[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.ÿþIWONA MENZELZataÅ„czyć czeczotkÄ™Ewie i IgorowiSamolot Aleksandry byÅ‚ opóz
niony.Przesunęłam ponownie palcami po ikonach sto-jącego w hali przylotów monitora, ale i tym razem ukazała się ta sama informacja: ma-szyna LOT-u wyląduje we Frankfurcie dopiero za pół godziny.Mogłam więc, niespiesząc się, wypić jeszcze filiżankę kawy na tarasie.Bezszelestna winda zawiozła mnie na poziom, z którego odjeżdżała Sky Line, au-tomatyczna kolejka na nowy Terminal 2.Wsiadając do niej, poczułam miłe podniece-nie.Nigdy nie przyznałabym się do tego głośno, ale szybowanie nad lotniskiem wprowadzonym niewidzialną ręką wagoniku wciąż sprawiało mi dziecinną przyjem-ność.Za pierwszym razem kursowaliśmy z Janem tam i z powrotem, aż zapadła noc ilotnisko rozjarzyło się kolorowymi światłami.- Dzieciaka to bawi, sam pan wie, jak to jest z chłopakami - powiedziałam zblazo-wanym tonem do ochroniarza, który przyglądał nam się podejrzliwie.- W tej chwiliinteresują go tylko komputery, kolejki i samoloty; taki wiek.Sky Line wpłynęła do przeszklonej hali, drzwi rozsunęły się przy melodyjnychdz
więkach gongu i pasażerowie zajęli miejsca.Usadowiłam się przed wielką panora-miczną szybą na końcu wagonika, skąd najlepiej było widać, jak Terminal 1 odżeglo-wuje majestatycznie w dal i staje się jednym z migoczących na horyzoncie świateł.Tametamorfoza zachwycała mnie wciąż na nowo, toteż z żalem wstałam, kiedy dobili-śmy do jarzącej się oślepiająco kolebki Terminalu 2 i ponownie zabrzmiał gong.Z najwyższego poziomu rozciągał się zapierający dech widok na półkilometrowąhalę odlotów, lądujące i startujące samoloty, sylwetę Frankfurtu na tle nieba i maja-czące na horyzoncie wzgórza Tau-nusu.Tu znajdował się centralny punkt nowego lot-niska, tu biło jego serce, i dlatego wciąż nie mogłam pojąć, czemu akurat tutaj fantazjaarchitektów umieściła królestwo frytek i hamburgerów.Może chodziło o to, żeby stru-dzony podróżny, stawiając znowu stopy na ziemi, mógł od razu poczuć, że wrócił dodomu.Cokolwiek pozostawiłby za sobą - skwar buszu, wichry tundry, pył pustyni - tuczekał na niego dobry, stary McDonald's z chicken mc nugget, zawsze takim samym,od równika po biegun północny.Zapłaciłam za swoje cappuccino i z filiżanką w ręku pchnęłam drzwi prowadzące nataras.Oparłam się o balustradę, powiodłam wzrokiem po niezmierzonym oceanie be-tonu, na którym niestrudzenie lądowały i startowały samoloty.Zawsze, kiedy tu sta-łam, przypominały mi się wszystkie moje odloty i przyloty, podróże dalekie i bliskie,pożegnania i powitania.Całe moje życie było niekończącą się pielgrzymką [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

centka.pev.pl