej postanowień w krajowy system prawny.W założeniu dyrektywa nie wywołuje bezpośrednich skutków wobec osób fizycznych i prawnych.Orzecznictwo Trybunatu Sprawiedliwości dopuszcza jednak możliwość ograniczonego bezpośredniego powoływania się na dyrektywy w przypadku niezrealizowania wdrożenia przez państwo członkowskie.Dotyczy to jedynie roszczeń podmiotów indywidualnych wobec państwa, nie zaś innych podmiotów.Rozporządzenia są ogólnymi aktami normatywnymi, wiążącymi na równi z przepisami prawa krajowego.Jest to więc prawo wspólnotowe, do którego należy stosować się bezpośrednio, określające zarówno cel, jak i kroki zmierzające do jego realizacji.Wchodzi ono w życie jednocześnie we wszystkich państwach członkowskich i podlega obowiązkowej publikacji w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.Decyzje mają charakter podobny do rozporządzeń, mają jednak moc wiążącą tylko w stosunku do ich adresatów.Uchwały i zalecenia nie mają mocy wiążącej, są jednak brane pod uwagę przy opracowywaniu nowych aktów prawnych Wspólnoty oraz przy programowaniu działań wielu organów i instytucji w ramach zarówno całej Unii Europejskiej, jak i poszczególnych państw członkowskich.III.Ocena zgodnościSystem zabezpieczenia przed wprowadzaniem produktów podlegających ocenie zgodności i nie spełniających wymagań zasadniczych w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w prawie polskim tworzą omówione w niniejszym rozdziale ustawy.Ustawa z 28 kwietnia 2000 r.o systemie oceny zgodności, akredytacji oraz zmianie niektórych ustaw miała w intencji prawodawcy następujące cele:a) eliminację zagrożeń stwarzanych przez wyroby dla życia lub zdrowia użytkowników i konsumentów, a także dla mienia lub środowiska;b) znoszenie barier technicznych w handlu i ułatwienie międzynarodowego obrotu towarowego;c) stworzenie warunków do rzetelnej oceny wyrobów i procesów ich wytwarzania przez kompetentne i niezależne podmioty, nie powodujących nadmiernych obciążeń (kosztów) dla przedsiębiorców.Zgodnie z art.3 i 4 ustawy wyróżnia się dwa rodzaje oceny zgodności: obowiązkową i dobrowolną.Pierwszy rodzaj dotyczy produktów, które są objęte prawodawstwem Unii Europejskiej, określającym wymagania zasadnicze (zakresem regulacji dyrektyw nowego podejścia) albo wymagania szczegółowe (chodzi tu o dyrektywy starego podejścia).Dobrowolna ocena zgodności wyrobów odnosi się do wyrobów i procesów produkcyjnych, których nie dotyczy żadne ze wspomnianych dwu rodzajów wymagań.W praktyce więc tego rodzaju badanie jest inicjowane przez producenta, chcącego ulepszyć swoje wyroby lub stosowane przez siebie procesy wytwórcze.Zgodnie z art.6 ustawy obowiązkowa ocena zgodności ma dotyczyć produktów, które - gdy zostaną wprowadzone do obrotu - mogą stwarzać zagrożenie albo służą szczególnym celom (ochronie lub ratowaniu zdrowia, mienia lub środowiska).Formuła prawna użyta w tym przepisie przesądza o niezmiernie ważnym aspekcie stosowania ustawy, oznacza bowiem, iż także wyroby, które mogą stwarzać zagrożenie dla osób trzecich (a więc takich, które nie są ani ich użytkownikami, ani innego rodzaju konsumentami, ale mają raczej przypadkowy, a często i nieświadomy kontakt z produktem lub jego funkcją) są objęte zakresem regulacji ustawy.Artykuł 6 (w ust [ Pobierz całość w formacie PDF ]