[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rodzi się teraz nieznany dotąd światu greckiemu boski kult władcy, przede wszystkim w Egipcie ikrólestwie Seleukidów.Oczywiście w dalszym ciągu odbierają cześć dawni30 bogowie greccy, przy czym szczególną popularnością cieszy się kult bogawinnej latorośli, Dionizosa.Równocześnie hellenizacji ulegają różne bóstwawschodnie, jak np.w Pergamonie bogini Kybele.Szkoły filozoficzne w Atenach.Inne ośrodki naukiW okresie hellenistycznym, a pózniej także rzymskim, głównym ośrodkiemfilozofii greckiej pozostawały Ateny, gdzie działała większość szkółfilozoficznych założonych jeszcze w IV w.przed Chr., a mianowicie szkołaperypatetycka, zwana także Likeionem, Akademia Platońska, szkoła epikurejskaoraz stoicka.Równie intensywnie jak filozofia rozwijała się w epocehellenistycznej nauka.Podniósł się ogólny poziom wykształcenia: z jednejstrony przyczynił się do tego rozwój szkolnictwa, z drugiej zwiększenieprodukcji książek pisanych najpierw na papirusie, pózniej na pergaminie.Głównym ośrodkami naukowymi stają się teraz dwory królów hellenistycznych,przed wszystkim Aleksandria i Pergamon; ważny ośrodek nauki istniał także wsyryjskiej Antiochii i na wyspie Rodos.Biblioteki.Rozwój nauki i literaturySzczególną rolę odegrały wówczas biblioteki państwowe, założone dziękimecenatowi władców, jak słynna Biblioteka oraz Museion w Aleksandrii czyBiblioteka w Pergamonie.Obok nauk humanistycznych i filologicznych wybitneosiągnięcia odnotowują w okresie hellenistycznym nauki ścisłe, a przedewszystkim matematyka, mechanika teoretyczna i astronomia.Znaczący postępdokonuje się w takich naukach, jak geografia czy medycyna (Aleksandria,wyspa Kos, Epidauros).Rozwija się także architektura sakralna i miejska orazsztuka z rzezbą i malarstwem na czele.Najdoskonalszym przykłademurbanistyki hellenistycznej była Aleksandria z jej wspaniałymi pałacami,ogrodami, świątyniami, teatrami, instytutami naukowym.Wielką żywotność wykazuje także literatura hellenistyczna, dla której dużeznaczenie miało powstanie wielkich, świetnie wyposażonych bibliotek, a takżemecenat państwowy i prywatny - zjawisko wcześniej mało rozpowszechnione.31 Epoka rzymska i chrześcijańskaEpoka rzymska, ostatni okres dziejów i kultury greckiej starożytności,rozpoczęła z chwilą definitywnego włączenia Grecji w obręb państwarzymskiego.Nastąpiło to,w roku 26 przed Chr., kiedy formalnie zostałautworzona tzw.Provincia Achaia, którą zarządzał urzędnik rzymski w randzeprokonsula.Jednak już przeszło 100 lat wcześniej, w roku 146, zburzenieKoryntu, głównego miasta Związku Achajskiego, oznaczało faktycznepodporządkowanie Grecji władzy Rzymu.Jedynie Sparta zachowałarzeczywistą niepodległość, a niektóre państwa Peloponezu i Grecji właściwej -rodzaj autonomii.Panowanie rzymskie przyniosło Grecji nie tylko utratęznaczenia politycznego, ale także biedę i wyludnienie.Koniec epoki rzymskiejdziejów Grecji datuje się zwykle na rok 476 po Chr., kiedy wódz germańskiOdoaker usunął z tronu rzymskiego ostatniego cesarza i ogłosił się królem Italii.Odbudowa Koryntu i założenie nowych miast w GrecjiWojny, jakie rozegrały się na terenie Grecji w ciągu I w.przed Chr.przyczyniły się do dalszego jej wyniszczenia, pomimo iż Rzymianiepodejmowali pewne próby podniesienia jej z upadku.W roku 46 przed Chr.Juliusz Cezar założył nowy Korynt jako kolonię rzymską, Oktawian- August zaśkontynuował dzieło odbudowy tego miasta zniszczonego przez Rzymian sto latwcześniej, ponadto dla upamiętnienia swego zwycięstwa pod Akcjum w roku 31przed Chr.założył w pobliżu tego miasta nową kolonię rzymską Nikopolis, a wpółnocno -zachodniej Achai port Patrai.Te nowe miasta, szybko zresztązhellenizowane, stały się ośrodkami życia greckiego pod panowaniemrzymskim, usuwając w cień dawne centra kultury greckiej.O ile stosunekOktawiana- Augusta do Aten był dość chłodny, o tyle jego poparciem cieszyłasię Sparta.Bardzo podupadły Delfy, siedziba sławnej wyroczni Apollona;dopiero w II w., za panowania cesarza Hadriana częściowo odzyskały swojądawna pozycję.Od Nerona do Hadriana32 W r.67 cesarz Neron wydał dekret przywracający wolność Helladzie; niezmieniło to jednak faktu, że właśnie za jego panowania Grecja, pomimouzyskania pewnych przywilejów, przeżywała , podobnie jak Egipt, ciężki kryzysgospodarczy. Dekret wolności okazał się już za panowania cesarzaWespazjana (69-79 r.) pustym gestem.W pierwszych latach rządów tego cesarzadochodziło regularnie do zamieszek na tle politycznym.Za rządów Domicjana(81-96 r.) rozpoczęły się po raz pierwszy zakrojone na szeroką skalęprześladowania chrześcijan, w tym także w greckiej części cesarstwa.Najszczęśliwszym dla Greków okresem były rządy cesarzy Trajana (98-117 r.),a szczególnie Hadriana (117-138 r.), który zapoczątkował rozkwit Atenwzbogaconych szeregiem nowych budowli [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl centka.pev.pl
.Rodzi się teraz nieznany dotąd światu greckiemu boski kult władcy, przede wszystkim w Egipcie ikrólestwie Seleukidów.Oczywiście w dalszym ciągu odbierają cześć dawni30 bogowie greccy, przy czym szczególną popularnością cieszy się kult bogawinnej latorośli, Dionizosa.Równocześnie hellenizacji ulegają różne bóstwawschodnie, jak np.w Pergamonie bogini Kybele.Szkoły filozoficzne w Atenach.Inne ośrodki naukiW okresie hellenistycznym, a pózniej także rzymskim, głównym ośrodkiemfilozofii greckiej pozostawały Ateny, gdzie działała większość szkółfilozoficznych założonych jeszcze w IV w.przed Chr., a mianowicie szkołaperypatetycka, zwana także Likeionem, Akademia Platońska, szkoła epikurejskaoraz stoicka.Równie intensywnie jak filozofia rozwijała się w epocehellenistycznej nauka.Podniósł się ogólny poziom wykształcenia: z jednejstrony przyczynił się do tego rozwój szkolnictwa, z drugiej zwiększenieprodukcji książek pisanych najpierw na papirusie, pózniej na pergaminie.Głównym ośrodkami naukowymi stają się teraz dwory królów hellenistycznych,przed wszystkim Aleksandria i Pergamon; ważny ośrodek nauki istniał także wsyryjskiej Antiochii i na wyspie Rodos.Biblioteki.Rozwój nauki i literaturySzczególną rolę odegrały wówczas biblioteki państwowe, założone dziękimecenatowi władców, jak słynna Biblioteka oraz Museion w Aleksandrii czyBiblioteka w Pergamonie.Obok nauk humanistycznych i filologicznych wybitneosiągnięcia odnotowują w okresie hellenistycznym nauki ścisłe, a przedewszystkim matematyka, mechanika teoretyczna i astronomia.Znaczący postępdokonuje się w takich naukach, jak geografia czy medycyna (Aleksandria,wyspa Kos, Epidauros).Rozwija się także architektura sakralna i miejska orazsztuka z rzezbą i malarstwem na czele.Najdoskonalszym przykłademurbanistyki hellenistycznej była Aleksandria z jej wspaniałymi pałacami,ogrodami, świątyniami, teatrami, instytutami naukowym.Wielką żywotność wykazuje także literatura hellenistyczna, dla której dużeznaczenie miało powstanie wielkich, świetnie wyposażonych bibliotek, a takżemecenat państwowy i prywatny - zjawisko wcześniej mało rozpowszechnione.31 Epoka rzymska i chrześcijańskaEpoka rzymska, ostatni okres dziejów i kultury greckiej starożytności,rozpoczęła z chwilą definitywnego włączenia Grecji w obręb państwarzymskiego.Nastąpiło to,w roku 26 przed Chr., kiedy formalnie zostałautworzona tzw.Provincia Achaia, którą zarządzał urzędnik rzymski w randzeprokonsula.Jednak już przeszło 100 lat wcześniej, w roku 146, zburzenieKoryntu, głównego miasta Związku Achajskiego, oznaczało faktycznepodporządkowanie Grecji władzy Rzymu.Jedynie Sparta zachowałarzeczywistą niepodległość, a niektóre państwa Peloponezu i Grecji właściwej -rodzaj autonomii.Panowanie rzymskie przyniosło Grecji nie tylko utratęznaczenia politycznego, ale także biedę i wyludnienie.Koniec epoki rzymskiejdziejów Grecji datuje się zwykle na rok 476 po Chr., kiedy wódz germańskiOdoaker usunął z tronu rzymskiego ostatniego cesarza i ogłosił się królem Italii.Odbudowa Koryntu i założenie nowych miast w GrecjiWojny, jakie rozegrały się na terenie Grecji w ciągu I w.przed Chr.przyczyniły się do dalszego jej wyniszczenia, pomimo iż Rzymianiepodejmowali pewne próby podniesienia jej z upadku.W roku 46 przed Chr.Juliusz Cezar założył nowy Korynt jako kolonię rzymską, Oktawian- August zaśkontynuował dzieło odbudowy tego miasta zniszczonego przez Rzymian sto latwcześniej, ponadto dla upamiętnienia swego zwycięstwa pod Akcjum w roku 31przed Chr.założył w pobliżu tego miasta nową kolonię rzymską Nikopolis, a wpółnocno -zachodniej Achai port Patrai.Te nowe miasta, szybko zresztązhellenizowane, stały się ośrodkami życia greckiego pod panowaniemrzymskim, usuwając w cień dawne centra kultury greckiej.O ile stosunekOktawiana- Augusta do Aten był dość chłodny, o tyle jego poparciem cieszyłasię Sparta.Bardzo podupadły Delfy, siedziba sławnej wyroczni Apollona;dopiero w II w., za panowania cesarza Hadriana częściowo odzyskały swojądawna pozycję.Od Nerona do Hadriana32 W r.67 cesarz Neron wydał dekret przywracający wolność Helladzie; niezmieniło to jednak faktu, że właśnie za jego panowania Grecja, pomimouzyskania pewnych przywilejów, przeżywała , podobnie jak Egipt, ciężki kryzysgospodarczy. Dekret wolności okazał się już za panowania cesarzaWespazjana (69-79 r.) pustym gestem.W pierwszych latach rządów tego cesarzadochodziło regularnie do zamieszek na tle politycznym.Za rządów Domicjana(81-96 r.) rozpoczęły się po raz pierwszy zakrojone na szeroką skalęprześladowania chrześcijan, w tym także w greckiej części cesarstwa.Najszczęśliwszym dla Greków okresem były rządy cesarzy Trajana (98-117 r.),a szczególnie Hadriana (117-138 r.), który zapoczątkował rozkwit Atenwzbogaconych szeregiem nowych budowli [ Pobierz całość w formacie PDF ]