Lumley Brian Nekroskop 5 Roznosiciel

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Jest gdzie indziej, czekana swoją porę. Na swoją porę? Aż przeistoczy się w żywego, mogącego znów oddychać człowieka. Ale czasem rozmawiacie? Jesteś w stanie skontaktować się z nim? za-pytał Keogh. Czasem, kiedy przyjdzie mu do głowy jakaś myśl, kontaktuje się z nami. Z nami? Z Bractwem! Ale za dużo już powiedziałem.Odejdz.Zostaw mnie w spo-koju. Jak sobie życzysz zgodził się Harry. Ale nie będzie rad, że odprawiłeśnekroskopa. Co? Nekroskopa? W głosie zabrzmiało zdumienie. Ty jesteś tym,który nauczył umarłych mówić i pozwolił im porozumiewać się między sobą, jakza życia? Dokładnie. I pragniesz pobierać nauki u Pitagorasa? Pragnę go czegoś nauczyć. To bluznierstwo! Bluznierstwo? Harry zdziwił się. A zatem Pitagoras jest bogiem? Je-śli tak, to potwornie powolnym.Pomyśl, ja już przeszedłem w nowe ciało.Nawetw tej chwili wchodzę w nowe stadium, w nowy stan. Twoja dusza jest w trakcie migracji? Powiedziałbym, że przemiana jest już blisko.Zapadło milczenie. Jeśli porozumiem się w twoim imieniu z naszym mistrzem, Pitagorasem,a okaże się, że skłamałeś, rzuci na ciebie klątwę liczb, możesz być pewien.Tak,a zapewne wraz z tobą i na mnie! Nie, nie odważę się.Najpierw dowiedz praw-dziwości swoich słów. Może zdołam pokazać ci kilka liczb. Harry usilnie starał się zachowaćcierpliwość. I jestem pewien, że jako członek Bractwa, docenisz ich wagę. Chcesz mnie omamić swoimi marnymi cyferkami? Pracą jednego żywota?Sądzisz; że w ciągu dwóch tysięcy lat, jakie minęły od złożenia mnie tutaj, niewyśniłem swoich własnych liczb, równań i wzorów? Nekroskop czy nie, jesteśzbyt zarozumiały! Zarozumiały? Harry rozezlił się na dobre. Ja znam wzory, o jakichnigdy ci się nie śniło! Rozwinął komputerowy ekran swego umysłu i pokrył go44niekończącymi się, wciąż ulegającymi zmianie ciągami liczb rodem z matematykiM�biusa.Potem otworzył drzwi do kontinuum i pozwolił tamtemu na krótkiewejrzenie w owo nigdzie i wszędzie, czekające tuż za ich progiem. Co.co to było? sapnął tamten. Wielkie Zero warknął Harry, pozwalając, by drzwi się zamknęły.Miejsce, gdzie wszystkie liczby mają swój początek.Ale tracę czas.Przyszedłemporozmawiać z mistrzem, a wciąż użeram się ze zwykłym uczniem, i to przecięt-nym.Powiedz mi teraz: uzyskam audiencję u Pitagorasa czy nie? On.on jest na Samos. Tam, gdzie się urodził? Właśnie tam.Uznał, że to ostatnie miejsce, w którym go będą szukali.W głosie tamtego pojawił się popłoch. Nekroskopie, wstaw się za mną u niego!Zdradziłem go! Wykluczy mnie! Bzdury! Harry znów warknął, ale tym razem bez cienia wzgardy.Wykluczy ciebie? On cię wywyższy, gdyż ujrzałeś tajemne drzwi matematyczne,wiodące do wszystkich czasów i miejsc.Nie wierzysz mi? Wzruszył ramionami.Cóż, twój wybór.Tak czy inaczej, dziękuję i żegnaj. Wywołał kolejne drzwiM�biusa, wszedł w nie.i wyłonił się o dwadzieścia mil dalej, na Samos, gdzie przed dwudziestomapięcioma wiekami Pitagoras spędził swe dzieciństwo i gdzie pózniej potajemniezłożono jego kości.Mimo iż Pitagoras był skrytym, nieufnym introwertykiem niemógł zignorować wezwania nekroskopa, wysłanego z tak niewielkiej odległości.Zostało przecież wyemitowane w mowie zmarłych i ów odludek usłyszał je.I. Jaka jest twoja liczba? zapytał. Taka, jaką wybierzesz. Wzruszył ramionami Harry, nastawiając się naów wewnętrzny szept mistyka.A kiedy dokładnie określił jego położenie, ko-lejnym M�biusowym skokiem przeniósł się z pustego, porośniętego krzewamibrzegu do niewielkiego gaju oliwnego porastającego łagodny stok, górujący nadcyplem, na którym wzniesiono biały kościółek.W dole przez sosny i powykręca-ne przez wiatr dęby prześwitywała turkusem, błękitem i srebrem zatoka Tigani.W czystym letnim powietrzu wibrowała muzyka z pobliskiej tawerny.W cieniu drzew panował chłód i nekroskop z ulgą zdjął swój szerokokresy ka-pelusz i ciemne okulary, chroniące tak wrażliwe teraz oczy.A ponieważ Pitagorasmilczał, zadumany, Harry odezwał się pierwszy: Liczb jest w bród.Nie będę wybrzydzał. A powinieneś. Szept mistyka był drżący, gorączkowy. One sąWszystkim.Bogowie to też liczby, choć tych nie zna żaden człowiek.Kiedy od-kryję liczby bogów, dopełni się moja reinkarnacja [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki