PS09 Zbigniew Nienacki Pan Samochodzik i Dziwne szachownice

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Za dnia chyba łatwiej znalezćznak na murach, a poszukiwania nie wzbudzą niczyjego podejrzenia.Dlaczegowięc ponawia on swoje odwiedziny?Zamarłem i głębiej wcisnąłem się w listowie.Zgasło światło na podwórcu.Usłyszałem zbliżające się kroki, tajemniczy osobnik przeszedł pod łukiembramy i skierował się na ścieżkę.Gdy mijał mnie, oddalony zaledwie o trzykroki, zobaczyłem czarny, nieprzemakalny płaszcz z kapturem.Twarzpozostawała niewidoczna, zresztą mrok nie pozwoliłby rozpoznać rysów.Tajemniczy osobnik szedł dość szybko, wkrótce znalazł się za trzecimzakrętem ścieżki.Wtedy ostrożnie opuściłem krzaki i zacząłem skradać się zanim. Dokąd on idzie? Czyżby do pałacu" - zastanawiałem się.Już wszedł w alejkę parkową.Słyszałem wyraznie zgrzyt żwiru pod jegobutami.Deszcz i ciemność okazały się teraz moimi sprzymierzeńcami.Szmer deszczuzagłuszał moje kroki, a ciemność czyniła mnie niewidocznym.Potężne grabyobrastały aleje parku, biegłem od pnia do pnia, wciąż pozostając w dośćbliskiej odległości od tajemniczego osobnika.A on s/cdł dość szybkimkrokiem, nieświadomy, że skradam się za nim. Idzie do pałacu" - skonstatowałem, gdy już przed nami zamajaczyła czarna,ogromna sylweta.Okna pałacu były ciemne, paliła się tylko latarnia nadgłównym wejściem.Wydawało mi się, że tajemniczy osobnik zmierza wprostdo drzwi.Ale nie, przystanął, jak gdyby zawahał się.Potem nagle skręcił wboczną aleję i zaczął oddalać się od pałacu.Szedł znowu w głąb parku.Aleja kończyła się przed niskim kamiennym murem, który obiegał niemal całypark pałacowy.Na chwilę zabłysło światło.Tajemniczy osóbnik zapewneszukał dogodnego przejścia przez mur.Potem zgasił latarkę, wspiął się nakamienie i zniknął po drugiej stronie.Zrobiłem dokładnie to samo co on.W tym samym miejscu wspiąłem się nakamienie i przeskoczyłem przez mur.Lecz gdy stanąłem po drugiej stronie,raptem silne ręce chwyciły moją głowę, czyjaś dłoń przycisnęła mi coś do ust.Ogarnął mnie duszący, okropny zapach, zabrakło mi tchu.Szarpnąłem się raz idrugi, ale uścisk nie ustępował.Dusząc się, chwyciłem w płuca ów mdlącyzapach i wydawało mi się, że lecę gdzieś w przepaść, w czarną toń jeziora.Straciłem przytomność.ROZDZIAA SZ�STYMAJACZENIA I RZECZYWISTOZ " NIEZWYKAE SPOTKANIE "WIEMY, %7łE NIC NIE WIEMY " DEMASKATORSKA SZTUKASEBASTIANA " PROPOZYCJE PANA KURYAAY " ZAOTO, PAMITNIKCZY BRYLANTYNie wiem, jak długo leżałem bez świadomości.Potem zaczęły mnie dręczyćdziwne majaki.Wydawało mi się, że ktoś szpera w mych kieszeniach i świecimi w oczy latarką.Wreszcie, jakby zza grubej ściany, usłyszałem wołanie Wiewiórki i Tella: Panie Tomaszu! Panie Tomaszu! Niech się pan zbudzi!" Ale było to chybazłudzenie, bo znowu zapadłem w mrok.Po jakimś czasie zacząłem odczuwać chłód i wilgoć.A wraz z tym wrażeniempowoli wracała mi przytomność.Zdałem sobie sprawę, że leżę na zieminakryty swoją deszczową peleryną, na którą pada deszcz.Ota-czała mnieciemność, ale nie był to mrok nieświadomości, a po prostu deszczowa noc.Nagle zauważyłem, że ktoś koło mnie siedzi.Poruszyłem się, a wtedy ów ktośodezwał się do mnie znajomym głosem Wiewiórki:- Chwała Bogu, że pan się obudził, panie Tomaszu.Przymknąłem oczy, przerażony, że tracę przytomność.�w głos był chybahalucynacją.Lecz znajomy głos znowu powiedział:- Chwała Bogu, że się pan zbudził.Chłopcy pobiegli po ojca Tella.On jestlekarzem i pana zbada.Wyciągnąłem rękę i dotknąłem ramienia chłopca.- To ty? Naprawdę ty? - uniosłem głowę i wpatrywałem się w jego twarz.Roześmiał się.- To ja we własnej osobie.Nie spodziewał się pan mnie tutaj?Westchnąłem i głowa opadła mi na trawę.Miałem w myślach wielki zamęt, niebyłem w stanie zastanawiać się, dlaczego chłopcy znalezli się tutaj.- yle się pan czuje? - troskliwie spytał Wiewiórka.- Okropnie urządził pana tentyp.Dał się pan wprowadzić w pułapkę.Usłyszeliśmy odgłos spiesznych kroków.- Tędy.Trzeba przejść przez mur.Pan Samochodzik leży po drugiej stronie -mówił Tell.Zabłysły trzy latarki elektryczne.Zobaczyłem Sokole Oko, Tella i jego ojca -lekarza, którego miałem możność poznać w ubiegłym roku, gdy z chłopcamiwybierałem się na poszukiwanie skarbu templariuszy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki