[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.3.Natura stanowi o osobie.Nie podobna zaś, by to, co zostało ustanowione,przyjęło coś, co je stanowi, jako że skutek nie działa na przyczynę.Nie jest więcpodobne, by osoba przybrała naturę.34 A JEDNAK Augustyn mówi2): Ten Bóg , czyli Bóg Jednorodzony, przybrałpostać, to jest naturę sługi .Bóg Jednorodzony zaś jest osobą.A więc osoba możeprzyjąć naturę.WYKAAD.Wyraz przyjęcie oznacza dwie rzeczy: zródło czynności i jej kres.Przyjąć bowiem to znaczy wziąć coś do siebie.W przyjęciu omawianym, zarównozródłem jak i kresem czynności jest Osoba.Jest Ona jej zródłem, bo czynność jestfunkcją właściwą osoby, a tego rodzaju.przybranie sobie ciała dokonało się przezdziałanie Boga.Osoba jest także kresem przyjęcia, bo, jak stwierdzono wyżej3),zjednoczenie dokonało się nie w naturze, lecz w Osobie.Jasne więc, że przyjęcienatury przysługuje Osobie w sposób najbardziej właściwy.Ad l.Wobec nieskończoności Osoby boskiej nie można do Niej niczego dodać.Dlatego Cyryl mówi4): Nie pojmujemy zjednoczenia, jako dodania czegoś .Niedodaje Bogu niczego również zjednoczenie z człowiekiem, dokonane przez łaskęusynowienia, natomiast człowiek otrzymuje coś z Boga.Udoskonala się więc przy tymnie Bóg, lecz człowiek.Ad 2.Nieudzielność osoby wyraża się w tym, że nie można Osoby orzekać owielu osobnikach, ale to nie wyklucza możliwości kilku orzeczeń o jednej osobie.Niejest więc sprzeczne z pojęciem osoby udzielanie się polegające na samoistnymbytowaniu w kilku naturach.Bo nawet w osobie stworzonej mogą się przypadłościowełączyć liczne natury, tak np.w osobie jednego człowieka spotyka się ilość z jakością.Właściwością wyłączną Osoby boskiej jest to, że dzięki Jej nieskończoności zbiegłysię w Niej natury nie przypadłościowe, lecz w bytowaniu samoistnym.Ad 3.Jak już wiemy5), natura ludzka nie stanowi podstawy określającej absolutnybyt Osoby boskiej, lecz taki byt, jaki odpowiada nazwie tej natury.Syn Boży niezawdzięcza naturze ludzkiej tego, że po prostu jest; był On bowiem od wieków,naturze ludzkiej zawdzięcza On tylko to, że jest człowiekiem.Zaś zasadniczo naturaboska stanowi o boskiej osobie Syna Bożego.Toteż nie mówimy o przyjęciu naturyboskiej, lecz ludzkiej.Artykuł 2.CZY DLA NATURY BOSKIEJ JEST RZECZ STOSOWNPRZYJ NATUR LUDZK ?Na pozór nie.1.Jak powiedziano bowiem1), przyjąć to tyle co przybrać sobie.Natura boska zaś.nie przyjmuje natury ludzkiej do siebie; zjednoczenie bowiem nie dokonało się wnaturze, lecz w Osobie, jak stwierdzono wyżej2).Więc przyjęcie natury ludzkiej boskiej naturze nie odpowiada.2.Natura boska wspólna jest trzem Osobom.Gdyby więc przyjęcie przysługiwałonaturze, wynikałoby stąd, że przysługuje ono trzem Osobom, i znaczyłoby, że Ojciecprzyjął ludzką naturę podobnie jak Syn.A to jest błąd.3.Przyjęcie jest czynnością.Czynność zaś przysługuje osobie, nie naturze, taostatnia oznacza raczej zródło I zasadę czynności w działającym.Zatem przyjęcie niejest dla natury czymś stosownym.A JEDNAK Augustyn mówi3): Owa natura, zrodzona z Ojca, która trwa35 zawsze , czyli natura wzięta od Ojca w przedwiecznym rodzeniu, przyjęła nasząnaturę wolną od grzechu .WYKAAD.Jak wiemy4), wyraz przyjąć wskazuje na dwie rzeczy, mianowicie:na zródło i kres czynności.Otóż być zródłem tego przyjęcia jest zgodne z naturą bożą,jej to bowiem mocą ono się dokonało.Ale natura boska, jako taka, nie może byćuważana za kres przyjęcia.Jest ona kresem tylko ze względu na Osobę, w której jąrozpatrujemy.I dlatego przede wszystkim i w sensie najwłaściwszym mówimy, żeprzyjmuje Osoba, wtórnie zaś można także powiedzieć, iż natura przyjmuje innąnaturę do swej Osoby.W tym to znaczeniu mówimy o naturze wcielonej , nie mając przy tym na myślitego, ze przemieniła się w ciało, lecz że przyjęła naturę ciała.Mówi przetoDamasceńczyk5): Powiadamy, że natura boska jest wcielona zgodnie z ujęciemświętych Atanazego i Cyryla .Ad 1.To siebie jest zaimkiem zwrotnym i wskazuje na czynność zwrotną, którejpodmiotem jest hipostaza działająca.Natura boska zaś co do hipostazy nie różni się odOsoby Słowa.Ponieważ zaś natura boska wzięła ludzką naturę do Osoby Słowa, mówisię, że przybrała ją sobie.Lecz chociaż Ojciec wziął ludzką naturę do Osoby Słowa,nie wziął jej przez to do siebie, gdyż hipostaza Ojca nie jest hipostaza Słowa.I dlategonie można mówić w ścisłym znaczeniu, że Ojciec przyjął naturę ludzką [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.3.Natura stanowi o osobie.Nie podobna zaś, by to, co zostało ustanowione,przyjęło coś, co je stanowi, jako że skutek nie działa na przyczynę.Nie jest więcpodobne, by osoba przybrała naturę.34 A JEDNAK Augustyn mówi2): Ten Bóg , czyli Bóg Jednorodzony, przybrałpostać, to jest naturę sługi .Bóg Jednorodzony zaś jest osobą.A więc osoba możeprzyjąć naturę.WYKAAD.Wyraz przyjęcie oznacza dwie rzeczy: zródło czynności i jej kres.Przyjąć bowiem to znaczy wziąć coś do siebie.W przyjęciu omawianym, zarównozródłem jak i kresem czynności jest Osoba.Jest Ona jej zródłem, bo czynność jestfunkcją właściwą osoby, a tego rodzaju.przybranie sobie ciała dokonało się przezdziałanie Boga.Osoba jest także kresem przyjęcia, bo, jak stwierdzono wyżej3),zjednoczenie dokonało się nie w naturze, lecz w Osobie.Jasne więc, że przyjęcienatury przysługuje Osobie w sposób najbardziej właściwy.Ad l.Wobec nieskończoności Osoby boskiej nie można do Niej niczego dodać.Dlatego Cyryl mówi4): Nie pojmujemy zjednoczenia, jako dodania czegoś .Niedodaje Bogu niczego również zjednoczenie z człowiekiem, dokonane przez łaskęusynowienia, natomiast człowiek otrzymuje coś z Boga.Udoskonala się więc przy tymnie Bóg, lecz człowiek.Ad 2.Nieudzielność osoby wyraża się w tym, że nie można Osoby orzekać owielu osobnikach, ale to nie wyklucza możliwości kilku orzeczeń o jednej osobie.Niejest więc sprzeczne z pojęciem osoby udzielanie się polegające na samoistnymbytowaniu w kilku naturach.Bo nawet w osobie stworzonej mogą się przypadłościowełączyć liczne natury, tak np.w osobie jednego człowieka spotyka się ilość z jakością.Właściwością wyłączną Osoby boskiej jest to, że dzięki Jej nieskończoności zbiegłysię w Niej natury nie przypadłościowe, lecz w bytowaniu samoistnym.Ad 3.Jak już wiemy5), natura ludzka nie stanowi podstawy określającej absolutnybyt Osoby boskiej, lecz taki byt, jaki odpowiada nazwie tej natury.Syn Boży niezawdzięcza naturze ludzkiej tego, że po prostu jest; był On bowiem od wieków,naturze ludzkiej zawdzięcza On tylko to, że jest człowiekiem.Zaś zasadniczo naturaboska stanowi o boskiej osobie Syna Bożego.Toteż nie mówimy o przyjęciu naturyboskiej, lecz ludzkiej.Artykuł 2.CZY DLA NATURY BOSKIEJ JEST RZECZ STOSOWNPRZYJ NATUR LUDZK ?Na pozór nie.1.Jak powiedziano bowiem1), przyjąć to tyle co przybrać sobie.Natura boska zaś.nie przyjmuje natury ludzkiej do siebie; zjednoczenie bowiem nie dokonało się wnaturze, lecz w Osobie, jak stwierdzono wyżej2).Więc przyjęcie natury ludzkiej boskiej naturze nie odpowiada.2.Natura boska wspólna jest trzem Osobom.Gdyby więc przyjęcie przysługiwałonaturze, wynikałoby stąd, że przysługuje ono trzem Osobom, i znaczyłoby, że Ojciecprzyjął ludzką naturę podobnie jak Syn.A to jest błąd.3.Przyjęcie jest czynnością.Czynność zaś przysługuje osobie, nie naturze, taostatnia oznacza raczej zródło I zasadę czynności w działającym.Zatem przyjęcie niejest dla natury czymś stosownym.A JEDNAK Augustyn mówi3): Owa natura, zrodzona z Ojca, która trwa35 zawsze , czyli natura wzięta od Ojca w przedwiecznym rodzeniu, przyjęła nasząnaturę wolną od grzechu .WYKAAD.Jak wiemy4), wyraz przyjąć wskazuje na dwie rzeczy, mianowicie:na zródło i kres czynności.Otóż być zródłem tego przyjęcia jest zgodne z naturą bożą,jej to bowiem mocą ono się dokonało.Ale natura boska, jako taka, nie może byćuważana za kres przyjęcia.Jest ona kresem tylko ze względu na Osobę, w której jąrozpatrujemy.I dlatego przede wszystkim i w sensie najwłaściwszym mówimy, żeprzyjmuje Osoba, wtórnie zaś można także powiedzieć, iż natura przyjmuje innąnaturę do swej Osoby.W tym to znaczeniu mówimy o naturze wcielonej , nie mając przy tym na myślitego, ze przemieniła się w ciało, lecz że przyjęła naturę ciała.Mówi przetoDamasceńczyk5): Powiadamy, że natura boska jest wcielona zgodnie z ujęciemświętych Atanazego i Cyryla .Ad 1.To siebie jest zaimkiem zwrotnym i wskazuje na czynność zwrotną, którejpodmiotem jest hipostaza działająca.Natura boska zaś co do hipostazy nie różni się odOsoby Słowa.Ponieważ zaś natura boska wzięła ludzką naturę do Osoby Słowa, mówisię, że przybrała ją sobie.Lecz chociaż Ojciec wziął ludzką naturę do Osoby Słowa,nie wziął jej przez to do siebie, gdyż hipostaza Ojca nie jest hipostaza Słowa.I dlategonie można mówić w ścisłym znaczeniu, że Ojciec przyjął naturę ludzką [ Pobierz całość w formacie PDF ]