pan tadeusz cała ksišżka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Lecz cóż? Aaska stryja dobroóiejaNie przyda się już na nic! Ach, próżna naóieja!Bo pani Telimena nie odda mi Zosi!��Bęóiem prosić� rzekł Sęóia.�Nikt jej nie uprosi Przerwał prędko Tadeusz nie, czekać nie mogę,Stryjaszku, muszę prędko, jutro jechać w drogę.Daj mi, stryjaszku, tylko twe błogosławieństwo,Wszystko przygotowałem, jadę zaraz w Księstwo�.Sęóia, wąs kręcąc, z gniewem na chłopca spozierał:�To waść tak szczery? takeś mi serce otwierał?Naprzód ów pojedynek, potem znowu miłośćI ten wyjazd; oj, jest tu w tym jakaś zawiłość.Już mnie gadano, jużem kroki waści badał!Asant v � bałamut i trzpiot, asan kłamstwa gadał!A góież to asan choóił onegdaj wieczorem,Czego asan jak wyżeł tropił pode dworem?O Tadeuszku! jeśli może asan ZosięZbałamucił i teraz uciekasz, młokosie,To się waści nie uda! Lubisz czy nie lubisz,Zapowiadam asanu, że Zosię poślubisz;A nie, to bizun jutro staniesz na kobiercu!I gada mnie o czuciach! o niezmiennym sercu!Agarz jesteś! pfe! Ja z waści, panie Tadeuszu,Zrobię śleótwo, ja waści jeszcze natrę uszu!�iś dość miałem kłopotów, aż mnie głowa boli;Ten mi jeszcze spokojnie zasnąć nie dozwoli!Idz mi waść spać!� To mówiąc, drzwi na wściążt v t otwierałI zawołał Woznego, żeby go rozbierał.Tadeusz cicho wyszedł, opuściwszy głowę,Rozbierał w myśli przykrą ze stryjem rozmowę:Pierwszy raz połajany tak ostro!& OceniłSłuszność wyrzutów, sam się przed sobą rumienił.Co począć? jeśli Zosia o wszystkim się dowie?Prosić o rękę? a cóż Telimena powie?Nie, czuł, że nie mógł dłużej zostać w Soplicowie.Kobieta, Mężczyzna,Tak zadumany ledwie zrobił kroków parę,Kochanek, RozstanieGdy mu coś drogę zaszło; spojrzał: wiói marę,Całą w bieliznie, długą, wysmukłą i cienką.Suwała się ku niemu z wyciągniętą ręką,Od której odb3ał się drżący blask miesięczny,I przystąpiwszy, cicho jęknęła: �Niewóięczny!Szukałeś wzroku mego, teraz go unikasz;Szukałeś rozmów ze mną, óiś uszy zamykasz,t v � san a.acan, starop.tytuł grzecznościowy: pan, waćpan.t v t na w ci na oścież.Pan Tadeusz czyli ostatni zajazd na Litwie 133Jakby w słowach, we wzroku mym była trucizna!Dobrze mi tak, wieóiałam, kto jesteś: mężczyzna!Nie znając kokieterii, nie chciałam cię dręczyć,Uszczęśliwiłam; takżeś umiał mnie zawóięczyć!Tryumf nad miękkim sercem serce twe zatwaróił;%7łeś je zdobył zbyt łacno, zbyt prędkoś nim wzgaróił!Dobrze mi tak! Lecz straszną nauczona probą,Wierz mi, iż więcej niż ty garóę sama sobą!��Telimeno Tadeusz rzekł dalbóg nietwardeMam serce ani ciebie unikam przez wzgardę;Ale uważ no sama, wszak nas wióą, śleóą,Czyż można tak otwarcie? cóż luóie powieóą?Wszak to nieprzyzwoicie, to dalbóg jest grzechem�.�Grzechem! odpowieóiała mu z gorzkim uśmiechem Niewiniątko! baranek! Ja, będąc kobi�tą,Jeśli z miłości nie dbam, choćby mnie odkryto,Choćby mnie osławiono; a ty, ty mężczyzna?Cóż szkoói z was któremu, chociaż się i przyzna,%7łe ma romans z óiesięciu razem kochankami?Mów prawdę: chcesz mnie rzucić?� Zalała się łzami.�Telimeno, cóż by świat mówił o człowieku Rzekł Tadeusz który by teraz, w moim wieku,Zdrów, żył na wsi, kochał się: kiedy tyle młoói,Tylu żonatych od żon, od óieci uchoóiZa granicę, pod znaki narodowe bieży?Choćbym chciał zostać, czy to ode mnie zależy?Ojciec mnie testamentem kazał, abym służyłW wojsku polskim, teraz stryj ten rozkaz powtórzył:Jutro jadę, zrobiłem już postanowienie,I dalbóg, Telimeno, już go nie odmienię�.�Ja rzekła Telimena nie chcę ci zagraóaćDrogi do sławy, szczęściu twojemu przeszkaóać!Jesteś mężczyzną, znajóiesz kochankę godniejsząSerca twojego, znajóiesz bogatszą, piękniejszą!Tylko dla mej pociechy, niech wiem przed rozstaniem,%7łe twoja skłonność była prawóiwym kochaniem,%7łe to nie był żart tylko, nie rozpusta płocha,Lecz miłość; niech wiem, że mnie mój Tadeusz kocha!Niech słowo �kocham� jeszcze raz z ust twych usłyszę,Niech je w sercu wyryję i w myśli zapiszę.Przebaczę łacniej, chociaż przestaniesz mnie kochać,Pomnąc jakoś mnie kochał!� I zaczęła szlochać [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki