Rose Emilie Bankier i artystka(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czyżby reporterka zaszyła sięgdzieś na drzewie, aby ich przyłapać in flagranti? Powinni byli pożegnaćsię w domu, tak jak to wcześniej ustalili, zamiast się wdawać w jakieśdysputy na ganku.Spojrzał jeszcze raz na fotografię.Holly oparta o drzwioplatała nogami jego biodra, jego ręce były pod jej spódnicą.Eric musiał przyznać, że między nimi jest ogromne przyciąganie, ażnadto widoczne na zdjęciu.Pragnął Holly Prescott.Dlaczego? Nieprzypominała w niczym jego byłych dziewczyn.Daleko jej było dowytwornej damy umiejącej w każdej sytuacji zachować odpowiednidystans.Czy dlatego, że sam od wielu miesięcy nie był z żadną kobietą?69RSChodziło o prymitywny, zwierzęcy seksualny głód? Nie.Codzienniespotykał przecież w banku wiele pięknych kobiet, które dość często niekryły swojego zainteresowanie nim.A jednak on myślał tylko o Holly.Ojej uśmiechu, o jej dobroci i troskliwości o zwierzęta i.do diabła, o jejmiękkiej skórze, gorących wargach, jędrnych piersiach.To właśnie ona sprawiła, że coraz częściej zaczął myśleć o rodziniezamiast o pracy, to ona pokazała mu, że można się świetnie bawić,oglądając przedstawienie o duchach, to ona, a nie jakaś wytworna dama,oczarowała Karla i Nelsa.Eric sięgnął po telefon i wykręcił numer.- Holly Prescott, Tęczowe okna", słucham.- Widziałaś poranną gazetę?- Tak - odpowiedziała z wściekłością w głosie.- Tym razemnaprawdę zabiję Oktawię.Widocznie ukryła się wczoraj koło domu izaczaiła na nas jak jakiś złodziej.Zołza! Nie daruję jej tego.Czyktokolwiek po przeczytaniu te go artykułu będzie patrzył na nas jak naludzi biznesu? Bo że, teraz wiem, co czują gwiazdy filmowe uciekająceprzed paparazzi.- Nie jest jeszcze tak zle - próbował ją pocieszyć.- Nie jest zle? Przecież to zdjęcie to nie jakaś romantyczna scenka.Wyglądam na nim jak gwiazda porno! Mama pewnie dostanie zawału, jakto zobaczy.Eric szybko prześledził wzrokiem notatkę pod foto grafią: Przekornaksiężniczka w namiętnym uścisku króla Midasa.70RS- Nasza droga Oktawia ma dość szczególne poczucie humoru - rzuciłz przekąsem.- Zupełnie jakby się ba wiła naszym kosztem.- To prawda.Wredna jędza.Pomyśl lepiej co dalej, bo ja nie mampomysłu, jak się jej pozbyć.- A ja chyba wiem.Mam domek na wyspie Bald Head.Spędzimy wnim weekend.W ten sposób kilka randek zaliczymy bez udziału naszejwścibskiej reporterki i jej aparatu.Szykuj się.Przyjadę po ciebie zagodzinę i nie zapomnij wziąć kostium kąpielowy.Eric odłożył słuchawkę, zanim zdążyła zaprotestować.Hollypróbowała uporządkować myśli.Spędzi dwa dni w pięknym miejscu, wtowarzystwie mężczyzny, o którym śniła nocami.To jest bardzoniebezpieczne, ale.jakież ekscytujące.71RSROZDZIAA SI�DMYHolly, oparta o barierkę na promie, rozkoszowała się morskimwiatrem pieszczącym jej skórę.Czuła się taka szczęśliwa.Za sobązostawiała miasto, pracę, niedokończone projekty, służbowe telefony.Postanowiła przez kilkanaście godzin cieszyć się wyłącznie wolnością.- Mamy zarezerwowany lunch w hotelu.- Eric nie podziwiałwidoków, tylko zapisywał coś skrzętnie w notesie.- Potem pojedziemy dodomu i się rozpakujemy.O trzeciej zjemy obiad, a o siódmej kolację.Holly przewróciła oczami i pokręciła głową z dezaprobatą.- Zrobiłeś plan na cały weekend?- Oczywiście - odparł.- Na jutro zarezerwowałem kort tenisowy, apotem.- Nie.- Holly delikatnie, choć stanowczo wyjęła mu notes z ręki ischowała w swojej torebce.-Nie?- Nie.Jesteśmy na rajskiej wyspie, nie potrzebujemy zegarków,rozkładów, planów.Od tego jest praca.Odwołaj wszystkie rezerwacje.Eric nie lubił, gdy ktoś kwestionował jego decyzje.- To niby co będziemy robić?- Nic albo prawie nic.- Zwariowałaś? Jak to nic?- Na wyspie pewnie jest mnóstwo ślicznych miejsc, więc możemyspacerować, możemy też wypożyczyć rowery i objechać całą wyspę, łowićryby albo wiosłować wzdłuż brzegu.72RS- Spacery, wiosłowanie, łowienie ryb i to ma być nic?- Szczerze mówiąc, uwielbiam też drzemki na plaży pod parasolem,kiedy wokoło szumią fale.Eric popatrzył na nią tak, jakby mu przed chwilą oznajmiła, żeuwielbia drzemki na księżycu, pod kraterem.Holly szturchnęła go lekko wramię.- Oj, postaraj się trochę zrelaksować.Czy nigdy nie czerpałeśprzyjemności z drobnych rzeczy? Z takich jak na przykład brodzenie powodzie, przesiewanie piasku przez palce.Eric uniósł wyzywająco głowę.- Oczywiście, że tak, wiele razy.Holly stłumiła śmiech.Nie potrafił kłamać.- To dobrze, dlatego że właśnie to mam zamiar robić przez najbliższetrzydzieści godzin.Podczas kiedy Eric wraz ze stewardem pokładowym przenosilibagaże do wynajętego samochodu, Holly kupiła w portowym sklepikudwie wędki, pomimo wyraznego sprzeciwu Aldena, który ostrzegł, że niezamierza łowić żadnych ryb.- Wyluzuj trochę, spodoba ci się - zachęcała.- A jak daleko jest stąddo ciebie?- Dwadzieścia minut.Domek jest po drugiej stronie wyspy.W czasie jazdy Holly nie mogła się napatrzeć na szmaragdowo-zielone krajobrazy.Wystawiała twarz do słońca i pozwalała, by wiatrbawił się jej włosami.Czuła się wolna i nieśmiertelna.W pewnymmomencie przymknęła lekko oczy.Uśmiechała się nieśmiało do swoich73RSmyśli o sobie i Ericu.Choć raz, bez wyrzutów sumienia, zapragnęła ma-rzyć o mężczyznie siedzącym obok niej.Gdyby tak nagle zatrzymałsamochód w jakimś ustronnym miejscu i zaczął podwijać do góry jej lekkąsukienkę, nie broniłaby się, o nie.Pozwoliłaby mu się rozebrać iprzyciągnęłaby go do siebie, rozpinając mu koszulę, a potem.- Jesteśmy na miejscu.- Głos Erica brutalnie sprowadził ją na ziemię.Holly zamrugała powiekami, niepewna, czy to, co widzi przed sobą, jestprawdą, czy tylko magicznym złudzeniem.Piękny, stylowy dom z dużymtarasem stał zaledwie kilkanaście metrów od morza.Holly od razuzwróciła uwagę na ogromne, przeszklone drzwi i okna.- Jest cudny - szepnęła z podziwem.- I zupełnie nie przypominatwojego apartamentu w mieście.Oto prawdziwy dom.- Kupiłem go parę łat temu po okazyjnej cenie.W takienieruchomości zawsze warto inwestować.Holly machnęła ręką, jakby chciała odpędzić od siebie jego słowa.- Proszę, nie psuj nastroju, opowiadając, że kupiłeś go tylko zewzględu na interesy.Chcę wierzyć, że zakochałeś się w tym domu odpierwszego wejrzenia i że nie mógłbyś bez niego żyć.Eric zdjął okulary przeciwsłoneczne, schował je do futerału ipopatrzył na nią z pobłażaniem.- Tak właśnie było.- Lekki sarkazm w jego głosie sprawił, żespoważniała.Powinna była wiedzieć, że dla Aldena sentymenty nie majążadnej wartości.- Jestem oczarowana.Pokaż mi, jak jest w środku.Erica przez chwilęopanowała pokusa, by porwać74RSHolly na ręce i przenieść ją przez próg.Zupełnie idiotyczna myśl.Nie była jego żoną ani nawet dziewczyną.- Są cztery sypialnie na dole i trzy na piętrze - poinformował,otwierając drzwi.Wewnątrz czuło się zaduch charakterystyczny dlapomieszczeń, których dawno nikt nie używał.Holly szeroko otworzyłaokno, z zachwytem podziwiając widok na ocean.- Często tu przyjeżdżasz?- Kilka razy w roku.To tłumaczyło zaduch i kurz pokrywający meble.- Masz swój własny kawałek raju na ziemi i odwiedzasz go tylkokilka razy w roku?- Praca ma pierwszeństwo - rzucił krótko.Holly pokręciła głową z dezaprobatą, ale nie powiedziała ani słowa.Oglądała pokoje, z radością zauważając, że przypominają jej własne nafarmie.Tak samo przytulne i bezpieczne.- Moja sypialnia jest na górze - powiedział, dziwnie akcentującsłowo sypialnia" [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki