Proust Marcel Czas odnaleziony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niemniej, choć rewolucjarosyjska nie zdążyła przybrać jeszcze na sile, księżna de Guermantes.nękała jużnaszego ambasadora w Petersburgu, pana Pal�ologue ( Pal�o" w świeciedyplomatycznym, który ma swoje skróty, rzekomo dowcipne, jak mają je inne sfery),depeszami, dopytując się o arcyksiężniczkę Marię Pawłownę.I długi czas jeszczejedyne oznaki szacunku i sympatii, jakie wciąż otrzymywała arcyksieżniczka,nadchodziły wyłącznie od pani de Guermantes.Saint-Loup przyprawił, jeżeli nie swoją śmiercią, to przynajmniej tym, co uczynił wpoprzedzających ją tygodniach, kilka osób o zgryzotę większą aniżeli zmartwienieksiężnej.Istotnie, na drugi dzień od owego wieczoru, kiedy spotkałem pana deCharlus, a na trzeci od pogróżek: Będę się mścił", jakie baron skierował pod adresemMorela, kroki podjęte przez Saint-Loup, aby go odszukać, dały rezultat, to znaczygenerał, któremu miał podlegać Morel, zorientowawszy się, iż jest on dezerterem,kazał go odnalezć i aresztować, żeby zaś wytłumaczyć się wobec Roberta z kary, którąmusiał ponieść ktoś, kim interesował się Saint-Loup, napisał doń list wyjaśniającysprawę.Morel nie wątpił, iż aresztowanie jego sprowokował urażony baron.Przypomniawszy sobie jego słowa: Będę się mścił", pomyślał, że to właśnie tazemsta, i oznajmił, że mógłby złożyć sensacyjne zeznania. Owszem oświadczył zdezerterowałem. Ale skoro ktoś sprowadził mnie na złą drogę, czy to całkowiciemoja wina?" I opowiedział o panu de Charlus, jak również o panu d'Argencourt, zktórym też się.pokłócił, historyjki nie odnoszące się doń wprawdzie bezpośrednio, alektóre obaj ci panowie w zdwojonej wylewności kochanków i zboczeńców opowiadalimu kiedyś toteż aresztowano jednocześnie pana de Charlus i pana d'Argencourt.Samo aresztowanie sprawiło obu panom mniejszą może boleść niż fakt, że dowiedzielisię, iż byli rywalami, o czym żaden z nich nie miał dotąd pojęcia, śledztwo zaśujawniło, że mieli jeszcze legion innych rywali, nieznanych, werbowanych co dzień zulicy.Niebawem obu zresztą zwolniono.Morela też, gdyż list, którym generałodpowiadał Robertowi, wrócił doń z taką oto adnotacją: Zginął na polu chwały." Zewzględu na zmarłego generał skierował Morela po prostu na front; Morel spisywał siętam dzielnie, umknął wszelkim niebezpieczeństwom i po wojnie wrócił z orderem, októry pan de Charlus daremnie ongi zabiegał dla niego, a który zawdzięczał terazpośrednio śmierci Roberta de Saint-Loup.Dumałem nieraz pózniej, wspominając ów krzyż wojenny zgubiony u Jupiena, żegdyby Saint-Loup nie zginął, łatwo by został obrany posłem w wyborach, co nastąpiłypo wojnie, wśród pian idiotyzmu i promieniowania sławy, jakie zostawiła po sobie,skoro bowiem wystarczał brak jednego palca, aby runęły całe stulecia przesądów, idzięki świetnemu małżeństwu dostawałeś się do rodziny arystokratycznej, krzyżwojenny, choćby uzyskany w biurze, wystarczał, żeby tryumfalną większością głosówwejść do Izby Deputowanych i niemal do Akademii Francuskiej.Nad wyboremRoberta de Saint-Loup pochodził przecież ze świętej" rodziny wylewałbystrumienie łez i atramentu pan Artur Meyer.Ale, kto wie, Robert nazbyt szczerzekochał lud, aby zdecydował się podjąć starania o jego głosy, z drugiej strony lud, zuwagi na jego pradawne szlachectwo, wybaczyłby mu jednak chyba poglądydemokratyczne.Saint-Loup wyłożyłby je zapewne z powodzeniem przed IzbąLotników.Z pewnością bohaterowie ci zrozumieliby go, jak również znikoma ilośćwyższych umysłów.Ale blok narodowy tak zdurniał, że wyłowiono znów starekanalie polityczne, które wciąż przechodzą przy wyborach.Te, które nie zdołały wejśćdo Izby Lotników, napraszały się, żeby je przyjęto chociaż do Akademii Francuskiej o głosy marszałkom, prezydentowi Republiki, przewodniczącemu Izby etc.Kanaliete nie były przychylne Robertowi, ale były przychylne innemu klientowi Jupiena,owemu posłowi z Action Lib�rale, którego wybrano ponownie, a nie miał żadnychkonkurentów.Nie rozstawał się z mundurem oficerskim pospolitego ruszenia, choćwojna skończyła się już dawno [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki