[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Simon nie mógł zrozumieć, dlaczegoktokolwiek chciałby trzymać w domu takiprzedmiot.Zamknął za sobą drzwi, wyjął telefon izadzwonił do Charlie na komórkę. Charlie Zailer powiedziała do słuchawki.Simon nie odpowiedział. Tak.Przepraszam,ale muszę porozmawiać na zewnątrz usłyszałCharlie tłumaczącą się państwu Rae.Poczekał na trzaśnięcie drzwi wejściowych,po czym spuścił wodę w sedesie dla zachowaniaefektu.Wyszedł po cichu na korytarz, zakradłsię pod drzwi do salonu i nasłuchiwał.MonaRae zdążyła już uruchomić potok słów. Nie mogę cię słuchać, jak bronisz tejkobiety! ganiła męża. Dlaczego powiedziałeśim, że wspólnie z Vivienne postanowiłeś zerwaćkontakt z Davidem? Niczego wspólnie niepostanowiliście! Ona cię wygoniła, a potemzatruła Davidowi umysł nienawiścią do ciebie! Skarbie, spokojnie.Na pewno nie było takjak mówisz. Co ty wygadujesz? Głos Mony przybrał na sile i stał się wyższy. Było dokładnie takjak mówię. To już przeszłość.Nie denerwuj się.Niema sensu roztrząsać dawnych nieprzyjemności. Z odpowiedzi Davida na twój list oOliverze wynikało jasno, że nauczono gopogardy do ciebie. Mona Rae mówiła jak ktoś,dla kogo roztrząsanie wcale nie spadło zporządku dnia. Skarbie, proszę cię.Zepsujesz mi humor. Może powinien się trochę zepsuć.Możepowinieneś się wściec jak ja! David cięuwielbiał i Vivienne nie mogła tego znieść, takajest prawda.Musiała być tą jedyną.Gdyby takakobieta miała mieć dzieci, skorzystałaby zbanku spermy Jest megalomanką, o czymdobrze wiesz! Więc czemu do jasnej cholery o tym wszystkim nie mówisz, jak cię pytają? Skarbie, a co by to dało? Widzisz jakiśzwiązek z zaginięciem żony i córki Davida? Jesteś moralnym bezkręgowcem! Tak, skarbie.Masz rację.Ale bezprzesady.Przecież gdybym wiedział coś o jegożonie i córeczce, to wszystko bym powiedział. Wiesz, co się stało z jego pierwszą żoną powiedziała Mona.Simon uniósł brwi.Zamarłw oczekiwaniu.Doznał dziwnego uczucia bycia zupełnie nieprzygotowanym. Przecież jązamordowano! Daj spokój, Mona! Richard Rae sprawiałwrażenie lekko poirytowanego.Z tego, codotychczas słyszał, Simon wątpił, by facetzdolny był do pełnego gniewu. Nie można ot,tak sobie, oskarżać ludzi o morderstwo.Jesteśniesprawiedliwa. Niesprawiedliwa?! Boże, zupełnie jakbymgadała z gąbką! Czemu nie chcesz impowiedzieć, że pisałeś Davidowi o Oliverze? To nie ma znaczenia.Oni szukają Alice idziecka.Jaki to ma związek z moim listem? Zrobiłbyś to samo jeszcze raz, mam rację? powiedziała gorzko jego żona. Gdybyśmy sięrozstali, a ja postanowiłabym być suką i odcięłaci dostęp do Olivera, tobyś mi na to pozwolił,prawda? Czy według ciebie warto jest ocokolwiek walczyć? Jesteś niemądra.Po co nam ta kłótnia?Nie spieraliśmy się o to przed przyjściem policji.A przecież nic się nie zmieniło. To fakt.Nic się tutaj nie zmienia. Oj, proszę cię. Wiesz, jak się nazywa wychowawczyniklasy Olivera? Wiesz, jaki jest ulubionyprzedmiot twojego syna? Skarbie, uspokój się. Tylko ze względu na mnie w ogólenawiązałeś kontakt z Davidem! To ja napisałamza ciebie ten list, każde jego słowo.A ty goprzepisałeś! Gdybym pozostawiła wybór tobie,nawet byś nie spróbował.A przecież on jestbratem Olivera, jedynym, jakiego kiedykolwiekbędzie miał.Simon zastanawiał się, co by się stało,gdyby jego rodzice się rozeszli.Kathleenchciałaby mieć syna wyłącznie dla siebie.Czyjego ojciec walczyłby o równe prawa do opieki?Nie mógł już dłużej słuchać oskarżycielskiejmowy Mony Rae.Właśnie miał zapukać dodrzwi salonu, gdy nagle zdał sobie sprawę, żektoś za nim stoi.Odwrócił się i zobaczył naschodach Olivera, teraz już ubranego wprzyduże dżinsy i koszulkę z Eminemem. Ja tylko. Simon szukał wymówki, żebywyjaśnić swoje podsłuchiwanie.Jak długochłopak tam siedział? Richard i Mona Rae niestarali się zniżyć głosu. Pani Pickersgill.Tak się nazywa mojawychowawczyni odezwał się Oliver.Przezchwilę wydawał się starszy, niż wskazywałby nato jego wygląd. A mój ulubiony przedmiot tofrancuski.Jak chcesz, możesz powiedzieć tacie [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.Simon nie mógł zrozumieć, dlaczegoktokolwiek chciałby trzymać w domu takiprzedmiot.Zamknął za sobą drzwi, wyjął telefon izadzwonił do Charlie na komórkę. Charlie Zailer powiedziała do słuchawki.Simon nie odpowiedział. Tak.Przepraszam,ale muszę porozmawiać na zewnątrz usłyszałCharlie tłumaczącą się państwu Rae.Poczekał na trzaśnięcie drzwi wejściowych,po czym spuścił wodę w sedesie dla zachowaniaefektu.Wyszedł po cichu na korytarz, zakradłsię pod drzwi do salonu i nasłuchiwał.MonaRae zdążyła już uruchomić potok słów. Nie mogę cię słuchać, jak bronisz tejkobiety! ganiła męża. Dlaczego powiedziałeśim, że wspólnie z Vivienne postanowiłeś zerwaćkontakt z Davidem? Niczego wspólnie niepostanowiliście! Ona cię wygoniła, a potemzatruła Davidowi umysł nienawiścią do ciebie! Skarbie, spokojnie.Na pewno nie było takjak mówisz. Co ty wygadujesz? Głos Mony przybrał na sile i stał się wyższy. Było dokładnie takjak mówię. To już przeszłość.Nie denerwuj się.Niema sensu roztrząsać dawnych nieprzyjemności. Z odpowiedzi Davida na twój list oOliverze wynikało jasno, że nauczono gopogardy do ciebie. Mona Rae mówiła jak ktoś,dla kogo roztrząsanie wcale nie spadło zporządku dnia. Skarbie, proszę cię.Zepsujesz mi humor. Może powinien się trochę zepsuć.Możepowinieneś się wściec jak ja! David cięuwielbiał i Vivienne nie mogła tego znieść, takajest prawda.Musiała być tą jedyną.Gdyby takakobieta miała mieć dzieci, skorzystałaby zbanku spermy Jest megalomanką, o czymdobrze wiesz! Więc czemu do jasnej cholery o tym wszystkim nie mówisz, jak cię pytają? Skarbie, a co by to dało? Widzisz jakiśzwiązek z zaginięciem żony i córki Davida? Jesteś moralnym bezkręgowcem! Tak, skarbie.Masz rację.Ale bezprzesady.Przecież gdybym wiedział coś o jegożonie i córeczce, to wszystko bym powiedział. Wiesz, co się stało z jego pierwszą żoną powiedziała Mona.Simon uniósł brwi.Zamarłw oczekiwaniu.Doznał dziwnego uczucia bycia zupełnie nieprzygotowanym. Przecież jązamordowano! Daj spokój, Mona! Richard Rae sprawiałwrażenie lekko poirytowanego.Z tego, codotychczas słyszał, Simon wątpił, by facetzdolny był do pełnego gniewu. Nie można ot,tak sobie, oskarżać ludzi o morderstwo.Jesteśniesprawiedliwa. Niesprawiedliwa?! Boże, zupełnie jakbymgadała z gąbką! Czemu nie chcesz impowiedzieć, że pisałeś Davidowi o Oliverze? To nie ma znaczenia.Oni szukają Alice idziecka.Jaki to ma związek z moim listem? Zrobiłbyś to samo jeszcze raz, mam rację? powiedziała gorzko jego żona. Gdybyśmy sięrozstali, a ja postanowiłabym być suką i odcięłaci dostęp do Olivera, tobyś mi na to pozwolił,prawda? Czy według ciebie warto jest ocokolwiek walczyć? Jesteś niemądra.Po co nam ta kłótnia?Nie spieraliśmy się o to przed przyjściem policji.A przecież nic się nie zmieniło. To fakt.Nic się tutaj nie zmienia. Oj, proszę cię. Wiesz, jak się nazywa wychowawczyniklasy Olivera? Wiesz, jaki jest ulubionyprzedmiot twojego syna? Skarbie, uspokój się. Tylko ze względu na mnie w ogólenawiązałeś kontakt z Davidem! To ja napisałamza ciebie ten list, każde jego słowo.A ty goprzepisałeś! Gdybym pozostawiła wybór tobie,nawet byś nie spróbował.A przecież on jestbratem Olivera, jedynym, jakiego kiedykolwiekbędzie miał.Simon zastanawiał się, co by się stało,gdyby jego rodzice się rozeszli.Kathleenchciałaby mieć syna wyłącznie dla siebie.Czyjego ojciec walczyłby o równe prawa do opieki?Nie mógł już dłużej słuchać oskarżycielskiejmowy Mony Rae.Właśnie miał zapukać dodrzwi salonu, gdy nagle zdał sobie sprawę, żektoś za nim stoi.Odwrócił się i zobaczył naschodach Olivera, teraz już ubranego wprzyduże dżinsy i koszulkę z Eminemem. Ja tylko. Simon szukał wymówki, żebywyjaśnić swoje podsłuchiwanie.Jak długochłopak tam siedział? Richard i Mona Rae niestarali się zniżyć głosu. Pani Pickersgill.Tak się nazywa mojawychowawczyni odezwał się Oliver.Przezchwilę wydawał się starszy, niż wskazywałby nato jego wygląd. A mój ulubiony przedmiot tofrancuski.Jak chcesz, możesz powiedzieć tacie [ Pobierz całość w formacie PDF ]