Napoleon 4 Niemiertelny ze więtej Heleny Gallo Max

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nadzoruje tę kore-spondencję. Cesarz każe mi przekazać miłe słowa.Cesarz okazuje Ciwielkie przywiązanie" - tak każe jej pisać.A Maria Ludwika spełnia jego polecenia z naiwnością, która gorozczula. Nie ma dnia - dodaje w liście do ojca - żeby mi nie powiedział, jakbardzo Cię ceni.Cesarz prosi, żeby zapewnić Cię o jego wielkiejprzyjazni, a także, żebym często do Ciebie pisała.Możesz być pewien,mój drogi Ojcze, że nie pozwalam sobie tego powtarzać dwa razy!"Cóż to byłaby za potworność, gdyby Franciszek I miał wy-powiedzieć wojnę cesarstwu, w którym regentką jest jego własnacórka!Lecz jak długo dobry papa Franciszek" będzie się opierał burzy,która go porywa?Napoleon czyta depesze, raporty francuskich agentów.Niemcy siębuntują.Wojska rosyjskie pod dowództwem Wittgensteina przywitanezostały w Berlinie przez szalejące tłumy.Profesorowie na wszystkichuniwersytetach zawiesili wykłady. Wykłady będą kontynuowane wwolnej ojczyznie - powiedział filozof Fichte - albo zginiemy, walcząc ojej wyzwolenie".Przypomina mu się tamten młody człowiek, Staps, który chciał gozasztyletować w Sch�nbrunn i którego nienawiść i fanatyzm tak gozaskoczyły.Napoleon zna władców.Większość z nich to tchórze.Pójdą za nastrojami tłumów, zechcą jewykorzystać.I jeśli nie będę w stanie pokonać ich zbrojnie, to wszyscyzjednoczą się przeciwko mnie.Tak jak Bernadotte i ten głupi Murat,który niezręcznie zabiega o poparcie Wiednia! I to w czasie, gdyAustriacy przygotowują dwie armie, jedną we Włoszech, a drugą wNiemczech, aby mnie w sprzyjającej chwili zaatakować.Ile to już razy musiałem pokonywać austriackich arcyksiążąt?Przyjdzie mi zaczynać od nowa?Przyjmuje księcia von Schwarzenberga, który ponownie zostałambasadorem w Paryżu.Jest wtorek 13 kwietnia, park Saint-Cloudpełen jest wiosennych odgłosów.Napoleon prowadzi Schwarzenberga do jednego z otwartych okienwielkiego salonu recepcyjnego.Wymienia sukcesy osiągnięte przezksięcia i jego armię podczas kampanii rosyjskiej.Nie wspomina ozawieszeniu broni podpisanym z Rosjanami.Książę słucha, wydaje się zakłopotany.Nie ośmiela się odpowiadaćna pytania.- Czy cesarz Franciszek zgodziłby się - pyta Napoleon - gdybym dlawzmocnienia naszego sojuszu odstąpił mu prowincje iliryjskie? Dziękitemu Austria miałaby znów dostęp do Adriatyku.Schwarzenberg nadal milczy, jakby obawiał się mnie zranić,przekazując mi słowa Metternicha, który chce wystąpić w roli zbrojnegomediatora.Nie można zrobić nic innego, trzeba udać, że się tego nie widzi,trzeba nazywać księcia von Schwarzenberga moim drogim przyja-cielem", wziąć go pod ramię i odprowadzić długimi galeriami zamkuSaint-Cloud.A na koniec oświadczyć, że jest się zachwyconymrozmową, która trwała niemal cztery godziny i niczego nierozstrzygnęła!Patrzy za oddalającym się księciem von Schwarzenbergiem.Może był względem niego zbyt ugodowy?Może Schwarzenberg odniósł wrażenie, że boję się wojny?Ja się boję tylko bezsilności, niezdolności do walki.Ale to nie nastąpiwcześniej niż moja śmierć!Nawet gdybym był sam, będę się bil! A nie jestem sam.Wyjedzie, aby dołączyć do armii w Niemczech.Tyle razy opuszczałjuż Francję tą drogą, która wiedzie przez Sainte-Menehould i prowadzido Moguncji.Ludwik XVI, uciekając ze swą austriacką królową, także obrał tędrogę.Na niej właśnie zostali rozpoznani i aresztowani.Ja pozostawiam regencję w rękach austriackiej cesarzowej,bratanicy tamtej nieszczęsnej zgilotynowanej królowej, i wyjeżdżam niepo to, żeby uciec, ale by walczyć.Opuszcza zamek Saint-Cloud w czwartek 15 kwietnia 1813 roku ogodzinie czwartej rano.O dwudziestej je kolację w Sainte-Menehould.Dociera do Metzu wpiątek 16 kwietnia o siódmej.I tego samego dnia o północy przybywado Moguncji.Podróż trwała przeszło czterdzieści godzin.CZZ CZWARTAZMIER ZAGLDANAM W OCZY16 KWIETNIA 1813-9 LISTOPADA 1813Rozdział 11Napoleon siedzi i pisze.Jest sobota 17 kwietnia 1813 roku, godzinaszósta wieczór. Moja dobra Ludwiko, szesnastego o północy przybyłem doMoguncji.Nie dostałem dziś listów od Ciebie.Spieszno mi siędowiedzieć, jak się czujesz i co porabiasz.Napisz mi, że byłaśroztropna i dzielna.Jak możesz sobie wyobrazić, mam dużo pracy.Wielki marszałek Duroc jeszcze nie przybył".Wstaje, podchodzi do okna.Na placu młodzi żołnierze odbywająmusztrę.Któryś z nich musiał go dostrzec, unoszą bowiem karabiny zokrzykiem Niech żyje cesarz!" Napoleon odchodzi od okna, czekając,aż okrzyki umilkną.Bębny biją, a ich dzwięk zbliża się lub oddalaniesiony porywami wiatru.Od chwili przybycia tutaj o północy jeszcze nie wychodził.Wysłuchał adiutantów, przeczytał depesze od Neya i Eugeniusza deBeauharnais, potem studiował mapy w towarzystwie Badera d'Albe'a.Rosjanie i Prusacy wszędzie poczynili postępy.Torgau padło.WDreznie witano ich jak zwycięzców i wyzwolicieli.A mój sojusznik, król Saksonii, Fryderyk August uciekł w stronęAustrii, która z bronią u nogi czeka, aż będę ranny, aby mnie dobić.Znów ujmuje pióro.Jest silny wiatr.Ucałuj mego syna w oba policzki.Pisz co tydzieńdo papy Franciszka, podawaj mu szczegóły wojskowe i mów mu omoim przywiązaniu do niego".Może to sprawi, że Austria zawaha się na moment, na kilka dni czytygodni, a to mi pozwoli pobić Rosjan i Prusaków.Podchodzi do map.Zapadają ciemności.Na parkietach kładą siędługie cienie świec zapalonych przez Rustana.Gestem każe jeprzybliżyć do stołu.Bacler d'Albe zaznaczył na mapie jednostkinieprzyjacielskie.Gdybym miał o kilka tysięcy kawalerii więcej, rozgrywka byłabyłatwiejsza.Ale nie ma innych atutów.Chodzi po wielkim pokoju z rękami założonymi na plecy.Takampania jest rozgrywką o wszystko.Jeśli wygra, zgarnie całą stawkę,to, co leżało na stole, odkąd tylko rządzi.Jeśli przegra, zabiorą muwszystko.Anglia zaś wygra wojnę, którą prowadzi przeciwko Francjiod 1792 roku.Wszystko albo nic.Oto stawka w roku 1813.Siada znowu.Już nie chcę, żebyś miała bóle żołądka - pisze dalej do MariiLudwiki - bądz wesoła, a poczujesz się dobrze.Załatwianie spraw da Cinieco zajęcia.Przyzwyczajenie, aby Cię widywać i spędzać życie z Tobą, jest mibardzo miłe.%7łegnaj, moja droga Ludwiko, kochaj mnie tak, jak ja Ciebie, jeśli tow ogóle możliwe u Twojej płochej płci.Cały Twój.Twój małżonek.Nap."Bębny przestały walić, wiatr ucichł.Nie pójdzie spać.Zbyt wielerozkazów do podyktowania, zbyt wiele myśli kręci się po głowie, zbytwiele decyzji należy podjąć.Wzywa swego sekretarza Faina.Pokazujemu list, który otrzymał od króla saskiego Fryderyka Augusta,sojusznika, który nie chce przysłać swoich wojsk i porzuca Drezno,swoją stolicę. Panie bracie, Twój list sprawił mi ból - zaczyna - gdyż WaszaKrólewska Mość nie ma już dla mnie przyjazni.Oskarżam o to wrogównaszej sprawy, którzy mogą znajdować się w Twoim gabinecie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki